ตอนที่ 145 มอนสเตอร์ระดับหลุดพ้น

มอนสเตอร์จำนวนนับไม่ถ้วนพรั่งพรูออกจากตาเสมือน เซี่ย หยูได้ฆ่าพวกมันไปกว่าครึ่งขณะที่พวกมันยังคงลอยอยู่กลางอากาศแต่ก็ยังคงมีจำนวนมากที่ลงถึงพื้นดิน เซี่ย หยูไม่มีเวลาที่จะสนใจพวกที่อยู่บนพื้น ในขณะเดียวกัน เจ้าหน้าที่จากอีกาม่วงก็พุ่งออกจากประตะวันตกเพื่อร่วมรบ

เนื่องจากพวกเขามีผู้หลุดพ้นเป็นผู้พิทักษ์ มอนสเตอร์ส่วนใหญ่ถูกกวาดล้างไปโดยผู้หลุดพ้นเพียงลำพัง  มันจึงเป็ฯเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้นที่เมืองต้าซีจะถูกทำลาย

ทุกครั้งที่ตาเสมือนเปิดขึ้น มอนสเตอร์ระดับหลุดพ้นจะออกมาและมันจะเป็นฝูงมอนสเตอร์ระดับฝันร้ายเป็นอย่างน้อย ตาเสมือนที่เปิดใกล้เมืองต้าซีจะต้องมีระดับที่สูงกว่าฝันร้ายเพราะจำนวนของมอนสเตอร์ระดับทอง ฝูงมอนสเตอร์ระดับภัยพิบัติจะมีมอนสเตอร์ระดับหลุดพ้นพ่วงมาอย่างน้อย3ตัว

 

“มันดูใหญ่...”ผู้นำจู เหนียน ขมวดคิ้ว

หญิงสาวผมสีแดง จ้าว เฉียนแตะริมฝีปากเธอ แสดงให้หัวหน้าเห็นว่าเธอต้องการที่จะพูด

 

จู เหนียน ถอนหายใจและพยักหน้า“พูดมา”

“จากขนาดของมัน มันควรจะเป็นยักษ์ อย่างไรก็ตาม ดูจากกรงเล็บ มันดูเหมือนจะเป็นปีศาจหรือไม่ก็มังกรฟ้า หากมันคือมังกรฟ้า มันจะจัดการกับเราได้ทั้งหมดเว้นแต่หัวหน้า แต่หากมันเป็นปีศาจ ตาแก่นั่นจะไม่สามารถจัดการกับมันได้ด้วยตัวเขา”จ้าว เฉียนพูดถึงสิ่งที่เธอสังเกตเห็น

“หวังว่า มันจะไม่ใช่มังกรฟ้า มังกรฟ้าจะไม่มาพร้อมกับมอนสเตอร์อื่น หากเป็นมังกรฟ้าจริง ฝูงมอนสเตอร์ระดับนี้จะต้องมีพวกมันอย่างน้อย3ตัว ยิ่งไปกว่านั้น นอกจากหัวหน้าเรา  คนที่เหลือจะต้องหนี”เหลียง ซ่งกล่าว

 

กรงเล็บยักษ์ที่ยื่นออกจากตาเสมือนและเสียงคำรามที่ดังสะท้อนในอากาศ นอกจากเซี่ย หยูแล้ว สมาชิกสำรองของอีกาม่วงส่วนใหญ่ล้วนแหงนมองท้องฟ้า ตามความคิดของพวกมัน มันดูเหมือนจะเป็นมังกรแต่เนื่องจากไม่มีใครเคยเห็นมอนสเตอร์เช่นนั้นมาก่อน พวกเขาจึงไม่อาจบอกได้อย่างเต็มปาก

มังกรยักษ์ได้ปีนลงมาจากตาเสมือนช้าๆ ร่างกายอันมโหฬารเผยโฉมให้ทุกคนได้เห็ย ส่งผลให้ทุกคนเหงื่อตก แม้กระทั่งหลิน ฮวงเองก็ยังไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตที่ใหญ่โตเท่านี้มาก่อน แค่หัวของมันก็ยาวเกือบ1000เมตรแล้วและเต็มไปด้วยหนาม มันดูไม่เป็นมิตรอย่างแน่นอน มันมีลำตัวที่ยาวกว่า20000เมตรและเกล็ดสีเทาอมดำที่ปกคลุมทั่วร่างมัน กลิ่นอายแห่งความตายปกคลุมไปทั่วร่างมัน มันมีดวงตาสีขาวอมเทาขนาดใหญ่3ดวง จากหัวจรดหาง มีหนามจำนวนนับไม่ถ้วนยาวหลายร้อยเมตร (บางทีก็ตัวใหญ่ไปนะ ตัวยาว20กิโลเมตร ข้ามจังหวัดเลยนะเนี่ย5555555555)

หลังจากที่มันออกจากตาเสมือน มันก็กางปีกสีดำของมันและคำรามใส่เมือง ทั่วทั้งเมืองดูราวกับของเล่นในสายตามัน

 

“นี่คือมังกรฟ้า?”จ้าว เฉียนไม่แน่ใจ

“กลิ่นของของมันไม่เหมือนกับมังกรฟ้า มันรู้สึกเหมือนจะเป็นมอนสเตอร์วิญญาณมากกว่า”เหลียง ซ่งส่ายหัว

“ผิดทั้งคู่นั่นแหละ มันคือมอนสเตอร์อันเดท”หัวหน้า จู เหนียนพูดขึ้น เขากำลังขมวดคิ้ว“มังกรอันเดทจะรับมือได้ยากเสียยิ่งกว่ามังกรฟ้ามาก....สิ่งที่เลวร้ายที่สุดก็คือจะมีมอนสเตอร์อันเดทระดับหลุดพ้นมาเพิ่มอีก.....”

 

นักล่าหลายคนล้วนไม่มีใครอยากพบกับมอนสเตอร์อันเดทเพราะพวกมันมีทักษะพิเศษที่จะทำให้พวกมันมีชีวิต เช่นเดียวกับปีศาจ6แขน เพื่อที่จะฆ่ามัน มันจำต้องโจมตีหน้ากากเพื่อฆ่ามัน  การโจมตีใส่ส่วนอื่นของร่างมันจะเป็นเรื่องเปล่าประโยชน์ สำหรับหุ่นเชิดเดนนรก มันมีความสามารถกายแกร่งและสามารถถูกฆ่าตายได้หลังจากที่ถูกโจมตีซ้ำหลายๆครั้ง....

นี่เป็นข้อสรุปของทุกคนที่เคยปะทะกับมอนสเตอร์เหล่านั้นมาก่อน ตอนนี้ พวกเขาได้เผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ที่ไม่มีใครพบเจอมาก่อน ทั้งทักษะและพลังของมันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครรู้

 

“มอนสเตอร์อันเดทกำลังจะก่อปัญหา”จ้าว เฉียนขมวดคิ้ว

 

เซี่ย หยูผู้ที่กำลังต่ออยู่อยู่กลางอากาศด้านนอกเมืองเองก็ขมวดคิ้วเช่นกัน เนื่องจากเขาอยู่ใกล้กับมอนสเตอร์มากที่สุด เขาจึงรู้สึกได้ถึงพลังอันกระจ้อยร่อยของเขา หากมันมีความสามารถพิเศษที่ทำให้มันเป็มอมตะ เซี่ย หยูก็สามารถบอกได้เลยว่าเขาจะเป็นฝ่ายแพ้ อย่างไรก็ตาม เขาก็ตั้งใจที่จะต่อสู้ต่ออยู่ดี มังกรยักษ์ได้มุ่งเป้าไปที่เมือง แต่ในไม่ช้า มันก็สังเกตเห็นอุปสรรคที่อยู่ไม่ไกลจากมันนัก

มันสบตากับมนุษย์ที่กำลังขวางทางมัน

 

“มนุษย์ ตาย!”

 

ต่อจากเสียงคำราม มังกรก็โจมตีเซี่ย หยู ด้วยกรงเล็บยักษ์ของมัน แม้ว่ามันจะมีขนาดตัวที่ใหญ่โต มันก็ยังคงเร็วราวกับสายฟ้า เซี่ย หยูยังคงจดจ่ออยู่กับการต่อสู้เพราะเขารู้ว่าเขาจำต้องใช้ทุกเนื้อเยื่อในร่างเขากับการต่อสู้นี้  เขาหยิบดาบออกมาและกระโดดไปข้างหน้า หายไปจากจุดที่ยืนอยู่ก่อนหน้า

จากนั้นเขาก็ปรากฏตัวที่บนหัวของมังกรและชี้ดาบใส่มังกรที่อยู่ใต้เขาขณะที่กรีดร้อง“ดาบสายฟ้า!”

 

ทันใดนั้น สายฟ้าสีทองก็ม้วนพันรอบดาบสีม่วง จากนั้นมันก็เปลี่ยนเป็นหอกสายฟ้าสีทองที่พุ่งใส่ดวงตามังกร

 

“เร็วมาก!”จ้าว เฉียน ผู้ที่ยืนมองร้องอุทาน

มังกรไม่มีเวลาที่จะหลบหนี เมื่อสายฟ้าได้ทะลวงผ่านดวงตามัน

“ได้ผล?”เหลียง ซ่งไม่แน่ใจ

“ไม่ มันมีความสามารถพิเศษบางอย่าง”จู เหนียนขมวดคิ้วขณะที่ส่ายหัว

 

เซี่ย หยู ผู้ที่ยู่ในการต่อสู้ยิ้มดีใจเมื่อเห็นการโจมตีกระทบกับมังกร แต่ทว่า รอยยิ้มของเขาก็หายไปเมื่อเขาตระหนักว่าการโจมตีเขามันพลาด เพียงเมื่อ เซี่ย หยูกำลังคิดที่จะหลบหนี หางมังกรยักษ์ก็ฟาดใส่เขาและเขาก็ลอยดิ่งราวกับดางหางใส่พื้น....

 

ปล.ตอนนี้สั้น ตอนหน้าเปิดให้อ่านฟรีเน้อ