Chapter 210: กลับเกาะเชนไฮ่
Chapter 210: กลับเกาะเชนไฮ่
จางไฮ่และซุนคุนก็เตะไปที่ฉู่ซงหมิงอย่างรุนแรงและสุดท้ายแล้วพวกเขาก็ระบายความเกลียดของเขาได้ เหมือนกับว่าการทำร้ายนั้นมันยังคงไม่เพียงพอ จางไฮ่ยังคงพ่นน้ำลายใส่ใบหน้าของฉู่ซงหมิง สุดท้ายแล้วเขานั้นเป็นคนที่ปรับแต่งรถFreezer หลังจากที่ใช้ความยากลำบากนับไม่ถ้วนไปกับมัน
“มึงได้รับกับความสูญเสีย ที่มึงเป็นคนทำมันด้วยตัวของมึงเอง!”จางไฮ่ตะโกนใส่ ในความเป็นจริง พวกเขาไม่สามารถที่จะเสียเวลาเป็นจำนวนมากกับที่นี่ได้ เนื่องจากซอมบี้ด้านหลังยังคงเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว
จางจิงนั้นก็รีบสั่งการทหารให้เปลี่ยนล้อของรถติดเกราะของทหารราบ รถติดเกราะของทหารราบนั้นอาวุธของมันนั้นเสียหาย และพวกเขาก็สามารถที่จะซ่อมมันหรือเปลี่ยนมันได้เมื่อพวกเขากลับไปยังเกาะเชนไฮ่เท่านั้น
จางไฮ่และซุนคุนก็กลับไปยังรถบรรทุกขุดเหมือง อย่างไรก็ตามการที่จะขึ้นไปบนรถ พวกเขาค้นพบว่าความสูงของพวกเขานั้นยังไม่ถึงล้อของมันสักเส้นเลยแม้แต่น้อย
เมื่อมองไปที่รถนั่น มันก็เหมือนกับปราสาทเหล็กกล้า เมื่อเปรียบเทียบกับรถมินิบัสแล้ว รถคันนี้นั้นให้ผลกระทบกับวิสัยทัศน์ที่ยอดเยี่ยมกว่ามาก สำหรับรถปกติธรรมดาที่อยู่ด้านหน้ารถคันนี้นั้นก็เหมือนกับของเล่นไปเลย
[รถบรรทุกคันนี้…ปรากฏออกมาเนื่องจากความสามารถพิเศษของเขางั้นเหรอ?]
พวกเขานั้นไม่มีความสงสัยเลยแม้แต่น้อย ความสามารถพิเศษของเจียงลู่ฉีสามารถที่จะพัฒนาได้และมีการหลอมรวม รถบรรทุกขุดเหมืองนี่น่าจะเป็นส่วนหนึ่งของความสามารถในการปรับแต่งเครื่องจักรของเจียงลู่ฉี
จางไฮ่และซุนคุนจ้องไปที่รถบรรทุกขุดเหมืองอันใหญ่โต และหลังจากนั้นพวกเขาก็ขึ้นไปบนมันในทันที พวกเขาไม่สามารถที่จะอดทนรออธิบายเกี่ยวกับรูปร่างของรถบรรทุกขุดเหมืองให้กับหลันซิหยู่และเจียงจู้อิงได้
“พี่ชายอันเป็นที่รัก พี่นี่มันน่าทึ่งจริงๆ! ถ้าพวกเราอยู่ในช่วงเวลาที่สงบละก็ พี่จะได้เงินจำนวนมากกับมันอย่างแน่นอน และฉันเชื่อว่าพวกเราจะมีชีวิตที่สุขสบายกันมากๆแน่”เจียงจู้อิงพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
“เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรกันอยู่เนี่ย?”เจียงลู่ฉีตอบ
“ไม่ใช่ว่าพี่ก็ตกลงกับหนูใช่ไหม พี่หลัน?”เจียงจู้อิงหันหลังไปและถามขึ้น
หลันซิหยู่นั้นก็ทำเพียงแค่ยิ้มออกมาและหลังจากนั้นก็ตอบคำถามด้วยน้ำเสียงอันจริงจัง “ถ้าพี่ชายเจียงมีความสามารถแบบนี้ในช่วงเวลาปกติละก็ เขาจะได้รับเงินเป็นจำนวนมากเลยละ บางทีพี่ชายเจียงอาจจะสร้างกลุ่มที่ใหญ่ยิ่งกว่าหลันเค่อได้อีกด้วย”
“ฮ่าๆ หนูพึ่งจะพูดไป”เจียงจู้อิงพูดอย่างมีความสุข
หลันซิหยู่พยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่สวยงาม และหลังจากนั้นเธอก็มองไปที่เจียงลู่ฉี
รถคันนี้เป็นรถบรรทุกขุดเหมืองของหลันเค่อ แต่เธอจำมันได้อย่างชัดเจนว่าพวกเธอนั้นละทิ้งมันไว้ในเรือขนส่ง และเธอก็คิดว่ามันจมไปใต้น้ำกับเรืออื่นๆแล้ว…
เจียงลู่ฉีนั้นสร้างมันขึ้นมาตามรถบรรทุกขุดเหมืองนั่นงั้นเหรอ? ถ้ามันเป็นแบบนั้นละก็ มันจะเป็นความสามารถที่น่ามหัศจรรย์จริงๆ
หลันซิหยู่เชื่อว่าเจียงลู่ฉีนั้นค่อนข้างลึกลับ แต่ใครกันจะไม่มีความลับ? หลันซิหยู่ไม่ต้องการที่จะสอดรู้สอดเห็นกับเรื่องของเขา เธอมั่นใจว่าเจียงลู่ฉีนั้นเป็นคนที่ใจดีมาก สุดท้ายแล้วหลังจากวันโลกาวินาศนั้นสิ่งที่ล้ำค่ามากที่สุดก็ ความเชื่อ
เมื่อหลันซิหยู่จ้องไปที่เจียงลู่ฉี เขาก็จ้องกลับมาที่เธอด้วยเช่นกัน เขารู้ว่าหลันซิยหู่นั้นเข้าใจเกี่ยวกับทุกสิ่ง อย่างไรก็ตามเจียงลู่ฉีก็มั่นใจว่าหลันซิหยู่นั้นจะไม่พูดอะไรแม้แต่น้อย ในเวลาที่ทั้งคู่มองตากันและกัน หลันซิหยู่ก็ยิ้มออกมาอย่างเจิดจรัส ที่จริงแล้ว มันเป็นรอยยิ้มที่มีความหมายที่มีเพียงหลันและเจียงที่สามารถเข้าใจความหมายของมันได้เท่านั้น
‘โอมมม!’
ความตายของฉู่ซงหมิงนั้นไม่ได้เสียเวลากับพวกเขามากซักเท่าไหร่ ดังนั้นทั้งทีมก็ยังคงพุ่งหน้าต่อไป เมื่อพวกเขาหันกลับไปดู ร่างกายของฉู่ซงหมิงนั้นก็ถูกแทะไปโดยหนูกลายพันธุ์นับไม่ถ้วนที่ตามมาด้านหลัง และหลังจากนั้นเขาก็ถูกกัดกินโดยกลุ่มซอมบี้ขนาดใหญ่
ต่อหน้าพวกมัน มันมีทั้งซอมบี้จำนวนมากและสัตว์กลายพันธุ์ พวกมันนั้นเดินไปทั่วทุกมุมเมือง แต่เสียงดังนั้นดึงดูดความสนใจของพวกมัน รถบรรทุกขุดเหมืองของเจียงลู่ฉีนั้นเหมือนกับเป็นจุดแมลงวันต่อหน้ากลุ่มของซอมบี้
‘ปัง! ปัง! ปัง!’ซอมบี้จำนวนมากและมากขึ้นเรื่อยๆหรือสัตว์กลายพันธุ์ที่ปะทะกับรถบรรทุกขุดเหมืองนั้นเหมือนกับเสียงของกลองที่ดังออกมาอย่างอู้อี้
“นี่มันเลวร้ายมาก! พวกมันมีจำนวนมากไม่มีหมดเลย”หลันซิหยู่พูดเมื่อมองออกไปจากหน้าต่าง เจียงลู่ฉีก็เงียบงันเนื่องจากว่าเขานั้นรู้สึกสับสน ถึงแม้ว่าซอมบี้นั้นจะไม่ย่อท้อ ความเร็วของพวกมันก็ไม่สามารถที่จะตามรถได้ทัน ดังนั้นทีมของเขาก็สามารถที่จะสะบัดมันทิ้งออกมาได้อย่างง่ายดาย
เพื่อความปลอดภัยของพวกเขา ทั้งทีมก็ยังคงขับไปอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาสองชั่วโมงด้วยความเร็วสูงสุดและหลังจากนั้นพวกเขาก็หยุดอยู่ที่ปั๊มน้ำมันข้างทาง ปั๊มน้ำมันนี้มันว่างเปล่าแล้ว แต่มันสถานที่ที่ดีในการผ่อนคลาย ทุกคนนั้นกระวนกระวายมาก แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ได้ผ่อนคลาย
หวังเฉี่ยนฟู่นั้นสั่งให้รถของทีมเขานั้นจอดใกล้กันกับรถของกองทัพ เขาก็นั่งอยู่บนรถและมองไปที่รถบรรทุกขุดเหมืองที่ใหญ่ยักษ์พร้อมกับมีความกลัวที่อยู่ลึกๆในดวงตาของเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนกัน หวังเฉี่ยนฟู่นั้นก็ตั้งใจที่จะเว้นระยะห่างกับทีมของเจียงลู่ฉี หลังจากความตายของฉู่ซงหมิงแล้ว มันก็เป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์ แม้กระทั่งทหารนั้นก็ยังคง“เว้นระยะห่าง”กับเจียงลู่ฉี
“โชคร้าย ที่มันคือจุดจบของพวกเขา…”หวังเฉี่ยนฟู่พึมพำขึ้นมา
สมาชิกของทีมที่กำลังดูดบุหรี่อยู่ เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ก็ถามขึ้นอย่างมึนงง “บอส คุณกำลังพูดอะไรอยู่งั้นเหรอครับ?”
“ฉันพูดเกี่ยวกับทีมของฉี่หยิง สุดท้ายแล้วพวกเราทั้งหมดก็เป็นเพียงแค่คนธรรมดาทั่วไป ปลาเล็กนั้นไม่สามารถที่จะกินปลาใหญ่ได้ ฉันมั่นใจว่าพ่อของฉู่ซงหมิงจะล้างแค้นและเจียงลู่ฉีจะตกอยู่ในหายนะ”
“ถ้าอย่างงั้นพวกเขาจะทำยังไงดี? พวกเขาไม่สามารถที่จะกลับไปที่เขตแรกของเกาะเชนไฮ่ได้ พวกเขาก็สามารถที่จะกลายเป็น ‘คนเร่ร่อน’ ได้”
“ฉันไม่เห็นว่ามันจะเป็นแบบนั้น แต่มันก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากสำหรับพวกเขาในการพัฒนาในอนาคต”หวังเฉี่ยนฟู่พูดในขณะที่เขาก็ส่ายหัวไปด้วย หวังเฉี่ยนฟู่นั้นตัดสินใจที่จะตัดขาดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับทีมของฉี่หยิง
