เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 190 การต่อสู้ครั้งที่สามกับไป่หนิงปิง

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 190 การต่อสู้ครั้งที่สามกับไป่หนิงปิง

"อาภรณ์แสงจันทร์!" เผชิญหน้ากับดาบน้ำแข็ง ฟางเจิ้งกระตุ้นใช้งานวิญญาณของเขา

แสงจันทร์ส่องประกายออกมาจากร่างของฟางเจิ้งและห่มคลุมไปถึงกลุ่มผู้ใช้วิญญาณทั้งหมด

แต่ถึงกระนั้นทุกคนก็ยังอยู่ในความสิ้นหวัง

"ดิ้นรนไปก็ไร้ประโยชน์" ดวงตาของไป่หนิงปิงส่องประกายเย็นชาและไม่แยแส

แต่ในจังหวะนี้...

"บึม!"

พื้นดินใต้เท้าของทุกคนกลับปะทุขึ้นและส่งเศษหินเศษดินบินไปทุกสารทิศ

เสียงกรีดร้องดังขึ้นขณะที่กลุ่มผู้ใช้วิญญาณกระเด็นออกไปตามแรงระเบิด

ท่ามกลางฝุ่นควัน แมงมุมปฐพีปรากฏตัวออกมาอย่างกะทันหัน

กลิ่นอายของวิญญาณระดับห้าทำให้ทุกคนตกใจและเริ่มระวังตัว

บนแผ่นหลังของวิญญาณระดับห้ามีเด็กหนุ่มชุดดำยืนอยู่

"ในที่สุดข้าก็สามารถกลับขึ้นมา" ฟางหยวนกำหมัดแน่นพร้อมกับดวงตาที่ส่องประกายสดใส

"อ๊ะ!" แต่ในจังหวะนี้เขากลับพบไป่หนิงปิงที่กำลังฟาดดาบน้ำแข็งลงมาจากท้องฟ้าและมันก็ตรงมาที่เขาโดยไม่คาดคิด

"ฟางหยวน เจ้ามาที่นี่ในที่สุด" ใบหน้าของไป่หนิงปิงปรากฏความตกตะลึงเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นความตื่นเต้นอย่างรวดเร็ว

ฟางหยวนก่นเสียงเย้ยหยันก่อนจะสะบัดดาบสีทองในมือขึ้นไปด้านบน

"ปัง!"

ดาบน้ำแข็งปะทะกับตะขาบทองคำทำลายล้าง ด้วยการเคลื่อนที่อย่างบ้าคลั่งของขาตะขาบ ดาบน้ำแข็งถูกผลักดันให้ต้องถอยหลัง

"ระเบิด!" ฟางหยวนตะโกน เขาครอบครองพละกำลังของหมูป่าสองตัว แน่นอนว่ามันเหนือกว่าไป่หนิงปิงอย่างสมบูรณ์แบบ

เผชิญหน้ากับพละกำลังดังกล่าว ไป่หนิงปิงทำได้เพียงปล่อยให้ดาบน้ำแข็งระเบิดแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปเท่านั้น

เป็นเพียงเวลานี้ที่แมงมุมปฐพีเริ่มหงุดหงิดและใช้ขาทั้งหกของมันพุ่งเข้าโจมตีไป่หนิงปิงด้วยความตั้งใจของมันเอง

วิญญาณมีสติปัญญาต่ำ แต่พวกมันมีสัญชาตญาณที่รับรู้ได้ว่าผู้ใดเป็นอันตรายต่อมัน โดยไม่จำเป็นต้องสงสัย กลิ่นอายของไป่หนิงปิงทำให้แมงมุมปฐพีเล็งเป้าไปที่เขาทันที

ไป่หนิงปิงสะบัดแขนส่งแท่งน้ำแข็งจำนวนมากพุ่งเข้ากระแทกร่างของแมงมุมปฐพี แต่นี่ยิ่งทำให้มันโกรธจัดและกระโจนเข้าจู่โจมศัตรูอย่างบ้าคลั่งขณะที่ฟางหยวนยังเกาะอยู่บนแผ่นหลังของมันตลอดเวลา

"ฟุบ ฟุบ ฟุบ ฟุบ ฟุบ..."

ขาที่บิดเป็นเกลียวพุ่งตรงไปยังไป่หนิงปิงราวกับฝนลูกศร

รับรู้ได้ถึงอันตราย แสงสีรุ่งถูกยิงออกมาจากทะเลวิญญาณของไป่หนิงปิงพร้อมกับนางพญางูขาวที่ปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศ

ไป่หนิงปิงหัวเราะและกระโดดขึ้นไปยืนอยู่บนศีรษะของอสรพิษขาว "น่าสนใจมาก ฟางหยวน เจ้าไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ"

"พี่...พี่ใหญ่!" ฟางเจิ้งลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกับใบหน้าที่ถูกกรีดเฉือนด้วยคมดาบน้ำแข็งขณะที่จ้องมองฟางหยวนด้วยความรู้สึกซับซ้อน

"ฝ่ายตรงข้ามมีวิญญาณระดับห้าด้วยงั้นหรือ?" ดวงตาของผู้นำตระกูลไป่เต็มไปด้วยความกังวล

"ฟางหยวน เจ้าปรากฏตัวในที่สุด! วิญญาณระดับห้า...ไม่ใช่ว่ามันเป็นแมงมุมปฐพีงั้นหรือ?" ความสนใจทั้งหมดของอวี๋โป้พุ่งไปที่ฟางหยวน

ในสนามรบ เด็กหนุ่มที่มีอายุแตกต่างกันยืนอยู่คนละฝั่ง

หนึ่งสวมชุดคลุมขาวที่มีเส้นผมสีขาวและดวงตาสีฟ้ายืนอยู่บนศีรษะของอสรพิษสีขาวพร้อมดาบน้ำแข็งในมือ มันทำให้เขาดูราวกับเทพเจ้าน้ำแข็งลงมาสรวงสวรรค์

อีกหนึ่งสวมชุดคลุมดำที่มีเส้นผมสีดำและดวงตาสีดำขี่อยู่บนแผ่นหลังของแมงมุมสีดำพร้อมดาบตะขาบสีทอง มันทำให้เขาดูไม่ต่างจากเทพปีศาจที่ถูกอัญเชิญมายังแดนมนุษย์

ทุกสิ่งที่ดูขัดแย้งของทั้งสองฝ่ายดึงดูดความสนใจของผู้คนทั้งหมด

ไป่หนิงปิงยกดาบน้ำแข็งขึ้นขณะตะโกนเสียงดัง "นี่จะเป็นการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้นที่สุดในชีวิตของข้า ฟางหยวน เราจะต่อสู้เป็นตายกันที่นี่!"

"ฮืม" ฟางหยวนก่นเสียงเย็นก่อนจะกวาดตามองสภาพแวดล้อม

ชัดเจนว่ามันเป็นการแข่งขันของสามตระกูล

แต่แมงมุมปฐพีกลับพาเขามาที่นี่โดยไม่คาดคิด

เขาไม่ต้องการมีส่วนร่วมในการแข่งขันและไม่สนใจไป่หนิงปิง ในความเป็นจริงเขาไม่ต้องการรั้งรออยู่แม้เพียงวินาทีเดียว ทั้งหมดก็คือไม่ว่าจะเป็นไท่เซี่ยเล้งหรือผู้นำตระกูลแสงจันทร์รุ่นแรกที่เป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ เขาก็ยังจะถูกไล่ล่า แต่หากเขาไม่มอบความพ่ายแพ้ให้แก่ไป่หนิงปิงในเวลานี้ แล้วเขาจะหลบหนีได้อย่างไร?

ดังนั้นการต่อสู้จึงต้องเกิดขึ้น!

"บึม!"

นางพญางูขาวปะทะกับแมงมุมปฐพี บนแผ่นหลังของพวกมันดาบน้ำแข็งประสานงากับดาบตะขาบทองคำและส่งประกายไฟปะทุขึ้นกลางอากาศ

ด้วยการยืดและหดตัวของตะขาบทองคำทำลายล้างทำให้เนินเขารอบๆถูกระเบิดทำลายลงอย่างต่อเนื่อง

ดาบน้ำแข็งปะทะร่างกายของฟางหยวนโดยตรง แต่มันยังถูกปิดกั้นโดยเกราะนภา ดาบแสงจันทร์สีเลือดกรีดเฉือนร่างกายของไป่หนิงปิงและสร้างบาดแผลขนาดใหญ่ แต่ชั้นน้ำแข็งกลับช่วยปิดบาดแผลของเขาอย่างรวดเร็ว

"มันเป็นสุดยอดกายาน้ำแข็งแห่งความมืดจริงๆ" เมื่อผู้นำตระกูลซ่งเห็นสิ่งนี้ ช่วยไม่ได้ที่ดวงตาของเขาจะต้องเบิกกว้างอย่างที่สุด

สุดยอดกายาทั้งสิบเป็นสิ่งที่มีอยู่เพียงในตำนาน แต่โดยไม่คาดคิด เขากลับได้พบเห็นมันด้วยตาของเขาเองในเวลานี้

"ฮ่าฮ่าฮ่า ฟางหยวนกล้าต่อสู้กับไป่หนิงปิง แต่มีเพียงความพ่ายแพ้เท่านั้นที่รอเขาอยู่!" ผู้นำตระกูลไป่หัวเราะเสียงดัง

"นั่นกลับยังไม่แน่..." ไท่รั่วหนานที่นั่งอยู่ด้านข้างผุดลุกขึ้นยืน

'สุดยอดกายาทั้งสิบ จะต้องเป็นมัน! การต่อสู้ครั้งนี้ หากเขามีพรสวรรค์เพียงนภาที่สาม พลังวิญญาณของเขาย่อมต้องสูญสิ้นไปนานแล้ว! ฟางหยวน เจ้าครอบครองสุดยอกายาแสงจันทร์บรรพกาลจริงๆ' อวี๋โป้กำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้น

'นี่คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของพี่ใหญ่งั้นหรือ? เช่นนั้นพี่ใหญ่ก็มีสุดยอดกายาทั้งสิบบจริงๆ เขาปิดบังทุกคนมาตลอด!' ปากของฟางเจิ้งอ้าค้างเล็กน้อย ขณะที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความอับอาย

ความจริงปรากฏอยู่ต่อหน้า แล้วความภาคภูมิใจในอดีตของเขาจะยังมีความหมายใด?

ทุกครั้งที่ฟางหยวนปะทะกับไป่หนิงปิง หัวใจของฟางเจิ้งจะสั่นสะท้านอย่างรุนแรงไปพร้อมกัน

เขารู้สึกว่าตนเองตัวเล็กลงและเล็กลงเรื่อยๆขณะที่เงาของฟางหยวนเริ่มปกคลุมโลกของเขาเอาไว้อีกครั้ง

"การต่อสู้นี้คือสิ่งใด? ข้าไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือการต่อสู้ของผู้ใช้วิญญาณระดับสาม!"

"ข้าเห็นสิ่งใดผิดไปหรือไม่? ฟางหยวนแข็งแกร่งเช่นนี้จริงๆงั้นหรือ? เขากระทั่งสามารถต่อสู้ตัวต่อตัวกับไป่หนิงปิงได้อย่างเท่าเทียม!"

ผู้ใช้วิญญาณวัยเยาว์ที่ยังเหลือรอดเฝ้ามองการต่อสู้ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

เป็นเพียงเวลานี้ที่การต่อสู้เปลี่ยนแปลงไปอีกครั้งอย่างกะทันหัน

นางพญางูขาวกับแมงมุมปฐพีได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก แต่นางพญางูขาวไม่ได้ถูกปรับแต่งโดยไป่หนิงปิง มันเพียงอาศัยอยู่ในทะเลวิญญาณของเขา ดังนั้นในเวลานี้มันจึงพ่นควันสีขาวออกมาปกคลุมสนามรบเอาไว้ก่อนจะหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว

"นี่..." เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ช่วยไม่ได้ที่ผู้นำตระกูลไป่จะกลายเป็นตกตะลึง เขาเฝ้ามองนางพญางูขาวหลบหนีไปโดยไม่รู้ว่าควรกล่าวสิ่งใดออกมา

ฟางหยวนถูกหมอกขาวปิดบังมุมมองสายตาเอาไว้ทั้งหมด แต่แน่นอนว่าเขาไม่ตื่นตระหนกกับเรื่องนี้เพราะประสาทสัมผัสอื่นของเขายังใช้งานได้เป็นปกติ

หญ้าใบหูปฐพี!

รากโสมงอกออกมาจากใบหูของฟางหยวนทำให้เขาสามารถวิเคราะห์สถานการณ์ในรัศมีหนึ่งร้อยก้าว

ดวงตาสายฟ้า!

สายฟ้าแลบลั่นขึ้นในดวงตาของไป่หนิงปิง แม้ดวงตาสายฟ้าจะเป็นวิญญาณระดับสาม แต่มันยังไม่สามารถมองผ่านหมอกสีขาวของวิญญาณระดับห้าได้อย่างชัดเจน

"ระยำ!" เขาสถบสาปแช่ง

แท่งน้ำแข็ง!

แท่งน้ำแข็งจำนวนมากพุ่งออกไปทุกทิศทุกทาง

ใบหูของฟางหยวนกระตุกเมื่อได้ยินเสียงแท่งน้ำแข็งตัดผ่านอากาศ ดังนั้นเขาจึงเร่งพลิกตัวไปอยู่อีกฟากหนึ่งของแมงมุมปฐพี

"ปัง ปัง ปัง ปัง..."

แท่งน้ำแข็งกระแทกร่างกายของแมงมุมดำทำให้มันวิ่งไปยังต้นกำเนิดของแท่งน้ำแข็งด้วยความโกรธเกรี้ยว

'เลิกเล่นสนุกเพียงเท่านี้' ฟางหยวนกระโดดออกจากแผ่นหลังของแมงมุมปฐพีและอาศัยหญ้าใบหูปฐพีเพื่อออกจากสนานรบ

แมงมุมปฐพีได้รับความเสียหายจากวิญญาณกระหายเลือด มันจะกลายเป็นบ่อเลือดเร็วๆนี้และมีเพียงต้องทิ้งมันไปเท่านั้น

ขณะเดียวกันไป่หนิงปิงก็เหมือนระเบิดเวลาที่สามารถระเบิดขึ้นได้ทุกเมื่อ แล้วจะให้เขารั้งรออยู่เพื่อสิ่งใด?

ผู้ใช้วิญญาณคนอื่นๆพบว่าหมอกกลุ่มเล็กๆแยกตัวออกไปจากสนามรบที่เต็มไปด้วยหมอกสีขาว

ภายในหมอกกลุ่มเล็ก แน่นอนว่ามันย่อมเป็นฟางหยวน

หมอกควันจะติดตามฟางหยวนไปจนกว่ามันจะจางหายไปด้วยตัวของมันเอง

ดวงตาของฟางหยวนวมองไม่เห็นสิ่งใดนอกจากหมอกขาว แต่เขามีหญ้าใบหูปฐพี ดังนั้นเขาจึงสามารถกำหนดทิศทางได้ด้วยการฟังเสียง

ไม่ว่าจะเป็นเสียงลมที่เคลื่อนผ่านใบไม้ เสียงน้ำไหล เสียงนกร้อง เสียงลมหายใจของสัตว์อสูร เขาได้ยินทั้งหมด มีเพียงภูเขาหินที่ปราศจากเสียงทำให้เขาพุ่งชนเป็นบางครั้ง

"พายุน้ำแข็ง!" เสียงของไป่หนิงปิงดังมาจากด้านหลัง

"ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว..."

อุณหภูมิในอากาศลดลงอย่างรวดเร็วขณะที่พายุหมุนน้ำแข็งก่อกำเนิด

กระทั่งแมงมุมปฐพียังถูกพัดให้กระเด็นออกไป

"หมอกกลุ่มเล็กนั่นควรจะเป็นฟางหยวน เร็วเข้า! หยุดเขา!" จากด้านข้าง ไท่รั่วหนานตะโกนเสียงดัง

"ฟางหยวน อย่าไป! ที่นี่คือบ้านของเจ้า!" อวี๋โป้เต็มไปด้วยความกังวลและพยายามที่จะตามเขาไปแต่ถูกหยุดโดยผู้นำตระกูลทั้งสอง

"อันใด? ผู้นำตระกูลแสงจันทร์ ท่านต้องการทำลายข้อตกลงและเข้าสู่สนามรบงั้นหรือ?" ผู้นำตระกูลซ่งยกมือขึ้นหยุดอวี๋โป้

"ฮืม ตระกูลแสงจันทร์จะยอมรับผลลัพธ์ของสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ตอนนี้ผู้ใดกล้าหยุดข้า ข้าจะฆ่าพวกมันทั้งหมด!" ยิ่งอวี๋โป้เฝ้ามองฟางหยวนมากเท่าใด เขาก็ยิ่งกังวลมากขึ้นเท่านั้น

"เจ้ากำลังข่มขู่พวกเรางั้นหรือ? แต่แน่นอนว่าข้าไม่กลัวเจ้า! อวี๋โป้!" ใบหน้าของผู้นำตระกูลไป่กลายเป็นน่ากลัว ในเวลาเดียวกันก็ส่งสัญญาณให้กับกองกำลังของเขา

กลุ่มผู้ใช้วิญญาณของตระกูลไป่เข้าใจความหมายและเร่งไล่ล่าฟางหยวนไปทันที

"เราไม่สามารถปล่อยให้เขาหลบหนี ข้าจะนำไปก่อน!" ไท่รั่วหนานสะบัดปีกเหล็กสีดำพุ่งตามฟางหยวนไปอย่างรวดเร็ว

แต่ในเวลาเดียวกันเงาสีเทาขนาดใหญ่โตกลับพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างกะทันหัน

วิญญาณระดับห้า โกเลมหิน!

โกเลมหินที่มีร่างกายเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดบินตรงไปทางเด็กสาวที่กำลังตกตะลึง

"ท่านพ่อ!" เห็นคราบเลือดดังกล่าว ช่วยไม่ได้ที่ไท่รั่วหนานจะกรีดร้องออกมาด้วยความกังวลใจ

ขณะที่มือหินคว้าร่างของไท่รั่วหนานและบินห่างออกไปอย่างไม่หยุดยั้ง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

"ดูเหมือนไท่เซี่ยเล้งจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ฮ่าฮ่าฮ่า มันเป็นเวลาเกือบพันปีมาแล้ว พี่ใหญ่ ท่านนำหน้าข้าไปแล้วจริงๆ น้องเล็กผู้นี้รู้สึกประหลาดใจนัก" สูงขึ้นไปจากพื้นดินประมาณสามร้อยเมตร ชายชราผู้หนึ่งกำลังเฝ้ามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยการแสดงออกที่สงบนิ่งและไม่แยแส

เส้นผมของเขาเป็นสีขาว คิ้วสีขาว และนั่งอยู่บนนกกระเรียนที่บินอยู่กลางอากาศ

"พี่ใหญ่ แม้ท่านจะซ่อนตัวอยู่ที่นี่ ข้าก็ยังหาท่านจนพบ ท่านขโมยโอกาสของข้าในอดีต ดังนั้นข้าจึงตามมาคิดบัญชีแค้นจากพันปีก่อนกับท่านในเวลานี้"

ชายชราเปิดเผยความเกลียดชังออกมาอย่างชัดเจน