มุ่งหน้าสู่หุบเขาพายุยักษ์

ตอนที่29 มุ่งหน้าสู่หุบเขาพายุยักษ์

 

“ฮ่า ฮ่า ฮ่าดื่มให้น้องถาง”อินเว่ยกล่าวออกมาอย่างสนุกสนานและหัวด้วยความสุขนั้นทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความประหลาดใจที่อินเว่ยเรียกเทียนถางว่าน้องถางและยังสนุกสนานกันเป็นอย่างมาก เทียนถางนั่งอยู่ด้านข้าและมันเริ่มที่จะมึนจากการดื่มสุราไปจำนวนมากแล้ว

 

“นายท่านไปพักเถอะ”หลงอู่เมื่อเห็นผมในสภาพเช่นนี้มันก็เดินเข้ามากล่าวกับเทียนถางอย่างจริงจัง และเทียนถางก็พยักหน้าตอบทันทีเพราะตอนนี้มันเริ่มมึนจนควบคุมสติของตนเองมิได้แล้ว มินานหลงอู่ก็พามาถึงห้องพักและเทียนถางก็ได้นอนอยู่สงบ

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

“คุณชายถางข้าได้นำอาหารมาให้เจ้าคะ”เทียนถางตื่นขึ้นอย่างเพราะเสียงของหญิงรับใช้ตระกูลหลง เทียนถางลุกขึ้นมาและมันรู้สึกปวดหัวมากมันได้ทานอาหารอย่างมึนๆมินานก็ทานเสร็จเมื่อเทียนถางได้อาบน้ำเสร็จมันก็มุ่งหน้าไปที่พระราชวัง

 

“เจ้ามาแล้วหรือ”มินานเทียนถางก็เข้ามาที่ห้องโถงภายในพระราชวัง เมื่อทุกคนเห็นเทียนถางก็เต็มไปด้วยความชื่นชมแต่บางคนก็หวาดหวั่น อินเว่ยกล่าวออกมาอย่างจริงจังเทียนถางจ้องมองไปที่ทุกคนในห้องก็มีอินเว่ย รินเว่ยจี หลงไค หลงอู่กับคนตระกูลทั้งสามอีกเล็กน้อย

 

“เจอพวกมันหรือไม่”เทียนถางกล่าวถามออกมาอย่างจริงจังและแววตาของมันเต็มไปด้วยความเย็นชา เมื่อคำถามของเทียนถางดังขึ้นทุกคนก็เต็มไปด้วยความเย็นชาทันทีอินเว่ยสะบัดมือเรียกแผนที่ออกมาและวางลงบนโต๊ะ

 

“ข้าได้ให้ข้ารับใช้ออกมาไปสืบดูมันสิ่งที่ปรากฏคือกลุ่มเทพหมาป่านักล่า”อิยเว่ยค่อยๆกล่าวออกมาอย่างช้าๆและเมื่อทุกคนได้ยินก็เต็มไปด้วยความตกตะลึงเทียนถางขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะมันมิรู้จักแต่รู้เพียงนามนี้ทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและแตกตื่น

 

“พวกมันคือใครหลงอู่”เทียนถางหันไปกล่าวถามกับหลงอู่ทันทีนั้นทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความสับสนเพราะมิคิดว่าเทียนถางจะมิรู้จักเช่นนี้

“มันคือกลุ่มของนักฆ่ารับจ่างขอรับและยังแข็งแกร่งมากด้วยพวกมันมีอยู่แค่มิกี่พันแต่มีพลังระดับนิกายหรืออาณาจักรเลยขอรับ”หลงอู่กล่าวตอบด้วยสีหน้าจริงจังและนั้นทำให้เทียนถางขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนที่จะปลดปล่อยกลิ่นอายที่รุนแรงออกมาอย่างบ้าคลั่ง

 

“มันอยู่ที่ใดหลงอู่”เทียนถางกล่าวถามออกมาอีกครั้งอย่างเย็นชา

“หุบเขาพายุยักษ์ขอรับ”หลงอู่กล่าวตอบผมอย่างจริงจังและแววตาปรากฏความขุ่นเคืองเทียนถางสังเกตเห็นแน่นอนและเริ่มจ้องมองไปที่แผนที่และรวบรวมข้อมูลทั้งหมดอย่างรวดเร็วภูมิศาสตรา และพื้นที่ล้อมรอบสถานที่ตั้ง และเหล่าสัตว์อสูรที่อาศัยอยู่ที่นั้น

 

“หลงอู่เตรียมของเราจะออกเดินทางกันพรุ่งนี้”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังนั้นทำให้ทุกคนตกตะลึง หลงอู่โค้งคำนับก่อนที่จะพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วและเทียนถางจะตามไปแต่อินเว่ยก็จับไปที่ไหล่ของเทียนถางอย่างรวดเร็ว เทียนถางหันกลับมาส่ายหัวอย่างเย็นชานั้นทำให้ทั้งทุกคนประหลาดใจมากที่อินเว่ยปล่อยมือและปล่อยเทียนถางจากไป

 

“ไปเถอะ”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังเมื่อหลงอู่ได้เตรียมของต่างๆจนหมดก่อนที่จะออกมาเดินทางทุกคนเต็มไปด้วยความสับสนแต่ก็มิอาจที่จะกล่าวสิ่งใดได้ เทียนถางมุ่งหน้าออกไปอย่างรวดเร็วด้วยพลังของหลงอู่

 

“อีกครึ่งเดือนคงจะถึงสินะ”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังเพราะมันรับรู้ได้ถึงเส้นทางมากมายของแผนที่ทั้งหมดแล้ว หลงอู่พยักหน้าตอบและมันก็เร่งความเร็วมากขึ้นอีกครั้งเทียนถางหลับตาลงอีกครั้งและเริ่มฝึกอีกครั้ง

 

สิบห้าวันต่อมา

“นายท่านเราใกล้ถึงแล้วแต่ข้าสงสัยเรื่องหนึ่งขอรับ”ไม่นานก็มาถึงอย่างรวดเร็วหลงอู่กล่าวถามออกมาอย่างสงสัยนั้นทำให้เทียนถางลืมตาขึ้นและจ้องมองไปที่หลงอู่

“เหตุใดท่านจึงมิสร้างรูปแบบการเล่นแร่แปรธาตุขอรับ”หลงอู่กล่าวถามออกมาอีกครั้งอย่างจริงจัง เทียนถางจึงได้ยกแขนเสื้อขึ้นปรากฏร่างกายที่มีการไหลของพลังปราณที่ผิดปกตินั้นทำให้หลงอู่ตกตะลึงมันรู้ว่าคือสิ่งใดนั้นคือความผิดปกติของปราณ

 

“นายท่าน”หลงอู่กล่าวออกมาอย่างกังวลเทียนถางส่ายหัวเพราะมันรู้ว่านี้คือสิ่งใดเช่นกันการไหลของเวลาที่ช้าและกับมาเร็วทำให้ร่างกายตามมิทันเทียนถางจำเป็นต้องทำให้ร่างกายแข็งแกร่งกว่านี้และมันต้องหาทักษะร่างกายใหม่ ตอนนี้มันต้องเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ด้วยจิตใจของเทียนถางมิได้ทำให้มันแสดงออกมาทางสีหน้าเลย

 

“นี้หรือหุบเขาพายุ”มินานเทียนถางและหลงอู่มาถึงตีนเขาก็ปรากฏสายลมที่รุนแรงระเบิดเขาใส่พวกมันแต่นั้นก็มิสามารถที่จะทำสิ่งใดกับทั้งสองได้ เทียนถางพึมพำออกมาเพราะมันได้เห็นพายุหมุนจำนวนมากอยู่ล้อมรอบหุบเขาพายุยักษ์นี้

 

“หลงอู่พวกมันน่าจะอยู่ยอดเขา”เทียนถางกล่าวออกมาอีครั้งอย่างจริงจังและทั้งสองก็ออกเดินทางไปตามผ่าเพราะมันมิอยากจะให้สะดุลตามากนัก แต่หลังจากเดินทางได้มินานก็ปรากฏกลุ่มคนอยู่ด้านหน้าของพวกมันเทียนถางและหลงอู่จึงได้ค่อยตามพวกมันแทน

 

“หมู่บ้านหรือ”เทียนถางและหลงอู่ตามทั้งสองไปอย่างช้าๆและได้พอกับหมู่บ้านที่ตีนเขาเทียนถางขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะมันรับรู้ว่ากลุ่มเทพหมาป่าไล่ล่าอยู่ที่ยอดเขา แต่ตอนนี้มันอยู่ที่ตีนเขาเช่นนี้เทียนถางจ้องมองออกไปอย่างรวดเร็วและรับรู้ได้ทั้งหมด

 

“คนพวกนี้มิใช้คนของกลุ่มเทพหมาป่าไล่ล่า”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังเพราะมันรับรู้ได้ว่าคนเหล่านี้มีทั้งเด็กและผู้หญิงและคนที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่ในระดับมังกรขั้นที่สองเท่านั้น เทียนถางขมวดคิ้วเข้าหากันและพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วหลงอู่พุ่งตามติดไปทันที

 

“พวกเจ้าเป็นผู้ใดกัน”เมื่อได้เห็นเทียนถางและหลงอู่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วนั้นทำให้ทั้งหมู่บ้านตกตะลึงเทียนถางมิได้สนใจมันจ้องมองไปล้อมรอบมีแต่ผู้หญิงและเด็กนั้นทำให้เทียนถางรับรู้ได้ว่ามันคือหมู่บ้านเล็กที่เหล่ากลุ่มเทพหมาป่าไล่ล่า นั้นใช้บำเรอพวกมันและกลุ่มผู้หญิงที่เดินทางเข้ามาเมื่อครู่คงจะไปรับบางสิ่งมา

 

“ข้ามีทางเลือกให้พวกเจ้าสองทางหนีไปจากที่นี้และสองให้หลงอู่สังหารพวกเจ้าทุกคนที่แปดเปื้อน”เทียนถางกล่าวออกมาอีกครั้งอย่างจริงจังนั้นทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความตกตะลึงแม้แต่หลงอู่และหลงอู่ก็รู้ทันทีว่าเทียนถางหมายถึงสิ่งใดหลงอู่ปลดปล่อยจิตสังหารออกมาทันที

 

“ถ้าพวกเราจากไปพวกเราก็จะถูกสังหารโดยกลุ่มของเทพหมาป่าไล่ล่าเป็นแน่”หญิงชราเดินเข้ามาด้านหน้าของเทียนถางและกล่าวออกมานางมิหวั่นเกรงกับจิตสังหารที่รุนแรงของหลงอู่เลยเทียนถางมิได้สนใจนางแม้แต่น้อยมันเข็นรถไปที่ผู้หญิงนางหนึ่งนางมีเส้นผมสีเขียวและยังมีหูแหลมยาวดวงตาสีเขียวอ่อน

 

“เจ้าแข็งแกร่งเหตุใดจึงได้ไปเป็นนางบำเรอให้พวกมัน”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังและตรวจสอบนางอย่างรวดเร็วเทียนถางรู้ว่านางเป็นเอลฟ์แน่นอนอาจจะรู้ครึ่งเพราะนางดูอ่อนแอไปสำหรับผู้ที่สามารถควบคุมพลังจากธรรมชาติและเวทย์มนตร์

 

“ข้าอ่อนแอเกินไป”นางกล่าวออกมาอย่างเศร้าโศกด้วยตาปรากฏความอ่อนแอและสมเพชตนเอง เทียนถางรับรู้ว่านางอยู่ในระดับอสูรขั้นที่หนึ่งเท่านั้น เทียนถางขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนที่จะสะบัดมือทำลายเสื้อผ้าของนางทุกคนเต็มไปด้วยความตกตะลึงและพยายามที่จะเข้ามาหยุดเทียนถางแต่หลงอู่ก็สร้างพื้นที่พลังปราณเอาไว้ป้องกันทุกคนที่จะเข้าไปยุ่ง

 

“อย่าทำสิ่งใดกับนาง นางยังบริสุทธิ์อยู่”หญิงชรารีบกล่าวออกมาอย่างจริงจังเพราะนั้นทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดเทียนถางมิได้สนใจเพราะมันรู้อยู่แล้ว จากการดูร่างกายของนางหลังจากนั้นเทียนถางก็เริ่มเริ่มสัมผัสร่างกายของนางหน้าอกที่ใหญ่โตของนางทำให้เทียนถางใจเต้นเล็กๆแต่มันก็ส่ายหัวไล่ความคิดทั้งหมดออกไปทันที

 

“ข้าสามารถที่จะทำให้เจ้าแข็งแกร่งขึ้นได้แต่จะต้องแลกกับการที่เจ้าจะต้องมาเป็นข้ารับใช้ข้าและคนเหล่านี้ข้าจะให้คนของตระกูลหลงช่วยเหลือพวกนางทั้งหมด”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังหลังจากที่ปล่อยมือออกจากร่างกายของเทียนถาง นั้นทำให้เอลฟ์สาวประหลาดใจมากทุกคนเองก็ประหลาดใจหลงอู่เข้าใจว่าเทียนถางต้องการผู้แข็งแกร่งมาเป็นผู้ติดตามและเอลฟ์สาวจะต้องแข็งแกร่งมากเป็นแน่ใจอนาคต

 

“ข้าตกลงถ้าท่านสามารถที่จะช่วยพวกเราได้”นางรีบกล่าวออกมาอย่างจริงจังและดวงตาเต็มไปด้วยความหวัง เทียนถางยิ้มออกมาและพยักหน้าอย่างยินดีก่อนที่จะจะใช้พลังปราณปีศาจห่อหุ้มนิ้วเป็นดรรชนีและแทงเข้าไปภายในร่างกายของเอลฟ์สาวอย่างรวดเร็วหลายร้อยจุดหลายพันจุด

 

“กรีดดด ข้าเจ็บเหลือเกิน”นางกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อเทียนถางได้หยุดมือลงและเทียนถางก็โบกมือให้หลงอู่สลายพลังของมันออกมา เทียนถางสะบัดมือเรียกผ้าออกมาและใช้ห่อร่างกายของนางหญิงสาวมากมายวิ่งเข้ามาด้านข้างของนางและพยายามที่จะทำให้นางหยุดกรีดร้อง พวกนางทุกคนจ้องมองมาที่เทียนถางอย่างเย็นชา

 

“เจ้าทำสิ่งใดกับนาง”หญิงชรารีบกล่าวออกมาอย่างจริงจังและนั้นทำให้เทียนถางจ้องมองไปที่นางอย่างเย็นชาจากนั้นก็สะบัดมือีกครั้งผลักทุกคนออกมาจากเอลฟ์สาวทันที

“ข้าก็แค่ปลดปล่อยพลังที่อยู่ภายในร่างกายของนางเท่านั้น”เทียนถางกล่าวตอบและได้ปลดปล่อยพลังปราณเข้าไปในร่างกายของนางพลังและพลังปราณนั้นทำให้ร่างกายของเอลฟ์สาวส่องแสงเกิดลวดลายของรูปแบบพลังขึ้นทั่วร่างกายและพลังก็เพิ่มเข้าสู่ระดับมังกรขั้นที่ห้าอย่างรวดเร็วพลังของนางเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

 

“เจ้าทำให้มูนแข็งแกร่งขึ้นหรือ”หญิงชรากล่าวถามออกมาอย่างจริงจังนั้นทำให้เทียนถางรู้ว่านางมีนามว่าอันใด เทียนถางเข็นรถเข้าไปที่ด้านหน้าของมูนและได้วางมือลงไปที่ร่างกายของมูนอีกครั้งพลังจำนวนมากมายมหาศาลพุ่งออกมาที่มือของเทียนถาง มันคือพลังธรรมชาติและนั้นเริ่มทำให้ร่างกายของเริ่มได้รับการรักษา

 

เทียนถางเริ่มดูดซับพลังธรรมชาติเข้ามาภายในร่างกายของมันและนั้นทำให้มันยิ้มออกมาเพราะมันทำให้ร่างกายของเทียนถางแข็งแกร่งขึ้นอย่างมินานพลังของมูนก็หยุดลงและนางอยู่ในระดับมังกรขั้นที่สิบแล้ว แต่ร่างกายของนางมิได้ถูกทำลายราวกับเทียนถางเพราะว่าเทียนถางได้ดูดซับพลังธรรมชาติส่วนเกินเข้ามาในร่างกายของมันเอง

 

“พวกเจ้าเดินทางไปที่อาณาจักรกรงเล็บมังกรและกล่าวนามของข้าเทียนถางทหารจะพาเจ้าไปตระกูลหลง แต่หาเสื้อผ้าให้นางก่อนนางต้องไปกับข้า”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังและนั้นทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความสับสนแต่ก็ทำตามทันที

 

“หลงอู่เผื่อพวกทหารยามมันจะโง่เจ้าเอาตราประจำตระกูลให้นาง”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังเมื่อได้เห็นเหล่าหญิงสาวทั้งหมดเตรียมตัวจนพร้อมที่จะจากไปแล้ว หลงอู่ทำตามโดยมิลังเลมันเอาตราประจำตระกูลให้หญิงชราทันทีและมูนก็มายืนอยู่ด้านข้างของเทียนถางแล้ว

 

“ระวังตัวนะ”หญิงชรากล่าวออกมาอย่างจริงจังเมื่อได้รับรู้ว่ามูนแข็งแกร่งขึ้นพอที่จะปกป้องตนเองได้แล้ว เทียนถางโบกมืออย่างเย็นชาให้พวกนางจากไปซะและเทียนถางก็เข็นรถจากไปเหล่าหญิงสาวเต็มไปด้วยความโกรธ

 

“นายท่านก็เป็นเช่นนี้แหละอย่าไปคิดมาก”หลงอู่กล่าวออกมาอย่างสงบนั้นทำให้ทุกคนพยักหน้าและหลงอู่ก็พุ่งเข้าไปด้านข้างของเทียนถางอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นทั้งสามก็มุ่งหน้าไปอย่างรวดเร็ว

 

“มีอสูรระดับมังกรสามตัวกำลังมุ่งหน้ามาหาเรา”หลังจากที่ผ่านไปได้ราวสามชั่วโมงทั้งสามก็เข้ามาถึงที่กลางเขา เทียนถางกล่าวออกมาเมื่อสัมผัสได้ถึงสิ่งมีชีวิตสามตัวและเทียนถางก็กล่าวออกมาอย่างจริงจังและดุร้ายทันที

 

“วิ้ง ซวก”ปรากฏนกยักษ์ขนาดใหญ่สามตัวพุ่งลงมาที่ทั้งสามอย่างรวดเร็วมูนนั้นรับรู้ถึงบางสิ่งนางเรียกสายลมเข้ามาห่อหุ้มมือทั้งสามข้างก่อนที่จะเหวี่ยงดาบสายลมออกไปอย่างรวดเร็วและนั้นตัดร่างกายของนกยักษ์ทั้งสามทันที

 

“เจ้าแข็งแกร่งเสียจริง”เทียนถางยิ้มและกล่าวออกมานั้นทำให้มูนที่เต็มไปด้วยความตกตะลึงพร้อมกับที่หันมามองหน้าของเทียนถาง และนั้นทำให้นางหน้าแดงเมื่อได้เห็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขของเทียนถาง

 

“หลงอู่สอนนาง”หลงอู่พยายามที่จะพุ่งไปจัดการซากของนกยักษ์ทั้งสามแต่เทียนถางก็กล่าวออกมาอย่างจริงจังนั้นทำให้หลงอู่หยุดและโบกมือเรียกมูนไปด้วยทั้งสองจึงได้เรื่องชำแหละร่างกายของนกยักษ์อย่างช้าๆ

 

“ไปเถอะ”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังและทั้งสองจึงได้รีบจัดการทุกอย่างมินานก็เดินทางกันต่อแต่มินานก็เข้ามาถึงที่จุดตรงกลางของกลางหุบเขาและมันมีถ้ำอยู่เทียนถางขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนที่จะสะบัดมือเรียกหอกเมฆดำตะวันแดงออกมา หลงอู่เรียกศาสตราวุธออกมาทันที

 

“ระวังดีๆสิ่งที่อยู่ภายในนั้นอยู่ในระดับราชันย์เช่นเจ้าหลงอู่”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างดุร้ายพร้อมกับที่ได้ปลดปล่อยจิตสังหารออกมาจำนวนมาก มูนและหลงอู่เต็มไปด้วยความดุร้ายเพราะมิค่อยได้เห็นเทียนถางจริงจังเช่นนี้มากนัก

 

“โฮกกก”สัตว์ยักษ์ที่แข็งแกร่งพุ่งออกมามันร่างกับลิงยักษ์ที่แข็งแกร่งมากมันอยู่ในระดับราชันย์ขั้นที่สามเมื่อพุ่งมาถึงด้านหน้าของเทียนถาง ทุกคนเตรียมตัวเข้าสูงแต่เทียนถางสามารถที่จะมองเห็นได้บางสิ่งมันจึงได้หยุดลงและลิงยักษ์พุ่งมาหยุดที่ด้านหน้าของเทียนถางในทันที

 

“โซ่กักขังสัตว์สวรรค์หรือ”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังเมื่อได้เห็นลวดลายของดวงดาวมากมาย นั้นทำให้ทุกคนจ้องมองไปที่ปลอกคอของลิงยักษ์มันเป็นปลอกคอและโซ่ที่งดงามแต่ก็โหดเหี้ยมอำมหิตเช่นกัน เทียนถางขวดคิ้วเข้าหากันและเริ่มตรวจสอบร่างกายของลิงยักษ์กับพลังของมันอย่างรวดเร็ว

 

“เผ่าพันธุ์อสูร ลูกครึ่งสินะ”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างเย็นชาเมื่อได้รับรู้ว่าลิงยักษ์คือสิ่งมีชีวิตชนิดใด ลิงยักษ์นี้คือเผ่าพันธุ์อสูรและยังเป็นลูกครึ่ง เทียนถางสะบัดมือส่งพลังอำนาจเข้าตรวจสอบร่างกายของมันอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันคำรามออกมาและพยายามที่จะเข้าโจมตีเทียนถาง

 

“ข้าสามารถที่จะปลดปล่อยเจ้าได้”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังอีกครั้งและทั้งสองที่ยืนอยู่ด้านข้างของเทียนถางก็พยายามที่จะกล่าวห้าม แต่ลิงยักษ์ก็หยุดและเปลี่ยนร่างกายของมันกลับมาเป็นมนุษย์เทียนถางจ้องมองไปที่ชายหนุ่มที่อยู่ในวัยกลางคนเส้นผมและเขลารุงรังพวกมันมีสีน้ำตาล ทั่วร่างกายเต็มไปด้วยรอยแผลมากมาย

 

“เจ้าสามารถที่จะปลดปล่อยข้าได้หรือ”ชายวัยกลางคนกล่าวถามเทียนถางด้วยสีหน้าจริงจังถึงเทียนถางจะมิสามารถที่จะจ้องมองหน้าของมันได้ดวงตาสีดำตาลยิ่งทำให้มันดูรุนแรงและร้ายกาจมากขึ้นเทียนถางมิได้สนใจแม้แต่น้อย

 

“ข้าสามารถที่จะปลดปล่อยเจ้าได้แต่ต้องแลกกับการที่เจ้าจะต้องมาเป็นข้ารับใช้ของข้า”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังนั้นทำให้ชายวัยกลางคนเต็มไปด้วยความสับสนและเริ่มครุ่นคิดทุกอย่างด้วยความรอบครอบ เทียนถางเริ่มเบื่อมันเคาะไปที่รถเข็นและปลดปล่อยพลังยุทธออกมาจำนวนมาก

 

“ข้าตกลง”ชายคนนั้นกล่าวออกมาอย่างจริงจังและคุกเข่าลงไปที่พื้นปรากฏมีดสั้นในมือของเทียนถางและสะบัดมือปลดปล่อยออกไปทันทีมันฟาดฟันผ่านร่างกายทุกส่วนของชายวัยกลางคนอย่างรวดเร็ว แต่มันก็มิแม้แต่ที่จะขยับเลยแม้แต่น้อยซึ่งเทียนถางยังมิได้หยุดเกิดบาดแผลขึ้นหลายส่วนทั่วร่างกายของชายวัยกลางคน