โอสถพิษสังหารหมื่นอสูร

ตอนที่ 14 โอสถพิษสังหารหมื่นอสูร

 

“ที่นี้มิใช้สถานที่ที่พวกเจ้าจะมาทะเลาะกัน”เทียนถางที่เข้ามาในร้านขายโอสถนั้นก็จ้องมองไปที่ชายหญิงที่กำลังทะเลาะกัน เทียนถางก็กล่าวออกมาอย่างดุร้ายนั้นทำให้ทุกคนที่อยู่ในร้านเต้มไปด้วยความตกตะลึงทันที นั้นทำให้ทั้งสองหยุดลงและพยายามที่จะกล่าวกับเทียนถางด้วยความเกรี้ยวกราดทันที

 

“ออกไป”หลงอู่คำรามออกมาเสียงดังกึกก้องจนทั่วทั้งเมืองได้ยินทั้งสองนั้นสั่นไปด้วยความหวาดกลัวก่อนที่จะรีบวิ่งหนีออกไป เทียนถางเลิกสนใจและเข็นรถไปที่ด้านหน้าชายชราเจ้าของร้านเต็มไปด้วยความหวาดกลัวแต่ก็มิได้หนีเพราะมันรับรู้ได้ว่าเทียนถางและหลงอู่มิได้ต้องการที่จะมาหาเรื่องมันแค่เพียงมาซื้อโอสถหรือสมุนไพรเท่านั้น

 

“ผู้เฒ่าช่วยหาโอสถให้ข้าสักเล็กน้อย”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังทันทีชายชราเต็มไปด้วยความเคารพและรีบรับกระดาษในมือของเทียนถางไปซื้อในกระดาษนั้นมีโอสถอยู่สามชิ้นคือหนึ่ง โอสถไร้ความรู้สึก สอง โอสถปกป้องจิตวิญญาณ สาม โอสถพิษสังหารพันอสูร ชายชราประหลาดใจมากแต่ก็มิได้กล่าวสิ่งใดก่อนที่จะหยิบโอสถทั้งหมดออกมาทันที

 

“นายท่านถ้ามิว่าสิ่งใดโปรดให้ข้าได้แนะนำบางสิ่งสักเล็กน้อย”ชายชราได้นำของทั้งหมดออกมาให้เทียนถางซึ่งเมื่อเทียนถางได้รับโอสถทั้งสามมานั้นทำให้เทียนถางเต็มไปด้วยความยินดีก่อนที่จะหันหน้ากลับเพื่อจากไปแต่ชายชราก็กล่าวออกมาอย่างจริงจัง นั้นทำให้เทียนถางหยุดก่อนที่จะหันกลับไปพยักหน้าทันที

 

“ตัวข้าก็มิได้ครอบครองของสิ่งใดมากมายนัก แต่ข้าต้องการที่จะขายมันให้ท่านนี้คือ โอสถพิษสังหารหมื่นอสูร มันทรงพลังมากกว่า โอสถพิษสังหารพันอสูร กว่าร้อยเท่า”ชายชราได้หยิบของบางสิ่งออกมาว่างบนโต๊ะมันคือกล่องสีแดงและก็กล่าวออกมาอย่างจริงจังก่อนที่จะเปิดกล่องออกมาพลังปราณพิษพุ่งออกมาอย่างรุนแรง

 

“เจ้าต้องการเท่าใดกัน”เทียนถางนั้นเต็มไปด้วยความสนใจก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างจริงจังทันทีเพราะว่ามันต้องการที่จะเพิ่มพลังปราณพิษแบะด้วยความโลภที่ปรากฏขึ้นมันจึงได้เต็มไปด้วยสุขมากเป็นอย่างมาก

“ข้าจะหายมันให้ท่านในราคาห้าร้อยล้านเหรียญแต่เพราะเป็นท่านข้าจะลดให้เหลือเพียงแค่สี่ร้อยล้านเหรียญเพียงเท่านั้น”ชายชรากล่าวออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ทันทีนั้นทำให้เทียนถางขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนที่จะโบกมือหลงอู่จึงได้ระเบิดพลังปราณออกมาอย่างมหาศาลเข้ากดทับทั้งร้านจนมันเริ่มสั่นสะเทือนและแตกออกอย่างช้าๆนั้นทำให้ชายชราเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและเสียใจที่ได้ทำเช่นนั้นไป

 

“ขออภัยนายท่าน ราคาของมันเพียงแค่หนึ่งร้อยล้านเหรียญเท่านั้นขอรับ”ชายชรารีบคุกเข่าก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัวนั้นทำให้เทียนถางโบกมือให้หลงอู่หยุดและได้สะบัดมือส่งเหรียญออกมาหนึ่งร้อยล้านเหรียญกองอยู่ที่พื้นและมันก็สะบัดมืออีกครั้งและเก็บกล่องสีแดงเข้าไปในแหวนก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับนิกายโดยมิได้สนใจชายชราอีกเลย

 

“หลงอู่เจ้าไปพักเถอะและข้าจะหาเงินมาคืนเจ้าแน่นอน”เมื่อกลับมาถึงที่บ้านพักเทียนถางก็กล่าวออกมาอย่างจริงจังทันทีและคืนแหวนมิติให้หลงอู่ แต่หลงอู่มิได้รับแหวนเลยก่อนที่จะจากไปอย่างรวดเร็วนั้นทำให้เทียนถางยิ้มและส่าหน้าก่อนที่จะหันกลับมาเพ่งสมาธิไปที่การฝึกของตน

 

เทียนถางเลิกสนใจทุกสิ่งและได้หยิบโอสถทั้งสี่ออกมาและได้โยนโอสถไร้ความรู้สึกเข้าไปในปากก่อนที่จะเริ่มเพ่งสมาธิไปที่การโคจรพลังปราณพิษจำนวนมหาศาลเข้าไปในอวัยวะภายในทุกชิ้นถึงโอสถจะช่วยได้แต่มันมิได้ทั้งหมดความรู้สึกเจ็บปวดมากมายเข้าถาโถมร่างกายของเทียนถางอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่มันทำให้เทียนถางรู้สึกหงุดหงิดคือพลังปราณธาตุพิษของมันนั้นมิเพียงพอมันจึงได้หยุดการโคจรปราณลง

 

“หรือข้าควรที่จะทำให้ก้อนปราณพิษแข็งแกร่งและเข้มข้นกว่านี้”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างเศร้าโศกก่อนที่จะหยิบโอสถทั้งสองเม็ดออกมาโอสถพิษสังหารพันอสูรและหมื่นอสูรอยู่ในมือของมัน และได้โยนโอสถพิษสังหารพันอสูรเข้าไปในปาก ก่อนที่จะเริ่มโคจรพลังปราณเข้าไปก้อนพลังปราณพิษทันที ก้อนพลังปราณของเทียนถางขยายขึ้นด้วยความเร็วสูง จนตอนนี้มันมีขนานที่เท่าเกาะตันเถียนแล้ว

 

“เกิดสิ่งใดขึ้น”เทียนถางพึมพำออกมาเพราะว่าตอนนี้ต้นไม้แห่งชีวิตได้เริ่มดูดซับพลังปราณพิษจำนวนมหาศาลของก้อนปราณพิษอย่างรวดเร็ว เทียนถางนั้นเต็มไปด้วยความสับสนแต่มันก็มิได้ขัดขวางสิ่งใดตอนนี้เทียนถางได้เริ่มโคจรพลังปราณไปที่ต้นไม้แห่งชีวิตเพื่อเพิ่มพลังในการดูดซับด้วยความเร็วที่มหาศาลขึ้น

 

“ฟุม ฟุม ตูม”เกิดเสียงบางดังขึ้นภายในร่างกายของเทียนถางและก็เกิดระเบิดขึ้นตอนนี้พลังปราณที่ล้อมรอบเทียนถางอยู่นั้นแตกออกเพราะว่าตอนนี้เกาะตันเถียนของเทียนถางนั้นได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วจนมันทำให้พลังปราณของเทียนถางเข้าสู่ระดับมนุษย์ขั้นที่เจ็ดแล้ว เทียนถางในตอนนี้ยินดีเล็กน้อยและได้ดูดซับพลังปราณของต้นไม้แห่งชีวิตต่อทันที

 

สามวันต่อมา

“ฟุมมมม”หลังจากผ่านไปสามวันก้อนพลังปราณพิษนั้นก็สลายหายไปพร้อมกับที่เกาะตันเถียนเปลี่ยนกลับมาเป็นหยกสีเขียว ต้นไม้แห่งชีวิตนั้นเปลี่ยนเป็นเขียวทั้งต้นมิว่าจะต้น ใบ กิ่ง ก้าน เทียนถางนั้นเต็มไปด้วยความสับสนแต่มันก็รับรู้ได้ว่าตอนนี้มันได้อยู่ในระดับมนุษย์ขึ้นที่แปดเป็นที่เรียบร้อยแล้วพร้อมกับที่เทียนถางนั้นได้ลืมตาขึ้น

 

“เฮ้อ..ก็คิกว่าข้าจะแย่แล้วเสียอีก”เทียนถางนั้นสะบัดมือเรียกกระบี่จักรพรรดิเยือกแข็งออกมาและมันมีสีเขียวมรกตงดงามมาก นั้นทำให้เทียนถางเต็มไปด้วยความโล่งใจเพราะว่าเทียนถางนั้นคิดว่ามันจะสูญเสียปราณธาตุน้ำไปเสียแล้ว เทียนถางถอนหายใจก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยสีหน้าที่โล่งใจและได้ยิ้มออกมาเพราะว่าตอนนี้มันคิดว่ามันสามารถที่จะดูดซับได้ทั้งปราณธาตุน้ำ น้ำแข็ง พิษและสายฟ้าแล้ว ซึ่งเกาะตันเถียนนั้นมีขนาดใหญ่ขึ้นถึงห้าเท่าเลย

 

เทียนถางนั้นเต็มไปด้วยความสุขก่อนที่จะเรียกโอสถออกมาหนึ่งเม็ด โอสถสังหารหมื่นอสูร และ ได้โยนเข้าไปในปากทันทีพลังปราณของโอสถระเบิดออกมาทันที เทียนถางเริ่มดูดซับมันอย่างรวดเร็วแต่พลังปราณของโอสถชิ้นนี้กับรุนแรงเกินกลัวที่มันจะทำสิ่งใด มันจึงได้เริ่มโคจรพลังปราณไปที่บ่อน้ำแห่งราชาภูตต่อทันที

 

“ฟุมมมม”บ่อน้ำแห่งราชาภูตนั้นเริ่มหมุนวนด้วยความเร็วสูงดูดกลืนพลังปราณพิษจำนวนมหาศาลไปทันที เทียนถางจ้องมองไปที่บ่อน้ำแห่งราชาภูตและสังเกตเห็นว่าเมื่อบ่อน้ำแห่งราชาภูตดูดซับปราณพิษจำนวนมหาศาล ก็ได้เห็นว่าตอนน้ำสีดำในบ่อเริ่มเปลี่ยนไปเป็นสีเขียวอ่อนและเริ่มเข้มขึ้นอย่างรวดเร็ว

 

“นี้หรือว่าบ่อน้ำแห่งราชาภูตนั้นเริ่มเปลี่ยนแปลงไปตามต้นไม้แห่งชีวิตหรือ”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างดุร้ายพร้อมกับที่มันรับรู้ได้ถึงพลังปราณที่มีการเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วต้นไม้แห่งชีวิตเมื่อได้รับพลังปราณพิษจำนวนมหาศาลนี้ไปมันก็ขยายตัวขึ้นจนกลืนกินพื้นที่ของฝั่งพื้นดินในเกาะตันเถียนไปถึงสองในสามส่วนอย่างรวดเร็ว

 

เทียนถางนั้นรับรู้ว่าเมื่อต้นไม้แห่งชีวิตใหญ่ขึ้นก็รับรู้ได้ว่าการดูดซับพลังปราณและการโคจรพลังปราณในร่างกายรวดเร็วขึ้นเป็นสิบเท่า และนั้นทำให้บ่อน้ำแห่งราชาภูตนั้นดูดซับพลังปราณของโอสถพิษหมื่นอสูรได้เร็วขึ้นหลายสิบเท่าเช่นกัน เทียนถางนั้นเต็มไปด้วยความสับสนแต่มันก็เต็มไปด้วยความสุขในเวลาเดียวกัน

 

“คงถึงเวลาแล้ว”ด้วยความเร็วในการดูดซับพลังปราณของเทียนถางในตอนนี้เพียงแค่ครึ่งวันเทียนถางก็สามารถที่จะดูดซับพลังปราณของโอสถพิษสังหารหมื่นอสูรได้หมดและมันก็ลืมตาขึ้นก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเงียบๆ และเริ่มเพ่งสมาธิไปที่ทักษะ กายาพิษบทที่ห้า อีกครั้ง เทียนถางรู้สึกเจ็บปวดอีกครั้งแต่ด้วยผลของโอสถไร้ความรู้สึกที่มีผลถึงสิบวัน นั้นทำให้มันยังมิเจ็บปวดมากมายนัก

 

“อัก...ข้าต้องทำให้เร็วกว่านี้”เทียนถางกระอักเลือดออกมาและได้กล่าวออกมาอย่างจริงจัง มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและรับรู้ได้ว่าพลังปราณพิษในร่างกายของมันนั้นมิอาจที่จะหลอมรวมเข้ากับอวัยวะภายในร่างกายของมันได้เลย เทียนถางนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชาก่อนที่เริ่มเพ่งสมาธิทั้งหมดลงไปที่การกัดกินร่างกายของมันเองทันที

 

“อ้ากกกกก”แต่ความเจ็บปวดมากมายถาโถมเข้าใส่เทียนถางอย่างมหาศาลเสียงกรีดร้องของเทียนถางดังขึ้นมาทันทีนั้นทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยคนตกตะลึงและพุ่งเข้าออกไปเพื่อตรงไปหาต้นเสียง หลงอู่เองก็พุ่งเข้ามาแต่เมื่อเห็นดวงตาของเทียนถางที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความดุร้ายนั้นทำให้หลงอู่เข้าใจทันทีว่าความที่จะทำสิ่งใด

 

“เกิดสิ่งใดขึ้น”เสียงกรีดร้องดังขึ้นมิหยุดเพราะว่าความเจ็บปวดที่มากมายมหาศาลนั้นเพิ่มความเจ็บปวดขึ้นอีกมหาศาล กลุ่มของฉิงเทียนพุ่งเข้ามาหาเทียนถางด้วยความเร็วสูงแต่กับพบหลงอู่อยู่ที่ด้านหน้าทางเข้าและมีพลังปราณครอบคลุมที่พักของเทียนถางเอาไว้อยู่ ฉิงเทียนขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนที่จะรีบกล่าวหลงอู่ออกมาอย่างจริงจังทันที

 

“นายท่านกำลังฝึกห้ามผู้ใดเข้าไปรบกวน”หลงอู่กล่าวออกมาอย่างจริงจังนั้นทำให้ฉิงเทียนไร้คำกล่าวใดๆแต่สีหน้าของมันยังเต็มไปด้วยความกังวลและเสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นอีกพร้อมกับที่การสั่นสะเทือนของบ้านพักของเทียนถาง แต่นั้นก็มิได้ทำให้หลงอู่ขยับแม้แต่น้อยแต่มันก็ยังกำมือจนแน่นและเต็มไปด้วยความกังวลอย่างรุนแรง

 

“ข้าต้องการพบเข้า”ฉิงเทียนมิอาจที่จะทนต่อเสียงแห่งความเจ็บปวดของเทียนถางได้อีกแล้วก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างดุร้ายและพุ่งเข้าหาหลงอู่อย่างรวดเร็วแต่พลังปราณอันยิ่งใหญ่ของหลงอู่ก็กดทับลงจนจมดินนั้นทำให้ทุกคนตกตะลึง และหลงอู่ก็สลายพลังปราณของมันออกมาในตอนนี้ก่อนที่จะสะบัดมือลงร่างของฉิงเทียนกลับไปด้านหลัง

 

“หยุดแล้ว”ชายชรารีบพุ่งเข้ามารับร่างกายของฉิงเทียนนั้นทำให้ฉิงเทียนและตระกูลฉิงเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ยี่หลานกล่าวออกมาอย่างจริงจังทันทีและนั้นทำให้ทุกอย่างเงียบลงเพราะว่าตอนนี้เสียงของเทียนถางได้หยุดลงแล้ว หลงอู่รีบขยับร่างกายอย่างรวดเร็วก่อนที่จะพุ่งเข้ามาหาเทียนถางด้วยความเร็วสูงฉิงเทียนเองก็พุ่งไปเช่นกัน

 

“ข้าสบายดี”เทียนถางจ้องมองไปที่ทั้งสองคนก่อนที่จะกล่าวออกมาและหอบหายใจอย่างเหนื่อยล้าก่อนที่จะยิ้มออกมาเพราะว่าตอนนี้มันได้เลื่อนเข้าสู่ระดับมนุษย์ขั้นที่เก้าแล้ว และยังได้บรรลุบทที่ห้าแห่งทักษะ กายาพิษ แล้ว เทียนถางเต็มไปด้วยความยินดีเป็นอย่างมากในตอนนี้ ฉิงเทียนและหลงอู่ยิ้มออกมาอย่างยินดีเมื่อเห็นความสำเร็จของเทียนถางในตอนนี้

 

ร่างกายของเทียนถางในตอนนี้นั้นมีสีขาวซีดและเส้นผมสีมีสีฟ้าอ่อนกลายเป็นเข้มขึ้นและเทียนถางยัง รู้สึกแข็งแกร่งขึ้นอย่างมหาศาลด้วยหลังจากที่เทียนถางปลอดภัย ฉิงเทียนก็กล่าวคุยเล็กน้อยก่อนที่จะจากไป เทียนถางจ้องมองไปที่หลงอู่ด้วยสายตาเย็นชาทันทีเมื่อฉิงเทียนจากไปนั้นทำให้หลงอู่เต็มไปด้วยความสำนึก

 

“เจ้าห้ามทำเช่นนั้นอีก”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างดุร้ายนั้นทำให้หลงอู่พยักหน้าตอบทันที หลงอู่เข้าใจทันทีว่าเทียนถางนั้นเคารพฉิงเทียนเป็นอย่างมากและมันได้โจมตีเข้าใส่หลงอู่ซึ่งมันมิควรทำเช่นนั้นดีแค่ไหนแล้วที่เทียนถางมิสังหารมันทิ้งซะ เทียนถางโบกมืออย่างช้าๆหลงอู่จึงได้เดินจากไปทันที

 

ต้องการที่จะฝึกทักษะ กายาพิษ ต่อแต่ด้วยความเจ็บปวดเมื่อครู่ทำให้จิตใจและวิญญาณของมันอ่อนแอเป็นอย่างมากมันจึงได้เลิกคิดและตั้งใจจะฝึกทักษะ ดรรชนีเบิกฟ้า แทนเทียนถางได้ฝึกจนถึงบทที่ห้าแล้วมันจำเป็นต้องทำให้สามารถโจมตีดรรชนีให้ออกมาเป็นคลื่นพลังปราณให้ได้เทียนถางเริ่มทำตามตำราที่อยู่ในความทรงจำของมันในทันทีโดยทีมันได้รวบรวมพลังปราณเข้าไปที่นิ้วและแทงออกไปด้านหน้าเรื่อยๆ

 

“ข้าต้องการหาโอสถธาตุอสนีเพิ่ม”หลังจากผ่านไปห้าชั่วโมงเทียนถางหยุดฝึกและหอบหายใจอย่างเหนื่อยล้าเพราะว่าที่ก้อนพลังปราณของโอดินนั้นมีพลังปราณมิพอให้มันฝึกในตอนนี้ เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังเพราะว่าตอนนี้มันต้องการโอสถเพื่อที่จะใช้ในการฝึก มันจำเป็นต้องเพิ่มพลังของปราณอสนีและขนาดของก้อนพลังแห่งโอดินของมันในตอนนี้

 

“หลงอู่พาข้าไปที่ตำหนักภารกิจที”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจัง หลงอู่พุ่งเข้ามากและเข็นรถเทียนถางไปที่ตำหนักภารกิจเมื่อมาถึงผู้คนต่างจ้องมองมาที่เทียนถางแต่ก็เลิกสนใจทันที เทียนถางมาถึงที่ที่ผู้ดูแลอยู่ชายวัยกลางคนจึงได้ออกมาตอนรับ

 

“เจ้าต้องการภารกิจแบบใด”ผู้ดูแลตำหนักภารกิจวัยกลางคนกล่าวออกมาอย่างเฉยชา

“ข้าต้องการภารกิจที่ได้รับโอสถธาตุอสนี”เทียนถางกล่าวตอบอย่างดุร้ายเช่นเดิม ชายวัยกลางคนจึงได้เดินไปที่ป้ายภารกิจและหยิบกระดาษมาแผ่นหนึ่งซึ่งนั้นคือภารกิจระดับสาม ชายวัยกลางคนจ้องมองมาที่เทียนถาง เทียนถางจึงมิได้คิดสิ่งใดมากมันพยักหน้าตอบทันทีชายวัยกลางคนจึงได้ขอตราประจำนิกายก่อนที่จะส่งมอบภารกิจให้กับเทียนถาง

 

“ไปเถอะหลงอู่”เทียนถางกล่าวเมื่อมันออกมาจากตำหนักภารกิจ ซึ่งภารกิจในครั้งนี้คือภารกิจระดับสามต้องไปที่ป่าพันอสรพิษ และสังหารอสรพิษหมื่นหน้าและนำน้ำดีของมันกลับมาส่งเทียนถางจึงได้ได้สนใจสิ่งใดนอกจากรางวัลของมัน เงินห้าแสนเหรียญและศาสตราวุธระดับมนุษย์ขึ้นกลางหนึ่งชิ้นกับโอสถอสนีบาตพุ่งทะยาน เป็นโอสถที่เพิ่มพลังปราณธาตุอสนีได้ต่อเนื่องซึ่งมันมีผลในระยะยาวมากกว่าในระยะเวลาอันสั้น

 

เทียนถางมุ่งหน้าออกมาเดินทางทันทีเพราะว่าป่าพันอสรพิษนี้อยู่ห่างจากอาณาจักรหางมังกรเพียงห้าสิบกิโลเมตรเท่านั้น เทียนถางเก็บรถเข็นของมันและลอยออกไปด้วยความเร็วสูง ซึ่งแน่นอนหลงอู่ที่อยู่ในระดับผู้ยิ่งใหญ่ขั้นที่สิบมินานมันก้ตามทันด้วยความรวดเร็วอย่างมหาศาลนั้นทำให้เทียนถางรับรู้ว่าตอนนี้ระดับพลังของมันมีอาจที่จะปกป้องตนเองหรือหนีจากระดับผู้ยิ่งใหญ่ได้แน่มิต้องคิดถึงระดับราชันย์อย่างซุนเทียนยี่เลย

 

“หลงอู่อีกนานหรือไม่กว่าเราจะถึง”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังทันทีเมื่อมันออกเดินทางออกมาได้ราวสิบชั่วโมงโดยที่มิได้พักเลย แม้แต่หลงอู่ยังต้องตกตะลึงเมื่อมันได้ยินคำถามของเทียนถางมันจึงได้คำนวลเวลาเป็นอย่างรวดเร็วทันที

 

“อีกราวสองถึงสามชั่วโมงขอรับ”หลงอู่กล่าวตอบเทียนถางอย่างรวดเร็วนั้นทำให้เทียนถางพยักหน้าและเพิ่มความเร็วขึ้นอีกมินานก็ผ่านไปสามชั่วโมงและพวกมันก็มาถึงหมู่บ้านที่อยู่ด้านหน้าป่าพันอสรพิษเสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้นนั้นทำให้เทียนถางสนใจและมุ่งตรงไปที่ต้นเสียงอย่างรวดเร็วมันลอยอยู่บนฟ้าก่อนที่จะจ้องมองลงไปปรากฏหญิงสาวสองคนกำลังถูกผู้ชายห้าคนรุมล้อมอยู่ เทียนถางโบกมือทันที

 

“ซวก ซวก ซวก ซวก ซวก”เสียงกังขึ้นอย่างต่อเนื่องก่อนที่หัวของชายทั้งห้าจะขาดออกมาและหล่นลงไปกองที่พื้นหญิงสาวทั้งสองเต็มไปด้วยความตกตะลึงก่อนที่จะจ้องมองไปเห้นหลงอู่ที่ยืนอยู่กลางกองโลหิตจำนวนมหาศาลและร่างของชายหนุ่มทั้งห้า

 

“ขอบคุณผู้อาวุโสที่ช่วยเราทั้งสอง”หญิงสาวทั้งสองเต็มไปด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะกล่าวขอบคุณด้วยรอยยิ้มแต่หลงอู่นั้นกับจ้องมองไปอย่างเย็นชาและสะบัดมือเรียกแหวนมิติจากหัวหน้ากลุ่มเข้ามาในมือของมันก่อนที่จะพุ่งขึ้นบนฟ้านั้นทำให้สองสาวตกตะลึงและจ้องมองตามหลงอู่ไป และนั้นยิ่งทำให้สองสาวตกตะลึงเมื่อเห็นหลงอู่โค้งคำนับเทียนถางก่อนที่จะส่งแหวนมิติให้เทียนถางสองสาวรู้ทันทีว่าเทียนถางคือผู้ที่สั่งให้หลงอู่มาช่วยเหลือพวกนาง

 

“เรามิควรเสียเวลาแต่ตอนนี้มันค่ำแล้วไปหาที่พักกันเถอะ”เทียนถางตรวจสอบแหวนมิติซึ่งมันมิมีสิ่งของที่หน้าพอใจเลย เทียนถางจึงได้กล่าวออกมาอย่างจริงจังหลงอู่พยักหน้าตอบและทั้งสองก็ไปพักที่โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งที่มีคนมากมายอยู่ที่นั้นเมื่อเห็นหลงอู่เข็นรถเข็นของเทียนถางเข้ามาผู้คนก็เต็มไปด้วยความดุถูกเมื่อจ้องมองมาที่เทียนถาง

 

“นายท่านทั้งสองต้องการพักกี่คือของรับ”ชายชราร่างสูงกล่าวถามอย่างเป็นมิตร

“คืนเดียว”กล่าวตอบอย่างดุร้ายแต่นั้นก็มิได้ทำให้ชายชราร่างสูงหยุดยิ้มเลยมันหยิบกุญแจให้ เทียนถางจึงได้จ่ายเงินมันไปห้าสิบเหรียญก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่ห้องของตันเมื่อมาถึงเทียนถางกับหลงอู่ก็มิได้นอนเทียนถางนั่งฝึกพลังปราณพิษของมันต่อ ส่วนหลงอู่นั้นมิจำเป็นต้องนอนได้นานที่สุดถึงหนึ่งเดือนเพราะว่ามันอยู่ในระดับผู้ยิ่งใหญ่ขั้นที่สิบแล้ว