ออกเดินทางสู่บ้านเกิดหลงอู่

ตอนที่26 ออกเดินทางสู่บ้านเกิดหลงอู่

 

“ข้าคงต้องสร้างศาสตราวุธให้หลงอู่ก่อนดีกว่า”แต่ก่อนที่เทียนถางจะทำสิ่งใดมันก็ครุ่นคิดที่คำกล่าวของมันกับหลงอู่มันจึงได้พึมพำออกมาก่อนที่จะนึกถึงบางสิ่งมันต้องการที่จะสร้างดาบระดับมังกรขึ้นสูงกับชุดเกราะให้กับหลงอู่มันจังได้เก็บ หอกเมฆดำตะวันแดง เข้าไปในจิตวิญญาณของมัน เทียนถางเดินไปที่ฐานตีอีกครั้ง

 

“ข้าจำได้ว่ารับบางสิ่งมาตอนวันเกิด”เทียนถางพึมพำออกมาก่อนที่จะตรวจสอบแหวนมิติและก็รับรู้ได้ว่ามันมีหินศักดิ์สิทธิ์ที่ได้มาจากเมียงโจอยู่หลายก้อน เทียนถางคิดจะตีศาสตราวุธขึ้นจากหินศักดิ์สิทธิ์และกระบี่ปราณปีศาจของมัน ถ้าทำเช่นนั้นจะยกระดับของศาสตราวุธขึ้นได้หลายเท่าเลย และเทียนถางคิดว่ามันจะเข้าสู่ระดับมังกรขึ้นสูงได้อย่างง่ายดายเลย

 

สิบวันต่อมา

การสร้างศาสตราวุธให้กับหลงอู่เป็นไปได้อย่างรวดเร็วโดยที่โครงสร้างของดาบที่เทียนถางได้สร้างนั้นมีสีทองสว่างไสวมันใช้เวลาถึงสิบวันในการขึ้นรูปและหลอมรวมพลังปราณจำนวนมหาศาลเข้าไปกับหินศักดิ์สิทธิ์ซึ่งมันสำเร็จภายในสิบวัน เทียนถางเริ่มทำการสร้างวิญญาณโดยประสานดาบสีทองสว่างเข้าไปกับวงแหวนปราณที่มันสร้างขึ้นจากจิตใจมัน

 

มันมีรูปร่างราวกับอสรพิษสีดำและเขียวสองตนหมุนวนไปล้อมรอบตัวดาบทั้งเล่ม เทียนถางเริ่มปลดปล่อยพลังเพิ่มสร้างพลังชีวิตให้กับดาบเล่มนี้มันทำเช่นเดียวกับตอนนี้สร้างชีวิตให้กับ หอกเมฆดำตะวันแดง โดยทำการส่งพลังปราณจำนวนมหาศาลเข้าไปถึงสองครั้งและในครั้งนี้ก็สำเร็จแต่ตัวดาบนั้นเปลี่ยนกลายเป็นสีแดงและอสรพิษทั้งสองเปลี่ยนสีกลายเป็นสีทองและดำ

 

เทียนถางจึงได้ออกมาจากห้องซึ่งเวลาที่มันได้ใช้อยู่ภายในห้องที่เวลาช้าลงนี้ทำให้โลกภายนอกผ่านเวลาไปเพียงแค่สิบเก้าวันเท่านั้น เทียนถางออกมาจากบ้านพักของจุนซันมุ่งหน้าไปหาหลงอู่ทันทีเมื่อมันมาถึงบ้านพักตระกูลฉิงทุกคนต่างเต็มไปด้วยความสุขและทุกคนก็เริ่มกล่าวคุยมันแต่เทียนถางก็กล่าวตอบเล็กน้อยเท่านั้นก่อนที่จะมุ่งหน้าไปหาหลงอู่

 

“นายท่านขอแสดงความยินดีด้วยขอรับ”หลงอู่สัมผัสได้ถึงตัวตนของเทียนถางมันจึงได้กล่าวออกมาอย่างจริงจังพร้อมกับที่ลุกขึ้นประสานมือโค้งคำนับเทียนถาง เพราะมันรู้ว่าเทียนถางอยู่ในระดับมังกรขั้นที่สามแล้วแต่เทียนถางมิได้สนใจมันสะบัดมือส่งดาบสีแดงพุ่งเข้าหาหลงอู่ซึ่งหลงอู่สามารที่จะรับมันดาบอย่างง่ายดาย และมันเต็มไปด้วยความตกตะลึงเมื่อสัมผัสได้ว่าศาสตราวุธที่อยู่ในมือของมันอยู่ในระดับครึ่งก้าวก่อนระดับราชันย์เลย

 

“นามของมันคือ ดาบราชันย์อสรพิษคู่”เทียนถางกล่าวออกมาด้วยสีหน้าเย็นชาเช่นเดิมหลงอู่เต็มไปด้วยความยินดีก่อนที่เข่าทั้งสองข้างของมันจะลงสู่พื้นมันพยายามที่จะโค้งไปจนหัวติดพื้นแต่เทียนถางก็สะบัดมือดึงร่างกายของมันขึ้นและโบกมือเล็กน้อย

 

“ข้าว่าเราควรออกมาเดินทางแล้วเจ้าไปแจ้งทุกคนที่ข้ารู้จักรวมถึงบิดาข้าว่าเราจะไปที่ใดกัน”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังและนั้นทำให้หลงอู่เต็มไปด้วยความสุขมันพยักหน้าและโค้งคำนับก่อนที่จะหายไปอย่างรวดเร็วมินานข่าวการจากไปของเทียนถางก็เริ่มเกิดขึ้นทุกคนเต็มไปด้วยความตกตะลึงแม้แต่จุนซันเองก็ตาม

 

“เจ้าจะไปจริงหรือศิษย์ข้า”จุนซันและกลุ่มมาถึงอย่างรวดเร็วพร้อมกับสหายของเทียนถางก็มาด้วยเช่นกัน จุนซันรีบกล่าวถามออกมาอย่างจริงจังและเทียนถางก็กล่าวตอบด้วยสีหน้าจริงจังและมุ่งมั่นจนจุนซันประหลาดใจ

 

“ข้าสัญญากับหลงอู่ไว้ว่าวันหนึ่งข้าจะพาเขากลับไปหาครอบครัวและข้าเป็นคนรักษาสัญญาเสมอเพราะเช่นนั้นข้าจะออกเดินทางไปยังอาณาจักรกรงเล็บมังกร”เทียนถางค่อยๆกล่าวออกมาด้วยสีหน้าจริงจังและนั้นทำให้หลงอู่เต็มไปด้วยความสุขที่มากล้น จุนซันเต็มไปด้วยความเป็นห่วงแต่มันรู้แน่ว่าเทียนถางคงมีฟังสิ่งใดอีก จุนซันจึงได้หยิบหยกออกมาสองชิ้น

 

“นี้คือหยกสื่อสารของข้ากับโดโด่นะ ถ้าเกิดสิ่งใดขึ้นจงขอความช่วยเหลือจากเรา”จุนซันกล่าวออกมาอย่างจริงจังและเทียนถางก็พยักหน้าตอบ เพราะเทียนถางรู้ถึงความกังวลของจุนซัน ในอาณาจักรกรงเล็บมังกรมีกองกำลังที่แข็งแกร่งมากมายและผู้ที่แข็งแกร่งมากมาย อาณาจักรกรงเล็บมังกรยังมีจักรพรรดิอยู่ถึงห้าคน

 

“มิต้องห่วงอาจารย์ข้ามีอาจารย์ที่แข็งแกร่งตั้งสองคน”เทียนถางกล่าวตอบด้วยรอยยิ้มนั้นทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และเทียนถางก็โบกมือให้หลงอู่ หลงอู่เดินทางมาด้านข้างของเทียนถางก่อนที่จะสะบัดมือห่อหุ้มพลังปราณเอาไว้ล้อมรอบตัวของเทียนถางและตนก่อนที่จะพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูงนั้นทำให้ทุกคนตกตะลึงเพราะพลังยทุธของหลงอู่อยู่ในระดับราชันย์ แต่ก่อนที่เทียนถางจะไปมันได้โยนบางสิ่งให้จุนซันและกล่าวออกมาแต่มันมิมีเสียงดังออกมา

 

“เขาไปแล้วหรือ”ไม่นานหลังจากที่เทียนถางจากไปปรากฏกลุ่มคนของนิกายมรกตเขียวขจีและจูหลินก็กล่าวถามออกมาอย่างจริงจังพวกนางทุกคนดูเหนื่อยล้า ทุกคนเต็มไปด้วยความสับสนและจุนซันก็เดินไปเข้ามาสายหัวนั้นทำให้จูหลินคุกเข่าลงไปที่พื้นนางมามิทัน

 

“มิต้องห่วงเขาทิ้งบางสิ่งเอาไว้ให้เจ้า”จุนซันกล่าวออกมาด้วยสีหน้าเศร้าก่อนที่จะโยนบางสิ่งให้กับจูหลินมันคือกระบี่สีฟ้าที่มีรวดราวของเมฆสีฟ้างดงาม จูหลินเต็มไปด้วยความสับสนก่อนที่จะรับรู้ได้ว่าพลังปราณที่รุนแรงที่อยู่ในระดับมังกรขั้นสูงเลย

 

“กระบี่เมฆส่องประกายเป็นกระบี่ที่เทียนถางต้องการที่จะให้เจ้า”จุนซํนกล่าวออกมาด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมกับที่จูหลินได้ร้องไห้ออกมาอย่างเศร้าใจนางแค่อยากบอกลาแต่มิคิดว่าเทียนถางจะทิ้งบางสิ่งไว้ให้นางเช่นนี้ และเทียนถางในตอนนี้มุ่งหน้าไปที่อาณาจักรกรงเล็บมังกรอย่างรวดเร็ว หลงอู่เคลื่อนไหวราวกับอสนีและสร้างปราณเป็นรูปร่างราวกับโล่ห่อหุ้มเทียนถางเอาไว้

 

“อีกนานเพียงใดจะถึงอาณาจักรกรงเล็บมังกร”เทียนถางกล่าวถามออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง หลงอู่สะบัดมือส่งหยกบางอย่างให้กับเทียนถาง

 

“มันคือหยกนำทางขอรับ ข้าเองก็มิรู้ว่าเราจะต้องเดินทางอีกนานเพียงใด”หลงอู่กล่าวออกมาด้วยสีหน้าจริงจังก่อนที่จะสะบัดมือส่งพลังปราณเข้าไปในหยกนำทางปรากฏแผนที่ขึ้นที่ด้านหน้าของเทียนถางและรับรู้ได้ว่าการเดินทางยังต้องใช้เวลาอีกสักพักใหญ่เลย คงต้องสักห้าถึงสิบวันด้วยความเร็วสูงสุดของหลงอู่

 

“ข้าจะฝึกเจ้าก็เดินทางไปให้เร็วที่สุด”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังและหลงอู่พยักหน้าตอบ เทียนถางจึงได้ลืมตาและฝึกฝนมันเริ่มโคจรพลังปราณปีศาจในร่างกายอย่างรวดเร็ว เทียนถางสะบัดมือสร้างรูปแบบการเล่นแร่แปรธาตุทำให้เวลาด้านในพลังปราณห่อหุ้มของหลงอู่ช้าลงร้อยต่อสิบส่วน ซึ่งเวลาเพียงสิบวันจากโลกภายนอกจะเท่ากับร้อยวันจากภายใน

 

สิบวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่เวลาผ่านไปเทียนถางก็ได้มาถึงยังที่อาณาจักรกรงเล็บมังกรและเวลาภายในพลังปราณห่อหุ้มของเทียนถางก็ผ่านไปแล้วร้อยวันเต็ม ตอนนี้เทียนถางได้เข้าสู่ระดับห้าของระดับมังกรแล้วและมันได้ใช้โอสถที่ได้มาในวันเกิดไปจนหมดเช่นกัน หลงอู่สลายพลังปราณห่อหุ้มอยู่ออกมาและมันประหลาดใจกับการเติบโตของเทียนถางมาก

 

“หลงอู่พาข้าไปที่บ้านของเจ้าเถอะ”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังและหลงอู่ก็เข็นรถของเทียนถางไปอย่างช้าๆ มินานก็มาถึงหน้าอาณาจักรและทหารยามก็ต้องการที่จะมาหยุดแต่เมื่อเจอกับชุดคลุมหรูหราของเทียนถางและหลงอู่พวกมันจึงได้หยุดลงเพราะมิคิดที่จะเข้าไปขวางเหล่าขุนนางหรือชนชั้นสูงการแต่งการของทั้งสองดูดีจนเกินไป

 

“พวกเจ้าต้องการสิ่งใด”มินานหลงอู่ก็พาเทียนถางมาที่คฤหาสน์ขนาดใหญ่และมีผู้คนมากมายอยู่ ทหารยามสิบคนเดินออกมาด้านหน้าเทียนถางก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเย็นชา

 

“ข้าหลงอู่ข้าจะเข้าไปหาท่านพ่อ”หลงอู่กล่าวออกมาอย่างดุร้ายพร้อมกับปลดปล่อยจิตสังหารออกมาจำนวนมากและทหารยามเต็มไปด้วยความตกตะลึงแต่หนึ่งในนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว

 

“นายท่านเกิดเรื่องแล้วขอรับมีชายผู้หนึ่งกล่าวนามว่าหลงอู่และพยายามจะเข้ามาที่นี้”ทหารยามวิ่งเข้ามาหากลุ่มคนที่ผู้ผ่านในห้องโถงขนาดใหญ่และมันก็กล่าวออกมาอย่างหวาดกลัวทุกคนเต็มไปด้วยความสับสนและกลุ่มคนทั้งชราและหนุ่มพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

 

“ท่านพ่อลูกกลับมาแล้ว”เมื่อกลุ่มและทหารยามนั้นพุ่งออกมาหลงอู่ก็เต็มไปด้วยความสุขมันจึงได้เดินออกมาด้วยหน้าและกล่าวด้วยสีหน้ามีความสุขก่อนที่จะคุกเข่าลงไปที่พื้น ชายชราและชายหนุ่มอีกสองคนเต็มไปด้วยความตกตะลึงแต่ชายชราก็พุ่งเข้ามายกร่างกายของหลงอู่ขึ้น

 

“ลูกอู่เจ้ายังอยู่พ่อดีใจเหลือเกินที่เจ้ายังมิตกตายไป”ชายชราเต็มไปด้วยความสุขมันกล่าวออกมาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขอันมากล้น เทียนถางจ้องมองไปล้อมรอบด้วยสายตาเย็นชาเช่นเดิมพร้อมกับที่ได้ตรวจสอบพลังยุทธของทุกคนด้วย และรับรู้ได้ว่าชายชรานั้นอยู่ในระดับราชันย์ขั้นที่สอง และชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังทั้งสองอยู่ในระดับมังกรขั้นที่สิบทั้งคู่เลย

 

“นายท่านนี้คือบิดาข้า หลงไค และนี้น้องสองกับน้องสาม หลงหลิน หลงหนาน”ชายชราพยายามที่จะพาหลงอู่ไปแต่หลงอู้กับส่ายหน้าก่อนที่จะเดินเข้ามาด้านข้างของเทียนถางและกล่าวแนะนำออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง นั้นทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความสับสนเพราะมิคิดว่าหลงอู่จะเรียกเด็กหนุ่มอายุน้อยว่านายท่านเช่นนี้

 

“ท่านพ่อนายท่านได้ช่วยเหลือข้าเอาไว้และข้าสาบานว่าจะรับใช้ท่านไปชั่วชีวิต”หลงอู่กล่าวออกมาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขแต่นั้นทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความสับสนเข้าไปอีกและทุกคนเต็มไปด้วยความสีหน้าประหลาดใจเพราะมิคิดว่าหลงอู่จะกล่าวเช่นนี้และทุกคนอยากรู้มากว่าหลงอู่ไปเจอสิ่งใดมา

 

“ข้าต้องขอบใจเจ้ามากมาเถอะเข้าบ้าน”หลงไคเดินเข้ามาด้านหน้าของเทียนถางและตบลงที่ไหลของเทียนถางนั้นทำให้เทียนถางขมวดคิ้วเข้าหากันและหลงไคก็กล่าวออกมาอย่างยินดีก่อนที่จะเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว โดยที่ทุกคนเดินตามไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน

 

“เล่าให้ข้าฟังสิเจ้าหายไปที่ใดมาลูกอู่”หลงไคกล่าวออกมาด้วยสีหน้าจริงจังและทุกคนก็จ้องมองไปที่หลงอู่ ปรากฏจิตสังหารและพลังยุทธถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของหลงอู่นั้นทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความตกตะลึงและยินดี เพราะว่าหลงอู่อยู่ในระดับราชันย์แล้วหลงอู่เปิดปากออกและเล่าเรื่องต่างๆให้ทุกคนฟัง

 

“ซุนเทียนยี่”หลงไคคำรามออกมาอย่างดุร้ายพลังปราณจำนวนมากมายพุ่งออกไปจำนวนมากพร้อมกับที่มันปลดปล่อยจิตสังหารออกมาจำนวนมาก ปรากฏจิตสังหารออกมาจากทุกคนในตระกูลหลง เทียนถางจ้องมองและตรวจสอบด้วยสีหน้าจริงจัง

 

“หลงอู่เจ้าต้องกาให้ข้าช่วยเหลือตระกูลเจ้าหรือไม่”เทียนถางกล่าวออกมาด้วยสีหน้าเย็นชาทุกคนเต็มไปด้วยความประหลาดใจและหลงไคพยายามที่จะกล่าวบางอย่างแต่ หลงอู่กับยิ้มออกมาและสีหน้าของมันแสดงถึงความสุขที่มากล้นทุกคนเต็มไปด้วยความสับสนเมื่อจ้องมองไปที่หลงอู่เพราะมิมีใครคิดว่าหลงอู่จะแสดงออกมาเช่นนี้

 

“ขอบคุณนายท่าน”หลงอู่พุ่งเข้ามานายหน้าของเทียนถางและคุกเข่าลงก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างยินดีทุกคนเต็มไปด้วยความสับสนแต่เทียนถางก็สะบัดมือดึงร่างของหลงอู่ขึ้น ทุกคนเต็มไปด้วยสีหน้าแตกตื่นแต่เทียนถางก็สะบัดมือส่งตำราทักษะออกมาสองเล่ม

 

“นี้คือตำราทักษะเพลิงระดับเจ็ดที่ใช้ฝึกกำลังภายในและทักษะเพลิงใช้ฝึกกายาภาพและมันเป็นระดับเจ็ด ให้ทุกคนได้ฝึกมิถึงสามเดือนตระกูลหลงที่แข็งแกร่งจะแกร่งขึ้นเป็นสิบเท่า”เทียนถางกล่าวออกมาด้วยสีหน้าเย็นชาเช่นเดิมนั้นทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความสับสนแต่หลงอู่แสดงความสุขออกมาก่อนที่จะหยิบออกมาจากมือของเทียนถางด้วยความสุขและพุ่งเข้าไปหาหลงไคก่อนที่จะมอบให้หลงไคทันที

 

“นี้มัน”หลงไคกล่าวออกมาอย่างสับสนเพราะว่ามันรับรู้ได้ว่าตำราทักษะอยู่ในระดับเจ็ดอย่างแท้จริงและมันจะช่วยตระกูลหลงได้อย่างมาก เทียนถางจ้องมองไปที่ปฏิกิริยาของทุกคนและรับรู้ว่าถึงตามตกตะลึงแต่มันมิได้สนใจ หลงอู่นั้นได้ยิ้มออกมาอย่างยินดีจนหลงไคสับสนแต่รู้ว่าเทียนถางมิใช้เด็กหนุ่มที่ธรรมดาเป็นแน่

 

“ข้าต้องขอบใจเจ้ามาเชิญพักที่บ้านพักของเราเถิดและข้าจะจัดงานเฉลิมฉลองคืนนี้”หลงไคกล่าวออกมาด้วยสีหน้าจริงจังนั้นทำให้เทียนถางโบกมือเล็กน้อยจากนั้นหลงอู่ก็พาเทียนถางมาส่งที่ห้องพักและขอไปอยู่กับครอบครัว

 

เทียนถางเอาแต่นั่งฝึกเพราะมันต้องการความแข็งแกร่งอย่างรวดเร็วที่สุดมันสะบัดมือสร้างรูปแบบการเล่นแร่แปรธาตุเปลี่ยนเวลาอีกครั้งเวลาอีกครั้ง ในยามค่ำคืนหลงอู่ได้มาตามเทียนถางไปงานเฉลิมฉลองหลงไคเต็มไปด้วยความสุขเมื่อเห็นเทียนถางเพราะหลงอู่ได้เล่าเรื่องที่ควรเล่าให้หลงไคฟังทั้งความสามรถและพรสวรรค์ของเทียนถาง

 

“ดื่มให้หลานถางหน่อยเร็ว”หลงไคกล่าวออกมาและชูแก้วขึ้นผู้คนเต็มไปด้วยความสุขและเฉลิมฉลองกันอย่างมีความสุข เทียนถางเองก็มิน้อยหน้าได้ดื่นสุราแข่งกับหลงไคทั้งสองแข่งกันจนมึนเมา และหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข ตระกูลหลงในวันนี้มีความสุขมากว่าสิ่งใดทั้งบุตรคนโตได้กลับบ้านและยังได้มีราชันย์ถึงสองคนในตระกูลอีกด้วย

 

“กำลังฉลองกันอยู่เชียว”แต่แล้วก็มีเสียงดังขึ้นพร้อมกับกลุ่มคนปรากฏขึ้นพวกมันทั้งหมดอยู่ในระดับมังกรเทียนถางจ้องมองและตรวจสอบอย่างรวดเร็วพบว่าหนึ่งในนั้นอยู่ในระดับราชันย์ เมื่อเห็นคนกลุ่มนั้นงานเฉลิมฉลองจึงเงียบลงและหลงไค หลงอู่ หลงหนาน หลงหลินปลดปล่อยกลิ่นอายที่ดุร้ายออกมาจำนวนมาก

 

“เจ้ากลับมาแล้วหรือหลงอู่”ชายหนุ่มที่มีเส้นผมสีดำและมีดวงตาสีฟ้าใบหน้าของมันเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์มันกล่าวออกมาอย่างดุร้าย เทียนถางโบกมือทันทีทำให้คนตระกูลหลงหยุดมิมีผู้ใดขยับชายหนุ่มนั้นประหลาดใจมากก่อนที่จะจ้องมองมาที่เทียนถางด้วยสีหน้าเย็นชา

 

“ข้าว่าเจ้ากลับไปเถอะ”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างมิแยแสนั้นทำให้กลุ่มคนโกรธแค้นและพยายามที่จะพุ่งเข้าใส่เทียนถางแต่พลังปราณที่รุนแรงพุ่งเข้าใส่กลุ่มคนเหล่านั้นปลิวออกไปทันที หลงไคเต็มไปด้วยความดุร้ายหลงอู่ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ก่อนที่จะเดินเข้ามาด้านข้างของเทียนถางพร้อมกับที่ปลดปล่อยจิตสังหารออกมาจำนวน

 

“เจ้ากล้าโจมตีเราบุตรแห่งราชา”ชายหนุ่มเต็มไปด้วยความโกรธมันกระอักเล็กออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเย็นชา และโบกมือปรากฏชุดผู้หนึ่งด้านข้างมันและมันยังแข็งแกร่งอย่างมาพลังของมันอยู่ในระดับราชันย์ขั้นที่สองเช่นเดียวกับหลงไค

 

“จักรพรรดิเหมันไร้รูป รินหลงจี”หลงไคกล่าวออกมาอย่างเย็นชาเมื่อเห็นชายผู้นี้มันมีสีหน้าเย็นชาเส้นผมสีขาวราวหิมะดวงตาสีฟ้าสว่างไสว เทียนถางขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนที่จะสะบัดมือเรียกศาสตราวุธระดับมังกรขั้นกลางออกมามันคือกระบี่สีดำและยังสร้างจากมณีเพลิง เทียนถางโยนไปให้หลงไคเมื่อหลงไครับมันก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจแต่มันก็สัมผัสได้ว่ากระบี่เล่มนี้แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก

 

“สังหารพวกมัน”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างเย็นชาจนทุกคนขนลุกและหลงไคก็ทำตามถึงมันจะลังเลเล็กน้อยก็ตามหลงไคพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วและรินหลงจีเรียกหอกสีเงินออกมาถึงมันจะอยู่ในระดับมังกรแต่อยู่เพียงขั้นต่ำเท่านั้นเมื่อปะทะเข้ากับกระบี่ของเทียนถางก็ทำให้มันปลิวออกไปทันทีทุกคนเต็มไปด้วยความตกตะลึงแต่คนตระกุลหลงกับมีความสุขเป็นอย่างมาก

 

“ข้ายกมันให้เจ้านามของมันคือกระบี่เพลิงผลาสวรรค์”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังหลงไคยิ้มออกมาและพึมพำนามของกระบี่ออกมาอีกครั้งก่อนที่จะพุ่งเข้าใส่รินหลงจีอีกครั้งทันที