ตอนที่ 157 แหวนหัวใจจักรพรรดิใหม่

หลังจากที่วางสายหยาง หลิง    หลิน ฮวงก็ขบคิดถึงคำเตือนที่ให้เขาย้ายที่อยู่เพื่อครอบครัวและความปลอดภัยของตัวเขา แม้ว่าเขาจะแกล้งตายและหลบหนีมาจากอีกาม่วงได้สำเร็จ  เขาทิ้งร่องรอยของรายละเอียดส่วนตัวเขาไว้กับพวกมัน จะไม่มีปัญหาหากไม่มีใครรู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ อย่างไรก็ตาม หากเขาถูกพบตัว อีกาม่วงจะมาหาเขาทันที เจ้าหน้าที่ของอีกาม่วงสามารถเข้าสู่เมืองขนาดเล็กเช่นเมืองวูหลินได้ตามใจต้องการ

 

“ฉันต้องได้รับใบอนุญาติให้พักอาศัยในเมืองเกรดAหรือมิฉะนั้น หลิน ซินก็จะไม่สามารถย้ายโรงเรียนได้ หากฉันไม่สามารถทำเช่นนั้น มันก็คงจะดีหากได้รับอนุญาติให้พักในเมืองเกรดBชั่วคราว อย่างน้อยมันก็ยังมีผู้หลุดพ้นหลายคนในเมืองเกรดB พวกอีกาม่วงจะต้องระมัดระวังและไม่อาจทำอะไรได้มาก”หลิน ฮวงคิด เขายังคิดที่จะขอให้หยี่ เสิ่นช่วยเกี่ยวกับการอนุมัติการเข้าพักอาศัยทันทีที่เขาได้รับแหวนหัวใจจักรพรรดิวงใหม่ ในฐานะที่เป็นคนของราชวงศ์ เขาจะต้องรู้เรื่องนี้มากกว่าหลิน ฮวง

 

“ซิน เอ๋อร์ พี่ต้องออกไปทำธุระบางอย่าง พี่จะรีบกลับมานะ”เขาร้องออกไป

 

หลิน ฮวงออกจากบ้านไปทันที เขาเปลี่ยนใบหน้าก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังสำนักเครดิต มีคิวค่อนข้างมากที่สำนัก และมันต้องใช้เวลาสักพักจนกว่าจะถึงตาเขา

มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูอายุไม่ถึง50ปีด้านหลังเคาท์เตอร์ เธอมองหลิน ฮวงและถาม“ต้องการใช้บริการอะไรค่ะ?”

“โอนเงินครับ”หลิน ฮวงตอบ จากนั้นเขาก็มองหาหมายเลขบัญชีของหยาง หลิงในอุปกรณ์สื่อสาร

เธอขมวดคิ้วและเตือนให้เขาทำตามนโยบายของธนาคาร “ในปัจจุบันมีมิจฉาชีพมากมาย เด็กหนุ่มเช่นเธอไม่ควรจะโอนเงินให้คนแปลกหน้า เธอควรจะระวังเอาไว้”

“ขอบคุณสำหรับคำเตือนครับ ผมเข้าใจดี”หลิน ฮวงพยักหน้า

“เธอมีความสัมพันธ์ยังไงกับคนที่จะโอนให้?”เธอถาม

“เราเป็นเพื่อนกันครับ”หลิน ฮวงตอบ

“เธอไม่ควรจะวางใจเพื่อนฝูงที่เธอรู้จักในเครือข่าย พวกเขาอาจจะหลอกเธอได้”เธอเตือนอีกครั้ง

“พวกเราเคยพบกันมาก่อนครับ”หลิน ฮวงอธิบายด้วยความหงุดหงิดกับการคาดเดาไปมาของเธอ

“นั่นก็คงจะไม่เป็นไร เหตุผลของการทำธุรกรรมคืออะไรค่ะ?”เธอพูดต่อ จากนั้นเธอก็ให้คำแนะนำอีกคำ“หากมันเป็นการให้เพื่อนยืมเงิน ก็พยายามอย่าส่งให้เขามากเกินไปไม่อย่างนั้นเธออาจจะไม่ได้รับเงินคืนอีกเลย”

“โอ้ไม่ครับ มันไม่ใช่การยืมเงิน มันเป็นธุรกิจครับ”หลิน ฮวงกล่าว พร้อมกับลอบก่นด่าการสอบปากคำของเธอ ผู้หยิงตรงหน้านั้นจุ้นจ้านมากเกินไป เขาคิด

“เอาละ งั้นเท่าไร?”ท้ายที่สุดเธอก็ถาม

“200คริสตัลชีวิต โปรดอย่าส่งเป็นเครดิต เขาต้องการเพียงคริสตัลชีวิต”หลิน ฮวงกล่าว จากนั้นเขาก็หยิบคริสตัลชีวิตทั้ง200ก้อนออกมาวางบนเคาท์เตอร์

 

“เธอต้องการจะส่งคริสตัลชีวิตทั้งหมดนี่”เธอถามทันที

“ใช่ครับ มีทั้งสิ้น200ก้อน โปรดอย่าส่งเป็นเครดิต เพียงแค่ส่งคริสตัลชีวิตทั้งหมดนี้ไปยังบัญชีเขา”หลิน ฮวงกล่าวอีกครั้งขณะที่ส่งรายละเอียดบัญชีของหยาง หลิงให้เธอดู

“ขอเวลาสักครู่ ทางเราต้องขอนับดูก่อนคะ”เธอพยักหน้าและเริ่มนับคริสตัลชีวิต

 

ในไม่ช้า เธอก็นับเสร็จ

 

“คริสตัลชีวิต200ชิ้น  ระบบได้แสดงว่าพวกมันเป็นของแท้”เธอกล่าว จากนั้นก็พยักหน้า“พ่อหนู เธอแน่ใจนะว่าจะส่งคริสตัลชีวิตจำนวนมากนี้ให้เพื่อนเธอ?”

“ครับ เขาได้ส่งสินค้ามาให้ผมขณะที่ผมส่งเงินให้เขา นี่เป็นธุรกิจครับ”หลิน ฮวงกล่าวและพยักหน้า

“เอาละ เธอต้องการจะส่งเป็นคริสตัลชีวิตไม่ใช่ชิ้นส่วนคริสตัลชีวิตหรือเครดิตใช่ไหม?”

“ครับ เขารับเพียงแต่คริสตัลชีวิต”หลิน ฮวงพยักหน้า

“ฉันจะทำมันให้เธอเดี๋ยวนี้”เธอตอบ ในเวลาต่อมา เธอก็พยักหน้าให้หลิน ฮวงและกล่าว“การทำธุรกรรมเสร็จสมบูรณ์แล้ว”

 

เพียงเมื่อเธอบอกหลิน ฮวงเขาก็ได้รับข้อความจากหยาง หลิง”ฉันได้รับเงินแล้ว ฉันจะส่งของไปให้นายคืนนี้.

“ขอบคุณครับ ป้า”หลิน ฮวงกล่าวและจากไป เมื่อเขากลับไปที่บ้าน เขาก็เห็นหลิน ซินกำลังสอนวิธีเล่นเกมส์จ้าวแห่งปืนให้หลิน ซวนอยู่ จากนั้นเขาก็เริ่มฝึกวิชาโจมตีพยุหะในห้องนั่งเล่น ตั้งแต่ที่เขามาถึงระดับทองแดง เขาก็ไม่เคยฝึกวิชาโจมตีพยุหะอีกเลย อย่างไรก็ตาม  ทักษะดาบเขากลับพัฒนาขึ้นมาก พลังชีวิตในร่างเขาก็เสถียรดีแล้ว หากเขาฝึกอย่างถูกต้องเป็นเวลา10วัน เขาจะต้องเชี่ยวชาญในทักษะนี้แน่นอน

 

หลิน ฮวงหยุดฝึกเมื่อถึงมื้อเย็น และเขาก็สั่งอาหารจากที่อื่นอีกครั้ง หลิน ซวนมีความต้องการอาหารที่มากและสิ่งที่หลิน ฮวงทำจะไม่พอต่อหลิน ซวน ในไม่ช้า อาหารก็มาถึง หลังจากมื้อเย็น หลิน ซินได้ช่วยหลิน ฮวงทำความสะอาดครัว

 

“การสั่งอาหารทุกวันไม่ใช่เรื่องดี เราต้องคิดถึงวิธีแก้ปัญหาความกระหายของหลิน ซวน...”หลิน ฮวงพึมพำกับตัวเขาขณะทำความสะอาด

หลิน ซินที่ยืนอยู่ข้างๆเขาได้ยินและหยุดล้างจานทันที เธอดูเหมือนจะนึกได้ถึงบางสิ่งและกล่าว“พี่คะ เตาปิ้งย่างไฟฟ้ากำลังเป็นที่นิยมมากในเครือข่าย เพื่อนหนูเองก็มีที่บ้าน มันสามารถบรรจุอาหารได้มากและง่ายต่อการใช้ พี่สามารถใส่ได้แม้กระทั่งมอนสเตอร์หมูทั้งตัวลงไปในเครื่องเพื่อแล่หนังมันและตัดมันเป็นชิ้นๆก่อนที่จะเริ่มปิ้งย่างโดยอัติโนมัติ สิ่งที่พี่ต้องทำคือใส่เครื่องปรุงลงไปในหนึ่งชั่วโมงต่อมาและมันจะพร้อมกินใน10นาทีหลังจากนั้น”

“มีจริงๆงั้นหรอ?”ดวงตาของหลิน ฮวงสว่างขึ้น

“คะ!หนูได้ลองใช้มันแล้ว และมันอร่อยมาก”หลิน ซินพยักหน้า

“งั้นก็ซื้อมาเลย”หลิน ฮวงตัดสินใจทันที

 

สองวันต่อมา เครื่องปิ้งย่างกลางแจ้งกันน้ำก็มาถึง มันใหญ่มาก ดังนั้นหลิน ฮวงจึงวางมันไว้ที่สวนบนชั้น4 เขามีชิ้นส่วนมอนสเตอร์มากมายในแหวนเก็บของเขา สิ่งที่เขาต้องทำทั้งหมดคือการใส่มอนสเตอร์ลงไปในเครื่อง ปัญหาเกี่ยวกับอาหารของหลิน ซวนถูกแก้ไขแล้ว

ตลอดทั้งสัปดาห์ หลิน ฮวงใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการฝึกวิชาโจมตีพยุหะ พลังชีวิตในร่างเขาเสถียรเร็วกว่าที่คาดไว้ เขาพร้อมที่จะก้าวสู่ระดับเงินแล้ว เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดขึ้น เขาจึงหยุดพักผ่อน ในวันที่8 เขาได้รับแหวนหัวใจจักรพรรดิใหม่ที่หยาง หลิงส่งมาให้ เขาสวมมันทันที จากนั้นเขาก็พบข้อมูลทั้งหมดของเขา รวมถึงเครดิต3แสนล้านที่ยังคงอยู่ในบัญชีเขา  การเปลี่ยนแปลงเพียงอย่างเดียวคือไม่มีการลงทะเบียนของเขาในอีกาม่วงอีกต่อไป เขารู้สึกโล่งใจมาก

อย่างไรก็ตาม เขาก็ค้นพบว่ามีสายที่ไม่ได้และข้อความมากมายเมื่อเขาเปิดหน้าการติดต่อ พวกมันส่วนใหญ่มาจากหลิน ซิน เธอโทรหาเขากว่า30ครั้งและส่งข้อความมามากมาย เจ้าอ้วนเองก็โทรหาเขาสามครั้ง รวมถึงสองสายจากหยี่ เยว่หยู่และหนึ่งสายจากหยี่ เสิ่น สำหรับข้อความ มีสองอันจากหยี่ เยว่หยู่และหนึง่ข้อความจากเล้ง เยวี่ยซิน จากนั้นหลิน ฮวงก็ไล่อ่านข้อความทีละหนึ่ง

เจ้าอ้วนบอกหลิน ฮวงว่าเขาต้องเดินทางไปเมืองปาฉีเพราะมีธุระที่บ้าน และเขาไม่อาจรอหลิน ฮวงได้อีกต่อไป หยี่ เยว่หยู่ส่งมาสองข้อความ หนึ่งก็คือ’เธอปีกกล้าขาแข็งแล้วและเธอไม่คิดที่จะรับสายฉันอีกงั้นหรอ?’  ขณะที่อีกหนึ่งคือ’มันหนึ่งเดือนแล้วที่ฉันไม่ได้ยินข่าวสารอะไรจากเธอเลย เธอตายแล้ว?’ แต่ข้อความจากเล้ง เยวี่ยซินนั้นเรียบง่ายมาก และมันอ่านได้ว่า’ฉันกลับมาเขต7แล้ว’

 

ข้อความแรกที่หลิน ฮวงตอบกลับคือเล้ง เยวี่ยซิน“เยี่ยมมาก ผมอยู่ในหุบเขาหมอก และไม่มีสัญญาณ ผมพึ่งจะกลับออกมาในวันนี้”

และตอบกลับหยี่ เยว่หยู่ “ผมไม่ตายง่ายๆหรอก ผมอยู่ในหุบเขาหมอก ที่นั่นไม่มีสัญญาณ มีอะไรรึเปล่า?”

เขาพิมพ์ตอบเจ้าอ้วนต่อ“เอาละ ไปจัดการธุระนายเถอะ ฉันพึ่งจะกลับจากหุบเขาหมอกในวันนี้เอง”

 

หยี่ เยว่หยู่ได้วิดิโอคอลหาเขาทันที และเขาก็รับสายหลังจากที่นั่งลงบนโซฟา

 

“เธอยังไม่ตายจริงๆ ฉันคิดว่าเธอตายไปแล้ว”หยี่ เยว่หยู่กล่าวขณะที่ตรวจสอบหลิน ฮวงผ่านวิดิโอ

“อัจฉริยะเช่นผมไม่ตายง่ายๆหรอกน่า”หลิน ฮวงหัวเราะ“มีอะไรงั้นหรอ?”

“หากไม่มีธุระฉันจะโทรหาไม่ได้รึไง?”หยี่ เยว่หยู่มองหลิน ฮวง

“ได้อยู่แล้ว ได้ทุกเมื่อ”หลิน ฮวงพยักหน้า

“ฉันได้ยินว่าเธอไปที่หุบเขาหมอก ก่อนหน้านี้มีบางสิ่งเกิดขึ้นที่นั่น ดังนั้นฉันจึงต้องการยืนยันว่าเธอไม่ได้ตายจริงๆ”หยี่ เยว่หยู่บอกเหตุผลที่แท้จริง

“เกิดอะไรขึ้นในหุบเขาหมอก?”หลิน ฮวงถามอย่างสงสัย

“เร็วๆนี้มีหลายคนเสียชีวิตในที่นั่น และพวกเขาก็บอกเป็นเสียงเดียวว่าถูกทำร้ายโดยทาสดาบกลายพันธ์ มีกลุ่มนักล่าระดับเงินพยายามจะฆ่ามอนสเตอร์ตัวนั้น แต่พวกเขาก็ถูกฆ่าจนหมด หลังจากนั้น นักล่าระดับทองหลายคนก็ถูกส่งไป แต่ไม่มีใครพบมันอีก”หยี่ เยว่หยู่อธิบาย

“ผมไม่รู้เรื่องนี้ และก็ไม่เห็นมอนสเตอร์นั้นด้วย”หลิน ฮวงกล่าวขณะเลิกคิ้วขึ้น

“ดีมาก”เธอกล่าวดว้ยใบหน้าหมดความกังวล แต่ขณะที่เธอกำลังจะวางสาย เธอก็นึกได้ถึงบางสิ่ง“โอ้ ใช่ มีบางสิ่งเกิดขึ้นกับเจ้าอ้วน เพื่อนสนิทเธอนะ เนื่องจากเธอพึ่งจะกลับมาเมื่อวาน ฉันเดาว่าเธอคงยังไม่ได้ยินข่าวนี้”

“เกิดอะไรขึ้น?”หลิน ฮวงตกใจ แม้ว่าเจ้าอ้วนจะบอกเขาว่ามีธุระที่บ้าน เขาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ

 

“พ่อของเขาป่วย และจากไปแล้ว ในฐานะเพื่อนของเขา เธอควรจะโทรไปหาเขา ฉันจะวางสายละ”หยี่ เยว่หยู่บอกและวางสายไปทันที

“พ่อของเจ้าอ้วนตายแล้ว?”หลิน ฮวงขมวดคิ้ว เขาลืมเกี่ยวกับใบอนุญาติขอย้ายที่อยู่ไป หลังจากลังเลอยู่สักพัก หลิน ฮวงก็โทรหาเจ้าอ้วน เจ้าอ้วนรับสายหลังจากนั้นไม่นาน และเขาก็ดูอิดโรยอย่างมาก

“นายไม่เป็นไรนะ เจ้าอ้วน?ฉันได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นจากหยี่ เยว่หยู่แล้ว”หลินฮวงถามทันที

“ฉันยังอยู่ดี”เจ้าอ้วนฝืนยิ้มและส่ายหัว

“นายอยู่ไหน?เมืองปาฉี?”

“ไม่ ฉันอยู่ที่บ้านเกิดฉัน พวกเราพึ่งจะฝังศพพ่อฉันไปไม่นาน...”เจ้าอ้วนส่ายหัว

“ฉันจำได้ว่าคุณลุงยังดูดีอยู่เลยเมื่อตอนที่ฉันพบเขา ทำไมเขาจึง.....”หลินฮวงคิดว่ามันแปลก

“เขาเหนื่อย เขาไม่รู้ว่าควรพักเมื่อไร และเขาก็ฝืนร่างกายเขาตลอด เขาสูญเสียแสงแห่งชีวิตเร็วกว่าคนปกติถึง10เท่า แต่เขากลับไม่บอกเรา มันสายเกินไปแล้วเมื่อเราพบมัน”เจ้าอ้วนพูดเบาๆและน้ำตาก็เอ่อล้นขึ้นมาขณะที่เขาพูด

“ช่วงนี้ฉันกำลังว่างอยู่ ฉันจะไปหานาย”หลิน ฮวงบอก

“ไม่เป็นไร การประเมินนักล่าปกติจะเริ่มในเดือนธันวาคม เนื่องจากนายอยู่ที่หุบเขาหมอกมานาน นายต้องเลื่อนเป็นระดับทองแดงก่อน นายควรจะเตรียมตัวให้พร้อม ทำให้ดีที่สุด พยายามที่จะผ่านการประเมินตั้งแต่ครั้งแรก...”เจ้าอ้วนกล่าวตามที่เขารู้ว่าหลิน ฮวงกำลังจะเข้าร่วมการประเมิน

 

“งั้นก็อย่าคิดมากเกินไปละ พักผ่อนซะบ้าง”หลิน ฮวงกล่าว เขาไม่รู้วิธีปลอบเจ้าอ้วน แต่ก็พยายามที่จะปลอบ หลังจากที่วางสาย หลิน ฮวงก็ถอนหายใจ พ่อของเจ้าอ้วนเป็นเพียงคนธรรมดาแต่เขากลับเสียสละชีวิตส่วนใหญ่ไปกับอาหารเพียงเพราะความหลงใหล แม้ว่าการฝืนร่างกายจะไม่ถูก แต่ความหลงใหลในอาหารของเขาก็น่าชื่นชม

 

“หวังว่าเจ้าอ้วนจะกลับมายืนได้อีกครั้ง หากเขาได้สืบทอดความหลงใหลและความมุ่งมั่นในด้านอาหารจากพ่อเขา เขาจะต้องเป็นนักล่าอาหารชื่อดังในอนาคตเป็นแน่....”

 

ปล.มีเงื่อนงำแน่นวล