Chapter 212: ทหารยาม
Chapter 212: ทหารยาม
ชายวัยห้าสิบปีนั้นก็คือฉู่ซงฉาน ก่อนวันโลกาวินาศ เขานั้นเป็นชายที่มีอิทธิพลในกองทัพในเขตจินหลิง หลังจากวันโลกาวินาศแล้ว พลังของกองทัพนั้นก็พุ่งขึ้นสูงมากและสำหรับการเป็นสมาชิกของกรรมการกองทัพในเขตแรกของเกาะเชนไฮ่ ฉู่ซงฉานนั้นก็อำนาจที่หยั่งไม่ถึง
ฉู่ซงฉานชอบในการเขียน ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกสงบ สุดท้ายแล้วเขานั้นก็รำคาญเสมอๆกับปัญหาเล็กน้อยมากมาย ในเวลาเดียวกัน สำหรับการเป็นทหารแล้ว ภาพเขียนของเขานั้นแสดงให้เห็นถึงความตั้งใจในการสังหาร
ในเวลานั้นเอง…
‘ตึง! ตึง!’ใครบางคนเคาะประตูของเขาอย่างเร่งรีบ
ฉู่ซงฉานนั้นขมวดคิ้วเนื่องจากว่าเขานั้นไม่ชอบในการโดนรบกวนในขณะที่เขากำลังฝึกเขียนอยู่
“เข้ามา!”ฉู่ซงฉานพูดออกมาในเสียงต่ำ
ก็มีทหารที่มีท่าทางกังวลพุ่งเข้ามาในห้องเรียนของเขา “ขอรายงานครับท่าน! มีเหตุการณ์อันเลวร้ายเกิดขึ้น!”
“เรื่องอะไร? บอกฉันมา!”ฉู่ซงฉานโต้กลับ ในความคิดของเขานั้น เรื่องนี้จะต้องไม่แตกต่างไปจากฝูงของซอมบี้ อย่างไรก็ตาม กองทัพได้เตรียมพร้อมอย่างเพียงพอในการจัดการกับซอมบี้พวกนั้น ปืนกลระดับสูงของเมือง ปืนครกขนาดใหญ่และมีแม้กระทั่งรถถังรุ่น99ก็ถูกจัดระเบียบไว้แล้ว ตราบเท่าที่ซอมบี้นั้นสร้างมาจากเลือดและเนื้อ พวกมันก็ไม่สามารถที่จะหลบหนีจากการกระสุนปืนอันมากมายได้
“ท่าน ลูกของท่าน…กัปตันฉู่ซงหมิง ตา.....ตายแล้ว!”ทหารคนนั้นพูดติดอ่าง
ใบหน้าที่ไม่แยแสของฉู่ซงฉานนั้นเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน เขาไม่สามารถที่จะเชื่อกับสิ่งที่เขาได้ยินได้และพู่กันที่เอาไว้เขียนก็แทบจะหล่นลงกับพื้น
เขาจ้องไปที่ทหารและพูด “เกิดอะไรขึ้น?”ฉู่ซงหมิงนั้นเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของเขา ที่จริงแล้ว เขานั้นได้จัดระเบียบกับอนาคตของลูกชายของเขาไว้แล้ว และปล่อยเขาเข้าไปร่วมในแวดวงของกรรมการในกองทัพ....แต่เขาจำเป็นที่จะต้องสู้ในแถวด้านหน้าก่อนที่จะเข้าร่วมได้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดคิดไว้เลยว่าลูกชายของเขาจะตาย
เรื่องนี้จะกลายเป็นเรื่องจริงได้ยังไงกัน? ไม่ใช่ว่ารถติดเกราะนั้นเพียงพอในการปกป้องพวกเขาแล้วงั้นเหรอ? ถึงแม้ว่าซอมบี้จะดุร้ายก็ตาม พวกมันยังสามารถที่จะกัดรถติดเกราะนั่นได้ด้วยเรอะ?
ทหารคนนี้ไม่มีทางเลือกแต่ให้รายละเอียดเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้กับฉู่ซงฉาน
หลังจากที่ได้ยินเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ฉู่ซงฉานก็ปิดตาของเขาลงพร้อมกับเปลือกตาที่สั่นเล็กน้อย หลังจากผ่านไปสักพักหนึ่ง เขาก็เปิดตาขึ้นอีกครั้ง และก็มีร่องรอยความเย็นชาปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา “ซง.....ซงหมิงนั้นใช้คนอื่นเป็นเหยื่อล่อก่อนงั้นเหรอ? และหลังจากนั้นชายคนนั้นก็ฆ่าเขาใช่ไหม?”
“ครับท่าน”ทหารตอบพร้อมกับความหวาดกลัว สุดท้ายแล้ว ฉู่ซงฉานนั้นเหี้ยมโหดอย่างมากและไร้เมตตา
“ฉันเข้าใจแล้ว”ฉู่ซงฉานพูดพร้อมกับขว้างพู่กันของเขาอย่างรุนแรง และน้ำหมึกก็สาดลงไปบนกระดาษเหมือนกับเลือดสีดำ
ทหารคนนี้ก็รีบจากไปอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม ฉู่ซงฉานนั้นยืนอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน และรอยย่นบนใบหน้าของเขานั้นก็มากยิ่งขึ้น
“เจียงลู่ฉี ถึงแม้ว่าการกระทำของลูกฉันจะมากเกินไปก็ตามที นายก็ไม่มีสิทธิ์ในการลงโทษเขา!”
…
ในเวลาตอนนี้ ในพื้นที่ที่อพาร์ทเมนต์ในตำแหน่งของเขตแรกของเกาะเชนไฮ่นั้นเจียงลู่ฉีก็นั่งอยู่กับเฉินเต๋าอยู่ด้านหน้าโต๊ะ ที่นี่คืออพาร์ทเมนต์ที่เจียงลู่ฉีลงทะเบียนไว้ อย่างไรก็ตาม เขาก็ได้อยู่ที่นี่เพียงแค่คืนเดียว
เฉินเต๋านั้นกังวลกับสถานการณ์ของเจียงลู่ฉี ดังนั้นเขาจึงมาที่นี่เพื่อตรวจสอบเขาโดยเฉพาะ หลังจากที่ยืนยันว่าเจียงลู่ฉีนั้นโอเค เฉินเต๋าก็ได้กล่าวถึงอดีตอย่างระมัดระวัง
“กระสุนปืนสไนเปอร์ไรเฟิล? และนิวเคลียสกลายพันธุ์จำนวนมาก ยิ่งมากยิ่งดีงั้นเหรอ? เฉินเต๋ารู้สึกขอบคุณเสมอๆกับเจียงลู่ฉี สุดท้ายแล้วชายคนนี้ก็ช่วยเหลือเขา ยิ่งไปกว่านั้น เขาเชื่อว่าสิ่งที่เจียงลู่ฉีทำในเมืองถงหนานนั้นไม่ได้ไร้เหตุผล แน่นอนว่าเฉินเต๋าไม่สามารถที่จะฆ่าฉู่ซงหมิงได้เนื่องจากว่าเขานั้นเป็นผู้นำ อย่างไรก็ตาม เจียงลู่ฉีนั้นทำอะไรก็ได้ตามที่เขาต้องการ ที่จริงแล้ว เฉินเต๋านั้นถูกใจกับสิ่งที่เจียงลู่ฉีทำ
“ฉันได้ยินว่าทรัพยากรกระสุนนั้นยุ่งยากมากขึ้นเนื่องจากฝูงของซอมบี้ กระสุนของปืนสไนเปอร์ AMR-2 นั้นหาได้ยาก แต่ฉันก็สามารถที่จะหาพวกมันได้หลายร้อยนัดอยู่..”
“สำหรับนิวเคลียสกลายพันธุ์นั้น พวกมันยิ่งหาได้ยากกว่าเมื่อพวกมันถูกใช้ในการศึกษาในการคริสตัลวิวัฒนาการ โชคดีที่นายสามารถไปซื้อพวกมันจากทีมอื่นได้ แต่ราคาของมันก็จะสูงกว่าที่กองทัพนั้นเสนอ”เฉินเต๋าพูด
ทันใดนั้นก็มีใครบางคนเคาะประตูอย่างรุนแรง
เจียงลู่ฉีขมวดคิ้วเนื่องจากเสียงอันดังก้อง
“ใครวะ? นายต้องการที่จะทำลายประตูงั้นเรอะ?”เจียงจู้อิงตะโกน เธอเดินไปที่ประตูและเปิดประตูในทันที แต่หลังจากนั้นเธอก็เห็นทีมของทหารยืนอยู่ด้านนอกประตู
“หลีกทาง!”กัปตันตะโกนใส่เจียงจู้อิงที่ใบหน้ามืดมนอยู่
“ใครคือเจียงลู่ฉี?”
เจียงจู้อิงนั้นรู้สึกรำคาญกับชายที่ไร้มารยาทคนนี้ เธอนั้นเป็นคนที่มีเหตุผลเสมอๆ แต่เธอไม่เคยทำตัวขี้ขลาดต่อหน้าคนที่ไร้มารยาท ดังนั้นเธอจึงจับไปที่ดาบยาวด้านหลังของเธออย่างไม่รู้ตัวและเจียงลู่ฉีก็ถือปืนของเขาอย่างลับๆ
เขาสังเกตว่าเฉินเต๋านั้นรู้สึกกังวล ดังนั้นเขาถึงถามขึ้น “นายคือใคร?”
“พวกเขานั้นเป็นทหารยาม”เฉินเต๋าพูดเสียงต่ำ
พวกทหารยามของกองทัพที่จริงแล้วนั้นเป็นตำรวจของกองทัพ พวกเขานั้นมีหน้าที่ในการจับกุมคนที่มีความผิด และจัดระเบียบกองทัพกับพวกอาชญากร กองกำลังนี้ในเกาะเชนไฮ่นั้นอยู่ภายใต้การนำของการออกคำสั่งของแกริซัน หัวหน้าของกรรมการกองทัพระดับสูง กัปตันของกองกำลังยามพวกนี้นั้นเป็นลูกน้องของฉุ่ซงฉาน เขานั้นรู้รายละเอียดทั้งหมดเกี่ยวความขัดแย้งระหว่างฉู่ซงหมิงและเจียงลู่ฉี ดังนั้นเขาจึงเกลียดเจียงลู่ฉีจากก้นบึ้งของหัวใจ
“มันเหมือนกับว่านายคือเจียงลู่ฉีสินะ!”กัปตันคนนี้ในความจริงนั้นอ่านข้อมูลของเจียงลู่ฉีมาก่อน อย่างไรก็ตาม เจียงลู่ฉีนั้นค่อนข้างใจเย็นและเขาประเมินความแข็งแกร่งของพวกยามนี้แล้ว เขามั่นใจว่าทีมของเขาสามารถที่จะฆ่าเจ้าหน้าที่ด้านหน้าพวกเขาได้
หลังจากวันโลกาวินาศ กฎหมายและกฎนั้นไม่ได้มีความหมายอีกต่อไป ความแข็งแกร่งนั้นคือปัจจัยสำคัญ ความมั่นใจของฉี่หยิงนั้นมาจากความแข็งแกร่งอันทรงพลังของพวกเขา
อย่างไรก็ตาม กองทัพก็ไม่สามารถที่จะกล้าในการต่อสู้กับทีมของผู้รอดชีวิตในเขตแรกของเกาะเชนไฮ่ เนื่องจากว่าพวกเขานั้นไม่ต้องการที่จะทำลาย ‘สถานที่ศักดิ์สิทธิ์’ ของพวกเขา
“เจียงลู่ฉี ปืนAMR-2นั้นอยู่ในมือของนาย แต่ในตอนนี้พวกเราจะเอามันกลับไป”กัปตันพูดอย่างไร้อารมณ์
หลังจากฟังคำพูดของเขาแล้ว เจียงลู่ฉีรู้สึกรำคาญ ยามพวกนี้นั้นมาที่นี่กันแปดคนเพื่อสไนเปอร์ไรเฟิลงั้นเหรอ?
