ตอนที่ 62 หางเงือก
“มัน...น่าตกใจยิ่งนัก” ผมเผลอพูดออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เอาตรงๆที่ผมเห็นคือมันทำให้ผมตกใจเป็นที่สุด หางปลาที่ยาวกระเด้งกระดอนไปตามแรงน้ำเกล็ดสีม่วงอมชมพูนั่นทำให้ผมต้องมองตาไม่กระพริบเลยล่ะ
“มันน่าตกใจขนาดนั้นเลยหรอคะคุณอดัม”
เอาแล้วไงคุณแมสถามกลับผมมาแล้วผมไม่น่าเผลอพูดออกไปเลย แต่จริงๆแล้วผมไม่ได้รังเกลียดอะไรนะ เพียงแต่ว่ามันสวยจนผมจะต้องตกใจเลยล่ะ
“ตกใจนิดหนึ่งครับเพราะมันสวยมาก ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนผมก็ต้องตกใจเป็นธรรมดา แต่หางปลานี้มันสวยมากเลยนะครับพอได้คู่กับคุณแมส”
ชมเธอแล้วก็รู้สึกเขินเองอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็นะการที่ผมได้เข้ามาอยู่ในเกาะนี้แล้วได้ทำความรู้จักมันก็ทำให้ผมรู้ว่าเกาะนี้มันไม่ได้น่ากลัวมากเท่าไหร่ ถึงแม้มันอันตรายแต่ถ้าเราเอาชีวิตรอดได้ก็คือรอดได้นั่นแหละนะ
“ชมกันขนาดนี้คุณจะลองแตะมันดูหน่อยไหมคะ เดี๋ยวฉันจะว่ายเข้าไปหาคุณนะคะคุณอดัม”
จากนั้นเธอก็ดำลงไปข้างใต้น้ำด้วยความที่น้ำค่อนข้างใสผมเลยเห็นว่าเธอกำลังว่ายมาหาผมตามที่เธอบอก จากนั้นเธอก็ขึ้นสู่ผิดน้ำจากที่ผมของเธอนั้นมัดอยู่ ยางของเธอได้ปลิวออกจากผมของเธอทำให้ผมเธอสยายออกไป ปลิวตามน้ำซึ่งมันยาวแล้วก็สวยมากเลยล่ะ
“ลองแตะดูก็ได้นะคะไม่มีปัญหาหรอก ลองแตะมันดูสิคะ”
เธอยื่นหางจากน้ำขึ้นมาก่อนที่น้ำจะกระเด็นใส่หน้าของผม ผมเช็ดน้ำออกแล้วมองมันอย่างขัดเจนอีกครั้งหนึ่ง
“ลองเลยค่ะไม่เสียหาย” ถ้าเธอพูดแบบนั้นแล้วก็ลองหน่อยมันคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง นี่เราจะได้สัมผัสกับหางนางเงือกครั้งแรกในชีวิตของเราหรอเนี่ย ผมยื่นมือไปแล้วก็เข้าไปช้าๆ ก่อนจะเอามือไปแตะที่หางของเธอเบาๆ มันลื่นๆแต่มันไม่เหนียวมันเหมือนปลานั่นแหละแต่ไม่คาวเหมือนปลา
“ผมขอลองถูๆดูได้ไหมครับ” อันนี้ก็ต้องขออนุญาตเธอก่อนพอดีไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้ ไม่ได้สัมผัสอะไรแบบนี้มันก็เลยอยากจะสัมผัสให้ได้แบบพอใจเราอะนะ
“ค่ะเชิญเลยค่ะ” ผมใช้มือถูไปที่หางของนางเงือกเบาๆ เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่ก็ต้องหยุดลงเพราะว่าคุณแมสร้องออกมา
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณแมสผมทำอะไรให้คุณเจ็บหรือเปล่าครับ”
เธอหน้าแดงแล้วก็ไม่พูดอะไร...นี่ผมทำอะไรผิดหรือเปล่าเนี่ยหรือว่าทำให้เกล็ดเธอมันหลุดออกกันนะ
“ไม่เป็นอะไรค่ะงั้นเดี๋ยวขึ้นจากฝั่งแล้วไปต่อกันเลยดีกว่านะคะ”
เอิ่มผมงงไปหมดแล้วสรุปเธอไม่เจ็บอะไรเลยแน่ใช่ไหมเนี่ย จากนั้นเธอก็เปลี่ยนเป็นขาธรรมดาของเธอแล้วเดินขึ้นฝั่งไปเช็ดตัว ผมด้วยเช่นกัน
