บทที่ 26 อาคาร 3 ชั้น      

บทที่ 26 อาคาร 3 ชั้น

ตามถนนมืดมากแม้จะมีโคมไฟเรียงรายไปตามถนนแต่มันก็ไม่มีไฟฟ้าที่จะจ่ายพลังงานให้นอกจากแสงจันทร์จางหายไปสิ่งที่สามารถมองเห็นก็เริ่มน้อยลงไปด้วยคนส่วนใหญ่อาศัยสายตาของเขามากที่สุดในเวลานี้ดังนั้นเมื่อพวกเขาจนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มองไม่ค่อยเห็นความกลัวและความวิตกจึงมากขึ้น

ลมกลางคืนเริ่มแรงขึ้นมันสร้างเสียงก้องข้างหูทำให้พวกเขารู้สึกหนาวสั่นพวกเขารู้สึกไม่สบายราวกับว่าได้ยินเสียงข้างหลังของพวกเขาอย่างไรก็ตามความรู้สึกหนาวและเหงาอย่างไม่มีความหวังของพวกเขาเกิดขึ้นใน The Trembling World นี้ถ้านี้คือความฝันพวกเขาคงจะตื่นมันในวันพรุ่งนี้แต่นี้..ถ้าวันนี้เขาไม่รอดคงไม่มีคำว่าพรุ่งนี้สำหรับพวกเขา

พังฮั่วและลูลู่สามารถมองเห็นเพียง 2-3 เมตรเท่านั้นเพียงพอที่จะให้พวกเขาเห็นกันและกันและ หลิวกำ อยู่ด้านหน้าของพวกเขาถ้า หลิวกำ แอบเพิ่มจังหวะเล็กน้อยเขาก็จะหายตัวไปจากสายตาโดยสิ้นเชิงทำให้ลูลู่รู้สึกคุ้มคลั่งเล็กน้อยเพราะ หลิวกำ เป็นทุ่นช่วยชีวิตของเธอ ดังนั้นเธอจึงดึงโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาเพื่อใช้เป็นแหล่งกำเนิดแสงแต่พอมันสว่างขึ้นมา หลิวกำ กับหันมาตะโกนใส่เธอเพื่อให้ปิด

ในความมืดนี้ถ้าเกิดมีแสงสว่างขึ้นมามันง่ายมากที่จะดึงดูดซอมบี้และถ้ามีซอมบี้จำนวนมากหรือมีซอมบี้ขนาดมหึมาที่ถูกล่อลวงมาแล้ว หลิวกำ คงต้องทิ้งทั้งสองคนเพื่อหลบหนี

หลิวกำสามารถบอกได้เลยว่าธรรมชาติของพังฮั่วและลูลู่นั้นค่อนข้างเป็นคนที่ตรงไปตรงมาโชคดีที่พวกเขาอยู่ในทีมจึงสามารถผ่อนคลายได้นิดหน่อย ในโลกนี้ในความสามารถฟื้นตัวสามารถทำได้การนอนหลับกับทั้งสองคนนี้เขาสามารถพึ่งพาได้ในช่วงเวลานี้ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทิ้งพวกเขาในตอนนี้

พิจารณาว่าตอนนี้มืดและฝนใกล้จะตกมันจะเป็นอันตรายสำหรับพวกเขา  หลิวกำ ตัดสินใจว่าควรหาสถานที่ใกล้เคียงเพื่อพักผ่อนในเวลากลางคืนด้วยสายตาของเขาแข็งแกร่งขึ้นทำให้สามารถมองเห็นภายใน 10 เมตรหรือแม้กระทั่งในความมืด เดินต่อไปข้างหน้าอีกไม่กี่เมตร หลิวกำ ก็มาถึงซอยลาดเอียงโดยมีอาคาร 3 ชั้นอยู่ใกล้ๆ

อาคาร 3 ชั้นแห่งนี้มีหน้าร้านอยู่ที่ชั้น 1 และเมื่อสังเกตดูมันควรจะเป็นร้านที่ขายอุปกรณ์ของชำด้านหน้าของร้านมีตะแกรงอยู่ข้างบนมันดูไม่ค่อยเสียหายหนักจากภายนอกมันจึงปลอดภัยอนุมานได้ว่าข้างในน่าจะปลอดภัยมากกว่านี้

ชั้นที่ 3 ของอาคารมีระเบียงด้านบนมีชุดชั้นในสตรีตากอยู่ดูเหมือนว่าเคยมีใครอยู่ที่นี่ดังนั้นควรมีเตียงนอนและเฟอร์นิเจอร์อยู่ข้างไหน

อาคารหลังนี้อยู่ใกล้กับทางแยกระหว่างถนนถ้ามีอะไรเกิดขึ้นเป็นเรื่องง่ายที่จะเลือกทิศทางในการหลบหนี หลิวกำ ไม่มีทางเลือกมากนักก็ต้องหาสถานที่ที่เหมาะสมก่อนที่ฝนจะตกและนี่เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของเขา

ในตอนแรกประตูไม่สามารถเข้าไปได้อย่างง่ายดาย หลิวกำ คิดหาวิธีที่จะปีนเข้าไปเขาเดินไปด้านหลังของอาคารเพื่อตรวจสอบ

“หัวหน้า….”พังฮั่วอยากแนะนำอะไรบางอย่างกับ หลิวกำ  แต่หลิวกำยกมือขึ้นเป็นสัญญาณที่ปากเป็นสัญลักษณ์ว่าให้เงียบ พังฮั่วรู้ได้ทันทีและหยุดเดิน  หลิวกำ เตรียมตัวราวกับว่าเขาเตรียมพร้อมที่จะสู้

เพราะเสียงลมดังสนั่นดังขึ้น พังฮั่วและลูลู่ไม่ได้ยินเสียงอื่นๆเขาไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นพวกเขาเพียงเห็นแต่การแสดงออกของ หลิวกำ ในการเตรียมพร้อมที่จะสู้พวกเขาตื่นตระหนกและเกรงกลัว พวกเขาไม่กล้าขยับไปไหนดังนั้นจึงไม่เกิดเสียง

การต่อสู้อาจจะเป็นไปได้ว่ากับซอมบี้หรือผู้เล่นอื่นที่มีเจตนาร้ายไม่ว่าจะอย่างใดมันก็ทำให้ หลิวกำ รู้สึกไม่สะดวก  หลิวกำ วางกล่องใส่น้ำและเป้วางลงกับพื้นอย่างเงียบๆจากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปทางด้านหลังของอาคาร

พังฮั่วและลูลู่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นพวกเขาไม่สามารถคาดเดาอะไรได้หน้าตาของพวกเขาเริ่มซีดและรอคอยอย่างเงียบๆเพื่อรอให้ หลิวกำ กลับมามันคงต้องเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายมากๆ หลิวกำ ดูเหมือนเรามัดระวังเมื่อเข้าสู่พื้นที่

หลิวกำ ได้ยินเสียงรบกวนจากลมกรรโชกมันเสียงดังมากแต่ความรู้สึกของเขาบ่งบอกได้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นด้านหลังอาคารบางทีเสียงมันเหมือนซอมบี้กำลังกัดกินบางอย่างอยู่เพื่อความปลอดภัย หลิวกำ ตัดสินใจที่จะไปสอดแนมเพื่อหาข้อมูล

หลิวกำเดินเบาๆขณะที่หันไปมุมอาคารตอนนี้เสียงชัดเจนขึ้นและมีกลิ่นเหม็นที่ไหลมาตามลมดังเช่นที่ หลิวกำ กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ด้านหลังอาคารมีซอมบี้บางตัวนั่งอยู่บนพื้นและกินอะไรบางอย่าง

ในบริเวณนี้แสงสว่างไม่ชัดเจนนัก มีเฉพาะ หลิวกำ ที่สามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจน ถ้าพังฮั่วและลูลู่อยู่ในสถานการณ์นี้ด้วยระยะการมองเห็นท้องทั้งสองแค่เพียง 3 เมตรมันจะเป็นอันตรายต่อพวกเขาเป็นสิ่งที่ดีที่ หลิวกำ มาสอดแนมก่อนโดยปราศจากพวกเขา

เมื่อเห็นฉากนี้ความทรงจำของ หลิวกำ ก็เริ่มทำงานจากเกมสยองขวัญที่เล่นก่อนหน้านี้ในเกมมีจอแสดงผลเพื่อให้ความสว่างเพื่อให้คนสามารถเลือกฟังชั่นได้มากมายมีหลายครั้งที่พื้นที่นอกรัศมีไฟฉายเป็นสีดำและผู้เล่นที่ไม่มีแสงก็เสียชีวิตจากการโจมตีจากผู้เล่นที่มีประสบการณ์คนอื่น

แน่นอนว่านี่เป็นหนึ่งในความสุขในการเล่นเกมผู้เล่นไม่สามารถทนกับการซุ่มโจมตีได้พวกเขาสามารถตั้งค่าความสว่างของหน้าจอได้สูงสุดด้วยวิธีนี้ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับผู้เล่นพวกเขาจะสามารถมองเห็นภาพบางส่วนของมันก่อนเสมอ

สำหรับเกมสยองขวัญประเภทนั้นเมื่อความสว่างของสภาพแวดล้อมเพิ่มขึ้นความยากก็จะลดลงนี่เป็นสิ่งที่ หลิวกำ ประสบหลังจากได้รับพลังจากการเลื่อนระดับแม้จะมีเมฆบดบังดวงจันทร์หลิวกำก็สามารถมองเห็นในรัศมี 10 เมตรรอบตัวดังนั้นมีความเป็นไปได้ว่าเขาสามารถตรวจสอบการโจมตีได้

หลิวกำ เครื่องไปข้างหน้าเล็กน้อยเพื่อสังเกตจากจำนวนสามารถยืนยันได้ว่ามีซอมบี้ประมาณ 5 ตัวหนึ่งในนั้นถือศีรษะที่มีผมยาวและกำลังกินสมองอยู่แม้ลักษณะใบหน้าที่จมูกตาและปากหายไปมันชัดเจนว่าศีรษะอันนี้เป็นของผู้หญิงคนหนึ่ง

ซอมบี้ตัวหนึ่งกำลังกัดที่ขาและนิ้วเท้าที่ขาดหายไปเหลือเพียงนิ้วโป้งที่ยังเหลืออยู่เล็บเท้าทำสีและเมื่อมองขนาดของมันแน่นอนว่ามันเป็นของหญิงสาว ซอมบี้ 3 ตัวที่เหลือกินอวัยวะภายในที่เต็มไปด้วยความเหนียวเหนอะหนะไปด้วยเลือด