Chapter 71: เส้นทางมรดก
Chapter 71: เส้นทางมรดก
เมื่อกลับไปยังเมือง หวังหยู่ก็ไม่ได้เร่งรีบไปส่งเควสให้เสร็จ เขานั้นเดินไปร้านมือสองอย่างสบายๆแทน
ตั้งแต่นี่เป็นเดือนแรกของเกม มันก็ยังคงถูกพิจารณาได้ว่ามันเป็นช่วงเวลาทดลองเกม ระบบแลกเปลี่ยนเงินตรานั้นยังคงไม่ได้เปิดใช้งาน
ตามที่ดาบน้ำแข็งได้บอก เมื่อฟังก์ชั่นนี้ถูกปล่อยออกมา ผู้เล่นสามารถที่จะเปลี่ยนเงินจริงเข้ามาในเกม แต่มันไม่มีการที่จะเอาเงินในเกมออกไปแลกเงินจริง นี่มันก็เหมือนกับการแลกเปลี่ยนค่าเงินพิเศษ สำหรับเกมฟรีแบบดั้งเดิม (เติมเงินเพชร)
ด้วยเหตุนี้นี่เอง ทางเดียวที่หวังหยู่จะขายทองทั้งหมดที่เขามีนั้นก็ต้องผ่านร้านมือสอง
ในเกมอื่นนั้น บางสิ่งแบบร้านมือสองนั้นไม่ได้มีอยู่ในเกม และผู้เล่นก็จะจบในการใช้เว็ปไซต์นอกเพื่อแลกเปลี่ยน อย่างไรก็ตามก็ตาม ตั้งแต่ที่ {REBIRTH} นั้นถูกปล่อยออกมา มันก็ทำงานร่วมกันผู้ให้บริการเน็ตเวิร์คหลายแห่ง มันจึงกลายเป็นสร้างร้านมือสองให้กับเหล่าผู้เล่น เหตุผลเดียวที่แตกต่างกันก็คือ ค่าภาษีที่สูงมากถึง 10%!
อย่างไรก็ตาม หวังหยู่ก็ไม่มีทางเลือกมากมายด้วยเช่นกัน ตั้งแต่ที่มันเป็นช่วงเวลาเริ่มต้นของเกม เหรียญทองนั้นยังคงหาได้ยากและยังคงแพง 1เหรียญทองสามารถที่จะขายได้1000ดอลลาร์! แม้ว่ามันจะมีค่าภาษี 10% มันก็ยังคงขายได้ 900ดอลลาร์!
เมื่อจำนวนของผู้เล่นยังคงเพิ่มขึ้น ค่าของเหรียญทองก็จะลดลงอย่างต่อเนื่อง ถ้าเขารอจนกระทั่งอัตราแลกเปลี่ยนของเงินออก หลังจากนั้น 1เหรียญทองอาจจะไม่สามารถขายได้ถึง 100 ดอลลาร์ด้วยซ้ำ...
ค่าอัตราแลกเปลี่ยนเงินนั้นเป็นบางสิ่งที่ทางบริษัทนั้นออกมาอย่างเป็นทางการ อย่างไรก็ตาม อย่างไรก็ตาม ทางบริษัทนั้นก็ยังคงยืนยันที่จะทำการเก็บค่าภาษีแบบนี้สำหรับทรัพยากรที่หาได้ยาก....
เมื่อมาถึงร้านมือสอง หวังหยู่ก็เปิดหน้าต่างและหยิบเงิน 190000ออกมา ตั้งแต่ที่มันยังคงมีเงินที่จำเป็นต้องใช้ในการเล่นเกม หวังหยู่ก็ตัดสินใจที่จะเก็บเงิน 1000เหรียญทองไว้กับตัวเอง
หวังหยู่นั้นตัดสินใจที่จะปล่อยภูเขาเหรียญทองนี้ทิ้งไว้เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ ตั้งแต่ที่มันเป็นจำนวนที่มหาศาลอย่างไม่น่าเชื่อ มันจึงเป็นเรื่องธรรมชาติอย่างมาก ที่ไม่มีใครคนไหนสามารถซื้อมันได้ทั้งหมด
หลังจากที่จัดการปัญหาเรื่องเงินของเขาได้แล้ว หวังหยู่ก็เข้าไปในโรงเตี๊ยมเพื่อซื้อขวดไวน์หลายขวดก่อนที่จะเดินไปในซอยมืดอีกครั้งหนึ่ง
มันเป็นเรื่องปกติแล้วที่ ผู้ให้ข้อมูลนั้นจะไม่มีสติเมื่อหวังหยู่พบเขาและเขาจะตื่นขึ้นมาหลังจากที่หวังหยู่เปิดฝาขวดไวน์ หลังจากที่เขาจับไปที่ขวดไวน์และรีบดื่มมันลงไปแล้ว สุดท้ายแล้วผู้ให้ข้อมูลนั้นก็มองไปที่หวังหยู่และถามอย่างขี้เกียจ “ทำไมนายมาที่นี่อีกละเด็กน้อย?”
“....”ไอ้บัดซบนี่รู้วิธีการที่จะเอาเปรียบเขาจริงๆ!
“ผมมาที่นี่เพื่อส่งเควส!”หวังหยู่ตอบกลับ
“โอ้? ดังนั้นนายพบมันแล้วเหรอ?”ผู้ให้ข้อมูลเหล่ตามอง
“พลังแห่งความมืด!”หวังหยู่ตอบกลับ
“นายเอาของนั่นมาด้วยหรือเปล่า?”ผู้ให้ข้อมูลถามอีกครั้งหนึ่ง
“ของ?”หวังหยู่สับสน เควสนี้ไม่ได้พูดถึงไอเทมที่เขาจะต้องเอากลับมาเลยแม้แต่น้อย
“ไอเทมสำหรับผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ยังไงละ!”ผู้ให้ข้อมูลบอกใบ้
“สิ่งนี้เหรอ?”หวังหยู่ถามแล้วเขาก็หยิบ การอุทิศตนของผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ออกมาจากกระเป๋าของเขา
เมื่อเห็นเสานั้น ตาของผู้ให้ข้อมูลนั้นก็เปิดกว้างเมื่อเขาได้รับมัน ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนกลายเป็นคุ้มคลั่ง เขานั้นขว้างมันกลับอย่างโกรธแค้นใส่หวังหยู่และสาปแช่ง “นายแม่งโคตรอ่อนแอเลยจริงๆ! นายกล้าที่จะเอาขยะนี้มาให้ฉันงั้นเรอะ?”
ขยะ? ไอเทม 10000เหรียญนี่เป็นขยะงั้นเหรอ?
“การอุทิศตนของผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ที่แท้จริงนั้นเป็นอาวุธระดับศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นอาวุธที่เทพเจ้าการต่อสู้นั้นเคยใช้มันมาก่อน! เมื่อความมืดนั้นแพรกระจายไปทั่ว มันก็ถูกขโมยไปโดยหมาปีศาจแห่งนรกสารเลวนั่น! ฉันพยายามที่จะไปนรกหลายรอบเพื่อมองหามันด้วยตัวเอง แต่ฉันก็ไม่เคยมีโชคเลย และฉันคิดว่านายจะทำให้ฉันภาคภูมิใจ! แต่อีกครั้งหนึ่งนายก็ยังทำให้ฉันรู้สึกล้มเหลว! ทำไมนายถึงเอาของปลอมกลับมาแทนกันเนี่ย?”ผู้ให้ข้อมูลบ่น
“นรก? นั่นมันคืออะไร?”หวังหยู่ถาม
“นายต้องการที่จะไปยังนรกและนำการอุทิศตนของผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้กลับมาไหม?”
แทนที่จะต้องพึ่งพาหวังหยู่ ผู้ให้ข้อมูลนั้นถามเขาพร้อมกับคำถามที่ยากเย็นอีกคำถามหนึ่ง
ถ้ามันเป็นชีวิตจริงละก็ หวังหยู่ก็จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนประเภทนี้ที่เขาไม่ถูกกันอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามตั้งแต่ที่มันเป็นเพียงแค่เกม การกระทำแบบนี้จากNPCนั้นหมายความว่าเขามีเควส!
แน่นอน เมื่อผู้ให้ข้อมูลนั้นพูดเสร็จ หวังหยู่ก็ได้รับการแจ้งเตือน
{ แจ้งเตือนระบบ : คุณได้กระตุ้นเควส “เส้นทางมรดก” ความยากระดับ : A คุณต้องการยอมรับเควสหรือไม่? }
{ ยอมรับ! }
{ แจ้งเตือนระบบ : “เส้นทางมรดก” : เดินทางไปยังนรกและนำ “การอุทิศตนของผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้” อาวุธของเทพเจ้าการต่อสู้ของฮีโร่ทั้งเจ็ดกลับมา การอุทิศตนของผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ 0/1 }
หลังจากรับเควสแล้ว หวังหยู่ก็สังเกตเสาในมือของเขาอีกครั้งหนึ่งและสังเกตเห็นคำว่า “ของปลอม” ปรากฏขึ้นมาใน
คำอธิบายของไอเทม
“แล้วนรกจะไปยังไงกัน?”หวังหยู่พยายามจะถามอีกครั้งหนึ่ง
“แล้วทำไมฉันจะต้องบอกนายกัน?”ผู้ให้ข้อมูลตอบกลับ
“นายต้องการเสาหรือไม่ละ?”หวังหยู่ขู่
“ฉันมีชีวิตอยู่อย่างดีเยี่ยมในเมืองนี้ ฉันไม่จำเป็นที่จะต้องออกไปในสนามรบอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นฉันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้อาวุธนั่นอยู่แล้ว.....ฉันสามารถที่จะได้รับมันเพียงแค่สายตาของฉันเท่านั้น…” ผู้ให้ข้อมูลตอบกลับอย่างเมินเฉย
“เหี้...!”หวังหยู่นั้นคิดว่าผู้ให้ข้อมูลนั้นถูกควบคุมโดยคนจริงๆ เขานั้นรู้แม้กระทั่งวิธีการบิดเบือนคำพูดของหวังหยู่
หวังหยู่นั้นก็หยิบขวดไวน์ออกมาอย่างช่วยไม่ได้และถามขึ้น “มาสเตอร์ ผมไม่รู้จริงๆว่านรกคือที่ไหน…”
“ที่ไหนก็ตามที่มันมีคำว่านรกอยู่ในชื่อ!”ผู้ให้ข้อมูลหัวเราะแล้วเขาก็หยิบไปที่ขวดไวน์
“ในชื่อมันงั้นเหรอ? คุณหมายถึงดันเจี้ยนระดับนรกงั้นเหรอ?”หวังหยู่พูดออกมาเสียงดัง
“เฮะเฮะเฮะ…ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย…”ผู้ให้ข้อมูลหัวเราะก่อนที่เขาเริ่มที่จะดื่มแอลกอฮอล์ลงไป
“ลูกศิษย์ของคุณนั้นอ่อนแอเกินไป ผมกลัวว่ามอนสเตอร์ในดันเจี้ยนระดับนรกนั้นจะมากเกินไป…”หวังหยู่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
หลังจากที่เคลียร์ดันเจี้ยน หวังหยู่นั้นก็เข้าใจถึงความยากของเกมที่แท้จริงว่าเป็นยังไง มอนสเตอร์ในดันเจี้ยนนั้นมีค่าสถานะที่สูงมากกว่าตัวของเขาเองอย่างมาก ไม่สำคัญหรอกว่าเขามีความสามารถมากแค่ไหน มันก็ยังคงมีข้อจำกัดที่เขาสามารถบรรลุมันได้
“ไอ้เด็กงา ฉันไม่ได้บอกให้นายไปเลยนี่นา เอานี่ไปและไปหาช่างตีเหล็กที่ชื่อซิมบ้าที่เป็นคนแคระ เขาจะช่วยนายเพิ่มแข็งแกร่งเอง!”ผู้ให้ข้อมูลหัวเราะแล้วเขาก็ส่งจดหมายให้กับหวังหยู่
หลังจากที่หวังหยู่ได้รับจดหมาย ผู้ให้ข้อมูลก็พูดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง “โอ้ ใช่ วัตถุดิบที่นายจำเป็นที่จะต้องซ่อมความรุ่งโรจน์ของผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้(แหวน) นั้นอยู่ในดันเจี้ยนระดับนรกด้วยเช่นกัน!”
“ผมเข้าใจ….”
หลังจากมองไปที่แหวนอันบัดซบบนนิ้วมือของเขาแล้ว หวังหยู่ก็สามารถทำได้เพียงกุมมือและถอนหายใจ “ถ้าอย่างงั้นผมจะไปก่อนนะครับ มาสเตอร์…”
“ชิ่ววววว จำไว้ว่ารอบหน้าเอากับแกล้มมาพร้อมกับไวน์ด้วย!”ผู้ให้ข้อมูลพูดอย่างรำคาญใจ
{แจ้งเตือนระบบ : คุณได้ทำเควสดันเจี้ยนสำเร็จ “ต้นกำเนิดของความโกลาหล” ความยากระดับ : D เคลียร์ดันเจี้ยนระดับปกติและสูงขึ้นไปของ “โบสถ์อันโชกเลือด” 1/1 รางวัล ค่าประสบการณ์ 50000 หน่วย และผ้าพันของนักต่อสู้ (ทองแดง) }
{ ผ้าพันของนักต่อสู้ (ทองแดง) }
พลังโจมตีกายภาพ : 17-25
พลังโจมตีเวทย์มนต์ 6 – 12
+ ความคล่องแคล่ว
+ ความแข็งแกร่ง
[สมบูรณ์แบบ] : [เตะด้านข้าง] + 1
ความต้องการของอาชีพ : นักต่อสู้
ความต้องการของระดับ : 15
นี่คืออาวุธที่ดูธรรมดามากที่ดูหน้าตาเหมือนกับผ้าที่ทั้งเก่าและขาด และมันก็เหมือนเป็นแค่อุปกรณ์ของเนื้อเรื่อง หลังจากที่เขามองไปที่มัน หวังหยู่ก็โยนมันเข้าไปในกระเป๋า
หลังจากออกมาจากซอยแล้ว หวังหยู่ก็เดินไปหาช่างตีเหล็ก
ช่างตีเหล็กนั้นตั้งอยู่ตรงถนนกลางด้วยเช่นกัน ช่างตีเหล็กนั้นค่อนข้างอยู่อย่างเงียบงันด้านข้างร้านขายแผงลอย
นอกจากการล่าบอสเพื่อหาอุปกรณ์ ผู้เล่นก็ยังคงสามารถที่จะหาแบบพิมพ์เขียวและวัตถุดิบไว้สร้างของพวกมันด้วย
อุปกรณ์ที่ถูกสร้างขึ้นนั้นจะมีค่าสถานะที่สูงกว่าที่ดรอปออกมาจากมอนสเตอร์ ระดับสูงสุดที่สามารถสร้างได้นั้นก็คืออัคนี
ถึงแม้ว่าจะเป็นแบบนั้นก็ตามที ช่างตีเหล็กก็ยังคงเป็นคลาสที่ธรรมดาที่สุดในเกมนี้
ถ้าอุปกรณ์ธรรมดานั้นดีกว่าที่มอนสเตอร์ดรอปลงมา ถ้าผู้เล่นนั้นสร้างสิ่งของระดับอัคนีขึ้นมาอย่างไม่ได้ตั้งใจได้ขึ้นมา? ไม่ใช่ว่าเขาจะร่ำรวยในทันทีงั้นเหรอ? สิ่งของอย่างเช่นโบราณและตำนานนั้นเป็นสิ่งของที่มีอยู่จำกัดอย่างมาก แม้กระทั่งช่วงท้ายของเกม อุปกรณ์ระดับอัคนีนั้นก็ยังคงเป็นสิ่งของหายากในกลุ่มผู้เล่นระดับสูงอยู่
ด้วยเหตุนี้นี่เอง ผู้เล่นมากมายมาหาช่างตีเหล็กทุกวันเพื่อที่จะได้ตั้งความหวังไว้ว่าในอนาคตพวกเขาจะกลายเป็นช่างตีเหล็กที่โด่งดัง
เพียงแค่มองไปครั้งเดียว หวังหยู่ก็สามารถที่จะเห็นโต๊ะทำงานที่ถูกครอบครองอยู่ มันยังคงมีผู้เล่นที่ยังคงต่อคิวอีกด้วย
หลังจากที่หวังหยู่ใช้แรงไปอย่างมากมายในการเบียดตัวไปหาช่างตีเหล็ก อย่างไรก็ตามหลังจากเดินไปรอบๆในบริเวณนี้เขาก็ไม่พบกับNPCที่มีชื่อว่า ซิมบ้า
“ลูกค้าอันทรงเกียรติ มีบางสิ่งที่ผมสามารถช่วยท่านได้หรือไม่ครับ?”หัวหน้าช่างตีเหล็กที่ชื่อซินเครนนั้นถามขึ้นมาอย่างร่าเริง
“ผมกำลังตามหาซิมบ้าอยู่!”หวังหยู่ตอบกลับ
“ผมขอโทษนะท่าน แต่ผมกลัวไว้ว่ามันไม่มีไอเทมนี้ในที่แห่งนี้ ได้โปรดไปดูร้านอื่น!”ซินเครนตอบกลับพร้อมกับรอยยิ้ม มันปรากฏให้เห็นว่าNPCตัวนี้แป็นเอไอระดับต่ำมาก…
ทันใดนั้นก็มีผู้เล่นที่อยู่ในกระบวนการสร้างชี้ไปที่มุมหนึ่งอย่างฉับพลันและพูดขึ้น “มันมีNPCตนหนึ่งที่เรียกตัวเองว่าซิมบ้าแห่งช่างตีเหล็กศักดิ์สิทธิ์มาก่อน…”
