ตอนที่ 142 การพบโดยบังเอิญ

การสนทนาระหว่าง หง ซวง หน้าบาก และลู่ ซวน สิ่งที่หน้าบากทำกับศพเขา หลิน ฮวงล้วนได้ยินและเห็นทุกสิ่ง เขาไม่คิดว่าหน้าบากจะกระทำกับศพของเขาเช่นเดียวกับสิ่งที่เสี่ยว โม่ขอ เขาแม้กระทั่งส่งขี้เถ้าเขากลับไปที่บ้านเขาในเมืองวูหลิน

อย่างไรก็ตาม หลิน ฮวงรู้สึกได้ถึงอันตรายเพราะอีกาม่วงมีข้อมูลส่วนตัวของเขา แม้ว่าอีกาม่วงจะประกาศถึงความตายของเขา มันก็ยังคงมีบันทึกรายละเอียดข้อมูลเขา เขายังสามารถถูกค้นพบได้

ในค่ายฝึก คนส่วนใหญ่ล้วนมีความสุขเมื่อพวกเขาได้ยินถึงความตายของหลิน ฮวง หลิน ฮวงทรงพลังเกินไปและเพราะเช่นนั้น เขาจึงเป็นที่สนใจของทุกคน คนส่วนใหญ่กลัวที่จะสบประมาทเขา ความสามารถของหลิน ฮวงทำให้พวกเขาดูเป็นขยะ อย่างไรก็ตาม มีบางคนที่คิดว่ามันน่าเสียดายเช่นกัน หลี่ ลี่มักจะตั้งหลิน ฮวงเป็นแรงบันดาลใจเสมอ แม้ว่าเขาจะแก่กว่าหลิน ฮวง เขาก็คิดว่าตราบเท่าที่เขาสามารถไล่หลิน ฮวงได้ทัน เขาก็จะแข็งแกร่งขึ้น

คนที่เศร้าที่สุดย่อมไม่พ้น เสี่ยว โม่ เขาเหม่อมองที่ว่างในห้องเขา หลิน ฮวงเป็นคนเดียวที่คอยช่วยเหลือเขาในค่ายฝึก เขาแม้กระทั่งช่วยชีวิตเขา เสี่ยว โม่ มักจะขอบคุณหลิน ฮวงเสมอ เขาต้องการตอบแทนหลิน ฮวงเมื่อเขาออกจากค่าย แต่ทว่า เขากลับไม่สามารถทำเช่นนั้นได้อีกแล้ว

เมื่อปราศจากหลิน ฮวงหนุนหลัง ใครหลายคนต่างที่อิจฉาเสี่ยว โม่ก็สร้างปัญหาให้เขา มีคนหลายคนด้านนอกห้อง1121

 

“เสี่ยว โม่ ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของแกได้หมดลงแล้ว หลิน ฮวงตายไปแล้ว ทำไมแกจึงทำท่าเศร้าราวกับพ่อของแกได้ตายไปละ?”

“ฉันได้ยินมาว่าหลิน ฮวงมอบแต้มบางส่วนให้แก ฉันขอแนะนำให้แกมอบแต้มมาให้พวกเราแต่โดยดี และเราจะปล่อยให้แกอยู่ลำพัง!”

“เสี่ยว โม่ แกควรจะยอมรับคำท้าจากพวกเรา อย่าบังคับให้เราต้องทำการประลองเป็นตายกับแก!”

 

….

“นั่นพวกแกกำลังทำบ้าอะไร!”หลี่ ลี่รู้ว่าเสี่ยว โม่กำลังลำบากตั้งแต่ที่หลิน ฮวงจากไป ดังนั้นเขาจึงมาเยี่ยมเสี่ยว โม่ เขาไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพเช่นนั้น กลุ่มคนที่คอยรังแกได้จากไปเมื่อเห็นหลี่ ลี่

“ไม่เป็นไรนะ?”หลี่ ลี่เดินไปหาเสี่ยว โม่และถาม

“ฉันไม่เป็นไร”เสี่ยว โม่ส่ายหัวและมองดูหลี่ ลี่“หลิน ฮวงตายแล้วจริงๆ?”เขายังคงไม่เชื่อว่าหลิน ฮวงจะจากไปตลอดกาล

“ขอบคุณที่ช่วยฉันก่อนหน้านะ”เสี่ยว โม่ก้มหัวขอบคุณอีกครั้งขณะที่เขากำแหวนอุปกรณ์ระดับทองแดงบนนิ้วกลางซ้ายไว้แน่น หลิน ฮวงได้มอบแหวนนี้ให้เขาเมื่อคืน

“นายไปอยู่กับฉันไหม?”หลี่ ลี่แนะนำ

เสี่ยว โม่มองเขาและฝืนยิ้มแต่ก็ส่ายหัว“ขอบคุณนะ ไม่จำเป็นหรอก”

“แล้วถ้า...ฉันจะย้ายมาอยู่กับนายละ”หลี่ ลี่กล่าวต่อ

“ไม่ได้”เสี่ยว โม่ส่ายหัวและยิ้ม“ฉันสัญญากับลูกพี่หลินไว้ว่าฉันจะต้องเป็นคนที่แข็งแกร่งให้ได้เมื่อเขาจากไป แม้ว่าเขาจะไม่อยู่อีกต่อไป ฉันก็ยังคงต้องรักษาสัญญาให้ได้”

 

หลี่ ลี่พยักหน้า ตบไหล่เสี่ยว โม่และจากไป

 

หลิน ฮวงลาดตระเวนไปรอบๆค่ายฝึกทั่วทั้งวัน เขาเห็นทุกสิ่ง เขารู้สึกประทับใจ แม้ว่าอีกาม่วงจะเป็นองค์กรชั่วร้าย แต่ก็ไม่ใช่คนทั้งหมดที่ชั่วร้าย อย่างน้อยก็มีหน้าบาก หลี่ ลี่ และเสี่ยว โม่ที่มีหัวใจอันดีงาม

เนื่องจากระยะเวลาภารกิจเกือบจะหมดลงแล้ว หลิน ฮวงจึงดำดินและออกจากค่ายฝึกด้วยร่างวิญญาณ

 

“ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านทำภารกิจต่อเนื่องสำเร็จ ท่านได้รับรางวัลเป็นการ์ดเลื่อนขั้นx2”

เพียงเมื่อหลิน ฮวงออกจากขอบเขตของค่ายฝคก เสี่ยว เฮยก็ส่งการแจ้งเตือนให้เขา

“ท้ายที่สุดฉันก็เป็นอิสระแล้ว!”หลิน ฮวงเหยียดหลัง

 

หลังจากที่ออกจากค่ายฝึกมาหลายร้อยกิโลเมตร หลิน ฮวงก็ตรวจสอบพิกัดเขาบนแหวนหัวใจจักรพรรดิ เขาตระหนักว่าเขาอยู่ที่ทิศตะวันตกไกลของเขต7 มันห่างไกลจากเมืองปาฉีและเมืองวูหลิน

 

“ฉันจะกลับไปยังไงละเนี่ย ฉันควรจะไปเมืองมนุษย์ก่อน”หลิน ฮวงกลับร่างมนุษย์ จากนั้นเขาก็เปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ ความสูง และเสื้อผ้า พร้อมกับสวมเสื้อคลุม จากนั้นเขาก็ตั้งพิกัดปลายทาง มุ่งหน้าไปที่เมืองเกรดCและอัญเชิญอินทรีอเล็กซานเดรี้ยนออกมา

มันเกือบจะเป็นเวลาดึกแล้วเมื่อเขามาถึงเมือง7C357 หลังจากที่เขาเข้าเมือง เขาก็คิดถึงที่พักเขาเพราะเขาต้องสแกนตัวตนเขาเมื่อเข้าพักในโรงแรม เขาได้ลงทะเบียนกับอีกาม่วงไว้ก่อนหน้า ดังนั้นมันอาจจะแจ้งเตือนให้องค์กรอีกาม่วงรับรู้ เขาไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนของเขาเช่นนั้น

 

“ดูเหมือนว่าฉันจะต้องปลอมบัตรประจำตัวมิฉะนั้นจะมีข้อจำกัดหลายด้าน”หลิน ฮวงขมวดคิ้ว

 

หลังจากที่เดินไปรอบๆ หลิน ฮวงก็สังเกตว่าเมืองนี้เป็นหนึ่งในเขตอำนาจของอีกาม่วง นี่ไม่ใช่เพียงแค่เมืองเดียว แต่มีมากกว่า10เมืองที่อยู่ภายใต้การควบคุมของอีกาม่วง มีสมาคมนักล่าอยู่ที่นี่ แต่ต้องมีหนอนอยู่ในนั้นเป็นแน่ ด้วยเสื้อคลุมสีเทาดำ หลิน ฮวงเดินเข้าไปในสมาคมนักล่า เขาหยิบคริสตัลชีวิตออกมาเมื่อเขาไปถึงแผนกต้อนรับ

 

“ผมต้องการบัตรประจำตัวปลอม”หลิน ฮวงพูดด้วยน้ำเสียงลึก

“โปรดตามฉันมาเลยคะ”พนักงานกล่าวสั้นๆ จากนั้นชายวัยกลางคนที่ค่อนข้างเป็นมิตรก็รับคริสตัลชีวิตไป หลิน ฮวงถูกพาเข้าไปในห้องใต้ดินซึ่งเชื่อมต่อกับบาร์ มันเค็ทไปด้วยชายและหญิงสาวขี้เมา

ชายวัยกลางคนผมสั้นนำหลิน ฮวงเข้าไปในห้อง มีชายผอมแห้งที่ดูอายุประมาณ20ปีกำลังจูบหญิงสาวผมบลอนด์บนโซฟา

 

“นายมีลูกค้า!”ชายวัยกลางคนผมสั้นตะโกน

ชายคนนั้นจ้องมองมาที่ชายวัยกลางคนและหลิน ฮวงขณะที่เขาสวมกางเกง จากนั้นเขาก็ลูบคางของหญิงสาว“เห้ ที่รัก ฉันมีธุรกิจบางอย่างที่ต้องจัดการนะ ฉันจะกลับไปหาเธอทีหลัง”

 

หญิงสาวเปลือยครึ่งท่อนนอนบนโซฟา และแม้ว่าหลิน ฮวงจะอยู่ในห้อง เธอก็ไม่ได้ปกปิดร่างของเธอเลย เธอขยิบตาให้ชายคนนั้นและกล่าว”อย่านานเกินไปนะ

“ไม่ต้องกังวล มันจะเร็ว”ชายคนนั้นตบก้นที่ล่อนจ้อนของหญิงสาว

หลังจากที่เขาสวมกางเกง ชายร่างผอมก็เดินมาที่ชายวัยกลางคน“เขาต้องการอะไร?”

“เขาต้องการบัตรดำ”ชายวัยกลางคนกล่าว“ตกลงกับเขา ฉันต้องไปแล้ว”

จากนั้นเขาก็จากไป

“นายต้องการแบบไหน?”เขามองมาที่หลิน ฮวง

“ตัวเลือกละ?”หลิน ฮวงถาม

 

“แบบถูกที่สุดจะทำให้นายเข้าได้แค่โรงแรม แบบที่แพงกว่าเล็กน้อยจะช่วยให้นายขึ้นยานคริสตัลปีศาจได้ และมากกว่านั้นจะทำให้นายผ่านเข้าสมาคมนักล่าและรัฐบาลกลางได้ นายสามารถที่จะใช้มันเพื่อรับใบอนุญาติการเป็นนักล่าได้ด้วยซ้ำไป แบบที่แพงที่สุดจะสามารถทำให้นายเป็นราชวงศ์ที่จะได้รับสิทธิพิเศษทั้งหมด ตราบเท่าที่นายสามารถจ่ายได้ ฉันสามารถหาให้นายได้ทุกสิ่ง”

ชายร่างผอมหัวเราะ“ฉันกำลังใช้ตัวตนของสมาชิกราชวงศ์ มันทำให้ฉันได้รับอะไรดีๆมากมาย”

“ฉันต้องการแบบที่จะขอใบอนุญาตินักล่าได้”หลิน ฮวงตัดสินหลังจากที่ได้ยินตัวเลือกทั้งหมด“คุณแน่ใจนะว่าสามารถทำได้?”

“ไม่ต้องกังวล สมาชิกระดับสูงของอีกาม่วงบางคนยังมาปลอมแปลงตัวตนที่นี่”เขาทำท่ารังเกียจออกมานั่นทำให้เขาดูไม่เหมือนคนโกหก

“ราคาละ?”หลิน ฮวงพยักหน้าอย่างตกลง

“คริสตัลชีวิต100ชิ้น ฉันจะยอมรับเพียงคริสตัลชีวิต ไม่ใช่ชิ้นส่วนคริสตัลชีวิต ไม่ใช่เครดิตเช่นกัน นอกจากนี้ ห้ามต่อรอง”เขาเผยราคาออกมา

 

คริสตัล100ชิ้นเทียบได้กับชิ้นส่วนคริสตัลชีวิต10000ปี และมีราคาถึง1หมื่นล้านเครดิต ราคามันสูงมาก

 

“ได้”หลิน ฮวงกล่าวโดยไม่ลังเล“อย่างไรก็ตาม ฉันมีคำถาม”

“บอกมาเลย”เขาตกใจเมื่อเห็นหลิน ฮวงยอมรับง่ายๆ

“บัตรปลอมที่ทำให้ฉันผ่านเข้ารัฐบาลกลางได้มีราคา100คริสตัลชีวิต แล้วบัตรของสมาชิกราชวงศ์ละมีราคาเท่าไร?”ชายร่างผอมหัวเราะ

หลิน ฮวงเงียบ

“ถอดเสื้อคลุมออกก่อน ยืนตรงนี้ ฉันจะถ่ายรูปนาย”ชายร่างผอมวางเสื้อคลุมสีขาวลงและโบกมือให้หลิน ฮวง

 

หลิน ฮวงถอดเสื้อคลุมออกและเผยให้เห็นใบหน้าที่ดูอายุประมาณ 25ปี มันเป็นใบหน้าเมื่อตอนเขาอยู่บนโลก หญิงสาวบนบลอนด์บนโซฟาเห็นหลิน ฮวงและขยิบตาให้เขา“หนุ่มหล่อ สนใจที่จะร่วมสนุกกับเราไหม?”

หลิน ฮวงมองชายร่างผอมที่ดูตกใจ

“ฉันใจกว้างอยู่แล้ว หากนายต้องการ ฉันก็ไม่ว่าอะไร”ชายร่างผอมยักไหล่

 

หลังจากที่ถ่ายรูปเสร็จ ชายร่างผอมก็ลีลาอยู่สักพักและบอกหลิน ฮวง

“สร้างชื่อของนาย ฉันจะให้เครื่องสร้างรายละเอียดอื่นๆให้นาย มีเพียงแค่นายเท่านั้นที่สามารถเห็นข้อมูลส่วนตัวได้ ฉันเองก็ไม่สามารถเห็นมัน นั่นก็เพื่อปกป้องข้อมูลของนาย”

“เย่ ซิว”หลิน ฮวงบอกชื่อเขา มันเป็นชื่อของนักเขียนนิยายที่เขาเคยอ่าน เขารักนิยายนี้มากซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาจึงจำชื่อได้

“เย่ ซิว เป็นชื่อที่ดี”เขาหัวเราะ หลังจากที่ใส่ชื่อลงไปแล้ว รายละเอียดก็จะถูกใส่ลงไป

 

ภายในสามนาที แหวนหัวใจจักรพรรดิวงใหม่ก็ถูกส่งไปยังอุปกรณ์ของชายร่างผอม

“เรียบร้อย ลองดูสิ”ชายร่างผอมส่งแหวนให้หลิน ฮวง

 

จากนั้นหลิน ฮวงก็สวมแหวนที่นิ้วกลางซ้าย หลังจากที่ตรวจสอบตัวตนใหม่แล้ว หลิน ฮวงก็หยิบคริสตัลชีวิตให้เขา

“ขอบคุณ”เมื่อหลิน ฮวงกำลังสวมเสื้อคลุม หลิน ฮวงก็เห็นลูกบอลใต้ม้านั่งใกล้ๆ เขาตกใจ เขาใช้เท้าเขาเขี่ยบอล มันดูราวกับลูกฟุตบอล

“นี่คืออะไร?”หลิน ฮวงอดที่จะถามไม่ได้

“นี่เรียกว่าฟุตบอลในบ้านเกิดฉัน มันถือเป็นของเล่น ฉันทำมันขึ้นตามความทรงจำที่บ้านเกิดฉัน”ชายร่างผแมไม่แปลกใจที่หลิน ฮวงถาม

หลิน ฮวงแทบจะบอกได้ว่าแท้จริงแล้วชายร่างผอมคือใคร แต่เขาก็ระงับความตื่นเต้นไว้และกล่าว“ฉันขอรายละเอียดของนายหน่อยเผื่อฉันต้องการใช้บริการนายอีกในอนาคต”

“ได้สิ!”ชายร่างผอมเห็นด้วยทันที