ตอนที่ 138 ภารกิจต่อเนื่อง
หลิน ฮวงอยู่ในห้องเขาตลอดทั้งวันเพื่อวางแผนหลบหนี เมื่อมันเป็นเวลา5โมงเย็น เสี่ยว โม่ก็กลับมาพร้อมกับมื้อเย็น แม้ว่าเขาจะมีบาดแผลตามตัว แต่เขาก็ดูมีความสุข
“ลูกพี่ หลิน นี่ของนาย”เขากล่าวเสียงดังเมื่อเขามาในห้อง หลิน ฮวงไม่รู้ว่าเสียง โม่เด็กหรือแก่กว่าเขา อย่างไรก็ตาม ตามอายุเขาบนโลก มันคงจะไม่เหมาะหากเขาให้เสี่ยว โม่เรียกเขาว่าลุง เขาจึงไม่ต้องการพูดขัดอะไรเสี่ยว โม่
หลิน ฮวงลุกจากเตียงและกินข้าว จากนั้นเขาก็ถาม“นายรู้ไหมว่าหลี่ ลี่พักอยู่ห้องไหน?”
“เขาพักอยู่ที่ชี่น18 ห้อง1803”เสี่ยว โม่พยักหน้า“นายกำลังมองหาเขา?”
“เขามีทักษะดาบที่ดี ฉันว่าจะไปหาเขาสักหน่อยหลังมื้อเย็น”หลิน ฮวงพยักหน้า“วันนี้เป็นยังไงบ้างละ?”
“ฉันได้เลือกเมล็ดพันธ์ชีวิตและยื่นเรื่องให้ผู้ดูแล พวกเขาบอกว่าพวกเขาจะส่งมอนสเตอร์เมล็ดพันธ์ชีวิตมาให้ในอีกสองวันและพวกเขาก็จะให้เวลาฉันเตรียมตัวด้วย”ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเสี่ยว โม่จึงอารมณ์ดี เขาได้ก้าวหน้าแล้ว
“นั่นเยี่ยมมาก นายเลือกเมล็ดพันธ์ชีวิตอะไร?”หลินฮวงอยากรู้
“เนื่องจากฉันมีพละกำลังที่น้อย ฉันจึงเลือกเมล็ดพันธ์ชีวิตพละกำลัง”เสี่ยว โม่เกาหัว
“มันเหมาะสำหรับนายที่สุดแล้ว ไม่ต้องสนว่าใครจะพูดยังไงหรอก”หลิน ฮวงพยักหน้า ด้วยความสามารถของเสี่ยว โม่ มันไม่ง่ายเลยที่จะฆ่ามอนสเตอร์เมล็ดพันธ์ชีวิต ดังนั้นมันจึงไม่เป็นประโยชน์สำหรับเขาที่จะเลือกเมล็ดพันธ์ชีวิตที่เขาไม่อาจควบคุมได้
หลังมื้อเย็น หลิน ฮวงมุ่งหน้าไปชั้น18 ห้องของหลี่ ลี่คือ1803แต่1801และ1802ยังว่างอยู่ หลี่ ลี่กำลังกินข้าวเย็นเมื่อหลิน ฮวงมาถึงประตูเขา เขาอยู่ลำพังในห้อง เขาตกใจเมื่อเห็นหลิน ฮวง จากนั้นเขาก็โบกมือให้“เข้ามาก่อนสิ”
“ทำไมนายจึงเว้นสองห้องไว้และพัก1803แทน?”หลิน ฮวงยิ้มและถามเมื่อเขาเดินเข้ามาในห้อง
“ฉันเป็นคนที่สามที่ย้ายมาอยู่ชั้นนี้ แต่เมื่ออีกสองคนออกไป ฉันก็ขี้เกียจเกินจะย้ายห้องนะ”หลี่ ลี่อธิบายด้วยความจริงจัง
“งั้นหรอ...”
“มีอะไรให้ฉันช่วยรึเปล่า?”หลี่ ลี่วางตะเกียบลง
“ไม่มีอะไรสำคัญหรอก เราสามารถคุยกันได้หลังจากที่นายกินเสร็จ”หลิน ฮวงส่ายหัว
“ฉันกินได้ตลอดแหละ เล่ามาเลย”หลี่ ลี่เก็บกล่องข้าวเขา
“ฉันได้ตรวจสอบทักษะดาบที่นายให้ฉันมาและฉันก็ยอมรับว่ามันดีมาก ฉันอยากจะรู้ว่านายไปหามันมาจากไหน?”
“ฉันดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น ฉันกังวลว่านายอาจจะไม่ชอบมัน”จากนั้น หลี่ ลี่ก็เริ่มเล่าว่าเขาได้มายังไง
“ฉันรักดาบนี้มากและฉันก็ได้ฝึกมันเมื่อ2-3ปีก่อน ดาบเพลิงคลั่งคือของขวัญจากพ่อฉันเมื่อฉันอายุได้14ปี เขาบอกว่าหากฉันสามารถเชี่ยวชาญทักษะได้ในครึ่งปี ฉันก็จะเชี่ยวชาญได้ในทุกศาสตร์แห่งดาบ หากฉันล้มเหลว ฉันก็จะรู้ว่าฉันไม่มีพรสวรรค์ในทักษะดาบและฉันก็ไม่ควรจะเสียเวลาฝึก ครึ่งปีต่อมา ฉันก็ล้มเหลว เมื่อรู้ว่าฉันไม่มีพรสวรรค์พอ ฉันจึงฟังสิ่งที่พ่อฉันบอกและเริ่มฝึกทักษะปืนของตระกูลแทนและนั่นคือครั้งสุดท้ายที่ฉันได้จับดาบ....”
หลิน ฮวงตกใจเพราะมันเห็นได้ชัดว่าพ่อของหลี่ ลี่นั่นจงใจโงกง หลังจากที่ค้นคว้าอยู่สักพัก หลิน ฮวงก็สังเกตเห็นว่าดาบเพลิงคลั่งนั้นยากกว่ากระบวนท่าแรกของวิชาดาบใหญ่มาก แม้ว่าคนที่ฝึกจะมีพรสวรรค์ด้านดาบ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเชี่ยวชาญในครึ่งปี พ่อของหลี่ ลี่จะต้องรู้อยู่แล้วแต่ หลี่ ลี่นั้นเด็กเกินกว่าจะเข้าใจ ดังนั้นเขาจึงคิดว่าตนไม่มีพรสวรรค์ในด้านดาบ อย่างไรก็ตามหลิน ฮวงก็ไม่ต้องการจะยุ่งเกี่ยวเรื่องของตระกูลเขา เขาจึงเงียบ
“ฉันเห็นว่าทักษะดาบน้ถูกสร้างโดยปรมาจารย์ดาบเมื่อ300ปีก่อนโดยการผสานทักษะดาบที่หลากหลาย นายรู้ไหมว่าปรมาจารย์คนนั้นคือใคร?ฉันคิดว่าฉันอาจจะพูดคุยกับเขาได้เรื่องเทคนิค”หลินฮวงเผยคำถาม
“ฉันไม่รู้แต่ฉันสามารถถามพ่อของฉันได้เมื่อฉันออกไป เขาอาจจะรู้”หลี่ ลี่ส่ายหัว เขาไม่รู้ว่าใครคือผู้คิดค้นทักษะดาบนี้
“ไม่เป็นไรหากเราไม่รู้ ฉัรเพียงแค่ต้องใช้เวลาเพื่อทำความเข้าใจเพิ่ม’หลิน ฮวงหัวเราะ”โอ้ ใช่ อีกนานแค่ไหนกว่าจะครบกำหนด100วัน?”
“นานกว่า63วันและฉันควรจะอยู่ที่สามอันดับแรก”หลี่ ลี่มั่นใจในตัวเขา เขาสะสมแต้มได้มากกว่า500000แต้มซึ่งมากกว่าคนที่อยู่อันดับ4 มันคงจะง่ายสำหรับเขาที่จะติดท็อป3
“ฉันยังคงมีเวลาอีก70กว่าวันก่อนที่บางคนจะมาหาฉัน…”หลิน ฮวงเปิดเผยสถานการณ์
“นายมีภูมิหลังที่ดี นั่นทำให้นายไม่ต้องกังวลกับอันดับ มันคงจะเป็นเรื่องยากสำหรับเราเพราะเราต้องทำตามกฏ”หลี่ ลี่หัวเราะ
“ฉันกำลังคิดว่าคนๆนั้นจะต้องใช้เวลาประมาณ2-3วันเพื่อมาถึงที่นี่จากสำนักงานใหญ่ ดังนั้น ฉันอาจจะต้องรออีก80วัน....”หลิน ฮวงพูดเสียงเบา
“นั่นจะไม่เกิดขึ้น พวกเขามีคนที่กำหนดในแต่ละเขต พวกเขาจะมาถึงภายในไม่กี่วินาที แม้ว่าจะมีการล้าช้าจากการแบ่งค่ายฝึกก็ตา มันจะใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที”หลี่ ลี่ยิ้มขณะที่อธิบาย
หลิน ฮวงยิ้มกว้าง นี่คือสิ่งที่เข้าต้องการได้ยินจากหลี่ ลี่ เขาขบคิดหาว่าหง ซวงจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนเพื่อมาถึงค่ายฝึกจากสำนักงานใหญ่ ตอนนี้ เขาได้สิ่งที่เขาต้องการแล้ว เชาคุยกับหลี่ ลี่อีกเล็กน้อยก่อนจะจากไป เขารู้สึกว่าแผนการของเขากำลังไปได้สวย
“หากฉันแกล้งตาย หน้าบากจะต้องแจ้งหง ซวง หากหง ซวงไม่ได้ยุ่งอยู่ในตอนนั้น เธอจะมาที่นี่ภายในไม่กี่นาที เนื่องจากการเดินทางจากสำนักงานใหญ่มาเขต7ไม่ได้แย้นัก เธอจะมาถึงที่นี่ภายใน2นาที ดังนั้น ความเป็นไปได้ที่เธอจะมาเอาศพฉันไปในวันนั้นก็สูง...หากนั่นเป็นจริง ฉันก็ไม่ต้องกังวลถึงเวลาของการ์ดหลอกลวงอีก”
หลิน ฮวงได้ตรวจสอบด้วยเสี่ยว เฮยก่อนหน้าและพบว่าการ์ดหลอกลวงนั้นจะอยู่ได้เพียง1เดือน นั่นคืเหตุผลที่ว่าทำไมเขาจึงมาถามหลี่ ลี่ถึงเวลาเดินทางจากสำนักงานใหญ่มาค่ายฝึก หากการเดินทางนานกว่าหนึ่งเดือน เมื่อหง ซวงมาถึง ผลของการ์ดก็จะหายไป หลังจากที่เขาวางแผนหลบหนีคร่าวๆ หลิน ฮวงก็วางแผนที่จะสร้างให้เป็นรูปธรรมมากขึ้นโดยการเสริมรายละเอียดเพิ่ม เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของการ’นอน’ไปกับการวางแผน
อย่างไรก็ตาม พฤติกรรมของเขาทำให้หน้าบากไม่พอใจ ท้ายที่สุด ในบ่ายวันหนึ่ง เขาก็พูดจากลพโพง
“หลิน ฮวง มาที่ออฟฟิศของฉันเดี๋ยวนี้!”
หลิน ฮวงคิดว่ามันน่าขันที่หน้าบากร้องให้เขาไปพบ ทุกคนในค่ายเองก็คิดว่ามันแปลกเช่นกัน มันคือครั้งแรกที่ผู้ดูแลได้เรียกตัวใครบางคน
“เขาช่างมีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่จริงๆ...”หลายคนคิดเช่นนั้น
จากนั้นหลิน ฮวงก็เดินไปที่หอคอยฝึกฝน ชายในชุดดำกำลังรอเขาอยู่ที่ด้านใต้หอคอย
“ตามฉันมา”หลิน ฮวงตามเขาไปในลิฟต์และมาถึงชั้นบนของหอคอยฝึกฝน เมื่อมาถึงออฟฟิศขนาดใหญ่ เขาก็พบชายที่วางเท้าไว้บนโต๊ะพร้อมกับคาบซิการ์ไว้ในปาก หลิน ฮวงเดินไปหาเขา
“ผู้ดูแล คุณอยากพบผม?”
“เธอเอาแต่หลับรึไง?อันดับของเธอตกลงมาเป็นอันดับสามแล้ว ตอนนี้นายกำลังตามหลังหลี่ ลี่”เขาวางซิการ์ลงและมองหลิน ฮวง
“ก็ไม่มีอะไร ผมแค่อยากให้คนอื่นมีอันดับสูงขึ้น”หลิน ฮวงกล่าว
“ทำไมเธอถึงไม่เปลี่ยนความคิดนั้นซะบ้าง?หง ซวงจะต้องภูมิใจหากเธอทำเช่นนั้น”เขาแนะนำ
เพียงเมื่อหลิน ฮวงต้องการจะพูด’หง ซวงต้องไม่สนเรื่องอันดับ’ กล่องแจ้งเตือนก็ปรากฏตรงหน้าเขา
“เปิดใช้งานภารกิจต่อเนื่อง เนื่องจากสถานการณ์พิเศษ”
“ภารกิจต่อเนื่อง 1:เป็นอันดับ1ในค่ายฝึกอีกาม่วงและคงอันดับไว้สามวัน เวลาของภารกิจ:7วัน”
“ภารกิจต่อเนื่อง 2:หลังจากที่ภารกิจแรกเสร็จสิ้น หลบหนีออกจากค่ายฝึกโดยที่ไม่มีใครตระหนัก เวลาของภารกิจ :3วัน”
“รางวัลภารกิจ: การเลื่อนขั้นx2”
“หากท่านล้มเหลว การ์ดทักษะและการ์ดมอนสเตอร์อย่างละหนึ่งจะถูกลบ”
“เอาละ ก็ได้”
“นั่นถูกต้อง คนหนุ่มควรจะมีทัศนคติเช่นนี้!เธอควรจะรู้ว่าตัวเธอมีความสามารถมากแค่ไหน ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นความเสื่อมเสียต่อพรสวรรค์?”เขามีความสุขเมื่อได้ยินสิ่งที่หลิน ฮวงบอก
“มีอะไรอีกไหมครับ ผู้ดูแล?”หลิน ฮวงถาม
“ไม่มีแล้ว ไปเถอะ มันเพียงแค่เธอเอาแต่นอนหลับอยู่หลายวัน ฉันไม่อยากให้เธอตกอันดับ นั่นคือเหตุผลที่ฉันเรียกเธอมาที่นี่ ตอนนี้นายคงจะเข้าใจแล้วละ”เขาพูดต่อพร้อมกับสูบซิการ์ขณะที่ทำท่าให้หลิน ฮวงออกไป
“ครับ”จากนั้น หลิน ฮซงก็หันหลังและเดินไปที่ลิฟต์...