TWO Chapter 234 การค้นหาสมบัติในห้องลับ
TWO Chapter 234 การค้นหาสมบัติในห้องลับ
“ขอบคุณที่ช่วยพวกเรา!” ในห้องลับ หญิงสาวที่ได้รับการช่วยเหลือ กล่าวขอบคุณกับโอหยางโชวอีกครั้ง
โอหยางโชวโบกมือและหันไปรอบๆ เขาสั่งให้ทหารองครักษ์หาเสื้อผ้ามาให้พวกเธอสวมใส่ ก่อนจะส่งพวกเธอกลับไป
หลังจากจัดการสิ่งต่างๆแล้ว โอหยางโชวก็เดินลึกเข้าไปในห้องลับ โดยมีเด็กสาวคนเถื่อนภูเขาชี้ทาง
ในห้องลับของผู้นำโจรภูเขา เห็นได้ชัดเลยว่าไม่มีกับดักซ่อนอยู่ มันเป็นเพียงประตูไม้หนา ทหารองครักษ์จึงใช้แรงพังประตูได้ไม่ยากนัก
หลังจาประตูไม้พังลงแล้ว ภายในห้องลับมีกล่องจำนวนมากตั้งอยู่ เมื่อเปิดพวกมัน เขาพบกับสิ่งของหลากหลายชนิด ทั้งทองคำ เงิน และเพชรพลอย มันส่องประกายจนทุกคนแสบตา
โอหยางโชวนับกล่องทั้งหมด โดยมีกล่องทองคำ 2 ใบ, กล่องเงิน 5 ใบ และกล่องเพชรพลอย 1 ใบ
นอกเหนือจากกล่องเงิน 2 ใบแล้ว ส่วนที่เหลือโอหยางโชวเก็บเข้าไว้ในถุงเก็บของของเขาทั้งหมด เขารู้สึกแปลกๆ ห้องลับของผู้นำโจรภูเขาไม่ควรจะมีเพียงแค่ทรัพย์สินที่แสดงความมั่งคั่งเช่นนี้
“มีห้องลับอื่นอีกหรือไม่?” โอหยางโชวหันไปถามเด็กสาวคนเถื่อนภูเขา
เธอส่ายหัว แล้วกล่าวว่า “ที่นี่เป็นที่เดียวที่ข้ารู้”
โอหยางโชวไม่เชื่อว่าจะมีเพียงเท่านี้ เขาจึงสั่งให้ทหารองครักษ์ตรวจสอบอีกครั้ง หาประตูลับหรือสิ่งอื่นๆที่คล้ายๆกันนั้น ตัวเขาเองก็เข้าร่วมการค้นหาด้วยเช่นกัน เขาเคาะบนพื้นบ้าง ผนังบ้าง
ทันใดนั้น เขาก็สังเกตเห็นตะเกียงน้ำมันที่แขวนอยู่ข้างผนัง ห้องลับไม่มีคบไฟอยู่ด้านใน มันพึ่งเพียงแสงจากห้องโถง ห้องลับจึงมืดมาก ซึ่งเป็นเหตุผลที่ว่า ทำไมถึงไม่มีใครสังเกตเห็นตะเกียงน้ำมันก่อนหน้านี้
โอหยางโชวเดินเข้าไป พยายามที่จะขยับตะเกียงน้ำมัน เขาเพียงแค่กดมันเบาๆโดยไม่ได้ใช้แรงมากนัก ตะเกียงก็พลิกกลับ แล้วเกิดเสียงดังก้องขึ้นภายในห้องลับ ผนังภายในห้องลับจมลง เปิดเป็นทางเดินขนาดเล็ก ที่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่พอจะเข้าไปได้
โอหยางโชวให้ทหารองครักษ์คอยรักษาความปลอดภัยที่ทางเข้า ในขณะที่เขาเดินเข้าไปคนเดียว มันเป็นพื้นที่ที่แคบมาก ซึ่งเพียงพอให้คนยืนอยู่ได้เพียง 2 คนเท่านั้น มีกล่องไม้ 3 ใบ วางอยู่ไว้ตรงกลาง
โอหยางโชวเริ่มเปิดกล่อง มีแสงเปล่งออกมาอย่างอ่อนโยนจากภายในกล่อง ซึ่งมันมีลูกประคำขนาดเท่าไข่ห่านที่วางอยู่ในกล่องใบแรก เมื่อถือมัน เขารู้สึกได้ถึงความเย็น
ลูกประคำเย็น : ช่วยโฟกัส, ลดอุณหภูมิ, ช่วยในการบ่มเพาะ
มันเป็นไอเท็มสนับสนุนที่ดี เพียงแต่ เขาไม่รู้ว่ามันจะช่วยเพิ่มการบ่มเพาะกำลังภายในของเขาได้อย่างไร
โอหยางโชเปิดกล่องใบที่สอง มันมีเพียงคู่มือเทคนิคลับฉบับหนึ่งวางอยู่ที่ด้านใน บนหน้าปกเขียนว่า ‘คู่มือเทคนิคลับ เพลงกระบี่หวู่ฮู’ มันเป็นเทคนิคลับระดับกษัตริย์
โอหยางโชวเดาว่า นี่คือเทคนิคลับที่ผู้นำโจรภูเขาใช้
แม้ว่าไอเท็มในกล่องที่สองจะดี แต่มันก็ส่งผลต่อตัวโอหยางโชวเพียงเล็กน้อย มันทำให้เขารู้สึกผิดหวัง เขาจึงเปิดกล่องใบสุดท้าย โดยหวังว่าจะได้รับสมบัติบางอย่าง
ชื่อ : กระบี่ฉิงเฟิง(ระดับทองคำขาว)
ความแข็ง : 68
ความคม : 70
ความทนทาน : 55
ลักษณะพิเศษ : กระบี่ทำลายล้าง(เมื่อความแข็งของอาวุธที่เข้าปะทะต่ำกว่าความแข็งของกระบี่ฉิงเฟิง มีโอกาสที่จะทำลายอาวุธนั้นได้ในทันที)
การประเมิน : กระบี่ฉิงเฟิง เดิมเป็นกระบี่คู่ฉิงเฟิง เป็นอาวุธที่เล่าปี่เคยใช้ในยุค 3 ก๊ก ในครั้งที่เล่าปี่โจมตีแคว้นหวู่ เพื่อแก้แค้นซุนกวนที่ฆ่ากวนอู สุดท้าย ซุนกวนได้สั่งให้คนของเขาเผาทัพเล่าปี่ มันบังคับให้เล่าปี่ต้องหลบหนี ในการหลบหนีครั้งนั้น เขาได้สูญเสียกระบี่คู่ของเขาไป 1 เล่ม
สมบัติ มันเป็นสมบัติจริงๆ
นี่เป็นอาวุธระดับทองคำขาวชิ้นแรกที่โอหยางโชวได้รับมาตั้งแต่เริ่มเกมส์ และมันคงจะเป็นอาวุธระดับทองคำขาวชิ้นแรกของเกมส์ที่ผู้เล่นได้รับ
นอกเหนือจากสถานะความแข็งและความทนทานแล้ว มันยังมีสถานนะความคม และที่สำคัญที่สุดคือ ลักษณะพิเศษ ‘กระบี่ทำลายล้าง’ จากความแข็งของมัน ตราบเท่าที่ศัตรูของเขาไม่ใช้อาวุธระดับพระเจ้า มีโอกาสสูงที่มันจะส่งผลต่ออาวุธของผู้เล่น
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้ว มันทำให้กระบี่เล่มนี้น่ากลัวมาก ลองคิดว่า ฝ่ายตรงข้ามสามารถทำลายอาวุธของคุณได้ตลอดเวลาในระหว่างต่อสู้ แล้วคุณจะมุ่งเน้นไปที่การต่อสู้ได้อย่างไร?
มันเป็นกระบี่ที่ยอดเยี่ยม น่าเศร้าที่โอหยางโชวไม่รู้เทคนิคกระบี่ใดๆ เวลาและความพยายามของผู้เล่นมีจำกัด เมื่อโอหยางโชวได้เลือกหอกเป็นอาวุธหลักของเขาแล้ว เขาจะไม่ฟุ่งซ่านกับเรื่องอื่นอีก
โอหยางโชวปิดกล่องทั้ง 3 แล้วเก็บมันไว้ในถุงเก็บของของเขา ก่อนจะเดินกลับออกไป โอหยางโชวไม่ได้หยุดเดิน เขาสั่งให้ทหารองครักษ์นำกล่องเงินที่เหลือกลับไปด้วย
เมื่อพวกเขาเดินออกมาจากห้องลับ หวังเฟิงก็มาสบทบกับพวกเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสุขที่ไม่อาจควบคุมได้
โอหยางโชวถามเขาว่า “เจ้าเลื่อนขั้นหรือไม่?”
หวังเฟิงพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “ข้าไม่ได้ทำให้ท่านลอร์ดผิดหวัง ตอนนี้ ข้าได้เป็นนายทหารขั้นกลางแล้วขอรับ”
“ดี ตอนนี้ ข้ามีนายทหารชั้นยอดเพิ่มขึ้นมาอีกคนเดียว” โอหยางโชวรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง จากนั้น เขาก็ตรวจสอบสถานะของหวังเฟิง
ชื่อ : หวังเฟิง(ระดับทอง)
อัตลักษณ์ : นายพันแห่งกองพันทหารองครักษ์ แห่งเมืองซานไห่
อาชีพ : นายทหารขั้นกลาง
ความจงรักภักดี : 95
ความเป็นผู้นำ : 55
กำลัง : 75
สติปัญญา : 40
การเมือง : 35
ลักษณะพิเศษ : ต่อสู้กับความตาย(ขวัญและกำลังใจของกองกำลังเพิ่มขึ้น 20%), การพุ่ง(ความเร็วในการเคลื่อนที่ของกองกำลัง เพิ่มขึ้น 20%)
ฝึกฝน : ปาจีฉวน
อุปกรณ์ : ชุดเกราะหมิงกวงทหาร, กระบี่เหล็กประณีต
การประเมิน : ศิษย์เอกของมาสเตอร์หลินเยว่ มีบุคลิกตรงไปตรงมา เป็นคนชอบธรรม และจงรักภักดีอย่างที่สุด
หลังจากหวังเฟิงกลับมา เขาก็นำกองพันทหารองครักษ์ไปเก็บกวาดฐานที่มั่นบนภูเขาอีกครั้ง
เวลา 11.00 น. การทำงานทั้งหมดของพวกเขาก็เกือบจะเสร็จสิ้นแล้ว
โอหยางโชวประกาศว่า เขาจะให้รางวัลกับทหารด้วยกล่องเงินทั้ง 2 ใบนี้ ทำให้พวกเขารู้สึกยินดีและส่งเสียงปรบมือให้โอหยางโชว
จากปฏิบัติการในครั้งนี้ พวกเขาได้รับเชลยทั้งหมด 10,850 คน ซึ่งเป็นโจรภูเขาที่ต่อสู้ได้ 4,750 คน และยังได้รับเงินอีกกว่า 5,800 เหรียญทอง ซึ่งยังไม่นับรวมสมบัติอื่นๆอีก
โอหยางโชวเก็บเฉพาะสิ่งที่ดีที่สุด เขาทิ้งธัญพืชและทรัพยากรพื้นฐานอื่นๆไว้ แล้วสั่งให้ฝ่ายข่าวกรองไปแจ้งให้เผ่าคนเถื่อนภูเขา มารับทรัพยากรเหล่านี้ไป
เหตุผลที่เขาทำเช่นนี้ ก็เพราะมันเป็นเรื่องยากในการขนส่ง และเขายังจะใช้มันเป็นการขอบคุณเผ่าต่างๆ เพื่อให้เผ่าคนเถื่อนภูเขาเหล่านี้ยินดีทำงานร่วมกับเมืองซานไห่ต่อไป เนื่องจากเมืองซานไห่ได้ทำตามที่สัญญาไว้อย่างล่าช้า
สำหรับอาวุธ, อุปกรณ์ และทรัพยากรทางทหารอื่นๆ แน่นอนว่าพวกมันทั้งหมดจะถูกนำกลับไปยังเมืองซานไห่ ฐานที่มั่นบนภูเขาแห่งนี้เต็มไปด้วยอาวุธ ทั้งหอก, กระบี่ และแม้แต่อาวุธชนิดอื่นๆ อาวุธเหล่านี้ไม่เหมาะสมที่จะใช้งานในกองทัพของเขา พวกมันจะถูกส่งต่อให้กลุ่มทหารรับจ้างกุหลาบสงครามหิมะ เพื่อนำไปขายได้เท่านั้น
หลังจากจัดการทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว โอหยางโชวก็รวบรวมกองกำลังของเขา พร้อมนำเชลยกลับไปยังเมืองซานไห่
ในขณะนั้นเอง เด็กสาวคนเถื่อนภูเขาได้นำหญิงสาว 120 คน ที่ถูกเขาช่วยเหลือเอาไว้มาที่ด้านหน้าของโอหยางโชว พวกเธอคุกเข่าลงและร้องไห้ออกมา ก่อนจะขอร้องเขาว่า “ท่านลอร์ด โปรดรับพวกเราไปกับท่านด้วยเถิด!”
ในช่วงเวลานั้น พวกเธอได้รับรู้ถึงอัตลักษณ์ของโอหยางโชวแล้ว
โอหยางโชวขมวดคิ้ว “พวกเจ้าไม่ต้องการกลับไปหาครอบครัวของพวกเจ้าหรอกหรือ?”
เด็กสาวคนเถื่อนภูเขาเป็นตัวแทน ดวงตาของเธอแสดงถึงความรู้สึกเศร้าขณะที่เธอหลั่งน้ำตาออกมา “ท่านลอร์ด พวกเรามีมลทิน แล้วพวกเราจะกลับไปหาครอบครัวได้อย่างไร? ถ้าพวกเราทำเช่นนั้น ก็เหมือนกับว่าพวกเราได้นำความอัปยศไปสู่พวกเขา ตั้งแต่ที่ท่านได้ช่วยพวกเราไว้ ความปรารถนาของพวกเราก็คือ การไปหาที่อยู่ใหม่ และใช้ชีวิตของพวกเราที่นั่น โปรดรับพวกเราไปกับท่านด้วยเถิดท่านลอร์ด!”
“โปรดรับพวกเราไปกับท่านด้วยเถิดท่านลอร์ด!” หญิงสาวทุกคนกล่าวพร้อมกัน
โอหยางโชวยังคงเงียบ ฉากข้างหน้านี้ทำให้เขานึกถึงเหล่าหญิงสาวที่เขาเคยช่วยเหลือมากจากค่ายโจร สถานการณ์ของพวกเธอก็คล้ายๆกันนี้ แม้ว่าจะรอดพ้นจากขุมนรกมาได้ แต่เนื่องจากประเพณีแบบดั้งเดิม พวกเธอจึงรู้สึกไม่มั่นคงและต้อยต่ำ
“เจ้านั่นเอง ไม่ใช่ว่ามีชายคนหนึ่งต้องการจะช่วยเจ้าหรอกหรือ? แล้วเจ้ายังต้องการจะไปอยู่เมืองซานไห่ด้วยหรือไม่?” โอหยางโชวถามหญิงสาวคนเถื่อนภูเขาที่เขาเจอที่ด้านหลังสันเขาคนนั้น
คำกล่าวของเขาได้กระตุ้นความเศร้าของเธอ และน้ำตาของเธอก็ไหลออกมา
ทหารองครักษ์ที่อยู่ข้างๆโอหยางโชวบอกเขาว่า ผู้ชายคนนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่อีกแล้ว
เมื่อเขาได้รับอิสระ เขาก็มองข้ามหญิงสาวที่ไม่บริสุทธิ์และทิ้งเธอ แล้วหนีกลับไปยังเผ่าของเขา
เมื่อโอหยางโชวได้ยินเช่นนั้นเขาก็ส่ายหัว ความโหดร้ายเช่นนี้เป็นเรื่องจริง ในสังคมโบราณ ความบริสุทธิ์ของหญิงสาวเป็นสิ่งสำคัญมาก และผู้หญิงก็ถูกนับเป็นเพศที่อ่อนแอ
โอหยางโชวไม่ทราบว่าจะปลอบขวัญพวกเธออย่างไร เขาเพียงสั่งให้ทหารองครักษ์พาพวกเธอกลับไปกับพวกเขาด้วย
กองกำลังขนาดใหญ่เดินทางลงจากภูเขา พร้อมกับเชลยและทรัพยากรจำนวนมาก แล้วมาสบทบกับเจ้าซีฮูและกองกำลังของเขาที่ตีนภูเขา
ที่ตีนภูเขา เมื่อพวกเขาได้รับข่าว เซว่เอ๋อและทหารองครักษ์ที่คอยปกป้องเธอก็รีบมาสบทบกับพวกเขาในทันที เมื่อเห็นโอหยางโชว เซว่เอ๋อก็บินไปหาเขาอย่างมีความสุข ก่อนจะมานั่งที่บนไหล่ของเขา
“เด็กดีเซว่เอ๋อ เจ้าทำได้ดีมาก เจ้าต้องการอะไรเป็นรางวัลหรือ?”
ดวงตาของเธอเปล่งประกาย “ขนม...ขนมหวาน…..” ขณะที่เธอกล่าวออกมา เธอก็เอานิ้วเข้าไปในปากของเธอและเริ่มดูดมัน
โอหยางโชวส่ายหัว ดูเหมือนว่าเธอจะได้รับอิทธิพลจากปิงเอ๋อ “โอเค เมื่อเรากลับไปแล้ว ข้าจะเตรียมขนมกล่องใหญ่ให้เจ้าโดยเฉพาะเลย” ขนมที่เธอกล่าวถึงก็คือ ขนมหวานที่ชาวเมืองทำ มันหวานเป็นอย่างมาก ไม่แปลกใจเลยที่เธอจะชื่นชอบมัน
ตาของเซว่เอ๋อหลี่ลง เธอก็บินขึ้น และจูบที่ใบหน้าของโอหยางโชว จากนั้น เธอก็บินไปรอบๆหัวของเขาเพื่อแสดงความสุขของเธอออกมา
แฟนเพจ : TWOแปลไทย