Chapter 204: ติดอยู่กับซอมบี้
Chapter 204: ติดอยู่กับซอมบี้
“เตรียมถอนทัพได้ นายทำงานหนักมาก ในหลายวันที่ผ่านมา” อารมณ์ของจางจิงนั้นยอดเยี่ยมเนื่องจากภารกิจนี้สำเร็จอย่างสมบูรณ์ และพวกเขาก็ยังเหลือเวลาอีกครึ่งหนึ่งจากเวลาที่ตั้งต้นไว้ ข้อมูลที่พวกเขาได้นั้นถูกรวบรวมไว้ในบันทึก มันเป็นงานที่ยากสำหรับโรงงานทุกโรงงานและถนนหลักในเมือง ตราบเท่าที่พวกไปสังเกตการณ์กลับมา พวกเขาก็สามารถที่จะจากไป
เพียงแค่หลังจากนั้น รถของกองทัพนั้นก็ปรากฏขึ้นมาอย่างฉับพลันแล้วเหมือนกับคนขับรถนั้นดื่มเหล้ามาและขับมาหาพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง ในตอนแรกจางจิงนั้นไม่ได้ระวังเกี่ยวกับมันว่ามีอะไรผิดปกติ แต่เพียงแค่หลังจากนั้น เขาตะโกนพร้อมกับใบหน้าที่ซีดขาว “ระวังตัวด้วย!”
เจียงลู่ฉีก็มองไปที่รถคันนั้นและตลอดทางที่เขามา เขานั้นเห็นว่ามันเต็มไปด้วยเลือด และมันเป็นเรื่องที่เห็นได้ชัดว่าทุกคนนั้นสังเกตเห็นถึงรายละเอียดพวกนี้ ด้วยเหตุนี้นี่เอง พวกเขาจึงรีบกระโดดขึ้นรถของพวกเขาและหยิบปืนของพวกเขาออกมาและเล็งไปที่รถของกองทัพ
ทันใดนั้น หลันซิหยู่ก็พูด “มันมีคนบนรถนั่น”
“โอม!’รถกองทัพนั้นไม่ได้จอดห่างไกลไปจากพวกเขา และมันทำให้เกิดเสียงแหลมขึ้น และหลังจากนั้นทหารที่เต็มไปด้วยเลือดนั้นก็หล่นลงมาจากรถ จากการออกคำสั่งของจางจิงแล้ว ทหารที่ถือปืนหลายนายก็เคลื่อนที่ไปหาเขาในทันที
“พวกเราจับตัวพวกเขาได้สำเร็จแล้ว”ทหารที่ตรวจสอบร่างกายเขาแล้วตอบ
“ช่วยเขายืนขึ้น”จางจิงยกปืนลงและก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา ทหารคนนี้ถูกนั่งขึ้นไปบนยาง เมื่อเห็นจางจิงเข้ามาหา เขาก็รีบพูดขึ้น “มา...มา…”
“มาอะไร? แล้วคนอื่นละ?”จางจิงมองไปที่ทหารและเขาก็สังเกตว่าแขนของเขาแทบจะฉีดขาด เขานั้นเอาชีวิตรอดมาได้เนื่องจากว่าเขาจำเป็นที่จะต้องมาบอกว่าเกิดอะไรขึ้น
“พวก....เขา....ตายหมดแล้ว”เขาตอบกลับและไอออกมาเป็นเรื่อง ทันทีที่เขาพูดเสร็จ เขาก็จับไปที่แขนเสื้อของจางจิง และแค่นเสียงออกมา “ถอนตัว! เร็วเข้า!” หลังจากนั้นเขาก็จ้องไปที่ข้อมือพร้อมกับดวงตาที่ขอร้อง
จางจิงสับสนชั่วครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็ก้มหัวลงและหยิบปืนมาจากเอวของทหาร อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นเอง ตาของทหารนั้นก็แดงฉานขึ้น “ปืน…ส่งมาให้ฉัน…”เขายืดมือไปหาจางจิง ทุกคนนั้นตกตะลึงกับฉากนี้ เนื่องจากมันเป็นครั้งแรกของพวกเขาที่เห็นใครบางคนกลายพันธุ์เป็นซอมบี้ มันเป็นเรื่องที่เด่นชัดว่าทหารนั้นต้องการที่จะฆ่าตัวตายก่อนที่จะได้รับความเจ็บปวดจากการกลายพันธุ์
“ปัง!’เสียงปืนก็ดังขึ้นมา และก็มีรูกระสุนที่เต็มไปด้วยปรากฏขึ้นบนหน้าผากของทหาร ทุกคนนั้นมองไปที่คนยิงและมันก็คือฉู่ซงหมิง
“เขายังมีเหตุผลอยู่! ทำไมนายไม่ปล่อยให้เขาฆ่าตัวตายละ?”ทหารที่มีหน้าที่รับผิดชอบตรวจสอบ ตะโกนและถามขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะตาย อย่างน้อยเขาก็สามารถที่จะได้รับเกียรติโดยการฆ่าตัวตาย
ฉู่ซงหมิงถอนหายใจและพูดขึ้น “นายจะมั่นใจได้ไงว่าเขาจะยังมีเหตุผลอยู่ก่อนที่เขาจะฆ่าตัวตาย? มันอันตรายเกินไป”
“นายควรที่จะเข้าใจว่าสิ่งใดที่เขานำกลับมาบอกเราอย่าหมดสภาพแบบนั้น ดังนั้นเขาไม่ได้ตายอย่างเสียเกียรติเลย”ฉู่ซงหมิงอธิบาย
“ฝังเขา”จางจิงขมวดคิ้วและเขาก็ขัดฉู่ซงหมิง และสั่งการทหาร
“พวกเขาน่าจะต้องเผชิญหน้ากับกลุ่มของซอมบี้ ใครจะมากัน?”กัปตันซัวหลงถามขึ้น
“เตรียมตัวต่อสู้ได้ ดูเหมือนว่าปัญหานี้จะไม่เล็กเลย”จางจิงพูด และเขาก็เดินไปยังรถติดเกราะ
เจียงลู่ฉีก็หันกลับและพบว่าใบหน้าของหลันซิหยู่นั้นซีดขาว เมื่อเธอนั้นเหมือนกับเห็นฉากที่เลวร้าย “เกิดอะไรขึ้น?” เจียงลู่ฉีถาม
หลันซิหยู่เปิดปากของเธอขึ้น แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรเลย และหลังจากนั้นก็ตะโกนขึ้น “ซอมบี้จำนวนมาก!”
เจียงลู่ฉีรู้สึกเลวร้ายอย่างฉับพลัน “เท่าไหร่?”
“ฉันไม่สามารถนับพวกมันได้…..นับไม่ถ้วน…”หลันซิหยู่ตอบ แล้วเธอก็ไม่สามารถที่จะยืนต่อไหว เธอก็ถูกพยุงโดยแขนของเจียงลู่ฉี “จำนวนมาก ซอมบี้เป็นกลุ่มหนาแน่นจำนวนมาก และพวกมันกำลังมาที่นี่!”
เจียงลู่ฉีก็กวาดตามองไปที่ทิศของเมืองถงหนานอย่างฉับพลัน อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่สามารถที่จะเห็นอะไรได้เลยนอกจากรถของกองทัพ
“กัปตันจาง พวกเราควรที่จะจากไปจากที่นี่ให้เร็วเท่าที่เป็นไปได้”เจียงลู่ฉีพูดกับจางจิงที่ยังคงสับสนอยู่
แต่เจ้าหน้าที่อีกคนพูด “อย่างน้อยพวกเราก็ควรที่จะตรวจสอบ”สุดท้ายแล้วภารกิจของพวกเขาก็คือการเรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาสามารถรู้ได้กับสถานการณ์ของเมืองถงหนาน
“ถ้าพวกเราไม่หนีในตอนนี้ละก็ ผมกลัวว่าพวกเราจะถูกซอมบี้จำนวนมากนั้นล้อมรอบ หลันซิหยู่เป็นพวกมีพลังเหนือธรรมชาติที่มีความสามารถเกี่ยวกับพลังจิตที่แข็งแกร่งและเธอก็สังเกตเห็นซอมบี้นับไม่ถ้วนกำลังพุง่หน้ามาหาพวกเราอย่างรวดเร็ว”
“เท่าไหร่? เป็นแสนเหรอ…”ทหารนั้นต้องการที่จะพูดมากขึ้น
“เชื่อผม ซอมบี้นับไม่ถ้วน”เจียงลู่ฉีตอบกลับอย่างเย็นชา
“นายหมายถึงว่ามีซอมบี้จำนวนมาก?”จางจิงถาม
“ใช่ แต่ผมไม่รู้จำนวนของพวกมัน คุณสามารถที่จะตัดสินด้วยตัวของคุณเองได้ แต่ผมเชื่อในตัวลูกน้องของผม!”เจียงลู่ฉีตอบกลับ และหลังจากนั้นเขาก็ผลักหลันซิหยู่และเจียงจู้อิงกลับไปบนรถมินิบัส
เมื่อพวกเขาเข้าไปใกล้กับรถมินิบัส ประตูก็เปิดขึ้นอย่างฉับพลัน และพวกเขาขึ้นมันไปในทันที “หยิง ไปกันเถอะ”
เมื่อได้ยินเสียงเครื่องยนต์คำรามจากรถมินิบัสของเจียง จางไฮ่และซุนคุนก็กระโดดขึ้นรถFreezerด้วยเช่นกัน
หวังเฉี่ยนฟู่ลังเลอยู่ชั่วครู่หนึ่ง แต่เขาก็ตามเจียงลู่ฉีด้วย ไม่สำคัญว่าสถานการณ์นั้นเป็นยังไง ถ้ามันเป็นกรณีละก็เขารู้สึกว่าการสนับสนุนเจียงลู่ฉีจะดีกว่า
ตาของจางจิงนั้นส่อแววประหลาดขึ้น และหลังจากนั้นเขาก็พูด “ไปเตรียมพร้อมที่จะอพยพ และถ้าสถานการณ์มันไม่เลวร้ายละก็ พวกเราจะกลับมาดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น”จางจิงก็ตามด้วยเช่นกัน
ทันใดนั้นเสียงเหมือนกับฟ้าผ่าก็ดังมาจากระยะไกล เสียงมันเหมือนกับมีเสียงเท้านับหมื่นเหยียบย่ำลงกับพื้น และหลังจากนั้นซอมบี้ก็ปรากฏตัวขึ้นบนถนน เมื่อมันเห็นผู้คน ดวงตาอันแดงฉานที่บ้าคลั่งของพวกมันก็สว่างขึ้นและใบหน้าของมันก็เต็มไปด้วยการแสดงออกที่บ้าคลั่ง หลังจากนั้น เงามืดที่เหมือนกับเส้นสีดำก็พุ่งมาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว! แล้วซอมบี้ก็เคลื่อนตัวเหมือนกับน้ำท่วม
พัน? แสน? หรือมากกว่านั้น? จากด้านหลังนั้นจำนวนซอมบี้ก็ปรากฏตัวมากขึ้นเรื่อยๆ และซอมบี้ก็ดูเหมือนได้กลิ่นอาหารที่น่าอร่อย
ทุกคนนั้นตื่นตระหนกกันอย่างมาก!
