ตอนที่ 150 การ์ดมอนสเตอร์ใหม่

หลิน ฮวงจะใช้การ์ดผนึกก็ต่อเมื่อเจอมอนสเตอร์ที่ทรงพลังเกินจะรับมือได้

เขาไม่รู้ว่ามอนสเตอร์ระดับหัวหน้านั้นเป็นยังไงแต่มันกลับล้มจู เหนียนได้ หลิน ฮวงมั่นใจว่ามอนสเตอร์ตัวนี้จะต้องแข็งแกร่งกว่ามอนสเตอร์หลุดพ้นทั่วไป

นอกจากนี้ หากเขาไม่ใช้การ์ดผนึกตอนนี้ ผู้คนทั้งหมดในเมืองต้าซีจะต้องตายและหากมันเกิดขึ้น เขาคงจะต้องหาเส้นทางกลับเมืองปาฉีใหม่

เมื่อพิจารณาทั้งหมดนี้ หลิน ฮวงจึงตัดสินใจที่จะใช้การ์ดผนึก

 

“การ์ดผนึกสามารถใช้ได้เพียงหนึ่งครั้ง เมื่อใช้แล้ว ท่านจะไม่สามารถย้อนกลับได้ ท่านแน่ใจหรือไม่?”

“ใช่”

“โปรดเลือกเป้าหมายที่ต้องการจะผนึก”

 

เขาชี้ไปที่ปีศาจตัวตลกที่ลอยอยู่กลางอากาศ จากนั้น ศรสทองก็ปรากฏด้านบนหัวปีศาจตัวตลก

 

“ผนึกมันซะ”หลิน ฮวงพยักหน้า

“เป้าหมายคือมอนสเตอร์ที่ผ่านการกลายพันธ์สองครั้ง มันตรงกับความต้องการการผนึก”

“เป้าหมายการผนึกคือมอนสเตอร์ระดับหัวหน้า หลังจากที่ผนึก ระดับพลังของเป้าหมายจะถูกจำกัดโดยเจ้าของ มันสามารถเหนือกว่าเจ้าของได้เพียงหนึ่งระดับ”

“ท่านแน่ใจที่จะผนึกเป้าหมายนี้หรือไม่?”

“ยืนยัน!”หลิน ฮวงพยักหน้าโดยไม่ลังเล

“กำลังผนึก....”

 

เมื่อมีการแจ้งเตือนจากเสี่ยว เฮย ปีศาจตัวตลกในอากาศก็ไม่ขยับเลย หลังจากนั้นสักพัก ร่างของมันก็กลายเป็นแสงสีฟ้าและหายลับไปในท้องฟ้า

 

“การผนึกสมบูรณ์!”

“ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านได้รับการ์ดมอนสเตอร์ระดับสุดยอด- ปีศาจตัวตลก”

 

หลิน ฮวงรีบดูข้อมูลการ์ดใหม่ทันที

 

“การ์ดมอนสเตอร์”

“ความหายาก : สุดยอด”

“การ์ดมอนสเตอร์ : ปีศาจตลก”

“ประเภทมอนสเตอร์ : สายพันธ์อันเดท”

“ระดับพลัง : เงิน3ดาว”

“ทักษะ 1 : หน้ากาก-ควบคุม”

“ทักษะ 2 : หน้ากาก-สลับตำแหน่ง”

“ทักษะ 3 : หน้ากากชีวิต”

“ทักษะ 4 : เวทย์มายา”

“ทักษะ 5 : กับดักมฤตยู

“ทักษะ 6 : พลังจิต(telekinesis)”

“ข้อจำกัดการอัญเชิญ : เปิดใช้งาน”

“หมายเหตุการ์ด : สามารถฝึกได้”

“มันมี6ทักษะ?!” มังกรชาโคลและไป่มีเพียง5ทักษะเท่านั้นแม้ว่าพวกมันจะเป็นระดับสุดยอดเช่นกัน บางทีปีศาจตัวตลกอาจจะมีระดับที่สูงส่งกว่าอยู่ก่อนแล้ว

 

หลิน ฮวงอ่านทักษะทั้งหมดเพื่อทำความคุ้นเคย

 

“หน้ากาก – ควบคุม : คัดลอกใบหน้าผู้อื่นภายในขอบเขตวิสัยทัศน์ โดยการสวมหน้ากาก จะทำให้สามารถควบคุมใบหน้าของเจ้าของได้โดยสมบูรณ์...”

“หมายเหตุ 1 :ระดับของคนที่ถูกควบคุมจะต้องไม่สูงกว่าผู้ควบคุม1ระดับหรือมากกว่านั้น”

“หมายเหตุ 2 : ต้องใช้เวลาอย่างน้อย3นาทีเพื่อทำการเปลี่ยนเป็นใบหน้าอื่น”

“หมายเหตุ 3 : สามารถบันทึกหน้ากากได้ อย่างไรก็ตาม จะได้ผลก็ต่อเมื่อสวมหน้ากากเท่านั้น”

“หมายเหตุ 4 : ผลการควบคุมจะใช้งานได้หากหน้ากากถูกคัดลอกจากใบหน้าที่แท้จริง”

“หมายเหตุ 5 : เมื่อเสร็จสิ้นการจำลองหน้ากาก หากมีการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของผู้ใช้เช่น รอยแผลใหญ่หรือศัลยกรรม ผลของหน้ากากจะหมดลง”

 

“หน้ากาก – สลับตำแหน่ง :ผู้ใช้และผู้ถูกควบคุมจะสามารถสลับตำแหน่งกันได้ทุกเมื่อ”

“หน้ากากชีวิต : ผู้ถูกควบคุมจะสามารถแบกรับความเสียหายของผู้ควบคุมได้หนึ่งครั้ง (รวมถึง คำสาป การควบคุมและความตาย)”

“เวทย์มายา : มันคือเวทย์ที่จะช่วยให้ผู้ใช้สามารถสลับระหว่างความเป็นจริงและภาพลวงตา”

“หมายเหตุ : มันสามารถใช้ได้กับสิ่งมีชีวิตที่มีระดับไม่สูงเกินกว่าผู้ใช้1ระดับหรือมากกว่า”

 

“กับดักมฤตยู : สร้างกับดักที่ไม่คาดฝันเพื่อล่าหรือฆ่าเหยื่อ”

“หมายเหตุ : ความสามารถของกับดักมีจำกัด มันจะได้ผลกับสิ่งมีชีวิตที่มีระดับไม่สูงเกินกว่าผู้ใช้1ระดับหรือมากกว่านั้น”

 

“พลังจิต : พลังจิตที่จะอนุญาติให้ผู้ใช้บิดเบือนหรือเคลื่อนย้ายวัตถุ”

 

“ทักษะมันทรงพลังมาก อย่างไรก็ตาม มีข้อจำกัดมากมาย”หลิน ฮวงประหลาดใจหลังจากมองดูทักษะทั้ง6

“ท่านต้องการที่จะสกัดทักษะหรือไม่?”เขาได้รับการแจ้งเตือนจากเสี่ยว เฮย

“โอ้ ใช่ ฉันมีช่องว่างนี่”หลิน ฮวงพึ่งจำได้หลังจากที่ผสานทักษะไปก่อนหน้า เขาสามารถสกัดทักษะได้อีก เขาจึงพยักหน้าทันทีและกล่าว“สกัดทักษะ”

“ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านได้รับทักษะ หน้ากาก-ควบคุม”

 

 

แม้จะมีข้อจำกัดมากในการใช้หน้ากาก-ควบคุม มันก็ยังเป็นทักษะที่ทรงพลังมาก

เขาเก็บการ์ดมอนสเตอร์ที่พึ่งจะได้มา หลิน ฮวงมองไปที่ฝูงมอนสเตอร์

 

“ฉันสามารถใช้การ์ดทำลายขนาดเล็กนี้ได้ แต่มันจะเปิดเผยตำแหน่งของฉัน....”

ทันใดนั้น จู่ๆจู เหนียนก็พุ่งพรวดจากพื้นดิน

เปลวไฟสีทองรอบร่างเขาหายไปและมีรอยแตกที่เกราะสีเขียวของเขา มันคือสมบัติป้องกัน3ดาว แม้ว่ามันจะยังไม่พัง แต่มันก็สูยเสียพลังป้องกันไปเพราะความเสียหาย

แม้ว่าจะมีเกราะป้องกัน มันก็ไม่ง่ายที่จะต้านทานพลังโจมตีของปีศาจตัวตลก แต่เขาก็จำต้องลุกขึ้นยืนและอดทนต่อความเจ็บปวดเพราะหากเขาไม่ทำ การฆ่าสังหารหมู่จะบังเกิดขึ้น

 

ขณะที่เขาบินกลางอากาศ เขาก็มองไปรอบๆและไม่มีร่องรอยของตัวตลก นี่ทำให้จู เหนียนสงสัย“มันอยู่ไหน?”

“หัวหน้า!”ที่ทางเข้าเมือง เสียงของเหลียง ซ่งดังขึ้น

เมื่อจู เหนียนเห็น เขาก็หายตัวและปรากฏตรงหน้าเขา จากนั้นเขาก็จับแขนและถาม“เกิดอะไรขึ้นกับนาย?”

“ผมไม่เป็นไร ตัวตลกกลายเป็นไฟสีฟ้าและหายไปแล้ว”เหลียง ซ่งอธิบาย

 

จู เหนียนไม่สามารถเชื่อได้เพราะเขาไม่ได้เห็นกับตา มอนสเตอร์ระดับหัวหน้าจะหายตัวไปเช่นนั้น?นี่อาจจะเกิดขึ้นเฉพาะในเรื่องเล่าเท่านั้น

 

“หัวหน้า ฉันเองก็เห็นเช่นกัน มันจริง มันกลายเป็นไฟสีฟ้าและหายไป”จ้าว เฉียนพยักหน้าเช่นกัน“หากหัวหน้าไม่เชื่อเรา คุณสามารถถามคนอื่นได้ พวกเขาก็เห็นเหมือนกัน”

 

จู เหนียนเห็นคนที่เหลือพยักหน้า เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเชื่อ

 

“ไม่เป็นไร เราจะคุยกันทีหลัง เราต้องจัดการกับฝูงมอนสเตอร์ก่อน”จู เหนียนส่ายหัว เขาอาจจะไม่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากนั้น เขาก็มองฝูงมอนสเตอร์

 

ต้องขอบคุณที่เกราะสมบัติที่ป้องกันการโจมตี เขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้ว่าเขาจะไม่มีหอกยาว มันก็ไม่มีปัญหาสำหรับเขาที่จะฆ่ามอนสเตอร์ที่ต่ำกว่าระดับหลุดพ้น

เขายื่นมือทั้งสองข้างและหงายฝ่ามือ จากนั้นลำแสงก็พวยพุ่งออกจากฝ่ามือก่อตัวเป็นพายุ กวาดผ่านไปในอากาศ

ลำแสงดูเหมือนจะมีดวงตา พวกมันหมุนรอบมนุษย์และไม่แสดงความเมตตาเมื่อพบเจอมอนสเตอร์ และเจาะทะลวงร่างกายของพวกมัน

มอนสเตอร์นับล้านถูกสังหารในพริบตา

มีซากมอนสเตอร์กระจายอยู่ทุกที่ในเมืองต้าซี

ท้ายที่สุด ตาเสมือนที่เปิดค้างอยู่ในอากาศก็หายไป

เมื่อแน่ใจว่ามอนสเตอร์ทั้งหมดถูกกวาดล้างแล้ว จู เหนียนก็เก็บซากมอนสเตอร์ระดับหลุดพ้นทั้งสองเช่นเดียวกับหัวของเซี่ย หยู จากนั้นเขาก็อัญเชิญประตูมิติและจากไปพร้อมกับจ้าว เฉียนและเหลียง ซ่ง