ตอนที่ 133 ผู้ควบคุมที่ทรงอำนาจ

เสียงของกง ซุนยี่ดังไปทั่วสองช่วงตึก หลิน ฮวงและเสี่ยว โม่เองก็ได้ยินเช่นกัน

 

“มันคือ กง ซุนยี่...”เสี่ยว โม่กระซิบด้วยอาการสั่นกลัว

“ไม่เป็นไร”หลิน ฮวงกล่าว

 

จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและเดินไปที่ระเบียงห้องเขา เขายืนอยู่ที่ระเบียงและมองลงไป กง ซุนยี่ กำลังยืนอยู่ที่ลานด้านล่างอย่างโกรธแค้น เขาตะโกนใส่หลิน ฮวงอีกครั้ง“ฉันได้เตือนแกไปแล้วว่าอย่าฝ่าฝืนกฏ แกกล้าดียังไงถึงกล้าทำผิดกฏและยอมแพ้โดยเจตนา เนื่องจากแกต้องการช่วยเสี่ยว โม่จากการประหาร งั้นฉันจะเอาชีวิตของแกไปแทน!”

 

ระเบียงของทั้งสองหอพักเต็มไปด้วยผู้คน เช่นเดียวกับสิ่งเกิดขึ้นในลาน ฝูงชนได้ล้อมรอบพวกเขาเพื่อเฝ้าดูการต่อสู้ หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่กง ซุนยี่กล่าว พวกเขาก็รู้ถึงเรื่องราว ฝูงชนไม่ไดกลัวหลิน ฮวงเลย เขามองไปที่กง ซุนยี่และกล่าว“กฏนี้เป็นเพียงคำพูดปากเปล่า แกตั้งมันขึ้นมาเพื่อผลประโยชน์ส่วนตน มันไม่เคยเป็นกฏของค่ายฝึกนี้ และฉันก็ไม่จำเป็นต้องเชื่อฟัง”

“หากแกต้องการที่จะท้าทายฉัน ฉันก็อยู่ที่นี่แล้ว อย่างไรก็ตาม ฉันแนะนำให้แกคิดอีกครั้งมิฉะนั้นแกจะต้องเสียใจกับผลที่ตามมา แกอยู่ที่อันดับ2ในตารางและอีกสองเดือนก็จะได้เข้าร่วมกับอีกาม่วงในฐานะสมาชิกอย่างเป็นทางการ มันไม่ใช่เรื่องที่ฉลาดนักหากแกจะทำบางสิ่งที่โง่เขลาเช่นการฆ่าตัวตาย”หลิน ฮวงกล่าวอย่างสงบ  สิ่งที่หลิน ฮวงได้พูดทำให้ผู้คนที่กำลังเฝ้ามองตกใจ

“ไอเด็กใหม่คนนี้ช่างคุยโตนัก!”

“เขากล้าที่จะพูดกับกง ซุนยี่เช่นนั้น?เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ?!”

“เขาเป็นเพียงระดับทองแดง เขากลับกล้าที่จะพูดเช่นนั้น?”

“เขาอยากตายรึไง?”

….

 

เกิดความโกลาหลขึ้น และพวกเขาก็คิดว่าหลิน ฮวงกำลังร้องขอความตาย

 

“แกกล้าดียังไง ไอขยะระดับทองแดง หากแกไม่ตายในวันนี้ ก็อย่าเรียกฉันว่ากง ซุนยี่อีก!”กง ซุนยี่ราวกับรวมพลังทั้งหมดไว้ที่ปอดเพื่อตะโกน ขณะที่ทุกคนกำลังรอให้การแสดงเริ่มขึ้น เงาก็ตกลงมาจากฟ้า

“เกิดอะไรขึ้น?” ชายที่มีรอยแผลเป็นบนหน้าปรากฏตัว ทุกคนเงียบราวกับพวกเขารู้ว่าชายคนนี้คือผู้ดูแลค่าย เขาจะปรากฏตัวก็ต่อเมื่อมีเหตุการณ์ร้ายแรงเท่านั้น ทุกเรื่องจะต้องผ่านมือเขาก่อนที่จะส่งต่อไปให้พวกที่อยู่ในชุดดำ

 

อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นได้ปรากฏตัวต่อหน้าหลิน ฮวงและกง ซุนยี่ หลายคนพบว่ามันแปลก

“ดูเหมือนว่าหลิน ฮวงผู้นี้จะมีผู้สนับสนุน....แม้กระทั่งผู้ดูแลยังมาที่นี่...”

“ผู้ดูแล ไอเด็กที่ชื่อหลิน ฮวงนี่จงใจทำลายกฏของเรา”กง ซุนยี่กล่าวอย่างเคารพ เขาไม่โง่พอที่จะไม่รู้ว่าชายคนนี้มาเพื่อช่วยหลิน ฮวง ดังนั้น เขาจึงชิงพูดก่อน

“หลิน ฮวง ฉันบอกแกไว้ตั้งแต่วันแรกแล้ว แกจะไม่ได้รับสิทธิพิเศษใดๆที่นี่ และแกต้องทำตามกฏเรา แกไม่ได้ฟังฉันรึไง?”สิ่งที่เขากล่าวได้ทำให้ทุกคนตระหนักถึงสิ่งหนึ่ง – หลิน ฮวงรู้จักกับผู้ดูแลเป็นการส่วนตัว

 

คนส่วนใหญ่ที่นี่ไม่แม้แต่จะได้เห็นหน้าผู้ดดูแล แต่หลิน ฮวงกลับพบเขาตั้งแต่วันแรกที่มาถึง เขาได้พูดคุยกับผู้ดูแล และเห็นได้ชัดว่าผู้ดูแลอยู่ข้างหลิน ฮวง เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ดูแลกล่าว หัวใจของกง ซุนยี่ก็ดำดิ่งลง เขาสามารถบอกได้จากคำพูดของผู้ดูแลว่าหลิน ฮวงมีเบื้องหลัง

 

“ผู้ดูแล ผมมักจะเชื่อฟังกฏของคุณเสมอ ผมไม่เคยฝ่าฝืนกฏเลยสักครั้ง ผมเชื่อว่าคุณจะรู้ดีอยู่แล้ว อย่างไรก็ตาม  นี่เป็นกฏที่ถูกตั้งขึ้นมาเองโดยพวกเขา ดังนั้น ผมก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ใช่ไหม?”หลิน ฮวงกล่าวอย่างสุภาพ เขารู้ดีว่าชายคนนี้มาเพื่อกันเขาออกจากปัญหา จากภายนอก เขารู้ดีว่าความสามารถของเขาห่างไกลจากกง ซุนยี่ ชายคนนี้กลัวว่าหลิน ฮวงจะถูกฆ่าโดยกง ซุนยี่และนั่นจะทำให้เขาขัดแย้งกับหง ซวง

“ตั้งกฏขึ้นเอง?”ชายคนนั้นหันไปมองกง ซุนยี่

“กง ซุนยี่ จริงหรือไม่?”

“ผู้ดูแล นั่นย่อมไม่จริง หลิน ฮวงต้องเข้าใจผิดแน่ๆ พวกเราจะกล้าทำเช่นนั้นให้ค่ายนี้ได้อย่างไร?”กง ซุนยี่กล่าวและโบกมือพัลวัน

“ฉันจะเชื่อ หลิน ฮวง เนื่องจากมันเป็นการเข้าใจผิด งั้นก็หยุดสร้างความวุ่นวายได้แล้ว กลับไปห้องซะ”ผู้ดูแลกล่าวอย่างหนักแน่น

 

อย่างไรก็ตาม หลิน ฮวงกลับเริ่มพูด

 

“ไม่ นี่ยังไม่จบ กง ซุนยี่ ไม่ใช่ว่าแกต้องการจะท้าทายฉัน?”

ชายคนนั้นตกใจกับสิ่งที่หลิน ฮวงกล่าว

“หลิน ฮวง เขาก็บอกไปแล้วไงว่านี่คือการเข้าใจผิด ทำไมแกถึงยังสร้างความวุ่นวายอีก?!”

 

กง ซุนยี่ โกรธ แต่เมื่อชายหน้าบากยังอยู่ที่นี่ เขาจึงไม่กล้าพูดอะไร

ไม่มีใครคิดว่าหลิน ฮวงจะกล้าเถียงกับผู้ดูแล

 

“เด็กนี่โง่รึเปล่า?บางที เขาอาจจะต้องการให้ผู้ดูแลลงโทษกง ซุนยี่?นี่มันมากไปแล้ว!”

“ผู้ดูแล ถึงแม้ว่าความเข้าใจผิดจะถูกแก้ไขแล้ว แต่เรายังไม่ได้แก้ไขปัญหาส่วนตัวของเรา”หลินฮวงเปลี่ยนเป็นเรื่องส่วนตัวทำให้ชายหน้าบากไม่อาจเข้ามายุ่งเกี่ยว

“หลิน ฮวง แกพยายามจะทำอะไร?!”ชายหน้าบากไม่คิดว่าหลิน ฮวงจะผลักเขาออกไปหลังจากที่เขาพยายามแก้ไขปัญหากับกง ซุนยี่

“เนื่องจากนิ่เป็นปัญหาส่วนตัว งั้นเราก็ควรจะใช้วิธีของเรา”หลิน ฮวงมองกง ซุนยี่”กง ซุนยี่ แกจะยอมรับการประลองเป็นตายกับฉันไหม?’

 

กง ซุนยี่เดือดดาล เขามองไปที่ชายหน้าบาก เขาไม่คิดว่าหลิน ฮวงจะกล้าทำเช่นนี้ นั่นทำให้ความพยายามของเขาสูญเปล่า เขาไม่รู้ว่าเขาควรจะทำยังไงต่อ

 

“ไม่จำเป็นต้องต่อสู้กัน เนื่องจากมันเป็นเรื่องส่วนตัว การต่อสู้ปกติก็พอแล้ว”เขากล่าวขณะที่ตัดสินใจ

“ผู้ดูแล เนื่องจากนี่คือเรื่องส่วนตัว มันก็ต้องแก้ปัญหาด้วยชีวิตหรือความตาย มันจะไม่ยุติธรรมหากคุณยังคงอยู่ข้างเขา”หลิน ฮวงกล่าว นั่นทำให้ผู้ดูแลไม่อาจพูดอะไรออก

“เด็กนี้เพี้ยนรึเปล่า?ทำไมเขาจึงคิดว่าผู้ดูแลอยู่ข้างกง ซุนยี่?”

“เขาต้องล้อเล่นแน่ๆ เขาจะไม่รู้ได้ไงว่าผู้ดูแลกำลังถือหางเขาอยู่?”

“ตอนนี้ ผู้ดูแลตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากแล้ว”

 

…

 

ชายหน้าบากโกรธที่หลิน ฮวงพูดเช่นนั้นมันเห้นได้ชัดว่าเขาอยู่ข้างหลิน ฮวงแต่เขากลับถูกใส่ร้ายว่ากำลังเข้าข้างกง ซุนยี่แทน เนื่องจากหลิน ฮวงพูดเช่นนั้น เขาก็ไม่อาจทำสิ่งใดได้ เขาคิดกับตัวเอง“ฉันทำดีที่สุดแล้ว เนื่องจากแกอยากจะฆ่าตัวตาย งั้นฉันก็ไม่อาจทำสิ่งไดได้”

เขาสูดหายใจลึกด้วยดวงตาปิดสนิทและกล่าว“เนื่องจากแกยืนยันที่จะประลองเป็นตาย งั้นก็ได้”

 

กง ซุนยี่ยิ้มกว้างเมื่อได้ยิน และเขาก็จ้องมองหลิน ฮวงอย่างดุร้าย จากนั้น หลิน ฮวงก็เดินลงบันไดและมาถึงใจกลางลานภายในหนึ่งนาทีต่อมา เขายืนอยู่ห่างจากหลิน ฮวงไม่ถึง10เมตร 10เมตรเป็นระยะที่ดีที่สุดสำหรับการโจมตี

 

“ฉัน หลิน ฮวง อยากที่จะประลองเป็นตายกับกง ซุนยี่”หลิน ฮวงกล่าว

วินาทีต่อมา การประลองก็เริ่มขึ้น

“คุณได้ร้องขอที่จะประลองเป็นตายกับกง ซุนยี่”

“การประลองจะเริ่มใน 10  9  8....”

 

เมื่อมันเหลือสามวินาทีสุดท้าย หลิน ฮวงก็โบกมือเขาและจู่ๆชายในหน้ากากดำและผมเงินก็ปรากฏข้างเขา ฝูงชนตกใจเมื่อเห็นแวมไพร์อยู่ที่นี่

ในวินาทีสุดท้าย หลิน ฮวงก็ยกมือขวาขึ้นและชี้ไปที่กง ซุนยี่ที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามเขา เขาพูดออกมาสามคำ“ฆ่าเขาซะ!”

 

ดวงตาของไป่แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงและปีกพลังโลหิตของเขาก็ใหญ่ขึ้น ชั่วอึดใจต่อมา แสงสีแดงก็ตัดผ่านอากาศ ไป่ปรากฏตัวด้านหลัง กง ซุนยี่ และเขาไม่แม้แต่จะมองเห็น ก่อนที่เขาจะได้ยกดาบขึ้น ไป่ก็โจมตีเขาเรียบร้อยแล้ว มันเร็วจนไม่มีใครสามารถมองทันด้วยตาเปล่า

ฝูงชนตกตะลึงเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ในไม่ช้า หัวของกง ซุนยี่ก็หลุดจากคอและตกไปบนพื้น ไม่มีเลือดที่พุ่งออกจากรอยตัดบนคอเขา ร่างไร้หัวของเขายังคงยืนบนนิ่ง สิ่งที่เกิดขึ้นมันเกิดความคาดคิดของชายหน้าบาก เขาคิดว่ากง ซุนยี่จะฆ่าหลิน ฮวงแต่มันกลับตรงกันข้าม ในความเป็นจริง เขาเห็นการต่อสู้ของหลิน ฮวงในห้องฝึกฝนและรู้ว่าเขามีมอนสเตอร์แวมไพร์ ขณะที่เขากำลังฆ่ามอนสเตอร์ระดับทองแดงขึ้น3 ไป่ก็ไม่ได้แสดงความเร็วและพลังดั่งที่เขาพึ่งแสดงไป เขาคิดว่าไป่เป็นเพียงแวมไพร์กลายพันธ์ แต่ตอนนี้เขารับรู้ถึงพลังของไป่แล้ว เขามั่นใจว่าไป่จะต้องกลายพันธ์ถึงสองครั้งแล้วเป็นแน่

 

‘ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมหัวหน้า หง จึงอยากให้เขาเข้าร่วมองค์กร...”ท้ายที่สุด เขาก็เข้าใจถึงเหตุผลที่แท้จริง

 

“ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านได้รับการ์ดทักษะ-ดาบภูเขา”

“ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านได้รับการ์ดพรสวรรค์ – พลังยอดมนุษย์”

 

หลิน ฮวงตกใจกับการแจ้งเตือน เขาไม่ได้รับการ์ดทักษะจากการฆ่ากง ซุนยี่เพียงอย่างเดียว แต่ยังได้รับการ์ดพรสวรรค์ เขาคิดว่ามันแปลก

 

“เอาละ กลับไปที่ห้องของพวกแกได้แล้ว!”ชายหน้าบากตะโกนใส่ฝูงชน จากนั้นเขาก็หันกลับมาและมองหลินฮวงด้วยท่าทางซับซ้อน“หลิน ฮวง กลับไปที่ห้องแล้วหยุดสร้างปัญหาได้แล้ว”