มุ่งหน้าสู่ทวีปหมื่นสมุทร

ตอนที่47 มุ่งหน้าสู่ทวีปหมื่นสมุทร

 

“ข้าว่าเราน่าจะตามหาพวกเขาได้ ถ้าพวกเขายังมีชีวิตอยู่”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังหลังจากครุ่นคิดอยู่นาน จุนซันและโดโด่เองก็พยักหน้าตอบเพราะพวกมันเองก็อยากที่จะรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเช่น

 

“ข้าว่าพวกเขาคงมิได้อยู่ทวีปนี้แล้วเป็นแน่”จุนซันกล่าวออกมาเสริมเทียนถางพยักหน้าเห็นด้วยเพราะการหายไปของทั้งสองน่าจะมิใช้ความสามารถของคนในทวีปที่อ่อนแอเช่นนี้แน่

“งั้นเราจะไปทวีปหมื่นสมุทรเสียก่อนถ้าท่านสามารถที่จะพาเราไปได้”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังอีกครั้งทั้งสองจ้องมองหน้ากันอย่างตกตะลึงก่อนที่จะยิ้มและพยักหน้าตอบเทียนถางอย่างมีความสุข โดโด่สะบัดมือเรียกบางสิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

 

“ในวันที่บิดาของเจ้าตกตายข้าได้ออกมาหาสิ่งนี้อยู่มันคือ เรือเหาะที่ข้าสร้างจากหินที่ข้าตามหา”ปรากฏเรือเหาะขนาดเล็กที่สามารถที่จะนั่งได้ราวห้าคน โดโด่กล่าวออกมาอย่างจริงจังทันทีเทียนถางทำเพียงพยักหน้าเล็กน้อยและทั้งสามก็ขึ้นไปบนเรือเหาะ โดโด่สะบัดมือสร้างรูปแบบบางอย่างขึ้นมาและมันสามารถที่จะเชื่อมต่อพลังของมันเข้าไปกับเรือเหาะได้

 

“จากที่ข้าคำนวลดูเราคงใช้เวลาราวหนึ่งเดือนด้วยความเร็วในตอนนี้”เมื่อเห็นเทียนถางจ้องมองมาที่มันจุนซันก็กล่าวออกมาอย่างจริงจัง เทียนถางมิได้สนใจอยู่แล้วมันตรวจสอบร่างกายของทั้งสองอยู่เท่านั้นและพบว่าทั้งสองมีพลังของธาตุวารีภายในร่างกายทั้งคู่เลย เทียนถางยิ้มและเขียนตำราออกมาอีกหกเจ็ดเล่มและมอบให้ทั้งสอง

 

เมื่อทั้งสองได้อ่านตำราทักษะของเทียนถางก็เต็มไปด้วยความตกตะลึงเพราะตำราทักษะทั้งสองจะทำให้โดโด่เข้าสู่ระดับเหนือราชันย์ได้ภายในสองเดือนเท่านั้น จุนซันเองก็เต็มไปด้วยความตกตะลึงเพราะตำราทั้งหมดในมือของมันจะทำให้มันเลื่อนระดับสู่เหนือราชันย์ได้ในอีกหนึ่งปี เทียนถางเต็มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นทั้งสองเต็มไปด้วยความสุข

 

“ข้าได้เข้าร่วมนิกายเทพอสูรแล้วข้าจึงได้รับสิ่งมากมายมาจากที่นั้น”เทียนถางรู้ว่าอาจารย์ทั้งสองของมันอยากที่จะรู้ว่ามันไปเอาสิ่งนี้มาจากที่ใด เทียนถางจึงได้กล่าวออกมาอย่างจริงจังทั้งสองเต็มไปด้วยความตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น

 

“ที่ทวีปหมื่นสมุทรมีนิกายที่แข็งแกร่งทัดเทียบกับนิกายเทพอสูรมันคือนิกายเทพสมุทรอยู่และเมื่อมันเห็นเจ้าหรือทักษะที่เจ้าใช้ ถ้าพวกมันรู้ว่าเจ้ามาจากนิกายเทพอสูรคนครึ่งทวีปจะไล่ล่าเจ้าเป็นแน่”จุนซันกล่าวออกมาอย่างกังวลเทียนถางเต็มไปด้วยความตกตะลึงเมื่อได้ยินมันรู้ว่านิกายทั้งสี่ที่แข็งแกร่งที่สุดคือ นิกายเทพอสุร นิกายเทพสมุทร นิกายเทพแสงสวรรค์และสุดท้ายนิกายเทพพฤกษา แต่มิคิดว่าจะไปเจอศัตรูรวดเร็วเช่นนี้

 

“มิต้องห่วงอาจารย์ข้าสามารถที่จะจัดการทุกอย่างได้ขอเพียงแค่ข้าสามารถที่จะรู้ได้ว่าคนใดที่ท่านต้องการให้ข้าจัดการเท่านั้น”เทียนถางยิ้มและกล่าวออกมาอย่างจริงจังจุนซันเต็มไปด้วยความกังวลและยินดีเพราะมันรู้ว่าเทียนถางต้องการที่จะทำให้สัญญาที่ให้ไว้เป็นจริงคือจัดการคนที่ขับไข่มันออกมาจากทวีป

 

“ข้าว่าพวกท่านฝึกกันเถอะข้าจะควบคุมเรือเหาะนี้เอง”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจังอีกครั้งจุนซันและโด่โด่จ้องมองหน้ากันเล็กน้อยและโดโด่ก็ถอยออกมาจากการควบคุมเรือเหาะ เทียนถางเข้ามานั่งแทนมันจ้องมองไปที่รูปแบบควบคุมก่อนที่จะสะบัดมือสร้างรูปแบบควบคุมขึ้นมาแทนและมันดีกว่าของโดโด่มากเลย

 

“วิ้ง ฟุม”เมื่อรูปแบบเข้าแทนทีความเร็วของเรือเหาะก็รวดเร็วขึ้นหลายเท่าและมุ่งหน้าไปด้วยความเร็วสูงโดโด่เต็มไปด้วยความตกตะลึงในความสามารถในการเข้าใจในรูปแบบของเทียนถางเป็นอย่างมาก มินานทั้งสองก็ไปฝึกทันที

 

เทียนถางคำนวลจากเวลาที่จุนซันคิดในตอนนี้เวลาที่จะไปถึงยังทวีปหมื่นสมุทรคงจะใช้เวลาราวสิบแปดวันเต็ม เทียนถางยังต้องฟื้นฟูร่างกายและเวลาสิบแปดวันคงจะช่วยเหลือมันได้มากแน่ เทียนถางจึงได้ลืมตาลงมุ่งหน้าเข้าไปภายในปัญญาของมันตอนนี้มันได้พบเฟรย่าที่กำลังดื่มชาอยู่เทียนถางเดินเข้ามาด้านข้าง

 

“เจ้าควบคุมพลังผ่านร่างกายของข้าโดยที่มิสร้างความเสียหายได้หรือไม่”เทียนถางกล่าวออกมาอย่างจริงจัง เฟรย่ารีบรู้ขึ้นและพยักหน้าตอบนางเต็มไปด้วยความสงบเช่นเดิมก่อนที่จะพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วตอนนี้นางเข้าควบคุมร่างกายของเทียนถาง

 

เทียนถางจึงได้มุ่งหน้าไปที่ห้องของมันภายในห้องแห่งการสร้างที่เทียนถางได้ตั้งนามให้มัน เทียนถางจ้องมองเข้าไปด้านในตอนนี้มันเละมากของทั้งหมดปลิวออกไปทั่วตอนนี้ตันเถียนได้ขายตัว เทียนถางสะบัดมือส่งทุกอย่างกลับไปที่เดิมและมันก็นั่งลงไปที่พื้นเพื่อที่จะพักผ่อนร่างกายมันมิต้องการที่จะทำสิ่งใดเลยเพื่อฟื้นฟูร่างกาย

ยี่สิบวันต่อมา

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วตอนนี้เทียนถางได้มาถึงยังทวีปหมื่นสมุทรซึ่งมันใช้เวลามากกว่าที่เทียนถางคิดถึงสองวันแสดงว่าจุนซันคำนวลเวลาผิดพลาดเล็กน้อย เทียนถางกลับมาที่ร่างกายของมันตอนนี้เฟรย่าเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้านางอยู่ในโลกภายนอกมาเกินไปนางกลับเข้ามายังปัญญาและนอนหลับไปทันที

 

“ลงจอดที่นั้นก่อนเลยจะต้องเดินเท้าเพื่อลอบเข้าไป”เมื่อเรามาถึงด้วยความสูงตอนนี้สามารถที่จะเห็นได้เลยว่ามีเกาะอยู่จำนวนมหาศาลเลยที่อยู่กลางมหาศาลสมุทรขนาดใหญ่ และทั้งหมดเชื่อมต่อกันด้วยสะพานเหล็ก เมื่อเห็นเกาะที่อยู่ท้ายสุดของทวีปจุนซันรีบกล่าวออกมาอย่างจริงจังเทียนถางควบคุมเรือเหาะให้เข้าไปหลบในเมฆและมุ่งหน้าลงไปอย่างช้าๆ

 

“นี้คงเป็นเกาะสามสิบเป็นแน่ เราจะต้องไปหาครอบครัวข้าที่เกาะสิบ”เมื่อมาถึงโดโด่รีบเก็บเรือเหาะและทั้งสามก็เข้าไปหลบที่ต้นไม้ จุนซันนกล่าวออกมาอีกครั้งอย่างจริงจังโดโด่เองก็พยักหน้าเห็นด้วย แต่เทียนถางขมวดคิ้วอย่างสับสนเกาะสิบหรือเกาะสามสิบหรือมันคือนามของเกาะเหล่านี้เช่นนั้นหรือนี้คือความคิดของเทียนถางตอนนี้

 

“นามของมันถูกตั้งจากจำนวนของเกาะและความแข็งแกร่ง เกาะที่แข็งแกร่งที่สุดคือเกาะหนึ่งมันให้กว่าหนึ่งร้อยเกาะที่เหลือรวมกันและยังเป็นที่ตั้งของนิกายเทพสมุทรอีกด้วย”จุนซันเข้าใจว่านามของเกาะเหล่านี้แปลกมันจึงได้กล่าวออกมาอย่างจริงจัง เทียนถางจึงได้เข้าใจทั้งสามจึงได้มุ่งหน้าไปที่เกาะสิบด้วยความเร็วสูง

 

“นั้นยามของเกาะสามสิบกับเกาะยี่สิบเก้าเรามิจำเป็นที่จะต้องสังหารพวกเขาก็ได้เพราะว่าคนเหล่านี้มิใช้คนของนิกายเทพสมุทรหรือพวกราชวงศ์”เมื่อมาถึงยังสะพานเหล็กก็มีคนยืนเฝ้าสะพานอยู่จุนซันกล่าวออกมาอย่างจริงจังอีกครั้งและนี้ทำให้เทียนถางรู้ว่าตอนนี้มันมีศัตรูอยู่สองฝ่ายและหนึ่งคือนิกายเทพสมุทรและหนึ่งคือคนของราชวงศ์แห่งทวีปหมื่นสมุทรนี้

 

“ข้ามีทักษะที่สามารถที่จะทำให้พวกมันทั้งหมดหลับได้โดยมิต้องสู้”เมื่อเห็นว่าโดโด่และจุนซันกำลังเถียงกันเรื่องที่จะสังหารหรือมิสังหารยามทุกคน เทียนถางจึงได้กล่าวออกมาอย่างจริงจังทั้งสองจึงได้จ้องมองมาที่ ตอนนี้เทียนถางได้ลืมตาลงและได้ใช้ความสามารถของดวงตาซ้ายที่มีพลังแห่งธรรมชาติอยู่ภายในโดยที่มันควบคุมอากาศล้อมรอบพื้นที่นั้นให้มันน้อยลง

 

“พวกเขาเพียงแค่ขาดอากาศหายใจและสลบไปเท่านั้น”เมื่ออากาศล้อมรอบเริ่มน้อยนามทั้งหมดที่อยู่ในระยะสายตาของเทียนถางก็เริ่มล้มลงที่ละคนจนถึงคนสุดท้าย จุนซันและโดโด่ตกตะลึงมาก เทียนถางจึงได้กล่าวกับทั้งสองเมื่อได้ยินทั้งสองก็พยักหน้าและทั้งสามก็มุ่งหน้าไปโดยใช้วิธีการนี้กับเหลือยามทั้งหมดจนมาถึงที่เกาะที่สิบในสามชั่วโมง

 

“ครอบครัวข้าอยู่ที่นี้พวกเราจะต้องระวังคนของราชวงศ์เอาไว้เป็นนี้มิเช่นนั้นจะเป็นภัยถึงครอบครัวข้า”เมื่อมาถึงปรากฏหมู่บ้านที่หรูหราต่อกันไปเทียนถางจึงได้เข้าใจว่ารำดับของนามนั้นแสดงถึงพลัง อำนาจ ความมั่งคั่ง ที่เพิ่มสูงขึ้นตามจำนวนนามของตัวเลขที่ลดลงเช่นกัน จุนซันจ้องมองไปที่บ้านหลังใหญ่ที่สุดและกล่าวออกมาอย่างจริงจัง

 

“ไปเถอะ”จุนซันกล่าวออกมาอีกครั้งและทั้งสามก็มุ่งหน้าไปอย่างรวดเร็วเข้ามายังที่บ้านพักหลังใหญ่ด้วยความเร็วของทั้งสาม สามารถเข้ามาด้านในโดยที่มิทำให้ผู้ใดรู้ได้อย่างแน่นอน เมื่อมาถึงทั้งสามมุ่งหน้าไปที่บ้านพักหลังหนึ่งที่จุนซันได้กล่าวว่ามันคือบ้านพักของผู้นำตระกูลจุนหรือบิดาของมันนั้นเอง

 

“ท่านพ่อ”เมื่อเข้ามาถึงปรากฏร่างของชายชรา หญิงสาวสองคน และเด็กอีกหนึ่งที่กำลังทานอาหารกันอยู่ จุนซันกล่าวออกมาอย่างมีความสุขเมื่อได้เห็นชายชราแต่เมื่อชายชราเห็นจุนซันขมวดคิ้วเข้าหากันมิราวกับว่ามันกำลังโกรธแต่คนอื่นต่างเต็มไปด้วยความยินดี

 

“เจ้ากลับมาเพื่อสิ่งอันใด ที่เจ้าทำคือการที่จะทำให้ทุกคนในตระกูลเดือดร้อน”หนึ่งในหญิงสาววิ่งเข้ามากอดจุนซันและเด็กน้อยเช่นกันทั้งสองคงเป็นภรรยาและบุตรของจุนซันเป็นแน่ ชายชรากล่าวออกมาอย่างเย็นชาจนจุนซันตกตะลึง เทียนถางเองยังประหลาดใจเลยที่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น

 

“คนของราชวงศ์ยังมิหยุดที่จะตามหาข้าเช่นนั้นหรือ”จุนซันกล่าวถามออกมาอย่างจริงจังทันทีชายชราทำเพียงพยักหน้าตอบเท่านั้น โดโด่เองก็ยังคงตกตะลึงเวลาผ่านไปหลายสิบปีแล้วแต่ราชวงศ์ยังมิหยุดตามล่าจุนซันและมันเลย เทียนถางพอที่จะเข้าใจเหตุการณ์แล้วจุนซันและโดโด่คงสร้างบางสิ่งเข้ามาให้บางคนแต่นั้นทำให้ทั้งสองต้องเป็นศัตรูกับราชวงศ์เป็นแน่

 

“อาจารย์ช่วยกล่าวกับข้าที่ว่าข้าจะแยกคนของราชวงศ์และคนของนิกายเทพสมุทรออกจากคนทั่วไปได้อย่างใด”เทียนถางมิได้สนใจใครทั้งนั้นและกล่าวถามออกมาอย่างจริงจัง จุนซันจึงได้เรียกของออกมาสองสิ่งนั้นคือเสื้อสองผืน หนึ่งมีลวดลายของมังกรสีฟ้าที่งดงามสามตัว และหนึ่งมีลวดลายของผืนสมุทรที่เต็มไปด้วยดวงคารานับพัน

 

“ทุกคนของนิกายหรือราชวงศ์จากสวมใส่สิ่งเข้านี้คนของราชวงศ์จะสวมใส่เสื้อคลุมผืนสมุทรหมื่นดารา ส่วนคนของนิกายเทพสมุทรจะสวมใส่เสื้อคลุมเทพมังกรสามสวรรค์”จุนซันค่อยๆกล่าวออกมาอย่างจริงจัง เทียนถางจำได้ขึ้นใจและหายตัวไปอย่างรวดเร็วทุกคนเต็มไปด้วยความตกตะลึงเมื่อเทียนถางออกมาด้านนอกมันพุ่งขึ้นไปยังท้องฟ้าและจ้องมองไปทั่วเกาะสิบทั้งเกาะและได้พบคนของนิกายเทพสมุทรสามคนกำลังทานอาหารอยู่

 

“ข้าจะไปหาข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งต่างๆในตอนนี้พวกท่านทั้งสองอยู่ที่นี้ก่อน”เมื่อพบศัตรูเทียนถางกลับเข้ามายังบ้านพักของชายชราและกล่าวกับจุนซันและโดโด่อย่างจริงจัง

“เจ้าจะไปคนเดียวแน่หรือ”จุนซันและโดโด่กล่าวถามออกมาพร้อมกันด้วยสีหน้าจริงจัง เทียนถางมิได้ตอบแต่หายตัวออกไปอย่างรวดเร็วอีกครั้ง ทุกคนเต็มไปด้วยความตกตะลึงและชายชราก็กล่าวถามเกี่ยวกับเทียนถาง จุนซันก็กล่าวเรื่องของเทียนถางให้ฟัง

 

สามชั่วโมงต่อมา

“นี้พวกเราอยู่ที่ใดกัน”หลังจากผ่านไปสามชั่วโมงตะวันก็ตกดินและตอนนี้คนจากนิกายเทพสมุทรทั้งสามก็ถูกจับมัดกับต้นไม้ที่ส่วนท้าของเกาะที่สิบ หนึ่งในพวกมันตื่นขึ้นและกล่าวออกมาอย่างสับสนมันจ้องมองไปที่สองคนที่กำลังตื่นขึ้น

 

“เจ้าคือเด็กนั้น”เทียนถางเข็นรถออกมาด้านหน้าของทั้งสามปรากฏแสงออกมาจากร่างกายของเทียนถางมันเกิดขึ้นจากประกายของอสนีที่วิ่งผ่านร่างกายของมัน หนึ่งในทั้งสามกล่าวออกมาอย่างดุร้าย เมื่อสามชั่วโมงก่อนเทียนถางได้เข็นรถไปหาทั้งสามคนและทำให้พวกมันสลบไปดวงทักษะเดิม และเพราะว่าทั้งสามอยู่ในระดับราชันย์เท่านั้นมันจึงง่ายดายที่จะทำเช่นนี้

 

“กล่าวเกี่ยวกับนิกายของพวกเจ้าออกมาทั้งหมด”เทียนถางกล่าวออกมาโดยที่มิได้สนใจคำกล่าวของพวกมันเลยปรากฏกระบี่ปราณปีศาจออกมาสามเล่มจ่อไปที่คอทั้งสามทันที ทั้งสามมิได้หวาดกลัวเลย เทียนถางประหลาดใจเล็กน้อยก่อนที่จะใช้กระบี่แทงทะลุคอของหนึ่งในพวกมันโลหิตหลั่งไหลออกมาจำนวนมาก

 

“ข้าจะกล่าวอีกครั้ง กล่าวเกี่ยวกับนิกายของพวกเจ้าออกมาซะมิเช่นนั้นข้าจะสังหารพวกเจ้าอย่างทรมานมากที่สุดเท่าที่จะทำได้จนกว่าพวกเจ้าจะตกตาย”เทียนถางกล่าวออกมาอีกครั้งปรากฏจิตสังหารจำนวนมหาศาลถูกปลดปล่อยออกมาอีกสองคนที่เหลือเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เทียนถางมิได้ต้องการที่จะสังหารใครโดยที่มันมิรู้จักเช่นนี้แน่นอนแต่เมื่อมันเลือกฝ่ายและที่เหลือก็คือศัตรูมันจึงจำเป็นที่จะต้องทำสิ่งเหล่านี้

 

ทั้งสองก็ยังคงมิกล่าวเทียนถางจึงได้แทงกระบี่ลงไปที่ขาของทั้งสองพวกมันกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด เทียนถางมิได้หยุดมันเรียกกระบี่ปราณปีศาจออกมาอีกหลายเล่มและแทงเข้าไปยังจุดต่างๆของร่างกายของทั้งสอง โลหิตไหลออกมาจำนวนมากทั้งสองกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน

 

“ข้าจะกล่าวข้าจะกล่าวช่วยหยุดทีเถอะขอรับ”หนึ่งในพวกมันกล่าวออกมาอย่างหวาดกลัวเทียนถางสะบัดมือสังหารอีกครั้งทิ้งทันที ก่อนที่จะจ้องมองไปที่คนที่กล่าวมันเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเทียนถางสะบัดมือดึงกระบี่ปราณปีศาจออกมาจากร่างกายของมัน

 

“ตอนนี้นิกายเทพสมุทรปกครองโดยสองตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่เกาะที่หนึ่ง ตระกูลเทพอสูรสมุทรและตระกูลจือ”ชายผู้นั้นกล่าวออกมาอย่างหวาดกลัวเทียนถางเต็มไปด้วยความสนใจเพราะมันรู้ว่าชายที่อยู่ด้านหน้าของมันต้องนี้รู้ในหลายสิ่งเลย

 

“ตระกูลเทพอสูรสมุทรนั้นมีแต่เหล่าเหล่าอสูรสมุทรที่แข็งแกร่งถึงแบบร่างกายส่วนหนึ่งของพวกมันจะเป็นมนุษย์แต่มีพลังที่แข้งแกร่งเทียบเท่ากับสัตว์อสูรสมุทรที่แข็งแกร่ง ส่วนตระกูลจือคือตระกูลของมนุษย์พวกมันแข็งแกร่งอย่างมากและมีคนจำนวนมหาศาลเลย”ชายผู้นั้นยังกล่าวออกมาอีกครั้งอย่างจริงจัง เทียนถางพยักหน้าอย่างยินดีตอนนี้มันได้ข้อมูลที่จำเป็นมาจำนวนมาก

 

“เจ้ารู้เกี่ยวกับราชวงศ์หรือไม่”เทียนถางกล่าวถามออกมาด้วยสีหน้าจริงจังชายผู้นั้นพยักหน้าตอบอย่างร้อนใจแต่ตอนนี้หน้าของมันเริ่มซีดจากการที่เสียโลหิตไปจำนวนมาก เทียนถางสะบัดมือส่งพลังแห่งธรรมชาติรักษาบาดแผลทั้งหมดของมันทันที

 

“ราชวงศ์ก็ราวกับขัวอำนาจที่สามที่อยู่ระหว่างตระกูลเทพอสูรสมุทรและตระกูลจือขอรับ พวกมันแข็งแกร่งมากและอาจจะอยู่เหนือทั้งสองตระกูลก็เป็นไปได้ ข้าได้ยินว่าราชวงศ์ยังมีผู้ที่อยู่ในระดับราชันย์เหนือจักรพรรดินับสิบเลยขอรับ”ชายผู้นั้นกล่าวออกมาอย่างจริงจังอีกครั้ง เทียนถางจึงได้ขมวดคิ้วเพราะการสู้กับระดับเหนือราชันย์มิใช้เรื่องง่ายเลย

 

“เจ้ารู้จักการขับไล่คนของตระกูลจุนและตระกูลโดหรือไม่”เทียนถางกล่าวถามอีกครั้งด้วยสีหน้าเย็นชา เมื่อชายผู้นั้นได้ยินมันก็เต็มไปด้วยความตกตะลึงก่อนที่จะพยักหน้าตอบเทียนถาง

“เมื่อสิบปีก่อนชายที่มีนามว่าจุนซันและโดโด่ได้สร้างศาสตราวุธชิ้นหนึ่งที่แข็งแกร่งจนมิอาจที่จะประเมินพลังออกมาได้ และพวกมันได้มอบให้กับชายผู้หนึ่งที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมากข้าได้ยินว่าราชวงศ์ต้องการศาสตราวุธนั้นจึงส่งคนที่แข็งแกร่งที่สุดนับร้อยไปชิงมาแต่กับถูกสังหารทั้งหมด และชายผู้นั้นก็หายไปนั้นจึงทำให้ราชวงศ์โกรธแค้นและมาลงที่ชายทั้งสอง แต่ที่ข้าทราบมาชายผู้นั้นได้นำสิ่งที่ใช้สร้างมาให้ทั้งสองสร้างมันทั้งสองจึงสามารถที่จะสร้างได้”ชายผู้นั้นกล่าวทุกอย่างที่มันรู้ออกมาอย่างจริงจัง เทียนถางจึงได้เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด

 

“เช่นนี้เองแล้วเจ้ารู้หรือไม่ว่าพื้นที่ใดบางที่เป็นของเหล่าราชวงศ์แล้วพื้นที่ใดเป็นของนิกายเทพสมุทร”เทียนถางกล่าวถามออกมาอีกครั้งชายผู้นั้นส่ายหัว ตอนนี้เทียนถางหมดสิ้นคำถามแล้วมันสะบัดมือสังหารชายผู้นี้ให้ตกตายอย่างสงบและมุ่งหน้ากลับไปที่บ้านพักของจุนซันเมื่อมันทำลายศพทั้งสามจนหายไปแล้ว

 

“เจ้าได้ข้อมูลที่พอจะช่วยเหลือเราได้มาหรือไม่”เมื่อเห็นเทียนถางกลับมาทุกคนต่างเต็มไปด้วยความสงบจนผิดปกติ เทียนถางปลดปล่อยประสาทสัมผัสตรวจสอบพื้นที่ล้อมรอบและใช้ดวงตาทั้งสองจ้องมองไปรอบห้องปรากฏบางสิ่งอยู่มันราวกับกิ้งก่าที่สามารถกลืนกินพื้นที่ล้อมรอบและพยายามที่จะตรวจสอบเทียนถางทันที

 

“คนของราชวงศ์หรือโง่เง้าตัวข้าจะรวมมือกับตระกูลจือและตระกูลเทพอสูรสมุทรเพื่อจัดการกับราชวงศ์ข้ามีความสามารถที่จะควบคุมพวกมันทั้งสองตระกูล”เทียนถางกล่าวออกมาเสียงดังและชัดเจนที่คนเต็มไปด้วยความตกตะลึง หลังจากนั้นกิ้งก่าก็พุ่งหนีออกไปจากห้องทุกคนพยายามที่จะกล่าวบางสิ่งกับเทียนถางแต่มันกับหัวเราะออกมอย่างบ้าคลั่ง เพราะนี้คือแผนที่เทียนถางวางเอาไว้เพื่อให้กิ้งก่าตนนี้พาเทียนถางกลับไปที่ฐานของคนที่ส่งมันมา