ตอนที่102
ฉันกินบ้างปาให้มันบ้างผสมผสานกันไป พอดีหิวก็เลยอดใจไม่ไหวเลยกินไปเยอะหน่อย
“เธอจะแย่งอาหารฮิปโปกินหรือไง บอกฉันสิว่าเธอหิวข้าวใช่ไหม”
จะบอกเขาตรงๆเลยดีไหมว่าใช่ฉันหิวข้าวแต่ก็คิดว่าต้องให้อาหารฮิปโปก่อนอีก เอาไงดีอะหิวก็หิวเนอะบอกเขาไปตรงๆ
“ก็หิวเลยแย่งฮิปโปกินนิดหน่อย”
พี่เบสอมยิ้มแล้วก็กลั้นหัวเราะดูจากท่าทางแล้วคงอยากจะหัวเราะออกมามากๆ แต่ฉันก็อายเป็นนะที่เห็นแบบนั้นเนี่ย
“เดี๋ยวเราให้อาหารมันเสร็จก็ไปหาอะไรกินก่อนก็แล้วกันเนอะ”
ฉันพยักหน้าให้กับพี่เบสก่อนที่จะรีบคว้ากล้วยแล้วโยนเข้าปากของฮิปโปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่มันจะหมดถุงภายในพริบตา
“คุณป้าคะเอาถุงมาคืนค่ะ” ฉันหยิบถุงจากมือของพี่เบสแล้วก็ถุงของฉันเอากลับไปคืนที่ร้านเหมือนเดิม ก่อนที่ฉันจะเดินจากร้านของป้าแกมาป้าแกก็เอามือมาสกิดที่หลังของฉัน ฉันจึงหันไปหาป้าแกดูว่าป้าแกเรียกฉันทำไม
“คะว่าไงคะคุณป้า” ฉันหันไปหาคุณป้าซึ่งคุณป้าก็เดินมาใกล้ๆฉันแล้วกระซิบข้างหูของฉัน
“แฟนของหนูน่ารักจังเลยนะซื้อให้ทุกอย่างแถมดูแพงด้วยป้าอยากได้แบบนี้สักคนจริงๆเลย”
ฉันตกใจกับคำพูดของป้าแกนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้มาก เพราะผู้หญิงแทบทุกคนที่รู้จักกับพี่เบสมาก็พูดแบบนี้ตลอด
“เอิ่มคือว่าเขาไม่ใช่แฟนของหนูค่ะ ถ้าป้าจะจีบก็ได้นะคะเพราะเขายังโสดอยู่”
ฉันยิ้มให้กับคุณป้าแล้วก็เดินออกมาธรรมดาๆ
“เธอทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคุณป้าทำไมมองฉันแปลกๆแบบนั้นด้วย คุณป้าถามอะไรเธอหรือเปล่า”
เหมือนพี่เบสจะเริ่มรู้ตัวความกลั่นแกล้งนี้ให้พี่เบสคนเดียวเลยจ้า
“เปล่าหรอกอยากรู้ก็ไปถามเขาเองสิฉันไม่บอกหรอกนะตอนนี้หิวข้าวแล้วพาไปกินข้าวหน่อย”
ฉันยิ้มในหัวเราะแบบสะใจแล้วก็พาพี่เบสเดินไปยังร้านอาหารที่อยู่ข้างหน้า ซึ่งเป็นที่พักของพวกเราแล้วมันก็ดีมากที่มีที่พักตรงนี้ เพราะถ้าไม่มีคือมันต้องเดินไกลมากเลยกว่าจะกลับไปยังจุดเริ่มต้นในการเดินของเราสองคน
“เฮ้อเหนื่อยแต่ก็สนุกดี” ฉันลงไปนั่งที่โต๊ะแล้วรอพนักงานเอาเมนูมาส่งจะได้ดูว่ามีอะไรให้สั่งบ้าง
“เหนื่อยขนาดนั้นเลยหรอไม่เห็นเหนื่อยตรงไหนเลย เดินก็เดินนิดเดียวเอง”
เหนื่อยจะตายว่าไม่เหนื่อยได้ไงเนี่ยอึดชะมัดเลย ยังไม่ทันได้บ่นเมนูก็มาหาพวกเราพอดี งั้นเราก็เริ่มเลือกเมนูในการกินกันเลยดีกว่า
