บทที่ 11 ผู้กล้า สต้อล์กเกอร์ ยมทูต (0)

บทที่ 11 ผู้กล้า สต้อล์กเกอร์ ยมทูต (0)

 

「ห่า… ฮื่อ… ฮ่า… ฮึก…」

 

ชายคนหนึ่ง ออกวิ่งราวกับว่าจะไม่มีวันพรุ่งนี้ เขาไม่สนใจสิ่งรอบข้างตัวเขาเลย

 

เมื่อเขาผ่านเข้าไปทางเดินแคบระหว่างกำแพง เศษไม้ กิ่งไม้ สร้างรอยขีดข่วนให้กับเขา เพราะสิ่งนี้เอง แขนและขาของเขาจึงถลอกปอกเปิกไปหมด

 

แต่กระนั้น เขาไม่ได้มีเวลามาห่วงเรื่องเล็กเรื่องน้อย

 

บาดแผลบนร่างกายของเขาถือว่าจิ๊บจ๊อย ความกลัวที่เขาเผชิญหน้าเมื่อไม่นานมานี้ ทำให้เขาละทิ้งซึ่งการใช้เหตุและผล

สัญชาตญาณของเขาบอกว่าถ้าเขาไม่อยากถูกฆ่า เขาต้องวิ่งต่อไป

 

(เชี้ย… นี่มันแย่มาก, แย่ สัส สัส, เชี้ยยยยย!!)

 

วิ่งจนแทบจะหมดลมหายใจ แม้ว่าร่างกายของเขากำลังขอร้องให้หยุดพัก สมองของเขายังคงสั่งให้เขาเมินเฉยและวิ่งต่อไป

 

เหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงรีบวิ่งกลับมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับความทรงจำอันน่าสยดสยองท่ามกลางความคิดที่ยุ่งเหยิง

 

☆

ชายคนนี้กำลังทำหน้าที่ตามปกติ เหมือนอย่างเคย มันก็เหมือนการทำงานในวันธรรมดานั่นแหละ

 

ผู้คนที่ไม่สามารถทนต่อการใช้ชีวิตประจำวันในวันธรรมดาปกติได้ พวกเขาเลือกที่จะเข้ามายังเขตสลัม

 

อาชญากรผู้มีชื่อเสียงฉาวโฉ่และอยู่ระหว่างการหลบหนี, เด็กกำพร้าที่สูญเสียพ่อแม่, พวกขุนนางที่เสียจุดยืนเพราะความขัดแย้งในครอบครัว, พวกพ่อค้าที่ล้มละลาย, เหล่านักผจญภัยที่ไม่สามารถหาเงินมาจ่ายหนี้, คนธรรมดายากจน, คนเหล่านี้มักจะปรากฏในเขตสลัม

 

สลัมเหล่านี้กลายมาเป็นสถานที่ที่คอยหล่อหลอมผู้คน ผู้ที่พบกับจุดจบและวิ่งมายังสถานที่แห่งนี้เพราะความลับอันดำมืดของพวกเขา และมันจะเปลี่ยนผู้คนไปโดยสิ้นเชิง

 

อย่างไรก็ตาม ในสลัมก็ยังมีระบบระเบียบ

 

เป็นที่รู้กันดีว่า เมื่อปราศจากสลัม ผู้คนเหล่านี้ก็จะไหลทะลักเข้าสู่ตัวเมือง กระทำการอุกอาจที่ก่อให้เกิดสาธารณภัย

 

มีอยู่ครั้งหนึ่ง เหล่าอัศวินผู้ที่ได้รับคำสั่งให้จัดการกวาดล้างสลัม เข้ายึดครอง และประสบความสำเร็จ อย่างไรก็ตาม มันขัดต่อความเชื่อของพวกเขาที่ว่า หากทำให้สลัมหายไป เศรษฐกิจและการค้าจะเจริญเฟื่องฟู แต่กลับกัน ความสงบเรียบร้อยของประชาชนแย่กว่าเดิม และพวกพ่อค้าก็ไม่กล้าย่างกรายเข้าไปในเมืองอีกเลย หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ทุกอย่างเดินลงไปสู่หายนะ

 

นั่นจึงเป็นเหตุให้มีกฎที่มิอาจพูดออกมาได้ในเมืองต่างๆว่า ถ้าไม่จำเป็น อย่าไปยุ่งกับพวกสลัม

ยกเว้นก็แต่ว่าคุณหลงทางติดอยู่ในสลัม คุณสามารถมีชีวิตอยู่อย่างปลอดภัยภายในเมือง ซึ่งสลัมไม่สามารถให้คุณได้

 

แต่กระนั้น กิจการต่างๆในสลัมมักจะถูกมองข้าม จนบางครั้งก็เกินขอบเขตไปบ้าง ถึงแม้ว่าสลัมจะถูกมองว่าเป็นสถานที่แห่งความชั่วร้าย แต่ถ้าผู้คนในสลัมเข้ามาแทรกแซงด้านสว่าง ทางเมืองและประเทศก็คงมิอาจนิ่งเฉยได้ พวกเขาคงต้องยื่นมือเข้ามาขัดขวาง

 

กระนั้น ทางด้านสลัมเองก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวโดยตรงกับเมืองหรืออาณาจักร นั่นเองที่ทำให้ผู้ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุด สามารถบริหารจัดการชีวิตความเป็นอยู่ในสลัมได้

 

พวกเขาประเมินจำนวนประชากร และให้สถานะกึ่งหนึ่งในการอาศัยอยู่ในสลัม

 

อีกทั้ง พวกเขายังพยายามสร้างความวุ่นวายจากเหตุการณ์นอกเขตชายแดน

 

เพื่อแลกเปลี่ยนกับปัญหาบางอย่าง จึงได้มีการทำข้อตกลงในกรณีที่สถานการณ์เกิดขึ้นในสลัม จนถึงระดับที่เหมาะสม มันจะต้องถูกเก็บกวาดให้มิดชิด

 

สิ่งที่อยู่ในข้อตกลง คือ สิทธินอกอาณาเขต นั่นเอง คือ สิ่งที่สลัมหมายถึง

 

เหตุผลดังกล่าวจึงทำให้ชายคนนั้น ใช้ความสามารถของเขาในฐานะอดีตสายลับ คอยสำรวจการเข้าออกทุกช่องทางในเขตสลัมของเมืองหลวง ตามที่ได้รับคำสั่งจากชายผู้ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของมัน

 

ถ้าเขาเจอคนบุคคลอันตราย เขาจะรีบรายงานลักษณะเด่นของบุคคลผู้นั้นให้กับเจ้านาย

 

ถ้าเขาเจอพวกขุนนาง คนรวย หรือลูกหลานของผู้มีอิทธิพล ที่สามารถทำให้สลัมเป็นอันตรายได้ เขาจะต้องอารักขาคนพวกนั้นให้ปลอดภัย

 

การกระทำเช่นนั้น จะช่วยให้เขาสามารถป้องกันการละเมิดกฎที่ได้มีการกำหนดไว้ และปกป้องสลัมจากการล้างบาง ถ้าสลัมหายไป มันก็หมายความว่าเขาจะสูญเสียสถานที่ทำกินและอยู่อาศัย

 

เมื่อเขารับรู้ถึงชายที่มาจากถนนสายหลัก เหมือนทุกครา เขาล็อคเป้าหมายไปที่ชายคนนั้น และเริ่มทำการตรวจตรา

 

เด็กผู้ชายอายุราว 15 ปี เขามีผมสีดำ รูปร่างผอมบาง และสวมใส่ชุดสีดำ ถึงแม้ว่าเสื้อผ้าของเขาจะมีคุณภาพดี แต่ไม่มีชุดไหนที่เหมือนแบบนี้ในเมืองหลวงเลย

 

อย่างน้อย เขาดูไม่เหมือนผู้มีอิทธิพลสักเท่าไหร่ แต่จากลักษณะภายนอกของเขา คุณสามารถบอกได้ว่าเขานั้นไม่ใช่พวกคนยากจนหรืออาชญากร

เขาอาจจะเป็นขุนนางหรือไม่ก็พ่อค้าที่มาจากเมืองอื่น แต่เขาไม่สามารถบอกได้ถึงอิทธิพลหรือพลังอำนาจที่ชายคนนั้นมี อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าเด็กผู้ชายคนนั้นไม่ธรรมดา