ไข่มังกรและอดีตของจุนซัน

ตอนที่24 ไข่มังกรและอดีตของจุนซัน

 

เทียนถางลืมตาขึ้นปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมาจำนวนมากมายมหาศาล มันจ้องมองไปล้อมรอบและได้เห็นโลกใบใหม่เพราะว่าด้วยระดับพลังยุทธระดับมังกรทำให้ปราณในร่างกายของเทียนถางแข็งแกร่งขึ้นอย่างมิน่าเชื่อ

 

ประสาทสัมผัสของเทียนถางทำให้มันรับรู้ได้ถึงพลังอำนาจที่ประหลาดทั่วทั้งโลกบนอากาศบนพื้นโลก มันรับรู้ได้ว่าพลังประหลาดทั้งหมดนี้คือพลังของผืนฟ้าและผืนโลกและมันคือพลังของสวนสมุนพรเหล่านี้ด้วยเทียนถางสามารถที่จะมองเห็นสีสันของพลังทั้งหมดนี้และแยกแยะสีสันของพลังต่างๆได้

 

“สีดำ สีทอง สีเขียวเข้ม สีฟ้า นี้คือปราณของข้าหรือ”เทียนถางกล่าวออกมาเมื่อจ้องมองมาที่ร่างกายของมันและมันได้มองเห็นพลังปราณสี่สีที่หลั่งไหลออกมาจากร่างกายของมันและนั้นทำให้เทียนถางขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะว่าพลังปราณเหล่านี้สามารถที่จะมองเห็นได้หรือเพราะว่ามันเคยถูกจุนซันจ้องมองและคงเห็นพลังปราณทั้งสามก่อนหน้านี้เป็นแน่

 

“ข้าจำเป็นต้องปกปิดกลิ่นอายของพลังปราณทั้งสี่นี้”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังแววตาของมันเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและได้เริ่มหลับตาลงและเริ่มโคจรพลังปราณและเริ่มปิดรูขุมขนทั่วร่างกายของมันทันทีและนั้นทำให้กลิ่นอายของพลังปราณทั้งสี่หยุดการส่งกระแสพลังปราณออกมาทันทีปรากฏรอยยิ้มขึ้นที่หน้าของเทียนถางเพราะตอนนี้มันทำได้สำเร็จได้อย่างง่ายดายเลยเทียนถางจึงได้ทดสอบเปิดปิดรูขุมขนต่อทันที

 

“เทียนถางเจ้าบรรลุระดับมังกรแล้วเช่นนั้นหรือ”เทียนถางนั่งอยู่ใจกลางบ่อน้ำและมีคนสามคนเดินเข้ามาหามันหนึ่งคือจุนซันหนึ่งคือจุนซันจิงและอีกหนึ่งคือฉิงเทียน เมื่อทั้งสามเข้ามาด้านในก็ประหลาดใจที่มิสามารถที่จะจับสัมผัสพลังยุทธจากร่างกายของเทียนถางได้เมื่อเทียนถางลืมตาขึ้นมันก็จ้องมองไปที่ทั้งสาม จุนซันที่อยู่ในระดับราชันย์สามารถที่จะสัมผัสได้ถึงพลังปราณที่อยู่ล้อมรอบร่างกายของเทียนถางได้มันจึงกล่าวออกมาอย่างประหลาดใจ

 

“ใช้แล้วขอรับอาจารย์”เทียนถางกล่าวตอบอย่างเย็นชาเช่นเดิมนั้นทำให้ทั้งสามตกตะลึงเป้นอย่างมากที่เทียนถางแข็งแกร่งได้รวดเร็วเช่นนี้

“ดี ดี ดีมากศิษย์ตอนนี้เจ้าก็สามารถที่จะรับการฝึกจากข้าได้”จุนซันกล่าวออกมาอย่างมีความสุขพร้อมกับที่มันหัวเราะออกมาอย่างมีความสุขมากมาย นั้นทำให้จุนซันจิงและฉิงเทียนตกตะลึงแต่ก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขเช่นกันและนั้นทำให้เทียนถางเต็มไปด้วยความสับสนเล็กน้อย

 

“ว่าแต่พวกท่านมาหาข้ามีสิ่งใดหรือ”เทียนถางกล่าวถามออกมาอีกครั้งเพราะมันต้องการรู้ว่าทั้งสามมีสิ่งใดจึงได้มาหามันเช่นนี้

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าคงลืมไปแล้วนะเพราะเอาแต่ฝึกเช่นนี้ วันนี้วันเกิดของเจ้านะเด็กน้อย”ฉิงเทียนหัวเราะออกมาเสียงดังและกล่าวออกมาอย่างขบขันนั้นทำให้เทียนถางขมวดคิ้วเดข้าหากันและเริ่มตรวจสอบความทรงจำของมันตอนนี้เป็นวันเกิดของมันนี้เอง นั้นทำให้เทียนถางเต็มไปด้วยความสับสนเล็กน้อยก่อนที่จะพยักหน้าตอบอย่างเย็นชาเช่นเดิม

 

“เอาละไปเถอะน้องโจรอเจ้าอยู่ที่ห้องโถงประจำนิกายนะ”จุนซันกล่าวออกมาอย่างจริงจังอีกครั้งนั้นทำให้เทียนถางประหลาดใจมากเพราะไม่คิดว่าบิดาของมันจะเดินทางมาเช่นนี้ เทียนถางรีบพุ่งเข้ามานั่งรถเข็นทันทีและทั้งสี่ก็เดินทางไปที่ตำหนักหลังของนิกายอย่างช้าๆ

 

“ทุกคนมากันหมดเลยหรือนี้”เทียนถางและกลุ่มมาถึงยังห้องโถงประจำนิกายเมื่อมาถึงภาพแรกที่ปรากฏคือครอบครัวของมันทุกคนมาอยู่รวมกันทั้งหมด เทียนโจ เทียนหยิน เทียนหยาง เทียนยี่และคนตระกูลเทียนอีกเล็กน้อย และเหลาสหายของมันกับคนของกลุ่มจักรพรรดิฟ้า เทียนถางกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มและนี้ก็เป็นอีกไม่กี่ครั้งที่จะได้เห็นรอยยิ้มของเทียนถาง

 

“วันนี้วันเกิดของเจ้าพวกเราได้นำของขวัญมากมายมาให้เจ้านะ ฮิ ฮิ”เทียนโจกล่าวออกมาอย่างมีความสุขและนั้นทำให้ทุกยิ้มและได้นำของขวัญมากมายออกมา และนี้เป็นหนึ่งในมิกี่ครั้งที่ทำให้เทียนถางมีความสุขเป็นอย่างมากเช่นนี้

 

“นี้ของข้าหรือ”แต่ก่อนที่เทียนถางจะได้ทำสิ่งใดก็ปรากฏกล่องสีแดงพุ่งเข้ามาหามันอย่างรวดเร็วและเทียนถางสามารถที่จะหยุดมันได้เพียงแค่โบกมือเท่านั้น เทียนถางจ้องมองไปที่จคนที่ขวางมานั้นคือจูหลินนั้นเอง ปรากฏรอยยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยสีหน้าขบขันนั้นทำให้จูหนิงขบขันและจูหลินหน้าแดงขึ้น

 

“เอาเถอะ ขอบใจเจ้ามาแต่ตอนนี้เชิญทุกคนดื่มกินกันเถอะเพราะอาจารย์ข้าจะเป็นคนจ่ายทุกอย่างเอง” เทียนถางยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างขบขันนั้นทำให้จุนซันส่ายหัวอย่างสนุกสนานจากนั้นทุกคนก็ยิ้มและเริ่มดูดกินกันอย่างมีความสุข เทียนถางได้รับของขวัญมากมายและบิดาและพี่น้องของมันภูมิใจในตัวมันเป้นอย่างมาก

 

“พี่ใหญ่พวกเราแข็งแกร่งขึ้นมาแล้วนะท่านพี่แข็งแกร่งเพียงใดแล้วพวกเราอย่างรู้”เทียนหยางและเทียนหยินเต็มไปด้วยความสนุกสนานมันกล่าวถาม เทียนถางด้วยสีหน้ามีความสุขเทียนถางปลดปล่อยพลังยุทธออกมาเล็กน้อยนั้นทำให้ทุกคนตกตะลึงทันทีเมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของผู้ที่อู่ในระดับมังกรและพลังยุทธยังน่าเกรงขามอย่างมากอีกด้วย

 

“เจ้าเป็นสัตว์ประหลาดหรือตนใดกันเจ้าจึงได้เติบโตได้รวดเร็วเช่นนี้”จูหลินพุ่งเข้ามาด้านข้างของเทียนถางก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างจริงจังนั้นทำให้เทียนถางยิ้มให้นางเล็กน้อย นางเต็มไปด้วยความเขินอายและถอยออกไปเล็กน้อย เทียนถางปกปิดพลังของมันอีกครั้งและมิแม้แต่จะสนใจความตกตะลึงของผู้คนอื่นเลย เทียนถางเริ่มเปิดกล่องของขวัญมากมายอย่างช้าๆ

 

“นี้มัน”เทียนถางได้รับของที่ดีและโอสถระดับสูงจำนวนมากแต่มันมิค่อยได้สนใจเท่าใดนักและเมื่อมาถึงกล่องของเทียนโจมันก็เปิดออกมาอย่างรวดเร็วที่อยู่ภายในคือสร้อยคอที่มีมณีสีฟ้าอยู่ใจกลาง เทียนถางตรวจสอบมันอย่างรวดเร็วและมันต้องตกตะลึงเพราะว่ามันสัมผัสได้ว่าสร้อยคอนี้คือ สร้อยคอฝากฟ้า เป็นสมบัติที่จะช่วยให้ดูดซับพลังจากผืนฟ้าได้รวดเร็วขึ้น

 

“ขอบคุณท่านพ่อ”เทียนถางกล่าวออกมาด้วยสีหน้าจริงจังทันที นั้นทำให้เทียนโจลูบหัวเทียนถางเบาๆด้วยรอยยิ้มนั้นทำให้เทียนถางมีความสุขมาก

“ความคิดของท่านราวกับข้ายิ่ง”แต่จู่ๆเมื่อจุหลินเห็นสร้อยคอของเทียนโจนางก็กล่าวออกมาอย่างสับสน นั้นทำให้ทุกคนจ้องมองที่นางเทียนถางเองก็ประหลาดใจจึงได้เปิดกล่องของนางทันทีปรากฏ สร้อยคอมือพื้นพิภพ มันคือสมบัติที่จะช่วยให้ดูดซับพลังของผืนพิภพได้รวดเร็วขึ้นหลายเท่า มันคือหนึ่งในสิ่งที่มีระดับเดียวกับสร้อยคอฝากฟ้าเลย

 

“โอ้....นี้เจ้า”เทียนถางประหลาดใจมาดแต่มิใช้แค่มันทุกคนเองก็ประหลาดใจเช่นกัน เทียนถางจ้องมองไปที่จุหลินและกล่าวออกมาด้วยสีหน้าจริงจังแววตาแสดงถึงความสุขมากมายมหาศาลจนจุหลินประหลาดใจนางเปลี่ยนกลับมาเป็นเขินอายก่อนที่จะหันหน้าหนีเทียนถางไป

 

“ขอบคุณมากนะ”เทียนถางกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มอีกครั้งถึงเทียนถางจะตาบอดข้างหนึ่งแต่นั้นก็มิได้ทำให้เสน่ห์ที่มากมายในฐานะภูตที่มีหน้าตาที่งดงามราวกับภูตของมันดูลดลงเลยแม้แต่น้อย และเมื่อเทียนถางยิ้มยิ่งทำให้มันมีเสน่ห์มากขึ้นหลายเท่าเลยคนจากนิกายมรกตเขียวขจีหลายคนต่างตกหลุมรักเทียนถางโดยที่มิอาจที่จะขัดขืนสิ่งใดได้เลย

 

“ขะ..ข้า”จุหลินกล่าวออกมาอย่างติดขัดหน้าของนางกลายเป็นสีแดงและเดินกลับไปที่นั่งของนางที่โต๊ะก่อนที่หยิบของทานอย่างเงียบและเทียนถางก็สวมใส่ของทั้งสองชิ้นก่อนที่จะเปิดกล่องของขวัญที่เหลือจนหมดอย่างรวดเร็วจนมาถึงกล่องสุดท้ายนั้นคือกล่องของจุนซันนั้นเองเทียนถางตั้งตารอกับของขวัญที่จุนซันนำมาให้มันมากที่สุด

 

“นี้มัน”เมื่อเทียนถางเปิดกล่องสีเงินออกมาก็ปรากฏพลังปราณที่รุนแรงพุ่งออกมาจำนวนมาก นั้นทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความตกตะลึงแม้แต่ตัวของเทียนถางเองเพราะพลังปราณที่รุนแรงนี้อยู่ในระดับราชันย์เลยก็ว่าได้และไม่ใช้แค่นั้นพลังปราณเข้านี้ยังทำให้เทียนถางเต็มไปด้วยความตื่นเต้นแม้นางพลังปราณที่รุนแรงก็หยุดลง

 

“เทียนถางนี้คือของขวัญจากข้ามันคือไข่ของมังกร”จุนซันเดินเข้ามาด้านข้างของเทียนถางและกล่าวออกมาพร้อมกับลูบหัวของเทียนถางเบาๆนั้นทำให้ทุกคนตกตะลึงแม้แต่เทียนถางเองเพราะมันมิคิดว่าจะได้รับของที่มีค่ามากมายมหาศาลเช่นนี้

 

“ไข่มังกรหรือ”ทุกคนเต็มไปด้วยความตกตะลึงเพราะว่าในความรู้ของทุกคนนั้นเผ่ามังกรได้ดับสูญไปมิต่ำกว่าพันปีแล้วในทวีปมังกรทองนี้มิมีมังกรมานานแสนนานแล้วเช่นกัน เทียนถางสับสนจนต้องพึมพำออกมาและมันได้ปลดปล่อยประสาทสัมผัสจำนวนมากเข้าสู่ไข่มังกรเมื่อประสาทสัมผัสเข้าถึงไข่มังกรมันก็เริ่มขยับ

 

“หรือเจ้าตอบสนองกับข้า”ทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเมื่อได้เห็นไข่ขยับเทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังแววตาของมันเต็มไปด้วยความยินดีก่อนที่จะปลดปล่อยพลังยุทธจำนวนมหาศาลออกมาทันทีไข่ขยับไปมาอย่างรวดเร็วทันที

 

“กลืนกินเข้าไปพลังของข้า”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างเย็นชาพลังยุทธที่มันปลดปล่อยออกมาค่อยๆมากขึ้นมากขึ้นจนน่าหวาดกลัวผู้คนมากมายที่อยู่ล้อมรอบกายมันถอยออกไปทันที เพราะมิอาจที่จะรับแรงกดดันจากพลังยุทธที่รุนแรงได้มีเพียงแค่สามคนที่มิได้หวั่นไหวกับพลังยุทธของเทียนถางก็คือ จุนซัน จูหลิน หลงอู่ เพียงสามคนเท่านั้นแต่ก็ยังแสดงอาการออกมาทางสีหน้าอยู่ดีพวกมันทั้งสามประหลาดใจมากกับพลังของเทียนถาง

 

ไข่มังกรค่อยๆขยับไปมาและเทียนถางสามารถที่รับรู้ว่าพลังยุทธที่มันปลดปล่อยมาถูกสูบเข้าไปภายในไข่มังกรอย่างรวดเร็วแต่นั้นก็มิเพียงพอที่จะทำให้มันฝังเทียนถางจึงได้หยุดลง เทียนถางลองครุ่นคิดดูมันคิดว่าคงจะต้องอยู่ในระดับผู้ยิ่งใหญ่เป็นอย่างต่ำเพื่อที่จะฝังไข่มังกรนี้

 

“ข้าคงต้องแข็งแกร่งกว่านี้”เทียนถางถอดพลังยุทธทั้งหมดออกมาก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยสีหน้าเย็นชาอีกครั้งและก็จ้องมองไปที่ทุกคนด้วยสายตาเฉยชาเช่นเดิมเพราะมิคิดจะเชื่อใจใครเต็มสิบส่วนมันคือได้จ้องมองไปล้อมรอบแต่ก็มิมีผู้ใดที่หวาดกลัวมันเลยมีแต่ความชื่นชมในดวงตาเท่านั้นเทียนถางเต็มไปด้วยความประหลาดใจมาก

 

“ข้าว่าข้าขอดื่มสักหน่อยแล้วกันนะ”เทียนถางกล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มเล็กน้อยเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศและนั้นได้ผลทุกคนกลับมาคึกคักและเริ่มดื่มกินกันอย่างมีความสุขเพราะตอนนี้ตระกูลเทียนได้รับทายาทที่แข็งแกร่งและกลุ่มจักรพรรดิฟ้าได้รับบุคคลที่แข็งแกร่งอย่างมหาศาลเข้ามาอยู่ในกลุ่มแล้ว ส่วนคนที่มีความสุขมากที่สุดกับเป็นจุนซันที่ศิษย์ของมันแข็งแกร่งอย่างหาตัวจับยากเช่นนี้

 

“ข้าควรจะไปพักสักเล็กน้อย”หลังจากเวลาผ่านไปจนถึงเช้าทุกคนก็ดื่มกินฉลองกันจนเมาเละเทียนถางกล่าวออกมาและสะบัดมือปล่อยผ้าห่มจำนวนมากออกมาห่มให้กับทุกคน หลังจากนั้นเทียนถางก็กลับมาที่บ้านพักของมันและนอนลงไปที่เตียงมันจ้องมองไปที่ไข่มังกรในมือ

 

“ข้าจะแข็งแกร่งเพื่อให้ไปนายของเจ้าให้ได้”เทียนถางกล่าวออกมาและไข่ก็ขยับตอบเล็กน้อยนั้นทำให้เทียนถางยิ้มออกมาก่อนที่จะหลับตาลงและหลับไป เวลาเดินไปอย่างรวดเร็วมินานก็ถึงเช้าวันต่อมาเทียนถางตื่นขึ้นมาพร้อมกับขนาดของไข่มังกรที่ใหญ่ขึ้นเล็กน้อยนั้นทำให้เทียนถางที่กำลังงัวเงียสับสนเล็กน้อยและรับรู้ว่ามันสามารถที่จะดูดซับพลังปราณได้ราวกับอสรพิษดำนั้นเองเทียนถางยิ้มออกมาก่อนที่จะส่งไข่มังกรลงไปภายในแก่นแท้แห่งวิญญาณทันที

 

“โอ้...ได้ผลหรือนี้”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างประหลาดใจเพราะไข่มังกรดูดซับพลังยุทธในร่างกายของมันอย่างรวดเร็วมาก และนั้นทำให้เทียนถางมิสามารถที่จะสร้างอสูรพิษดำตัวที่สามได้แต่เทียนถางสามารถที่ได้รับสิ่งที่แข็งแกร่งกว่ามาทดแทนแน่นอน เทียนถางยิ่มออกมาก่อนที่จะเข็นรถออกไปด้านนอกเพราะมันรู้ว่ามีคนคอยอยู่

 

“อาจารย์ดูท่าท่านคงต้องการจะสอนข้าเต็มที่แล้สินะขอรับ”เทียนถางออกมานอกห้องก็พบจุนซันที่กำลังยืนรอยยิ้มด้วยรอยยิ้มประหลาดบนหน้า เทียนถางกล่าวออกมาเพราะมันรู้ว่าอาจารย์รอเวลานี้มานานเพียงใดแล้ว จุนซันพยักหน้ารัวๆราวกับได้รับของที่มันชื่นชอบมา

 

“ท่านจะสอนสิ่งใดข้าหรือ”เทียนถางกล่าวถามออกมาอีกครั้งอย่างจริงจังทันที

“การตีเหล็ก”จุนซันกล่าวตอบด้วยรอยยิ้มนั้นทำให้เทียนถางขมวดคิ้วเข้าหากันการตีเหล็กนั้นมิได้สำคัญกับมันสักเท่าไหร่เพราะมันสามารถที่จะหาคนตีศาสตราวุธให้ได้ถึงมิมากก็น้อยเป็นแน่แต่ตอนนี้มันสามารถที่จะฝึกเอาไว้ใช้ในภายภาคหน้าก็มิได้เสียหายใดๆ เทียนถางจึงได้ตามจุนซันไปอย่างรวดเร็ว

 

“นี้มัน”หลังจากที่เดินทางมาถึงยังด้านหลังของบ้านพักของจุนซันมันก็เปิดประตูสีดำขนาดเล็กเท่ากับตัวคนออกมา และเทียนถางก็ตามเข้าไปปรากฏฐานตีเหล็กและศาสตราวุธมากมายที่มีขนาดมหึมาและยังมีศาสตราวุธที่แข็งแกร่งอีกมากมายเลยเทียนถางอุทานออกมาอย่างประหลาดใจเพราะมิคิดว่าสิ่งเหล่านี้จุนซันจะเป็นผู้สร้างขึ้น

 

“นี้คือความลับนะ ศิษย์ข้า ข้านะมิได้เป้นคนของทวีปมังกรทองนี้หรอกนะ”จุนซันที่ยืนอยู่ก็หันกลับมาจ้องมองที่เทียนถางก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างจริงจังแววตาของมันเต็มไปด้วยความเย็นชาและนั้นทำให้เทียนถางขมวดคิ้วเข้าหากันทันที

 

“ข้าเป็นคนของทวีปหมื่นสมุทรนะ ข้าเป็นช่างตีเหล็กที่แข็งแกร่งที่สุดที่นั้นแต่ก็ถูกขับไล่โดยบางคนที่มันเกลียดชังข้า เพราะข้าสร้างศาสตราวุธให้กับหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดแห่งทวีปพวกมันจึงได้เห็นข้าเป็นศัตรู ข้าจึงจำเป็นต้องหนี”จุนซันค่อยๆกล่าวออกมาอย่างจริงจังทุกคนที่กล่าวเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดเย็นชาดุร้ายและโกรธแค้น แต่เทียนถางก็ยังคงรับฟังอย่างสงบและครุ่นคิดถึงสิ่งต่างๆอย่างจริงจัง

 

“แต่ข้าต้องการที่จะสอนทุกอย่างให้เจ้านะเทียนถางศิษย์ของข้าเพราะว่าข้าต้องการให้เจ้ากลับไปที่ทวีปหมื่นสมุทร เพราะข้ารู้ว่าเจ้านั้นแข็งแกร่งและจะแข็งแกร่งขึ้นไปจนมิมีผู้ใดเทียบได้ ข้าอยากที่จะให้เจ้าพาข้ากลับไปหาครอบครัว หาคนที่กำลังรอข้าอยู่ถึงทักษะช่างตีเหล็กจะมิได้แข็งแกร่งหรือดีเพียงใดแต่ข้าต้องการที่จะใช้มันเป็นข้อแลกเปลี่ยนจะได้หรือไม่”จุนซันกล่าวออกมาอีกครั้งและได้จองมองมาที่เทียนถางด้วยสีหน้าวิงวอน

 

“ถึงมิต้องกล่ามากมายเช่นนี้ข้าก็จะช่วยเหลือท่านเพียงแค่กล่าวกับข้า”เทียนถางกล่าวออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง นั้นทำให้จุนซันตกตะลึงแต่ก็เปลี่ยนกลับมาเป็นยิ้มในเวลาต่อมันเต็มไปด้วยความสุขเพราะมันได้เลือกคนมิผิดจริงๆ

 

“ข้า...ข้า...ขอขอบคุณเจ้าจริงๆ”จุนซันกล่าวออกมาอย่างมีความสุขและมันค่าเข่าทั้งสองข้างลงมาที่ด้านหน้าของเทียนถางและกุมมือด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสน เทียนถางประหลาดใจมากและมันก็เต็มไปด้วยความสับสนแต่มันก็ยิ้มออกและพยุงอาจารย์ของมันขึ้น จุนซันนั้นเต็มไปด้วยความสุขที่มากล้น

 

“อาจารย์ข้าว่าท่านเลิกร้องไห้เถอะ”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างขบขันนั้นทำให้ให้จุนซันรู้สึกเขินอายมันรีบรู้ขึ้นเช็ดน้ำตาของมันออกมาและหันหน้าหนีเทียนถางไปทันที เทียนถางขบขันอยู่ภายในใจของมันก่อนที่จะเข็นรถตามจุนซันไป

 

“ข้าจะแสดงให้เจ้าได้เห็นถึงช่างตีเหล็กที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีปหมื่นสมุทร”จุนซันกล่าวออกมาอย่างจริงจังและถอดเสื้อของมันออกมานั้นทำให้เทียนถางตกตะลึงเพราะมิคิดว่าภายในการมองเห้นของมันร่างกายที่เปาะบางจะกลายเป็นกำยำและมีมัดกล้าที่แข็งแกร่ง ร่างกายของจุนซันค่อยๆขยายขึ้นเรื่อยๆและมันก็เดินไปหยิบค้อนขนาดใหญ่ออกมา

 

“ดูซะ”จุนซันเปลี่ยนท่าทีเป็นแข็งกล้าก่อนที่จะตะโกนออกมาและนั้นทำให้เทียนถางปลดปล่อยประสาทสัมผัสทั้งหมดของมันออกมาและจ้องมองไปที่ท่วงท่าทั้งหมดของจุนซัน สีหน้าและแววตาของจุนซันดูรุนแรงมันหยิบหินก้อนหนึ่งที่หนักอย่างน้อยร้อยตันขึ้นไปที่ฐานตีก่อนที่จะพุ่งขึ้นไปยืนเหนือฐานตีเพื่อเริ่มการตีเหล็ก

 

“ปัง ปัง ปัง”จุนซันยกค้อนขนาดใหญ่ขึ้นและฟาดลงไปที่หินพร้อมกับที่ค้อนของจุนซันได้ปลดปล่อยปราณธาตุเพลิงที่รุนแรงออกมาเผาผลาญหินนั้น จุนซันฟาดลงครั้งแล้วครั้งเล่าหินเริ่มเปลี่ยนรู้ร่างจากเป็นก้อนเริ่มแบนลงเรื่อยๆนั้นทำให้เทียนถางตกตะลึงเพราะการตีเหล็กเช่นนี้ทั้งแข็งแกร่งและงดงามไปในเวลาเดียวกันเทียนถางเต็มไปด้วยประทับใจมากและเริ่มหลงไหล่การตีเหล็กขึ้นมาโดยที่มันมิได้รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ