ตอนที่ 158 คำตัดสินของหัวหน้าผู้ตรวจสอบ
สิ่งแรกที่หลิน ฮวงทำหลังจากได้รับแหวนหัวใจจักรพรรดิคือการลงทะเบียนเพื่อเข้าร่วมการประเมินนักล่าปกติ เวลาผ่านไปโดยเร็วและก่อนที่เขาจะรู้ หนึ่งสัปดาห์ก็ผ่านไปโดยที่หลิน ฮวงเอาแต่นอนเล่น นอกจากนั้น เขาก็ยังฝึกวิชาโจมตีพยุหะสองสามชั่วโมงในแต่ละวันเพื่อขัดเกลาทักษะเขาให้เฉียบคม การฝึกซ้อมไม่ใช่เพื่อยกระดับความสามารถแต่เป็นการทำเพื่อไม่ให้เขาขี้เกียจเกินไป
เหลือเวลาอีกครึ่งเดือนก่อนที่การประเมินจะเริ่มและใกล้จะถึงเวลาที่เขาจะต้องออกเดินทาง หลิน ฮวงพูดกับหลิน ซินและหลิน ซวนในช่วงมื้อเย็น
“พี่จะไปเมือง7B24 ในอีกสองวันเพื่อเข้าร่วมการประเมินนักล่าปกติ การประเมินจะใช้เวลาประมาณ1เดือนและการเดินทางไปกลับจะใช้เวลามากกว่า20วัน ดังนั้น ดูเหมือนว่าพี่จะไม่อยู่บ้านสัก2เดือน”เขาอธิบาย
“พี่คะ พี่จะสามารถกลับมาก่อนสิ้นปีได้ไหม?”หลิน ซินถาม เธอดูผิดหวัง
“นั่นไม่น่าจะเป็นปัญหา สมาคมนักล่าจะใช้เวลาเพื่อพิจารณาด้วยเช่นกัน เมื่อการประเมินจบลง พี่ควรจะมีเวลาพอกลับบ้าน”หลินฮวงพยักหน้า
“หลิน ซวน ฟังพี่สาวของนายซะนะ บอกเธอเมื่อนายหิว อย่าออกจากบ้านด้วยตัวคนเดียว หากนายอยากออก ก็ไปตามพี่สาวนายซะ”หลิน ฮวงบอกกลับหลิน ซวน หลิน ซวนพยักหน้า
“ซิน เอ๋อร์ พี่มีซากมอนสเตอร์มากมาย พี่จะโอนมันไปยังช่องเก็บของน้อง อย่ากินเนื้อเหมือนที่หลิน ซวนทำนะ กินผักและผลไม้ซะบ้าง พี่จะโอนเครดิตไปให้น้องบางส่วน....”จากนั้นหลิน ฮวงก็โอนซากมอนสเตอร์และเครดิตไปให้หลิน ซิน
“ไม่ต้องกังวลเรื่องการใช้เงิน ซื้อทุกสิ่งที่น้องอยากได้...”เขาพูดต่อ
หลิน ซินไม่ได้พูดอะไรและเธอทำเพียงพยักหน้า เธอรู้ว่าการประเมินนักล่าปกติจะมีเพียงปีละสองครั้ง หากหลิน ฮวงพลาดรอบนี้ เขาจะต้องรอไปอีกครึ่งปี ในวันรุ่งขึ้น หลิน ฮวงก็มุ่งหน้าไปเมืองปาฉีหลังจากมื้อกลางวันและอำลาหลิน ซินกับหลิน ซวน เขาเช็คอินเข้าโรงแรมที่จตุรัสกลางเมืองปาฉี เขาพักอยุ่ที่นั่นเพื่อรอยานคริสตัลปีศาจซึ่งจะออกเดินทางในเช้าวันรุ่งขึ้น
หลังจากพักค้างคืนที่เมืองปาฉี หลิน ฮวงก็ขึ้นยานเพื่อไปเมือง7B24ในเช้าวันต่อมา การเดินทางไปเมืองจะต้องใช้เวลา11วันและต้องขอบคุณที่มันเป็นไปอย่างราบรื่น ผู้โดยสารส่วนใหญ่ดูเหมือนจะเป็นนักล่า บางทีอาจจะไปเพื่อเข้าร่วมการประเมินเช่นกัน ในวันที่11ยามบ่าน ยานก็มาถึงเมือง7B24ในทางเหนือของเมืองปาฉี
เมือง7B24ถูกเรียกว่าเมืองเป่ยซวน มีเมืองเกรดBมากกว่า180แห่งในเขต7 และเมือง7B24ก็คือหนึ่งในเมืองที่ใหญ่ที่สุด มันมีพื้นที่ที่มากกว่า11000ตารางกิโลเมตร ชาวเมืองมีถึง16ล้านคนและผู้คนกว่า5ล้านคนที่เข้าและออกเมือง มันถือเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยฝูงชนเมื่อเทียบกับเมืองเกรดBอื่น
หลังจากที่ลงจานยาน หลิน ฮวงก็มาถึงโรงแรมที่ตั้งอยู่ใกล้กับสมาคมนักล่า เขาได้จองโรงแรมไว้ก่อนหน้าแล้ว จากนั้นเขาก็ลงทะเบียนที่แผนกต้อนรับ มันเป็นสามวันก่อนการประเมิน และหลิน ฮวงก็วางแผนที่จะปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมในอีกสองสามวัน หลังจากพักผ่อนอยู่ในห้องพัก เขาก็เริ่มฝึกวิชามฤตยู
มันเป็นทักษะต่อสู้ระยะประชิดที่หาได้ยาก มันจะใช้ประโยชน์จากกล้ามเนื้อและกระดูกในร่าง ด้วยทุกการโจมตี หลิน ฮวงสามารถรู้สึกได้ถึงทั่วร่างกายเขา ตอนนี้ วิชาโจมตีพยุหะเขาอยู่ที่ขั้น8แล้ว การผสานกับวิชามฤตยูจะทำให้แข็งแกร่งขึ้น เขาได้ฝึกทักษะอยู่เกือบ20วันแล้ว..มันไม่ชัดว่าว่ามันจะมีผลกับวิชาโจมตีพยุหะไหม แม้ว่าเขาจะฝึกมันสองชั่วโมงต่อวัน แต่ว่าอัตราการสะสมชิ้นส่วนการ์ดก็ไม่ได้ลดลง
ในวันต่อมา หลิน ฮวงสะสมชิ้นส่วนการ์ดวิชามฤตยูได้ถึง600ชิ้น การแจ้งเตือนจากเสี่ยวเฮยก็เด้งขึ้นมา
“ชิ้นส่วนการ์ดทักษะวิชามฤตยูครบ600ชิ้นแล้ว ท่านต้องการตะผสานพวกมันเป็นการ์ดทักษะหายากหรือไม่?”
“ใช่”หลิน ฮวงตอบกลับ เขาไม่คิดว่าเขาจะได้รับการ์ดทักษะที่สมบูรณ์ก่อนการประเมิน
“กำลังผสานชิ้นส่วนการ์ดวิชามฤตยูx600”
“ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านได้รับการ์ดทักษะหายาก – วิชามฤตยู”
หลิน ฮวงมองดูการ์ดทักษะใหม่ทันที
“การ์ดทักษะ”
“ชื่อทักษะ : วิชามฤตยู”
“ความหายาก : หายาก(สุดยอด)”
“ประเภททักษะ : ทักษะต่อสู้ระยะประชิด”
“ระดับทักษะ : ไม่อาจระบุได้”
“สถานะ : สามารถใช้ได้”
“หมายเหตุ : เมื่ออัพเกรดวิชาโจมตีพยุหะจนมากกว่าขั้น6 ทักษะนี้ก็จะเทียบได้กับทักษะต่อสู้ระดับสุดยอด”
“หมายเหตุการ์ด : ไม่เลว”
เขาอดที่จะหัวเราะไม่ได้เมื่อเห็นหมายเหตุ เขาไม่คิดว่าการฝึกฝนอย่าจำกัดนี้จะทำให้เขาได้รับการืดทักษะต่อสู้ที่เทียบได้กับการ์ดสุดยอดมา โดยไม่คาดฝัน เขาฝึกทักษะต่อสู้ระยะประชิดโดยไม่ได้คาดหวังใดๆเนื่องจากเขาเก่งในทักษะดาบกว่า เขาไม่ได้ฝึกเพื่อสะสมชิ้นส่วนการ์ดแต่เพื่อปรับตัวและเตรียมพร้อมสำหรับการประเมิน นั่นคือเหตุผลที่ทำไมเขาจึงฝึกเพียง2ชั่วโมงและเอาแต่นอนพักตลอดวัน
มันค่อนข้างแปลกใจที่เขาได้รับการ์ดทักษะใหม่ก่อนการประเมินจะเริ่มขึ้น ตราบเท่าที่วิชาโจมตีพยุหะอยู่ในขั้น6หรือมากกว่านั้น ผู้คนก็จะสามารถดึงพลังที่เทียบได้กับทักษะต่อสู้ระดับสุดยอดออกมา ตอนนี้วิชาโจมตีพยุหะเขาอยู่ในขั้น8 พลังของเขาจึงทรงพลังยิ่งกว่าเดิม มันราวกับเขาได้รับทักษะต่อสู้ระดับสุดยอดจากสวรรค์
“เยี่ยมมาก ฉันจะสามารถต่อสู้ได้ด้วยมือเปล่าหากพบเจอกับมอนสเตอร์ตัวเล็กๆในอนาคต ไม่จำเป็นที่ฉันต้องหยิบดาบออกมาตลอดเวลา”หลิน ฮวงหัวเราะกับตัวเขา
วันที่สามในเมืองเป่ยซวน หลิน ฮวงตื่นขึ้นก่อน7โมงเช้า หลังจากมื้อเช้า เขาก็มุ่งตรงไปที่สมาคมนักล่า เวลาเปิดอย่างเป็นทางการคือ8โมงเช้า แต่เมื่อหลิน ฮวงมาถึงมันยังไม่ถึง7โมง15เลย แต่ก็มีหลายคนกำลังยืนรออยู่ที่ทางเข้าก่อนแล้ว มีพ่อค้าเจ้าเล่ห์มากมายท่ามกลางฝูงชน และพวกเขาก็กำลังขายหนังสือประเมินผล มีคนจำนวนมากถูกหลอกโดยพ่อค้าเหล่านี้
มีพ่อค้าคนหนึ่งตะโกนมาทางหลิน ฮวงและชี้ที่หนังสือประเมินตรงหน้าเขาและพูดว่า "พ่อหนุ่มเรามีหนังสือประเมินเล่มล่าสุด มันเป็นหัวข้อล่าสุดในการประเมิณเลยนะ รับไว้สักเล่มไหมล่ะ"
"ไม่ดีกว่า" หลิน ฮวงส่ายหน้า เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับหนังสือพวกนี้มาก่อน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นพวกมัน อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าหนังสือเหล่านั้นมีแต่ข้อมูลจากการประเมินในอดีต ที่พ่อค้าเจ้าเล่ห์รวบรวมมันเข้าไว้ด้วยกัน มันไม่เกี่ยวข้องกับการประเมินในปัจจุบันเลย
โดยปกติแล้วการประเมินนักล่าจะมีหัวข้อที่แตกต่างกันในทุกปีและมันเป็นไปไม่ได้ที่เนื้อหาของการประเมินจะถูกปล่อยออกมาก่อนที่การประเมินจะเริ่มขึ้น พ่อค้าเจ้าเล่ห์เหล่านั้นคอยอยู่แถวนั้นเพื่อหลอกล่อผู้เข้าร่วมการประเมินที่ไม่รู้จักกฎของการประเมิน เมื่อดูเหมือนว่าหลิน ฮวงจะมั่นใจในตัวเองเป็นอย่างมากมันทำให้พ่อค้ารู้ว่าหลิน ฮวงเคยเห็นกฎการประเมินมาก่อนแล้ว พวกเขาเลยหยุดที่จะหลอกล่อหลิน ฮวง และก็จากไปเพื่อมองหาเหยื่อรายใหม่แทน
มีคนหลายคนถูกหลอก หลิน ฮวงไม่ได้พูดอะไรขณะที่มองคนเหล่านั้น อย่างไรก็ตามผู้ที่ซื้อหนังสือเล่มนี้ต้องขาดความมั่นใจในความสามารถของตนเองและไม่แน่ใจว่าจะผ่านการประเมิน พวกเขาบางคนกำลังพยายามหาโอกาสที่จะผ่านการคัดเลือกดังนั้นพวกเขาจึงซื้อหนังสือถึงแม้จะรู้ว่ามันคงไม่ได้ช่วยอะไรพวกเขาก็ตาม
มีคนอัดแน่นกันมากขึ้นที่ทางเข้า และมีผู้คนจำนวนมากที่โดนหลอก หลิน ฮวงไม่รู้หนังสือนั้นขายเท่าไหร่ แต่มองจากจำนวนคนที่ซื้อแล้ว เขาสามารถบอกได้เลยว่าบรรดานักต้มตุ๋นคงจะได้เครดิตไปอย่างล้นเหลือ มีผู้คนอย่างน้อย 10,000 คนที่ทางเข้าของการประเมิณนักล่าในเวลา 8.00 น.
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกและชายวัยกลางคนผิวแทนก็เดินออกมา ทุกคนเงียบขณะที่เขาเดินออกมา
"ชื่อของฉันคือซู จั่นเพิง ฉันเป็นหัวหน้าผู้ตรวจสอบสำหรับการประเมินเบื้องต้น" ชายผิวแทนแนะนำตัวเอง หลังจากหยุดไปสักพักและเขาก็กล่าวต่อว่า "ฉันขอแจ้งให้ทราบว่าการประเมินเบื้องต้นนั้นจบลงแล้ว!"
ทุกคนตกตะลึงกับสิ่งที่เขาเพิ่งกล่าวไปรวมถึงหลิน ฮวงด้วย "หัวหน้าผู้ตรวจสอบอาจจะพูดผิดไปหรือเปล่า บางทีเขาอาจหมายถึง 'เริ่มต้น' แทน 'จบลง'?" บางคนพึมพำในความหวาดกลัว เกือบทุกคนในตอนนี้มีความคิดเหมือนกันในใจ
"ตอนนี้ ฉันจะประกาศรายชื่อผู้เข้าร่วมที่ถูกตัดสิทธิ์ ... " หัวหน้าผู้ตรวจสอบซู จั่นเพิงก็เริ่มอ่านชื่อทีละคน "หวัง เสี่ยวเพิง, โจว เหอ,เย่ เฮ่าซวน ... "
"นี่มันไร้สาระสิ้นดี!" มีหลายคนเปล่งเสียงออกมาหลังจากรายชื่อแรกๆถูกกล่าวขึ้น ซู จั่นเพิงเงยหน้าขึ้นและอ่านรายชื่อต่อ
"ฉันไม่ได้ซื้อสิ่งนี้! ถ้าคุณตัดสิทธิ์ฉัน คุณต้องให้เหตุผลที่เหมาะสม!" คนที่แต่งตัวประหลาดจากด้านหลังตะโกน หนึ่งในบรรดาพ่อค้าที่ขายหนังสือก็ปรากฏตัวขึ้นถัดจากชายผิวแทนและพูดด้วยเสียงดังว่า "ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ชื่อที่อ่านออกมาเสียงดังจะถูกขึ้นบัญชีดำของสมาคมนักล่า และพวกคุณจะไม่สามารถเข้าร่วมสมาคมใดๆได้เป็นเวลาสามปี!”
จากนั้นชายคนนั้นก็โบกมือให้คนที่โวยวายสองคนออกไป หลายคนได้สับสน แต่ในไม่ช้า พวกเขาก็เริ่มเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น
"พวกเขาคือเจ้าหน้าที่ของสมาคมนักล่าที่แสร้งทำเป็นนักต้มตุ๋น... นั่นหมายความว่า ... การประเมินเบื้องต้นเป็นการตัดสิทธิ์ผู้เข้าร่วมที่ซื้อหนังสือนั่น " หลิน ฮวงสรุป หลังจากที่เขาเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
เกือบครึ่งชั่วโมงหัวหน้าผู้ตรวจสอบซู จั่นเพิงก็อ่านรายชื่อผู้ถูกตัดสิทธิ์จนหมด มีผู้ถูกตัดสิทธิกว่า 1,100 คน ซู จั่นเพิง เงยหน้าขึ้นและมองไปรอบ ๆ จากนั้นเขาก็กล่าวว่า "ฉันเชื่อว่าบางคนคงทราบดีอยู่แล้วว่าทำไมคนเหล่านั้นจึงถูกตัดสิทธิ นักต้มตุ๋นที่ขายหนังสือการประเมินเป็นเจ้าหน้าที่ของเรา คนที่ถูกตัดสิทธิเป็นคนที่ซื้อหนังสือนั่น"
"ประการแรก เราพบว่าการไม่อ่านกฎการประเมินก่อนที่จะเข้ารับการประเมินเป็นความประมาทอย่างร้ายแรงต่อแผนงาน คนเหล่านั้นขาดความรับผิดชอบและไม่สนใจเกี่ยวกับผลที่ตามมาเพราะพวกเขาไม่ยินดีที่จะทำสิ่งที่เป็นพื้นฐานสำคัญนั่นก็คือความพยายาม พวกเรา สมาคมนักล่าไม่ใช่คนจำพวกนั้น ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร เราจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้งานเสร็จสมบูรณ์ "
"ประการที่สอง พวกเขารู้ว่าข้อมูลในหนังสือเป็นของปลอม แต่พวกเขาก็ยังดันทุรังซื้อมัน ซึ่งเทียบเท่ากับการรู้ว่านั่นคือข่าวปลอมแต่ถึงกระนั้นพวกเขายังคงจะใช้มันและโน้มน้าวตัวเองให้เชื่อว่าเป็นข่าวจริง คนพวกนั้นขาดคุณสมบัติและเราไม่ต้องการคนเช่นนี้”
"ทั้งสองเหตุผลเป็นพื้นฐานของการประเมินเบื้องต้น ถ้าใครไม่เห็นด้วย เราจะยินดีรับคำร้องเรียน" ชายคนนั้นพูดอย่างไม่เป็นทางการพลางพยักหน้า สิ่งที่ซู จั่นเพิงกล่าวทำให้ทุกคนไร้คำพูด
"นอกเหนือจากผู้ที่ถูกเรียกชื่อ เหล่าคนที่มาถึงหลังจาก 8 โมง. ... ขอแสดงความยินดีด้วย พวกคุณก็ถูกตัดสิทธิเช่นกัน“เขากล่าวเสริมว่า”คงไม่ต้องให้ฉันบอกเหตุผลหรอกนะ”
"ส่วนที่เหลือจะเข้าสู่รอบแรกของการประเมิน ตอนนี้พวกคุณสามารถผ่านประตูด้านหลังฉันไปได้และเข้าสู่สมาคมนักล่า เข้าร่วมกับเราในรอบต่อไป"