บทที่ 65 ยืมมีดสังหาร (อ่านฟรี)

 

 

เมื่อหลางชิงเห็นท่าทางหวั่นกลัวของเฝิงหยู่ เขาก็ยิ้มเยาะอย่างเย็นชา

 

"เธอคิดว่าฉันขอให้เธอไปฆ่าซ่งเหล่าซื่อ? จากท่าทางขวัญหนีดีฝ่อของเธอ ต่อให้ฉันส่งปืนให้เธอไป เธอก็ไม่กล้ายิง ที่ฉันกำลังพูดถึงคือหานักฆ่ามืออาชีพมาสังหารซ่งเหล่าซื่อ แต่ค่าจ้างค่อนข้างสูง" หลางชิงกล่าว

 

เฝิงหยู่รู้สึกโล่งใจ ให้เขาทำอะไรก็ได้ตราบเท่าที่เขาไม่ต้องฆ่าซ่งเหล่าซื่อด้วยตัวเอง ว่าก็ว่าเถอะ คนเหล่านี้ช่างผิดศีลธรรมเสียจริง

 

ตอนแรกเขาอยากให้ทั้งสองแก๊งก่อเรื่องให้ใหญ่โต เฝิงหยู่ยังคิดถึงวิธีที่จะทำให้เรื่องแย่ลงจนเจ้าหน้าที่ประจำมณฑลต้องเพ่งเล็งเรื่องนี้ หากเจ้าหน้าที่ระดับสุงเอ่ยปากออกมาสองแก๊งนี้จะไม่มีโอกาสหลบหนี

 

เพื่อปกป้องตัวเอง ทั้งสองแก๊งนี้จะแว้งกัดจนเฮียเคอต้องออกโรง เมื่อถึงตอนนั้น เมืองปิงจะกลับไปสู่วันที่สงบสุข

 

แต่ตอนนี้เขาพบว่าสิ่งต่างเกินกว่าการควบคุมของเขา คนเหล่านี้ต้องการเข่นฆ่ากัน พวกเขาบอกให้เฝิงหยู่ฟัง เฝิงหยู่จึงไม่สามารถแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นได้

 

"ป๋าหวัง ผมไม่ได้ยินอะไรเลยครับ แต่ผมคิดว่ากระถางธูปนั่นไม่เลวเลย เป็นของโบราณใช่ไหมครับ เอาอย่างนี้ไหม ขายให้ผมละกัน ผมขอซื้อ300,000 หยวน! " เฝิงหยู่กล่าว ตอนนี้เขากำลังคิดหาวิธีที่จะปลีกตัวออกจากเรื่องนี้ เขาเพียงแค่ต้องการรับชมฉากนองเลือดอย่างห่างๆเท่านั้น

 

หวังขาเป๋มองที่กระถางธูปเล็กๆหน้ารูปปั้นกวนอูบนแท่นบูชา เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าลูกน้องคนใหนซื้อให้เขา ราคาคงประมาณ 10 หรือ 20 หยวนเอง

 

"ในเมื่อเธอชอบ ฉันจะขายให้เธอ หลางชิง ให้ใครซักคนเอาไปทำความสะอาดสิ "

 

"ป๋าหวาง ผมจะส่งเงินมาให้ในวันพรุ่งนี้ ส่วนเรื่องอื่นๆผมไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น" เฝิงหยู่กล่าว คำพูดของเฝิงหยู่ชัดเจนแล้วว่าเขาไม่ต้องการมีส่วนร่วมในเรื่องนี้

 

หวังขาเป๋พยักหน้าและกล่าวว่า "เราก็แค่ค้าขายกันปกติเท่านั้น"

 

เมื่อถึงธนาคาร เฝิงหยู่ไปหาผู้จัดการจูเพื่อถอนเงิน 300,000 หยวน ผู้จัดการจูเป็นคนดำเนินการให้เองจึงถอนเงินได้อย่างง่ายดาย พอกลับไปที่ออฟฟิศของเขา เฝิงหยู่ก็โยนกระถางธูปไปมุมหนึ่งของห้องทำงาน แล้วเอนกายนั่งลงบนเก้าอี้ เขาเริ่มคิดหาวิธีกำจัดคนเหล่านี้ทั้งหมดในครั้งเดียว!

 

กุญแจสำคัญคือหลักฐาน หากไม่มีหลักฐานใดๆ คนเหล่านี้จะยังคงหลีกหนีจากกฎหมายได้ แต่ในสมัยยุคนี้ กล้องถ่ายวิดีโอมีขนาดใหญ่เกินไป กล้องถ่ายรูปก็ไม่มีขนาดเล็กกะทัดรัด การใช้สิ่งเหล่านี้ดูจะเด่นชัดมาก และคงไม่มีใครกล้าทำหรอก ต่อให้ซ่อนตัวแอบถ่ายรูปอยู่ที่มุมใดมุมหนึ่ง แต่คงไม่อาจถ่ายหลักฐานอะไรที่เป็นประโยชน์ได้

 

เฝิงหยู่ได้แต่ภาวนาว่าทั้งสองแก๊งนี้จะต่อสู้กัน มันจะดีกว่าถ้าพวกเขาใช้อาวุธปืนในการต่อสู้ เพื่อให้ระดับสูงยึดปืนไรเฟิลล่าสัตว์ทั้งหมด

 

ได้มาเกิดใหม่ในยุคสมัยนี้ การหาเงินจะสะดวกสบายมากกว่าในชีวิตครั้งก่อน แต่อันตรายที่ตามมาก็มากขึ้นเช่นกัน โดยเฉพาะปืน! แม้บ้านของเฝิงหยู่ก็มีปืนล่าสัตว์ แต่ใครจะคิดว่ากฎหมายในการครอบครองอาวุธปืนในยุคนี้จะหย่อนยาน

 

กระถางธูปหนึ่งกระถางขายได้ 300,000 หยวน ป๋าไม้ตะพดพึงพอใจกับท่าทีของเฝิงหยู่เป็นอย่างยิ่ง เงินจำนวน300,000หยวนนี้จะเพียงพอที่จะชดเชยให้กับผู้ติดตามของเขา  และเพียงพอที่จะจ้างนักฆ่ามืออาชีพ เรื่องนี้เขาเตรียมการมานานแล้ว

 

มีชาวภาคใต้ 7 คนอาศัยอยู่ในเมืองปิง หัวหน้าของพวกเขาชื่อว่าหนมปังตะวันตก (หนมปังหยาง) ได้ยินมาว่าเขาชอบกินขนมปังแบบตะวันตก และนามสกุลของเขาก็คือหยาง ทำให้เขาได้ฉายานี้มา ( 洋แปลว่า ตะวันตก /  杨แซ่หยาง  ออกเสียงว่าหยางเหมือนกัน)

 

การต่อสู้ที่มีชื่อเสียงที่สุดของในเมืองปิงของหนมปังหยาง คือการที่เขาอยู่ตามลำพัง มีปืนพกเพียงอย่างเดียว ไล่ฆ่าฆ่าเจ้านายผู้ร่ำรวยและมีอำนาจ ซึ่งมีผู้ติดตามมากกว่า 10 คนคอยคุ้มครอง

 

เขาไม่ได้ทำธุรกิจ ไม่เก็บค่าธรรมเนียมการคุ้มครอง เขากับพี่น้องอีก 6 คนทำข้อตกลงเรื่องการลักพาตัว แบล็กเมลล์และฆ่าล้างแค้น ในเวลาไม่ถึงสองปีพวกเขากลายเป็นที่รู้จักและชื่อเสียงดังกระฉ่อนไปทั่วทั้งเมืองปิง

 

ทั้งเจ็ดคนนี้ไม่ได้ครอบครองอาณาเขต และไม่สู้รบแย่งชิงอาณาเขตกับผู้อื่น เรียกได้ว่าเป็นพวกนอกกฎหมายที่ไร้ความปรานี ซ่งเหล่าซื่อ หวังขาเป๋และเฮียเคอล้วนต้องการพวกเขาเหล่านี้มาเข้าร่วมด้วย แต่หนมปังหยางไม่สนใจที่จะทำงานให้กับคนอื่น

 

พวกเขาทั้งเจ็ดคนล้วนครอบครองปืน แต่ละคนกล้าสู้กล้าสังหาร ถึงแม้จะมีแค่เจ็ดคนเท่านั้น แต่ไม่มีใครกล้าที่จะกำจัดพวกเขา ทั้งเจ็ดคนนี้ล้วนโหดเหี้ยม ถ้าคนใดคนหนึ่งหลบหนีไปได้ ก็จะกลายเป็นภัยคุกคามต่อผู้ที่พยายามจะกำจัดพวกเขา

 

คราวนี้ คนที่หวังขาเป๋ต้องการจ้างวานก็คือพวกของหนมปังหยาง ถ้าทั้งเจ็ดคนนี้โจมตีซ่งเหล่าซื่อ ต่อให้ซ่งเหล่าซื่อไม่ตายก็ต้องบาดเจ็บสาหัสหรือกระดูกหักกันบ้าง พอถึงตอนนั้น หวางขาเป๋จะมีโอกาสกลืนอาณาเขตของซ่งเหล่าซื่อ และอาจกลายเป็นผู้นำของใหญ่ของมณฑลหลงเจียง!

 

หวังขาเป๋คิดแผนการนี้มานานแล้ว ต่อให้ถูกตำรวจจับ เขาสามารถแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ใจปลีกตัวออกจากเรื่องนี้ อย่างมากสุดเขาจะถูกสวบสวนไม่กี่วัน แต่คิดไม่ถึงว่าหนมปังหยางจะไม่สนใจธุรกิจนี้

 

ถึงแม้หนมปังหยางจะไร้ความปรานี แต่เขาไม่ใช่คนไร้สมอง ซ่งเหล่าซื่อมีลูกน้องจำนวนมาก และไม่ได้ฆ่าสังหารได้ง่ายๆ ต่อให้เขาจะสามารถสังหารซ่งเหล่าซื่อได้ พี่น้องของพวกเขาอาจเสียชีวิตจากการปะทะกัน

 

แม้นหวังขาเป๋เสนอเงินจำนวนมากสำหรับงานนี้ แต่หนมปังหยางไม่ได้ขาดแคลนเงิน นอกจากนี้ ในบรรดาพี่น้องทั้งหลายเขายังเป็นคนเดียวที่เคยฆ่าคน ข่าวลือที่ว่าทุกคนเคยฆ่าคนนั้น พวกเขาจงใจปล่อยข่าวเพื่อทำให้คนอื่นกลัวพวกเขา แต่เรื่องที่พวกเขาชกต่อยทำร้ายคนนั้นเป็นเรื่องที่ทำเป็นปกติ

 

หนมปังหยางไม่รับงานนี้ ทำให้หวังขาเป๋ผิดหวังมาก คนของเขาภายใต้การนำของหลางชิงคงสามารถต่อกรกับคนของซ่งเหล่าซื่อได้อย่างไม่มีปัญหา แต่การลอบสังหารซ่งเหล่าซื่อ นอกเหนือจากหลางชิงแล้วก้ไม่มีใครอื่นที่ทำได้

 

แต่ถ้าให้หลางชิงไป เขาจะไม่มีคนใกล้ตัวไว้ใช้งาน ต่อให้สามารถฆ่าซ่งเหล่าซื่อได้ แต่เขาจะต่อกรกับเฮียเคอได้อย่างไร? เฮียเคอเปิดบ่อนการพนันและปล่อยเงินกู้ เขาเคยผลักคนตกบันไดมานักต่อนัก เขาช่างไร้ความปราณีอย่างแท้จริง!

 

หลางชิงมาเตือนหวังขาเป๋ หนมปังหยางไม่กล้าฆ่าซ่งเหล่าซื่อ คงเป็นเพราะเขากังวลว่าหลังจากที่สังหารซ่งเหล่าซื่อได้แล้ว เขาจะไม่มีโอกาสหลบหนี แต่ถ้าเราให้หนมปังหยางไปฆ่าซ่งเสี่ยวเฟิงละ?

 

ซ่งเสี่ยวเฟิงเป็นดั่งรากค้ำจุนซ่งเหล่าซื่อ เมื่อใดก็ตามที่ซ่งเสี่ยวเฟิงถูกสังหาร ซ่งเหล่าซื่อจะได้รับผลกระทบอย่างร้ายแรงจนไม่อาจสงบสติอารมณ์ได้ คนที่จิตใจไม่สงบพอคิดการใดก็ผิดพลาด ตอนนี้หลี่กวางเจิ้งมือขวาของซ่งเหล่าซื่อก็พึ่งได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะฆ่าซ่งเหล่า

 

พอหนมปังหยางรู้ว่าเงิน 300,000 หยวนสำหรับการสังหารซ่งเสี่ยวเฟิง หนมปังหยางก็ลังเล ซ่งเหล่าซื่อยากต่อการจัดการ แต่ซ่งเสี่ยวเฟิงจัดการได้ง่าย เจ้าหนุ่มนี้ชอบดื่มเที่ยวตามย่านบันเทิง หาตัวเจอง่าย ลงมือสังหารได้ง่าย

 

เมื่อเขาสังหารซ่งเสี่ยวเฟิง ก็โยนเรื่องไปให้หวังขาเป๋ หลังจากนั้นเขาก้หลบหนีไปสักพัก รอให้หวังขาเป๋จัดการซ่งเหล่าซื่อให้ราบคาบ เขาก็ค่อยกลับมา

 

แต่หนมปังหยางต้องการห้าแสนหยวน เงินจำนวนนี้รับประกันว่าซ่งเสี่ยวเฟิงต้องตาย หวังขาเป๋ลังเล แต่ก็ยังตอบตกลง นี่เป็นโอกาสดี เขาคงไม่ปล่อยไป

 

หลังจากจัดการซ่งเหล่าซื่อได้ เขาจะรับช่วงต่อธุรกิจของซ่งเหล่าซื่อ เมื่อถึงตอนนั้น เขาจะได้เงินห้าแสนหยวนกลับคืนมาในพริบตา

 

.........

 

เฝิงหยู่รอสองวัน ก็ยังไม่ได้ยินข่าวว่าหวังขาเป๋ลงมือ ทำให้ใจเขาเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ ทำไมพวกนั้นยังไม่ตีกันอีก รอพระแสงอะไรอยู่ ตีกันให้จบๆไป เอาให้เรื่องใหญ่โตเลยยิ่งดี จะได้ถุกกำจัดออกจากเมืองปิงให้หมดไป

 

โดยเฉพาะซ่งเสี่ยวเฟิงที่เป็นหนามยอกในใจของเฝิงหยู่ หลายวันมานี้เฝิงหยู่ได้ทำความรุ้จักกับเจ้าหน้าที่ตำรวจระดับสูงผ่านทางเจ้าหน้าที่เซี่ย เฝิงหยู่จ่ายเงินเพิ่มไม่น้อยเพื่อให้ตำรวจลงแรงเพิ่ม ต้องรับประกันว่าบริษัทของเขาจะปลอดภัย

 

เขาเชื่อว่าถ้าเขาถูกคนของซ่งเหล่าซื่อจับตัวไป ถ้าเขามีโอกาสพูดเขาจะสามารถปลีกตัวออกมาได้ แต่คนในบริษัทคงทำไม่ได้ ถ้ามีใครสักคนต้องบาดเจ็บหรือได้รับอันตรายเพราะเขา หรือกระทั่งมีจุดจบที่น่าสยดสยอง เขาคงโทษตัวเองไปทั้งชีวิต

 

เวลาผ่านไปอีกหนึ่งวัน ในที่สุดเฝิงหยู่ก็ได้รับข่าวด