ตอนที่ 66 ความสนุกปนความน่ากลัว

พวกเราสไลน์ลงหน้าผาอย่างรวดเร็ว แต่ดีอยู่อย่างหนึ่งที่ที่นี่มันแฉะแล้วเปียกน้ำเป็นอย่างมากมันก็เลยลื่นได้ไม่แสบ เพราะน้ำกันความร้อนจากการถูกถูได้ก็เลยรอดตัวไป

“ทำไมมันสนุกอะไรแบบนี้ แบบนี้สินะคะที่เรียกว่าความสนุกวุ้ว”

มันสนุกตรงไหนคุณแมสผมจะหัวใจวายตายแล้วครับเนี่ย คุณแมสดูสนุกกับการที่ได้ตกลงจากหน้าผาอันหวาดเสียวนี้ แต่ผมกำลังจะอ้วกแล้วผมจะไม่ไหวแล้วเนี่ย

“เราจะต้องสนุกไปกับชีวิตของตัวเองนะคะคุณอดัมทำให้อันตรายของเรา กลายเป็นความสนุกมันจะไม่ดีกว่าหรอคะ ลองคิดอีกแง่มุมหนึ่งดูสิ กว่าเราจะลงไปถึงข้างล่างก็อีกนานอยู่เหมือนกัน ทำให้ตัวเองสนุกดูค่ะคุณอดัมวุ้ว”

ผมก็ไม่รู้ว่าจะคิดให้มันสนุกยังไงดีเหมือนกันเพราะผมไม่เคยสนุกกับอะไรที่มันน่ากลัวแบบนี้มาก่อน มันจะทำให้ผมเป็นลมเสียมากกว่านะคุณแมส แต่ผมจะลองทำดูก็แล้วกันจะลองทำให้ตัวเองสนุกดูก็แล้วกันนะครับ ผมลองนึกว่านี่เป็นสวนสไลน์ไม้ที่เราเคยเล่นในสมัยตอนเด็กๆ ไม่รู้ว่ามันจะได้ผลหรือเปล่านะแต่ที่รู้ๆคือต้องลองนึกแบบนี้เพราะมันจะน่าสนุกกว่า จากนั้นผมใช้เวลาคิดอยู่นานเหมือนกันแล้วก็ลองทำให้ทุกอย่างมันสดชื่นดู ต้องคิดต้องกล้าทำ

“ลุยโว๊ยยยย” ผมพูดขึ้นก่อนจะจับฟอเรสยืนขึ้นแล้วก็สไลน์ไปตามพื้น มันก็ไม่ได้เสียหายอะไรมันก็สนุกอยู่เหมือนกันนะไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดจริงด้วย

“สนุกใช่ไหมล่ะคะคุณอดัม” เธอหันมาหาผมพร้อมกับยิ้มให้ ซึ่งเธอยิ้มทีไรทำให้ผมละลายทุกทีเลย บางอย่างก็สนุกเหมือนกันนะถ้าคิดว่ามันสนุกเนี่ย

“สนุกมากเลยครับผมสนุกมากเลยไม่คิดว่าจะสนุกขนาดนี้มาก่อน การปลดปล่อยมันก็ทำให้ผมสนุกไปกับมันได้เหมือนกันนะครับ ต้องขอบคุณคุณแมสแล้วล่ะครับที่ทำให้ผมสามารถปลดปล่อยอารมณ์ตัวเองให้มันสนุกได้ เหว๋อๆๆ”

ผมเกือบชนกับหินแต่มันก็ยังคงน่ากลัวอยู่ดีถึงแม้ว่ามันสนุก สนุกจริงๆเลย