บทที่ 24 ความสุขในความโชคร้าย

บทที่ 24 ความสุขในความโชคร้าย

พังฮั่วและลูลู่ทั้งสองคนยืนนิ่งแสดงถึงอาการลังเลในขณะที่เขามองไปที่หวังชางเซิน และ หลิวกำ พูดเล่นผมสีแดงแสดงถึงความสุขในความโชคร้ายของคนอื่นถ้าไม่ใช่เพราะความว่องไวและความแข็งแกร่งของ หลิวกำ และทักษะของเขาแน่นอนว่าเขาจะหาโอกาสฆ่า หลิวกำ และแย่งกระเป๋าเป้นั้นมาเป็นของตัวเอง

“ถ้าคุณเลือกที่จะทำตามที่เขาบอกก็ไม่ต้องสนใจฉันเลยฉันสามารถเอาตัวรอดในโลกนี้โดยปราศจากพวกคุณ” หลิวกำ หันไปบอกพังฮั่ว และลูลู่

“หัวหน้าแน่นอนว่าพวกเราจะติดตามคุณไป” เจ้าอ้วนพังฮั่วกล่าว ความลังเลก่อนหน้านี้ของเขาไม่ใช่เป็นเพราะเขากำลังคิดเรื่องของ หลิวกำ แต่เขารู้สึกสงสารหวังชางเซิน ที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังซึ่งหมายถึงความตาย

อาหารทั้งหมดอยู่ในกระเป๋าของ หลิวกำ ถ้าพวกเขาไม่ติดตาม หลิวกำ พวกเขาก็ไม่สามารถหาน้ำจากที่อื่นได้บาดแผลของหวังชางเซิน อาจทำให้เขากลายเป็นซอมบี้และผู้เล่นผมสีแดงก็ไม่มีความกล้านับตั้งแต่ที่เขาสูญเสียเพื่อนของเขาไป ถ้าเป็นเพียงเขาและลูลู่ อาศัยความอยู่รอดด้วยเพียงแค่นี้โดยไม่มี  หลิวกำ คงไม่สามารถอยู่รอดได้

เพียงพูดออกมาซอมบี้ 2 ตัวที่หลบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเมื่อได้ยินหวังชางเซิน ตะโกนพวกมันก็รีบเข้ามาหาหวังชางเซิน อย่างรวดเร็วหนึ่งในนั้นกัดเข้าที่ลำคอของเขาและเลือดสีแดงเข้มก็สาดกระจายออกมาเช่นน้ำพุซอมบี้ตัวอื่นฉีกทึ้งเสื้อผ้าของหวังชางเซิน แล้วจกไปที่ท้องของเขาจากนั้นดึงลำไส้ออกมายัดเข้าไปในปากอย่างตะกละตะกลามอวัยวะทั้งหมดของเขาค่อยๆถูกกินโดยซอมบี้

ตามที่ หลิวกำ พูดไว้ก่อนหน้านี้หวังชางเซิน ไม่ตายในทันทีเขาดิ้นรนและตะโกนให้ช่วยในขณะที่ซอมบี้กำลังกินเขาการต่อสู้ของเขาไร้ประโยชน์เนื่องจากซอมบี้แข็งแรงกว่าเขามาก

จากการปรากฏตัวของซอมบี้ไปจนถึงหวังชางเซินตาย มันเกิดขึ้นเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นและทั้งหมดเกิดขึ้นเพียงไม่กี่เมตรจาก พังฮั่วและลูลู่ พวกเขาเป็นพยานในการตายอย่างสยดสยองลูลู่กรีดร้องด้วยความกลัว

“นี่..เป็นไปไม่ได้…” พังฮั่วร้องไห้ขณะที่เขาก้าวเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นภาพที่สยดสยองขนาดนี้จนเขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้

“หยุดกรีดร้อง!”  หลิวกำ รีบวิ่งไปด้านหน้าแล้วปิดปาก ลูลู่ เพื่อไม่ให้เธอกรีดร้อง

หวังชางเซิน ถูกซอมบี้โจมตีเพียงไม่กี่เมตรการเคลื่อนไหวต่างๆอาจดึงดูดพวกมันมาถนนเงียบเชียบยกเว้นเสียงเคี้ยวและการกลืนของอวัยวะหวังชางเซิน โดยซอมบี้

หลิวกำ ถอดกระเป๋าเป้ออกละโยนลงบนพื้นยกขวานของเขาขึ้นและรีบวิ่งไปยังซอมบี้ทั้งสองซอมบี้ที่กินหวังชางเซิน เสียง หลิวกำ ใกล้เข้ามาและในทันทีที่เขาเขาใกล้พวกมันขวานของเขาก็ผ่าลงกระโหลกของซอมบี้ตัวหนึ่งขณะที่มืออีกข้างของเขารวดเร็วมากคว้าลงบนลำคอของซอมบี้อีกตัว

หลิวกำ สามารถหักคอของซอมบี้ด้วยมือเปล่าของเขา แต่หลังจากพิจารณาว่า พังฮั่ว ,ลูลู่ และผู้เล่นผมสีแดงกำลังมองเขาอยู่เขาจึงตัดสินใจว่าจะไม่ทำในขณะเดียวกันเขาเขาจับคอของซอมบี้จากนั้นก็เหวี่ยงขวานเพื่อตัดศีรษะของมันออกจากร่างเพื่อให้ดูเหมือนกับว่าเขาใช้ขวานในการฆ่าซอมบี้

หลังจากฆ่าซอมบี้ หลิวกำ ก็เริ่มมองไปรอบรอบเพื่อดูว่ามีอะไรอีกหรือไม่

“เขา….เขา...เขาตายจริงๆหรือ” เจ้าอ้วนพังฮั่วค่อยๆลุกขึ้นจากพื้นแล้วถาม หลิวกำ ด้วยเสียงสั่นเครือ

“มันคงจะเป็นเรื่องมหัศจรรย์ถ้าเขายังไม่ตายหลังจากที่ถูกกัดในสภาพนี้” หลิวกำ พูดหลังจากที่ได้เห็นกระเพาะปัสสาวะและลำไส้ของหวังชางเซิน ถูกดึงออกมาทั่วทุกหนทุกแห่งแม้แต่กะโหลกศีรษะของเขายังหายไปหลังจากที่ถูกโจมตีด้วยซอมบี้

 

ขณะที่พังฮั่วอยากจะพูดอะไรบางอย่างเขาก็บังเอิญมองเห็นศพของหวังชางเซิน ใต้แสงจันทร์แทนคำพูดที่จะออกมาจากปากของเขาเขาอาเจียนต้นมาจนทำให้ท้องเขาปั่นป่วน

พังฮั่วไม่สามารถหยุดตัวเองจะอาการอาเจียนได้อย่างไรก็ตามลูลู่ก็สังเกตเห็นศพอีกด้วยถึงแม้เธอจะไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนแต่เธอก็อาเจียนในทันทีเธออาเจียนเอาขนมปังกรอบและน้ำที่เพิ่งกินเข้าไปทั่วพื้น พังฮั่วทรมานกับความปั่นป่วนในท้องของเขาแต่เขาไม่สามารถต้านทานมันได้อีกต่อไปเมื่อเห็นว่าลูลู่ ก็เป็นเช่นกันเขาจึงเดินไปๆใกล้ๆเธอและอาเจียนร่วมกัน

หลิวกำ ส่ายหัวและสงสัยว่าพวกเขาไม่เคยเห็นฉากน่ากลัวแบบนี้ได้ยังไงในเมื่อพวกเขาเคยเล่นเกมแนวซอมบี้มาก่อนบางทีสิ่งที่พวกเขาเห็นบนหน้าจอคอมพิวเตอร์อาจแตกต่างจากที่เห็นในชีวิตจริง

ทันใดนั้น หลิวกำ ก็มีความคิดขึ้นมาเขาเดินไปนั่งข้างศพของหวังชางเซิน และมองไปที่นาฬิกาของเขาเมนูของหวังชางเซิน หายไปจากนาฬิกาไม่ว่าเขาจะกดปุ่มอะไรก็ตามนาฬิกาของเขาก็ไม่สว่างขึ้น

หลิวกำ ยกหวานขึ้นและตัดแขนหวังชางเซิน และเอานาฬิกาออกมาจากข้อมือเขามีความมุ่งมั่นที่จะทำการทดลองบางอย่าง

หลิวกำ พบว่านาฬิกาของหวังชางเซิน หน้าปัด ถูกผสานเข้าด้วยกันจากนั้น หลิวกำ ก็วางนาฬิกาลงและเริ่มทำลายมันด้วยขวานแต่ก็ไม่เกิดการแตกหักแต่อย่างไร

หลิวกำ ใช้กำลังอย่างต่อเนื่องเพื่อใช้ขวานในการทุบนาฬิกาแต่ไม่คาดคิดนาฬิกาไม่เป็นอะไรเลยหลังจากที่เขาพยายามใช้กำลังทั้งหมดจนพื้นมีแต่หลุมบ่อแต่นาฬิกาก็ยังไม่เป็นอะไร

สิ่งนี้ทำมาจากอะไร?ทำไมมันแข็งแรงขนาดนี้?

ด้วยวัสดุที่ทนทานเช่นนี้ผู้เล่นอื่นๆไม่สามารถถอดมันออกได้เลยนอกจากว่าเขาจะต้องตัดแขนของตัวเองออกในขณะที่ หลิวกำ ฟันขวานในมือของเขาไปที่นาฬิกาของหวังชางเซิน อีกครั้งมีบางอย่างเกิดขึ้น มีลูกไฟสีดำลอยขึ้นมาจากนาฬิกาแล้วลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนจะหายตัวไปอย่างรวดเร็ว

หลิวกำ ตกใจอย่างมากเมื่อเห็นว่ามันหายไปในท้องฟ้าและสงสัยว่าลูกไฟสีดำมหัศจรรย์นั้นมันคืออะไรเมื่อเขาฆ่าซอมบี้ในขณะที่มันตายดวงไฟสีดำก็ถูกปล่อยออกมาจากร่างกายของพวกมันเข้าไปในร่างกายของเขา มันเหมือนกับการได้ค่าประสบการณ์ทำไมในนาฬิกาถึงมีลูกวงกลมสีดำด้วย

หรือบางทีลูกวงกลมสีดำนี้อาจจะเป็นวิญญาณของผู้เล่น?

หลิวกำ ตระหนักถึงบางอย่าง ...เมื่อเขามองไปรอบรอบนอกจากระเบิดมือที่เหลือไว้เขาก็ไม่เห็นนาฬิกาอีกเลย

เด็กหนุ่มผมแดงเห็นว่าพังฮั่วและลูลู่กำลังอาเจียนและ หลิวกำ กำลังนั่งยองยองอยู่ข้างศพแหงนหน้ามองไปบนท้องฟ้าทันใดนั้นผู้เล่นผมสีแดงก็มีความคิดชั่วร้ายเขาวิ่งไปเก็บของ หลิวกำ จากพื้นที่มีกล่องใส่น้ำแร่ 2 ขวดจากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังซอยที่มืดมิดที่อยู่ใกล้เคียง

อย่างไรก็ตามผู้เล่นผมสีแดงไม่ได้วิ่งไปไกลเกินไปเมื่อขวานบินมาหาเขาจากด้านหลัง

“ปัง!”

มันติดลึกเข้าไปในด้านหลังศีรษะของเขาและฆ่าเขาในทันที