บทที่ 31 คลื่นใต้น้ำ
บทที่ 31 คลื่นใต้น้ำ
“OK เธอพูดถูกแม้ว่าทรัพยากรของเราจะหมดไปแต่เราก็ไม่ควรจะมีชีวิตแบบขอทานการแปรงฟันควรใช้เพียง 1 ใน 3 ของน้ำในขวดเท่านั้นก็เพียงพอแล้ว แต่อย่าหวังสูงเกี่ยวกับการอาบน้ำล่ะ” หลิวกำตกลงในข้ออ้างของลูลู่
“หัวหน้าคุณเป็น คนใจดีจริงๆ” หลังจากที่พังฮั่วพบว่า หลิวกำ ไม่ได้ใช้ขวานในการฆ่าลูลู่ แต่เขายังเห็นด้วยกับคำแนะนำของลูลู่ ในที่สุดเขาก็ผ่อนคลายได้
จากมุมมองของพังฮั่ว และลูลู่ ไม่ได้มีจุดประสงค์อะไรเป็นพิเศษเพียงแค่ หลิวกำ ต้องผ่อนปรนให้กันและกัน ถ้าพวกเขาขอร้องในสิ่งที่ไม่จำเป็นเกินไปพวกเขาอาจทำให้หลิวกำโกรธได้จากนั้นพวกเขาก็จะโดนฆ่าหรือไม่ก็โดนปล่อยทิ้งไว้
หลังจากที่แปรงฟันแล้ว หลิวกำ ก็ได้จัดเวรยามในการนอน อันดับแรกพังฮั่วและลูลู่จะต้องนอนห้องเดียวกันเนื่องจากลูลู่นอน 2 คนในห้องเดียวกันนั้นไม่เหมาะสมแต่อย่างไรก็ตามถ้าให้เธอไปนอนคนเดียวที่ชั้น 2 มันก็น่ากลัวเกินไป
นอกจากนี้ทั้งสองคนเป็นเพศชายสามารถที่จะทำอะไรเธอก็ได้ ระหว่างชั้นที่ 3 และชั้นที่ 2 ก็ไม่มีอะไรมาปิดบังเป็นทางสุดท้ายแล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือบนชั้นที่ 2 เต็มไปด้วยกลิ่นซอมบี้ที่เน่าเปื่อยคาเตียงยังคงมีเมือกเหลวสีเหลือง ลูลู่ ไม่สามารถทนได้
เมื่อเทียบกับชั้น 2 ชั้นที่ 3 สะอาดมากกว่าสุดท้ายลูลู่ ก็เลือกนอนในห้องเดียวกันกับชายทั้งสองที่ชั้น 3 พังฮั่ว เป็นสุภาพบุรุษอย่างแท้จริงเขาอาสานอนบนพื้นโดยให้ลูลู่นอนเตียง ลูลู่รับข้อเสนออย่างว่องไวและ นอนบนเตียง
เตียงที่ชั้น 3 เป็นของเจ้าของร้านผู้หญิง เตียงสบายมากๆเพราะผ้าปูที่นอนสะอาดและไม่ได้เปื้อนเลือดของซอมบี้หรือของเหลวที่น่ารังเกียจอื่นๆ
หลิวกำ ย้ายเก้าอี้ไปที่ระเบียงเพื่อเขาสามารถทำหน้าที่เป็นยามในช่วงแรกได้หลิวกำพบนาฬิกาในร้านขายของชำและตอนนี้เวลาก็ประมาณ 5 ทุ่มเมื่อถึงเวลาตี 2 หลิวกำ จะปลุกให้พังฮั่วมาเปลี่ยนเป็นเวร 2 และเมื่อถึงเวลา 5 โมงเช้าพังฮั่วจะปลุกลูลู่
“การเสียชีวิตของหวังชางเชินนั้นน่ากลัวเกินไป”ลูลู่ที่นอนบนเตียงพูดกลับพังฮั่ว ด้วยเสียงเบาเบาเห็นได้ชัดว่าเธอยังไม่หายจากอาการตื่นกลัวเมื่อเห็นความตายของหวังชางเซิน
“ใช่ผมเห็นด้วย ผมก็ไม่อยากตายเหมือนกัน อย่างไรก็ตามปัญหาคือเกมเนี่ยมันเหมือนจริงเกินไป สิ่งที่เรารู้สึกมันเป็นของจริงทั้งหมดแล้วความรู้สึกเจ็บปวดต้องเป็นของจริงอย่างแน่นอน”พังฮั่วเห็นด้วยกับลูลู่
เมื่อแห่งการตายของหวังชางเชินทำให้เกิดความช็อคในจิตใจของพังฮั่ว เวลาเดียวที่เขาเคยเห็นคนกำลังจะตายก็คือตอนที่อยู่ในโรงหนังที่ดูหนังสยองขวัญหรือหนังที่เต็มไปด้วยเลือด
ความตายที่น่าสยดสยองแบบนี้มากเกินไปสำหรับเขา
“เจ้าอ้วนคุณคิดยังไงกับตัวตนของหลิวกำ?” ลูลู่ บีบที่ข้างเตียงและกระซิบเบาๆ บุคลิกของพังฮั่ว ดีมากเขาเป็นแฟนคลับตัวยงของเธอและยังคอยดูแลเธอทำให้เธอไว้วางใจเขามาก
“หัวหน้าหลิวน่ากลัวและแข็งแรงมากๆถ้าอยู่กับเขาแล้วปลอดภัยแน่นอน” พังฮั่ว กระซิบกับไปที่ลูลู่เขามองไปที่ระเบียงอย่างเงียบๆกังวลเล็กน้อยว่า หลิวกำ จะได้ยินที่เขาพูดกัน
“ใน ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ในอันตรายดังนั้นเขาจึงทำตัวแบบนี้ได้แต่ฉันคิดว่าถ้าเราเจอปัญหาจริงๆเขาคงจะทิ้งเราแน่ๆ”ลูลู่กระซิบกลับ เกี่ยวกับเรื่องการแปรงฟันที่เธอปะทะกับ หลิวกำ ทำให้หัวใจของเธอตื่นเต้นมาก เธอรู้สึกกังวลว่า หลิวกำ จะเอาชนะเธอด้วยความโกรธโชคดีที่เขายอมรับความคิดเห็นของเธอและจบลงอย่างสวยงาม
เพราะรู้สึกว่าพังฮั่วและตัวเองนั่นไร้ประโยชน์ นอกจากนี้ปัญหาของเด็กผู้หญิงไม่ใช่แค่เรื่องเล็กน้อยอย่างเรื่องแปรงฟัน ตอนที่เธอกำลังแปรงฟันแท้แอบย่องไปที่ชั้น 2 เมื่อหลิวกำไม่ได้มองมาเธอแอบใช้น้ำเล็กน้อยเพื่อทำความสะอาดส่วนลับของเธอ
เธอเป็นผู้หญิงที่สวยและหาได้ยากเธอไม่สามารถทนความสกปรกที่จะไม่ล้างมันได้แล้วมันเป็นภาระเพิ่มเติมที่เธอต้องเจอ
“คุณคิดว่าตอนนี้เรามีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้ไหม?”พังฮั่วถามลูลู่เบาๆ
“เขาฆ่าแดงน้อย”ลุลู่ตอบพังฮั่ว เธอกำลังพูดถึงผู้เล่นผมสีแดงที่ติดอยู่กับเขาบนหลังคาเมื่อพวกเขาเพิ่งเข้ามาสู่โลกใบนี้ เธอให้ชื่อเล่นกับทุกคนส่วนอีก 2 คนที่เหลือนั้นคือเขียวน้อยและเหลืองน้อย แม้ว่าทั้งสามคนจะปากมากไปหน่อยแต่ก็สามารถพบเห็นได้ตามคนทั่วไป
“แดงน้อยจริงๆแล้วมีความผิดเพียงเล็กน้อย..”พังฮั่วตอบลูลู่
“เขายังเด็กอยู่ นอกจากนี้สถานการณ์ยังเลวร้ายมันจึงทำให้เขาตัดสินใจขโมยอาหารไม่ว่าในกรณีใดๆก็ตามมันไม่ควรที่จะเป็นโทษตาย อย่างไรก็ตาม หลิวกำ กับฆ่าเขาง่ายๆ…”ลูลู ่พูดด้วยอาการถอนหายใจ
“นี่คือ The Trembling World ไม่ใช่โลกที่เรารู้จัก ในโลกนี้เต็มไปด้วยซอมบี้สิ่งที่หัวหน้าบอกถูกต้องแล้วการอยู่รอดคือสิ่งที่สำคัญที่สุด เรื่องเกี่ยวกับกฎหมายหรือระเบียบอะไรก็แล้วแต่เราไม่สามารถนำมาใช้กับที่นี้ได้..” พังฮั่วกล่าวกับลุลู่
“นายโดนล้างสมองจากเขาแล้ว”ลูลู่กล่าวพร้อมถอนหายใจ
“ผมไม่ได้ถูกล้างสมองโดยเขาแต่สิ่งที่ผมรู้สึกก็คือเขาพูดถูกถ้าผมไม่แข็งแรงพอพอกับเขา..ผมก็ไม่สามารถปกป้องคุณได้วิธีเดียวที่จะรักษาความปลอดภัยนี้คือต้องอยู่กับ หลิวกำ และต้องปฏิบัติตามกฎและการตัดสินใจของเขา”พังฮั่วถอนหายใจขณะตอบ
“เจ้าอ้วน..ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนดีแต่….จะทำยังไงถ้า...เขาพยายามที่จะล่วงเกินฉัน? คุณจะปกป้องฉันได้ไหม?” ลูลู่ถามพังฮั่ว
เธอเป็นเด็กผู้หญิงและเธอยังสวยมากด้วย หลิวกำ ดูก้าวร้าวเธอรู้สึกไม่ค่อยสบายใจแม้ว่า หลิวกำ ไม่ได้ทำอะไรเธอแต่ใครจะรู้ว่าเขาจะพยายามทำอะไรกับเธอในอนาคตหรือไม่?ตอนที่ผู้ชายหน้ามืดขึ้นมาเขาสามารถจะทำอะไรก็ได้
“เขา….เขา ผมไม่คิดว่าเขาเป็นคนแบบนั้น” พังฮั่วตอบลูลู่ในมุมมองของเขาถ้า หลิวกำ เป็นคนประเภทนั้นเขาคงล่วงเกินลูลู่มานานแล้ว เขาคงไม่สนใจว่าพังฮั่ว จะอยู่ตรงนี้หรือไม่ ตั้งแต่ หลิวกำ ไม่ได้ทำอะไรก็หมายความว่าเขาจะไม่ทำ
“เราต้องช่วยกัน!ฉันจะไม่ทิ้งคุณและคุณก็จะไม่ทิ้งฉันด้วยใช่ไหม?” ลูลู่แนะนำและถามพังฮั่ว ในโลกที่โหดร้ายนี้มันเป็นอันตรายกับผู้ที่อ่อนแอแต่ถ้ารวมกันอยู่เป็นกลุ่มเพื่อที่จะเอาชีวิตรอดก็ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้
“ครับ! ผมจะไม่ทิ้งคุณ”พังฮั่วรีบยืนยันกลับลูลู่และสัญญากับเธอ
ลูลู่เป็นสาวที่มีเสน่ห์มากในขณะที่พังฮั่ว เป็นเด็กอ้วน ในความจริง พังฮั่วเพียงแต่สามารถมองเธอได้จากการออนไลน์ของเธอเท่านั้นถ้าเขาโชคดีหน่อยคงจะมีโอกาสได้เห็นหน้าของเธอตามถนนแต่อย่างไรก็ตามตอนนี้เขามีโอกาสใช้เวลาและอยู่ใกล้ชิดกับเทพธิดาของเขา ดังนั้นเขาจึงรู้สึกมีความสุขมากและแน่นอนว่าพยายามอย่างที่สุดที่จะทำให้เธอพอใจ
“เจ้าอ้วน..ในอดีตแม้ว่าคุณจะให้การสนับสนุนฉันอยู่เรื่อยเรื่อยๆแต่ฉันก็ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับคุณเลยเรื่องนี้ฉันอยากจะขอโทษจริงๆ”ลูลู่บอกกับพังฮั่ว