Chapter 57: สูตรยา
Chapter 57: สูตรยา
เมื่อเข้าไปในอาราม หลี่ซัวก็ตระหนักได้ว่าแม่มีเฒ่านั้นดูน่าสงสารอย่างมาก เธอนั้นกำลังคุดคู้ตรงมุมหนึ่งและจับไปที่ผักไผ่น้ำพันปีและกำลังจ้องอย่างขอร้องกับหลี่ซัว
เมื่อเธอเห็นแบบนี้ หลี่ซัวก็แทบจะไม่สามารถเอาผักไผ่น้ำมาจากเธอได้
“เกิดอะไรขึ้น? เธอไม่สามารถที่จะหามันเจอได้งั้นเหรอ?”เมื่อเห็นหลี่ซัวยังคงไม่ออกมาสักพักหนึ่ง หวังหยู่ก็ส่งข้อความให้เธอ
“ฉันทำมันได้…”หลี่ซัวกัดฟันแล้วเธอก็ดึงผักไผ่น้ำออกมาจากมือของแม่ชีเฒ่า และก็วางเงินสองเหรียญทองไว้ด้านหน้าเธอ
เมื่อเธอเห็นผักไผ่น้ำในมือของเธอ หลี่ซัวก็พบว่ามันเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่ทำเควสขั้นสุดท้ายของเควสลับได้แบบนี้
หลังจากที่กลับไปยังร้านยา หลี่ซัวก็ยื่นผักไผ่น้ำให้กับวินสตันที่อุทานอย่างมีความสุข “ใช่! นี่แหละ! พร้อมกับคุณสมบัติพิเศษของผักไผ่น้ำนี้ ในที่สุดฉันก็จะได้ปลูกผมใหม่ได้อีกครั้ง…”
“…”หวังหยู่แทบจะล้มลงไปกับพื้นโดยคำพูดของวินสตัน พวกเขานั้นเสี่ยงชีวิตเพื่อที่จะไปเอากุญแจและผักไผ่น้ำเพื่อที่จะทำให้เขาปลูกผมได้? NPCตัวนี้มันไม่เอาจริงเอาจังเลยนี่หว่า!
วินสตันรีบเก็บผักไผ่น้ำและรีบชมหลี่ซัว “เธอนี่เป็นเด็กที่มีความสามารถจริงๆ ในตอนแรกฉันกังวลว่าฉันจะไม่ได้ส่งมรดกให้กับใครเลย แต่หลังจากที่เห็นคุณสมบัติของเธอแล้ว ฉันก็สามารถที่จะปล่อยวางได้อย่างง่ายดายแล้ว! เธอต้องการรับมันไหม?”
คนโง่คนไหนก็ตามที่ได้ยินคำนี้ก็จะรู้ว่ามันคือรางวัล!
ทันทีที่วินสตันพูดเสร็จ หลี่ซัวก็ได้รับแจ้งเตือนจากระบบ
{ แจ้งเตือนจากระบบ : คุณทำเควสลับได้สำเร็จ “ความฝันของนักปรุงยาเฒ่า” รางวัล ค่าประสบการณ์ 100000 หน่วย ได้รับอาชีพลับ “นักเล่นแร่แปรธาตุ” [เก็บเกี่ยว] ถูกเลื่อนขึ้นไปขั้นกลาง และได้เรียนรู้ [แปรธาตุ] }
{ แจ้งเตือนระบบ : ได้รับ “สูตรการผสมยาน้ำสติปัญญาระดับเริ่มต้น” ได้รับ “สูตรการผสมยาน้ำไททันระดับเริ่มต้น” ได้รับ “สูตรการผสมยาน้ำเหล็กไหลระดับเริ่มต้น }
[เก็บเกี่ยว] (ขั้นกลาง) : อนุญาตให้ผู้ใช้นั้นเก็บเกี่ยวสมุนไพรได้ มีโอกาส 30% ที่จะได้รับสมุนไพรที่หาไม่ได้ทั่วไป
[แปรธาตุ] (ขั้นต่ำ) : อนุญาตให้ผู้ใช้นั้นสร้างยาฟื้นฟูระดับกลางและการผสมยา
พร้อมกับแสงสีทองที่ปกคลุมรอบตัวเธอ หลี่ซัวก็เลื่อนระดับไปยังระดับ 14! หวังหยู่ก็ได้รับค่าประสบการณ์จำนวนมากด้วยเช่นกัน
“รางวัลคืออะไรงั้นเหรอ?”เมื่อเห็นว่าเขานั้นได้รับค่าประสบการณ์จำนวนมากจากการช่วยหลี่ซัว หวังหยู่ก็สงสัยอย่างมากกับรางวัลที่แท้จริงของเควสว่ามันคืออะไร
หลี่ซัวไม่สามารถที่จะเก็บความตื่นเต้นไว้บนใบหน้าได้และก็เริ่มหัวเราะคิกคักอย่างตื่นเต้น “คลาสรองที่เป็นอาชีพลับ นักเล่นแร่แปรธาตุ!”
“อาชีพลับ? มันแข็งแกร่งไหม?”เมื่อได้ยินว่าเธอได้รับอาชีพลับ หวังหยู่ก็เริ่มที่จะสนใจมันด้วยเช่นกัน
“มันเป็นเพียงแค่คลาสที่โฟกัสในการสร้าง ดังนั้นมันไม่มีอะไรที่จะเทียบได้กับคลาสลับของพี่เลย”หลี่ซัวตอบกลับอย่างซื่อสัตย์
“โอ้ โอเค ถ้าอย่างงั้น มันมีอะไรดีละ?”เมื่ออยู่กับคนอื่นจากนิกายซวนเฉินมาเป็นเวลานาน ก็ทำให้หวังหยู่นั้นกลมกลืนเข้าไปกับแนวความคิดของพวกเขา เขานั้นเริ่มรู้สึกว่าอาชีพที่เกี่ยวกับสร้างนั้นไร้ประโยชน์
“มันหมายความว่าในอนาคต ฉันจะสามารถสร้างยาฟื้นฟูระดับกลางได้!”หลี่ซัวอธิบายอย่างตื่นเต้น “ถ้าฉันคิดไม่ผิดละก็ หลังจากนี้ฉันก็จะเป็นเพียงคนเดียวในเกมที่สามารถสร้างยาน้ำและยาฟื้นฟูได้!”
ยาฟื้นฟูและโพชั่นนั้นเป็นสิ่งที่ไม่สามารถขาดได้ไม่ว่าเกมไหนก็ตาม นักปรุงยาระดับต่ำนั้นสามารถสร้างได้เพียงยาฟื้นฟู ยิ่งไปกว่านั้น ประสิทธิภาพของมันก็ยังต่ำกว่าโพชั่นที่ขายในร้านค้าซะอีก!
ผู้เล่นนั้นจำเป็นที่จะต้องเป็นนักปรุงยาระดับกลาง ก่อนที่พวกเขาจะสามารถสร้างยาฟื้นฟูระดับต่ำได้ และต้องเป็นนักปรุงยาระดับสูง ก่อนที่พวกเขาจะสามารถสร้างยาฟื้นฟูระดับกลางได้
ถึงแม้ว่าอาชีพพวกนี้จะไม่ได้เป็นอาชีพสำคัญในเกม แต่การที่จะฝึกฝนมันให้มีระดับสูงนั้นไม่ได้ง่ายเลย แม้กระทั่งกิลด์ใหญ่ๆนั้นก็ต้องการที่จะสร้างขึ้นมาสักคน มันจำเป็นที่จะต้องใช้เวลาหลายเดือน
ด้วยเหตุนี้การสร้างยาฟื้นฟูระดับกลางในช่วงเวลานี้ของเกมนั้นมีค่าอย่างมาก!
ยาน้ำยิ่งเป็นอะไรที่มีค่ายิ่งกว่า พวกมันนั้นให้บัฟที่มากขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นพวกNPCในร้านค้านั้นขายยาน้ำในราคาที่สูงเกินไปอีกด้วย
อย่างไรก็ตาม ผู้เล่นไม่สามารถที่จะทำอะไรกับมันได้เลย พวกเขาไม่มีทางเลือก และจำเป็นที่จะต้องใช้มัน ยิ่งไปกว่านั้น ตั้งแต่ช่วงเบต้าเทสต์ ไม่เคยมีผู้เล่นคนไหนพบกับอาชีพที่สามารถสร้างยาน้ำได้มาก่อน!
ถึงแม้ว่าหลี่ซัวนั้นจะเป็นผู้เชี่ยวชาญในการเล่นเกม ความสามารถของเธอนั้นก็ปานกลาง เธอนั้นสามารถที่จะทำงานในสตูดิโอหาเงินได้ และในตอนนี้เธอก็เป็นหนึ่งในอาชีพที่ทุกคนต่างตามหา! สำหรับเธอแล้วอาชีพลับแบบนี้นั้นมีค่ามากกว่าอาชีพลับไหนๆ
“นั่นมันดีใช่ไหม? สร้างอะไรสักอย่างให้ผมดูที…”เมื่อฟังคำอธิบายของหลี่ซัวแล้ว หวังหยู่ก็ต้องการดูว่าอาชีพลับของเธอนั้นสามารถที่จะทำอะไรได้
“ยาน้ำนั้นจำเป็นที่จะต้องใช้วัตถุดิบและยาฟื้นฟูระดับกลางก็จำเป็นที่จะต้องใช้สูตรยา….”หลี่ซัวตอบกลับอย่างเศร้าโศก
“สูตร?”
“อื้ม ในตลาดตอนนี้ สูตรยาฟื้นฟูระดับต่ำนั้นมีราคาประมาณ 10เหรียญทอง สูตรยาฟื้นฟูระดับกลางนั้นยังไม่ได้ปรากฏขึ้นเลย”หลี่ซัวถอนหายใจ
“เธอหมายถึงอะไรแบบนี้งั้นเหรอ?”เมื่อฟังคำอธิบายหลี่ซัว หวังหยู่ก็ยื่นมือเข้าไปในกระเป๋าและหยิบกระดาษที่มีร่องรอยเขียนไว้
เมื่อเห็นกระดาษแผ่นนั้น ตาของหลี่ซัวก็แทบจะหลุดออกมาจากเบ้าแล้วเธอก็อุทาน “สูตรยาฟื้นฟูระดับกลาง! พี่เอามันมาจากไหนกันเนี่ย!”
“วาร์ตันดรอปมัน!”หวังหยู่ตอบกลับ
ที่จริงแล้วหวังหยู่สันนิษฐานไว้ว่าสูตรยานี้มันไร้ค่า ดังนั้นเขาจึงเอามันมา เมื่อเห็นปฏิกิริยาของหลี่ซัวแล้วเขาก็ตระหนักได้ว่ามันมีค่าอย่างไม่น่าเชื่อ
ในเวลาเดียวกัน หวังหยู่ก็ก่นด่าพวกโง่เง่าในนิกายซวนเฉินอย่างเงียบๆ พวกเขารู้ว่ามันมีคุณค่ามากแค่ไหนและพวกเขาก็ปล่อยให้เขาเอามันไปอย่างง่ายดาย….พวกเขานั้นเป็นคนที่จริงใจจริงๆ….
“ฉันไม่สามารถที่จะรับของล้ำค่าแบบนี้ได้…”หลี่ซัวตื่นตระหนก
ถ้ามันเป็นสิ่งอื่น หลังจากนั้นหลี่ซัวก็ไม่มีปัญหาที่จะรับมัน อย่างไรก็ตามสูตรยานี้มีค่ามากกว่าร้อยเหรียญทอง ถ้ามันถูกประมูล! พร้อมกับอัตราแลกเปลี่ยนในตอนนี้มันก็มากกว่าแสนดอลลาร์ซะอีก! ไม่สำคัญว่าพวกเธอนั้นใกล้ชิดกันแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถที่จะรับอะไรแบบนี้ได้ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รู้ว่าหวังหยู่นั้นให้สกิลที่ล้ำค่ากับคนอื่นไปแล้วด้วยซ้ำ
“เธอกำลังคิดอะไรของเธออยู่? ผมจะขายมันให้กับเธอ”หวังหยู่ตอบกลับ
หวังหยู่นั้นอาจจะขาดประสบการณ์ในโลกความเป็นจริง แต่เขาก็ไม่ใช่คนโง่ ยิ่งไปกว่านั้น เขานั้นก็ไม่ใช่คนประเภทที่ร่ำรวย ถ้าเขาไม่รู้ราคาของมันและให้มันไปก็จะไม่เป็นไร แต่ในตอนนี้ เขานั้นรู้เกี่ยวกับมันการที่จะให้หลี่ซัวนั้นจะเป็นความคิดที่ผิดอย่างงั้นเหรอ?
ตั้งแต่ที่พวกเขาอาศัยอยู่ภายใต้เพดานเดียวกัน ในสถานการณ์แบบนี้มันจะน่าอึดอัดอย่างมาก!
“ราคาตลาดของมันเท่าไหร่?”หวังหยู่ถาม
“120เหรียญทอง”
“ถ้าอย่างงั้น ตั้งแต่ที่พวกเรารู้จักกัน 100เหรียญก็พอแล้ว!’หวังหยู่พยักหน้า
“นี่มัน….หนูไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้น…”หลี่ซัวพึมพำอย่างอ่อนแอ
“ไม่เป็นไร เธอก็ติดผมไว้ก่อนละกัน! เธอก็ไม่สามารถที่จะหนีไปได้อยู่แล้วนี่!”หวังหยู่หัวเราะเบาๆ
หลี่ซัวนั้นเปลี่ยนไปจากสตูดิโอหาเงินที่ต้อยต่ำ และกลายเป็นอาชีพที่คนอยากได้มากที่สุด ดังนั้นมันจึงไม่ต้องกังวลว่าเธอจะไม่สามารถหาเงินได้เลย
“ขอบคุณมาก พี่ชายหยู่..”หลี่ซัวพยักหน้าแล้วเธอก็รับสูตรยาจากหวังหยู่
“ก็ดี ถ้าอย่างงั้นมันไม่มีอะไรอื่นอีกละก็ ถ้าอย่างงั้นผมจะไปก่อนละ ผมยังมีเควสที่ต้องไปเคลียร์อีก”หวังหยู่พูดแล้วเขาก็จากไป
“ยังมีคนมีชีวิตอยู่หรือเปล่า? พวกนายต้องการที่จะเคลียร์ดันเจี้ยนไหม?”หวังหยู่ส่งข้อความในแชทกิลด์แล้วเขาก็ออกจากร้านยา
“เคลียร์ไปแล้ว!”โบซอนและที่เหลือตอบ
“พวกเราสามารถที่จะเคลียร์ดันเจี้ยนได้เพียงครั้งเดียวต่อวันนะ นายรู้ไหม! พวกเราส่งข้อความหานายเป็นจำนวนมากแต่นายก็ไม่ได้ตอบ นายจำได้หรือป่าวว่ามีพวกเราอยู่ด้วย? พี่ชายหยู่ นายเป็นผู้เชี่ยวชาญอันดับหนึ่ง ดังนั้นนายไม่สามารถที่จะทำตัวแบบนี้ได้นะ”รัศมีฤดูใบไม้ผลิหยอกล้อกับหวังหยู่
เมื่อเปิดบันทึกช่องแชท หวังหยู่ก็ค้นพบว่าประมาณสี่สิบนาทีก่อน พวกเขาก็ส่งข้อความมาหาเขา อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ที่เขาต่อสู้กับโฮวาร์ดอยู่ เขาก็ไม่มีเวลาที่จะเปิดช่องแชท
“ผมไม่รู้ว่าพวกนายทำมันแล้วและมีคนเพียงพอ…”หวังหยู่ตอบกลับ ถึงแม้ว่าเขาจะระดับ18แล้ว เขาก็ยังไม่เคยทำเควสของดันเจี้ยนระดับ 15ได้เสร็จเลย
“ก็เหี้...ละ! มันเป็นเควสดันเจี้ยนระดับ15เท่านั้น! มาที่นี่เช้าวันพรุ่งนี้! ว่าแต่นายไปไหนมา?”รัศมีฤดูใบไม้ผลิด่า
“ไปช่วยคนอื่นทำเควสมา!”
“ผู้หญิง?”
“ผู้หญิง!”
“ผู้หญิงคนไหนกัน?”ทันทีที่พวกเขานั้นพูดเกี่ยวกับผู้หญิง ไร้ความกลัวก็เข้ามาในแชททันที
“ไอ้เหี้...!”ที่เหลือก็เริ่มที่จะสาปแช่ง
“ชายหนุ่มอย่างนายนั้น ถ้าภรรยาของนายพบว่านายกำลังเล่นเกมกับสาวคนอื่นละก็ เธอจะไม่ตัดอินเตอร์เน็ตนายงั้นเหรอ? นายควรที่จะสำนึกการกระทำของนายไว้ด้วยนะ!”รัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นตัดสินใจที่จะทำตัวเป็นเหมือนคนเฒ่าคนแก่สักครั้งหนึ่ง
“โอ้ ไม่เป็นไร พวกเราอาศัยอยู่ด้วยกัน…”หวังหยู่ตอบกลับเบาๆ
“เหี้....! เทพเจ้ากระทิงเหล็ก คว...ของนายนี่มันใหญ่ขนาดไหนกัน?”ขุนนางครอทตะโกนด้วยความตกตะลึง
ในช่วงเวลานี้ของปี การหาภรรยานั้นเป็นเรื่องที่ยากอย่างไม่น่าเชื่อ ผู้คนที่สามารถหาชู้ได้นั้นเป็นยิ่งกว่าสัตว์ประหลาด และใครก็ตามที่มีทั้งภรรยาและชู้อยู่ด้วยกันนั้นเป็นเหมือนกับพระเจ้า!”
“เหี้...! กระทิงเหล็กได้ภรรยาด้วยหน้าแบบนั้นนี่นะ? พ่อคนนี้แม่งโคตรหล่อ และก็ยังโสดอยู่!”หมิงตู่ตะโกนอย่างกราดเกรี้ยว
“พวกนายกำลังพูดอะไรอยู่? พวกเราเป็นเพื่อนกัน!”สุดท้ายแล้วหวังหยู่ก็เข้าใจว่าที่เหลือนั้นสื่อถึงอะไรและรีบอธิบาย
“ได้โปรด! พวกนายอาศัยอยู่ด้วยกัน! ลุงกระทิง ไม่ใช่ว่าผมนั้นต้องการที่จะสอนลุงนะ แต่มันรับไม่ได้จริงๆ”ความทระนงตัวพยายามที่จะสอนหวังหยู่
“ไอ้เด็กน้อยอย่างนายจะไปรู้อะไร? ชู่! ไปเล่นที่อื่นไป๊! ผู้ใหญ่กำลังยุ่งอยู่!”สุดท้ายแล้วหวังหยู่ก็เข้าใจว่านิกายซวนเฉินจะไม่เข้าใจ ดังนั้นเขาจึงรีบเปลี่ยนหัวข้อ “โอ้ใช่ ผมได้หนังสือสกิลสองเล่ม พี่ฤดูใบไม้ผลิต้องการพวกมันไหม?”
“สกิลอะไร? นายควรที่จะรู้ไว้ว่าชายแก่คนนี้มีความต้องการของมันอยู่ในระดับที่สูงมาก ดังนั้นมันจะต้องไม่เป็นขยะ!”รัศมีฤดูใบไม้ผลิประกาศ
แล้วหลังจากนั้นหวังหยู่ก็ส่งรูปภาพเข้าไปในแชทกิลด์
