Chapter 60: ศิลปะการต่อสู้อันรุ่งโรจน์
Chapter 60: ศิลปะการต่อสู้อันรุ่งโรจน์
มันก็เป็นตอนกลางคืนแล้วเมื่อหวังหยู่และมู่จี่เซียนนั้นถึงบ้าน พร้อมกับกระเป๋าขนาดใหญ่ในมือของพวกเขา...
ถ้ามันไม่ใช่ความจริงที่ว่าเจ้าของร้านทั้งหมดในตลาดนั้นเร่งรีบในตอนนี้ละก็ มู่จี่เซียนก็คงใช้เวลาเพิ่มอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงในการช็อปปิ้ง
เมื่อพวกเขาเปิดประตู พวกเขาก็ประหลาดใจที่เห็นหลี่ซัวและเมิ่งเมิ่งสวมผ้าปิดปาก เมื่อพวกเธอนั้นกวาดพื้น พวกเธอนั้นห่อถุงขยะด้วยตัวของพวกเธอเอง เมื่อพวกเธอกำลังระบายสีบ้านอยู่
ฉากที่เกิดขึ้นนั้นทำให้หวังหยู่และมู่จี่เซียนประหลาดใจ
“พวกเราออกไปแปปเดียวและพวกเธอก็ตัดสินใจที่แต่งเติมบ้านแล้วเหรอ?”มู่จี่เซียนล้อเลียน
“คุณเจ้าของบ้าน พวกเราก็เพียงแค่ทำความสะอาดบ้านให้เป็นไปตามสุขอนามัยเท่านั้นเอง….”หลี่ซัวดึงผ้าปิดปากของเธอลง
“เอ่อ…..”มู่จี่เซียนหน้าแดง
หวังหยู่เอียงหัวของเขาและมองเข้าไปดูในห้องของหญิงสาว มันจำเป็นที่จะต้องทำความสะอาดชัดๆ...
ถึงแม้ว่าทั้งสี่สาวนั้นจะสวยและค่อนข้างที่จะมีมารยาทที่ดีกันทั้งหมด แต่ใครจะไปคิดว่าพวกเธอนั้นมีงานอดิเรกที่ยากจนแบบนั้น
ไม่เพียงแต่มีกล่องมากมายนอนกองอยู่บนพื้น พวกมันยังมีกล่องบะหมี่สำเร็จรูปเป็นตั้งวางไว้ข้างกำแพง แมรี่นั้นใช้มือยันกำแพงเพื่อช่วยทรงตัวเมื่อเธอนั้นกำลังเหยียบลงไปในถุงขยะ และพยายามที่จะยัดขยะเข้าไปให้มันมากกว่านั้น….
มันเกือบที่จะปีใหม่แล้ว นี่ค่อนข้างที่จะเป็นปัญหาจริงๆ…. (สำหรับใครที่มีพื้นหลังที่เก่าแก่อย่างมาก หวังหยู่นั้นก็เชื่อในเรื่องโชคลางอย่างมาก)
“เธอจำเป็นที่จะต้องห่อของจริงๆ พวกเธอต้องการความช่วยเหลือไหม?”หวังหยู่เสนอตัว
“ไม่ ไม่จำเป็นค่ะ มันจะไม่สะดวกสบาย สำหรับพี่ในการทำความสะอาดห้องผู้หญิง”หลี่ซัวปฏิเสธอย่างเขินอาย
“โอ้...” หวังหยู่พยักหน้าแล้วเขาก็เอาของที่ซื้อมาไปใส่ตู้เย็นแล้วเขาก็คิด “มันน่าประหลาดใจจริงๆ…”
“ผู้เชี่ยวชาญการเล่นเกมแบบคุณนั้นก็โฟกัสไปกับมันทั้งหมด ถ้าคุณไม่มีฉันละก็....คุณก็ไม่ได้ต่างไปกับผู้หญิงพวกนั้นหรอก” มู่จี่เซียนบีบแก้มของหวังหยู่ เมื่อเธอนั้นล้อเลียน
“มันเป็นเรื่องยากสำหรับคุณจริงๆที่รัก…”หวังหยู่ถอนหายใจอย่างเต็มไปด้วยอารมณ์
สักพักหนึ่งเหล่าเด็กสาวก็ทำความสะอาดห้องของเธอเสร็จ มู่จี่เซียนก็เตรียมอาหารมื้อค่ำอันมากมายที่น่าอร่อยไว้แล้ว แม้กระทั่งเกี๊ยวทำมืออีกด้วย
ทั้งสี่สาวนั้นรู้สึกประทับใจอย่างบอกไม่ได้ เมื่อพวกเธอเห็นอาหารที่อยู่ด้านหน้าพวกเธอ
สำหรับผู้เชี่ยวชาญในการเล่นเกมแบบพวกเธอนั้น ไม่เพียงแต่จะไม่ค่อยทำสะอาดห้องแล้ว ไม่มีคนไหนในพวกเธอที่จะรู้เกี่ยวกับการทำอาหาร ด้วยเหตุผลนี้ทำให้อาหารในแต่ละวันของเธอนั้นก็เป็นบะหมี่สำเร็จรูปไม่ก็เป็นของที่สั่งมา หลังจากที่พวกเธอนั้นย้ายมาอยู่กับหวังหยู่และมู่จี่เซียนนั้นก็ทำให้พวกเธอนั้นค่อยๆเปลี่ยนนิสัยการกินอาหาร
“มากินกันเถอะ”มู่จี่เซียนประกาศแล้วเธอก็วางจานอาหารที่ใส่ปลาไว้บนโต๊ะแล้วก็เชิญเด็กสาวให้มานั่ง “มันไม่ได้เป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกเธอเลยจริงๆที่จะอยู่ด้วยตัวของพวกเธอเอง และไม่กลับไปฉลองวันก่อนปีใหม่อีกด้วย ทำไมพวกเธอไม่มากินข้าวมือเย็นกับพวกเราที่นี่ละ”
“ขอบคุณมากค่ะ พี่สะใภ้!”
เหล่าหญิงสาวนั่งอย่างมีความสุข
“เกิดอะไรขึ้นกับวันนี้ ทำไมพวกเธอถึงออกเกมมาไวจัง?”หวังหยู่ถามอย่างสับสน
“ระบบปิดปรับปรุง”หลี่ซัวอธิบาย
“ปิดปรับปรุง? ไม่ใช่ว่าระบบพึ่งจะอัพเกรดไปก่อนหน้านี้?”หวังหยู่ถาม
หลังจากที่เล่นเกมนี้ไปสักพักหนึ่ง หวังหยู่นั้นก็เริ่มที่จะคุ้นเคยกับเกมนี้ จากการพูดคุยกับคนอื่นในนิกายซวนเฉิน เขารู้ว่าถ้าระบบปิดปรับปรุงนั้นไม่ใช่การแนะนำระดับใหม่หรือเนื้อหาใหม่ๆละก็ มันก็จะเป็นการแก้บัคและปัญหาในระบบ
สำหรับเกมเสมือนจริงเกมแรก มันคงเป็นเรื่องค่อนข้างตลกที่ {REBIRTH} นั้นจะต้องปิดปรับปรุงระบบทุกๆไม่กี่วัน
“ระบบนั้นแนะนำเควสอีเวนต์”มู่จี่เซียนหัวเราะ
“เควสอีเวนต์? นั่นเป็นเรื่องจริง สุดท้ายแล้ว มันก็เกือบวันปีใหม่ แต่มันก็ยังไม่มีข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย”
“มันจะมีประกาศหลังจากการอัพเกรดนี้”มู่จี่เซียนอธิบาย
“มันค่อนข้างลึกลับ เหมือนกับว่าสตูดิโอเกมมังกรทะยานนั้นต้องการที่จะทำให้มันเป็นที่น่าสนใจ แล้วพี่สะใภ้รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ยังไง?”เด็กสาวถามอย่างสงสัย
“เนื่องจากว่าฉันเป็นพนักงานอยู่ที่นั่น..”มู่จี่เซียนตอบกลับอย่างเจื่อนๆ
“ลอร์ด GM!!!!”เด็กสาวกรีดร้องด้วยความตื่นเต้น
เพียงแค่คำพูดสองคำนั้นก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนตกตะลึง เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องที่หญิงสาวคนนี้นั้นหลงรักสามีของเธอเป็นอย่างมากนั้นจะเป็นGMในตำนาน!
“ไม่ต้องเว่อหรอก ฉันเป็นแค่ตำแหน่งเล็กๆในบริษัทแค่นั้นเอง”มู่จี่เซี่ยนทำท่าทางโดยใช้นิ้วมือของเธอ
“แต่พี่ก็ยังเป็นหนึ่งในตำนานสำหรับผู้เล่นอย่างพวกเรา…”เด็กสาวเหล่านี้ต่อต้าน
“พี่สะใภ้ พี่สามารถที่จะให้ความลับเกี่ยวกับเกมกับพวกเราได้ไหม? ข้อมูลเกี่ยวกับพี่นั้นน่าจะไม่มีอยู่ในตลาด…”
“ความลับ…..มีหนึ่งในความลับที่เธอสามารถได้รับมันมาจากในดันเจี้ยน ดังนั้นเธอควรที่จะสนใจกับสิ่งรอบข้างให้มากขึ้น เมื่อเธอเข้าไป”มู่จี่เซียนตอบกลับ
“เฮ้ เฮ้ เฮ้ มันจะผิดกฎเอาไม่ใช่เหรอ”หวังหยู่รีบเตือน
“มันไม่ผิด....จากตำแหน่งที่ต้อยต่ำของฉันในบริษัทแล้ว ความรู้ที่ฉันรู้นั้นก็น่าจะเป็นที่รู้กันสำหรับผู้เล่นคนอื่นในเกมด้วย บริษัทนั้นไม่มีข้อบังคับกับฉัน มิฉะนั้นละก็ ฉันก็จะไม่สามารถที่จะสมัครเกมไหนได้ เมื่อตัวตนของฉันนั้นเป็นสมาชิกของสตูดิโอเกมมังกรทะยาน”มู่จี่เซียนอธิบายอย่างใจเย็น
“โอ้”
“แต่จำนวนคนในเกมที่สามารถเข้าไปในดันเจี้ยนนั้นน้อยมากในตอนนี้ มันก็ไม่ได้มีผู้เล่นมากซักเท่าไหร่ที่มีระดับเกินสิบห้า ทรัพยากรแบบนั้นมันยากมากที่จะเก็บเกี่ยวได้”หลี่ซัวตอบกลับอย่างผิดหวัง
“แต่กิลด์ของผมมีแปดคนที่สามารถเข้าไปได้!”หวังหยู่อวด
“สมาชิกของกิลด์ของพี่นั้นไม่ใช่มนุษย์ไง!”เหล่าเด็กสาวประท้วง
“เมื่อคิดว่าผมนั้นกำลังจะผลักพวกเธอเข้าไปในกิลด์ของผม แต่กับท่าทีแบบนั้นแล้ว ผมว่าไม่จะดีกว่า…”หวังหยู่เลียริมฝีปากแล้วเขาก็คิดว่าไอ้พวกอันธพาลพวกนั้นจะไม่ใช่สิ่งแวดล้อมที่ดีกับพวกเธอ
“ไม่....อย่าเป็นแบบนั้นสิพี่ชายหยู่ พวกเราแค่ล้อเล่น”แมรี่รีบปฏิเสธ
แม้ว่านิกายซวนเฉินนั้นจะโด่งดังในทางที่ผิดๆก็ตาม มันก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าพวกเขานั้นมีความสามารถในการเป็นพื้นหลังของความหยิ่งยโสของพวกเขา พร้อมกับการปกป้องของนิกายซวนเฉินแล้ว พวกเธอก็สามารถที่จะหาเวลาสำหรับสตูดิโอหาเงินของเธอได้อย่างง่ายดาย แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ สมาชิกแต่ละคนในนิกายนั้นร่ำรวยกันทั้งหมด
“โอเค ผมจะพูดเรื่องนี้ในวันพรุ่งนี้ละกัน”หวังหยู่ตอบกลับ
หลังจากกินอาหารเสร็จ เหล่าเด็กสาวก็ช่วยมู่จี่เซียนทำความสะอาดในขณะที่หวังหยู่นั้นออกไปฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้ แต่ความคิดของเขานั้นวุ่นวายไปกับเกมแล้ว
ชีวิตของหวังหยู่นั้นเรียบง่ายมาก นอกจากการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ เล่นเกม [REBIRTH} ดูเว็บบอร์ดแล้ว มันก็ไม่มีเรื่องอย่างอื่นต้องทำนอกจากอยู่ร่วมกับภรรยาของเขา…
การฝึกซ้อมในการต่อยตีเสาทุกวันนั้นไม่ได้ผลตอบแทนที่เห็นได้ชัด ในขณะที่การดูเว็บบอร์ดพวกนั้นทำให้เขารู้สึกเหนื่อย เมื่อทำทุกวันตั้งแต่เช้ามืดยันตอนเย็นนั้นมันทำให้เบื่อหน่ายมาก สิ่งเดียวที่ช่วยให้เขานั้นหายเบื่อนั้นก็คือการเล่นเกม การฆ่ามอนสเตอร์และทำให้เขารู้สึกเหมือนกับเป็นผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้จริงๆ
หวังหยู่นั้นถึงระดับที่สูงมากๆในสไตล์ของศิลปะการต่อสู้แล้ว มันเป็นเรื่องยากมากที่จะพัฒนามัน แต่เขาก็ประหลาดใจ ว่าหลังจากเล่น {REBIRTH} ไม่กี่วัน ความสามารถของเขานั้นก็ก้าวหน้ายิ่งขึ้น
เมื่อเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว เมื่อเขานั้นเล่นเกม ความสามารถในการต่อสู้ของเขานั้นถูกจำกัดโดยค่าสถานะของเขา และทำให้เขาต้องต่อสู้ในสภาพที่อ่อนแอ ด้วยเหตุนี้เองทำให้เขาได้รับพื้นฐานมากยิ่งขึ้น และก็เรียนรู้กับศิลปะการต่อสู้ของเขามากขึ้น และทำให้เขาพัฒนาได้รวดเร็วยิ่งขึ้น
ตามตำนานที่บอกเล่ากันมานั้นมีผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้มากมายในอดีตยอมสูญเสียการเพาะปลูกของพวกเขาไป และเริ่มใหม่จากไม่มีอะไรเลย หวังหยู่นั้นเคยเชื่อเสมอมาว่าคนพวกนั้นเป็นเพียงแค่ลวงโลก แต่ในตอนนี้เขานั้นตระหนักได้ว่ามันมีผลประโยชน์จริงๆกับวิธีการแบบนี้
“วิทยาศาสตร์นั้นเป็นพรให้กับมนุษยชาติ ใครจะไปคิดว่าเพียงแค่เกมนี้จะให้ผลกระทบขนาดนี้กัน ใครจะไปคิดว่าเพียงเวลาไม่กี่ปี ศิลปะการต่อสู้ดั้งเดิมแบบฉันนี่จะสูญพันธุ์กันไปหมดแล้ว”หวังหยู่ถอนหายใจ
ในเวลานั้นเอง แสงจันทร์นั้นก็ฉายลงไปที่ซอยเล็กๆในเมือง ทั่วทั้งเมืองนั้นเต็มไปด้วยร่างกายที่ไม่ได้สติของชายหลายคน
“นั่นก็คือของผม…”พี่ชายฮุยพึมพำ แล้วก็พยายามกลั้นน้ำตาในดวงตาของเขา
พี่ชายฮุยนั้นน่าสงสารอย่างมาก เขานั้นพึ่งจะกลับมาจากโรงบาลพร้อมกับพี่น้องของเขาที่ถูกทำร้ายโดยหวังหยู่ และวางแผนที่จะฉลองวันก่อนปีใหม่กัน แต่พวกเขานั้นก็เจอปีศาจอีกตนและถูกทำร้ายเป็นครั้งที่สอง
สำหรับการเคลื่อนไหวของเธอนั้น พี่ชายฮุยก็รู้ว่าหญิงสาวคนนี้นั้นเป็นผู้ที่ศิลปะการต่อสู้ ถึงแม้ว่าแขนของพวกเขานั้นจะอยู่ในสภาพสมบูรณ์แบบก็ตามที พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะต่อกรกับเธอได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าเมื่อแขนของพวกเขานั้นพึ่งจะถูกทำลายโดยหวังหยู่ไปเลย?
เมื่อเจอสัตว์ประหลาดสองตนในวันเดียวกันนั้น พี่ชายฮุยนั้นก็ไม่ได้ปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว
จะมีใครบางคนมาอีกเพิ่มไหม?
“ฮึ่ม!” หญิงสาวจับไปที่นิ้วของเขาและก็บิดมันอย่างเหี้ยมโหด และทำให้พี่ชายฮุยนั้นร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวดออกมา
“ไอ้ขี้ขลาดแบบนายนี่นะจะมีชื่อว่าหวังหยู่? นายคิดจริงๆเหรอว่ามีใครหลายคนจะรู้วิธีการทำลายอย่างเหี้ยมโหดแบบนี้? บอกมา! มิฉะนั้นละก็ ฉันจะทำลายกระดูกและเส้นเอ็นของนายเอง!”
“ผมจะ....ผมจะบอก…”เมื่อเห็นความเหี้ยมโหดและโหดร้ายของหญิงสาวคนนี้ ที่ดูเหมือนจะรู้จักหวังหยู่นั้นก็ทำให้พี่ชายฮุยนั้นตัดสินใจที่จะบอก
“มันเป็นสิ่งที่ชายตัวโตนั้นเป็นค่าปลอบขวัญกับผม ภรรยาของเขานั้นทำเสื้อของผมและเขาก็ทำร้ายผมและพี่น้องของผม ดังนั้นเขาจึงให้จี้หยกนี่เป็นค่าตอบแทน”
“ภรรยา?”ความเย็นชาสว่างวาบในดวงตาของเธอเมื่อเธอถามขึ้น
“เธอถูกเรียกว่าอะไร?”
“จากที่ผมได้ยินนั้นผมคิดว่า มู่ มู่จี่เซียน….”พี่ชายฮุยตอบกลับอย่างช้าๆ
“ฮึ่ม!”หญิงสาวขว้างพี่ชายฮุยไปแล้วเขาก็ตะโกน “สวะ! ไอ้พวกชั้นต่ำ!”
พี่ชายฮุยรู้สึกเหมือนกับว่าเขานั้นถูกหวย แล้วเขาก็พี่น้องของเขาและกะโผลกกะเผลกออกไปจากซอย
เมื่อพี่ชายฮุยและพี่น้องของเขาจากไป หญิงสาวก็หยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วก็โทร “เจ้าหน้าที่หลิว ฉันอยู่ในเขต Lของคุณ คุณสามารถที่จะช่วยฉันตรวจสอบพื้นหลังของหญิงสาวที่มีชื่อว่ามู่จี่เซียนได้ไหม!”
“ก็ได้ ฉันรู้ว่าฉันจะต้องทำอะไร! ขอบคุณมาก เจ้าหน้าที่หลิว ฉันจะไปเยี่ยมพวกคุณในอนาคตละกัน”
“ลาก่อน!”
หญิงสาวก็วางสายแล้วเธอก็มองไปที่ท้องฟ้าอันดำมือพร้อมกับมีความเหงาหงอยในดวงตาของเธอ
