ตอนที่ 132 ฉันขอท้าแก!

ในไม่ช้า 4วันก็ผ่านไป เสี่ยว โม่ เป็นทุกข์กว่าเดิม แม้ว่าเขาจะฆ่ามอนสเตอร์ด้วยความช่วยเหลือของหลิน ฮวงมาหลายวัน เขาก็ทำได้เพียงเลื่อนขั้นเป็นอันดับ3จากท้ายตาราง ในเวลาน้อยกว่าครึ่งชั่วโมง แต้มสุดท้ายก็ถูกประกาศ เขามีแต้มห่างจากคนที่4อยู่2000แต้ม มันเป็นไปไม่ได้ที่จะกลบแต้มขนาดนี้

หลิน ฮวงใช้แต้มแลกอาหารจากเจ้าหน้าที่ เนื่องจากเขาทนดูอาหารที่ราวกับอ้วกในวันแรกไม่ได้ เขาจึงไม่เคยเหยียบไปในโรงอาหารอีกครั้ง เสี่ยว โม่โชคดีที่เขาไม่ได้กินอาหารร่วมกับคนอื่นๆในโรงอาหาร

 

“กินซะสิ”หลิน ฮวงส่งกล่องข้าวให้เขา เสี่ยว โม่รับมาและวางไว้ข้างๆ

“ฉันจะถูกประหารชีวิตในวันพรุ่งนี้....ฉันคิดว่าอย่างน้อยฉันจะสร้างชื่อให้ตัวเองได้หากฉันเข้าร่วมกับอีกาม่วง แต่ฉันไม่แม้แต่จะผ่านอุปสรรคแรก..”เสี่ยว โม่ พึมพำ

“ทำไมนายจึงต้องการเข้าร่วมอีกาม่วง? นายอยู่ในระดับเหล็กแล้ว นายสามารถเข้าร่วมกับสมาคมนักล่าและกลายเป็นนักล่าสำรองได้ แม้ว่าจะไม่มีผลประโยชน์ที่นั่นก็ตาม นายสามารถก้าวหน้าไปทีละขั้นและสร้างชื่อให้นายได้ภายหลัง”หลิน ฮวงบอกเขา แต่เขารู้ว่าเสี่ยว โม่จะไม่ยอมเบี่ยงเบนไปจากเป้าหมายเขา

“หากฉันสามารถ แน่นอน  ฉันก็จะเข้าร่วมกับสมาคมนักล่า แต่ฉันไม่อาจไปได้..”เสี่ยว โม่ ถอดเสื้อของเขา เขาชี้ไปที่หน้าอกซ้ายที่มีตราสีดำประทับอยู่

“นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมฉันต้องเข้าร่วมกับองค์กรอีกาม่วง”เขากล่าว

“ทายาทแห่งบาป…”หลิน ฮวงกล่าวเสียงดังและขมวดคิ้ว

 

ในช่วงเริ่มต้นของยุคใหม่ มอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์บางส่วนได้จับหญิงสาวไปเพื่อผสมพันธ์ หลายคนถูกฆ่าขณะที่บางคนถูกช่วย หญิงสาวหลายคนที่ได้รับการช่วยเหลือต่างก็ตั้งครรภ์เมล็ดพันธ์ของมอนสเตอร์ เด็กเหล่านี้จะถูกเรียกว่าคนบาป คนบาปรุ่นแรกส่วนใหญ่จะถูกฆ่าโดยมนุษย์เมื่อพวกเขาเกิดขณะที่บางคนถูกช่วยโดยนโยบายใหม่ของรัฐบาลกลาง แต่ทว่า วพกเขาก็ยังถูกทำเครื่องหมายของคนบาปเอาไว้และมันจะส่งต่อไปยังทุกรุ่น ทุกคนที่มีตรานี้จะถูกระบุว่าเป็นทายาทแห่งบาป

แม้ว่ารัฐบาลกลางจะหยุดคนจากการฆ่าทายาทแห่งบาป แต่พวกเขาก็ถูกห้ามจากการเข้าร่วมภาครัฐเนื่องจากรัฐบาลกังวลว่าพวกเขาอาจเติบโตเป็นมอนสเตอร์และเป็นอันตรายต่อมนุษย์อีกครั้ง เสี่ยว โม่ต้องการที่จะแข็งแกร่ง เขาไม่มีทางเลือกนอกจากเข้าร่วมกับด้านมืด โลกใต้ดิน มีเพียงองค์กรใต้ดินเท่านั้นที่สามารถทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นได้ ท้ายที่สุดหลิน ฮวงก็เข้าใจว่าทำไมเสี่ยว โม่จึงมักจะหลีกเลี่ยงคนอื่นๆทุกครั้งที่เขาอยู่ในห้องอาบน้ำ เขากลัวว่าทุกคนจะรู้ว่าเขาเป็นหนึ่งในคนบาป ตอนนี้เขากำลังจะถูกประหารในวันพรุ่งนี้ เขาตัดสินใจที่จะบอกเพื่อนสนิทเขาถึงความลับ

 

“เหล่าคนบาปได้ตกเป็นเหยื่อตั้งแต่แรก ทายาทคนอื่นๆก็เป็นเช่นนาย....”หลิน ฮวงกล่าว จากนั้นเขาก็ถอนหายใจและตบไหล่เสี่ยว โม่ “มากินอะไรก่อนสิ”

 

เขาตระหนักดีถึงเรื่องราวนี้ และเขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีกขณะที่กินอาหาร เสี่ยว โม่ นิ่งเงียบสักพัก แต่จากนั้นเขาก็กินต่อ มันเกือบจะ6โมงเย็นเมื่อตอนที่เสี่ยว โม่กินอาหารเสร็จ เขามองดูเวลาและบอกหลิน ฮวง“อีก3นาที....ขอบคุณนายมากที่คอยดูแลฉัน น่าเสียดาย ฉันไม่คืนคริสตัลชีวิตที่นายให้ฉันยืมได้...”

หลิน ฮวงหยิบกล่องข้าวที่ว่างมาจากเขาและกล่าวด้วยรอยยิ้ม“นายควรจะท้าทายฉัน ตราบเท่าที่ฉันยอมแพ้ นายจะได้รับแต้มส่วนของฉัน”

“ไม่ การยอมแพ้อย่างเจตนาจะเป็นการทำลายกฏ กง ซุนยี่และคนอื่นจะกล่าวโทษนาย”เสี่ยว โม่ กล่าวและส่ายหัว

“กฏถูกกำหนดโดยคน เขาสามารถสร้างขึ้นมาได้ และฉันก็สามารถทำลายมันได้เช่นกัน”หลินฮวงยิ้ม“หากเขามาหาฉัน ฉันจะอ้าแขนต้อนรับเขา ปัญหาเป็นเรื่องที่ฉันโปรดปราน”เขากล่าวอย่างภุมิใจ และหัวเราะ

“กง ซุนยี่สามารถเลื่อนเป็นระดับทองได้ทุกเมื่อเพราะเขาอยู่ในระดับเงินขั้น3แล้ว ฉันรู้ว่านายทรงพลัง แต่นายไม่อาจล้มเขาได้”เสี่ยว โม่กล่าวเบาๆ และส่ายหัว

“ฉันรู้จักคนบางคนในกลุ่มบริหาร เขาไม่อาจทำอะไรฉันได้”หลิน ฮวงกล่าว แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าควรพูดอะไรต่อ เขาก็คิดว่าการเปิดเผยความจริงนี้อาจชักจูงเสี่ยว ดม่ได้

“คนที่ส่งฉันมาค่ายฝึกนื้คือผู้หญิงที่ชื่อ หง ซวง เธอคือสมาชิกระดับสูงของอีกาม่วง เธอจะกลับมาหาฉันในสามเดือน เมื่อถึงตอนนั้น ฉันจะเป็นสมาชิกสำรองของอีกาม่วง”หลิน ฮวงกล่าว

“ฉันไม่อยากบอกใครถึงเรื่องนี้ ดังนั้น นายจะท้าทายฉันหรือยัง?”หลิน ฮวงกล่าวขณะที่วางมือลงบนไหล่ของเสี่ยว โม่

“จริงหรอ?”ดวงตาของเสี่ยว โม่สว่างขึ้น

“แน่นอน มันคือความจริง เราไม่มีเวลามากนัก หยุดลังเลได้แล้ว!”หลิน ฮวงพยักหน้า

 

จากนั้นเสี่ยวโม่ ก็ท้าประลองหลินฮวง กล่องแจ้งเตือนปรากฏขึ้นตรงหน้าหลินฮวง

“เสี่ยว โม่กำลังท้าประลองคุณ คุณต้องการยอมรับหรือไม่?”

“ยอมรับ!”

 

หลินฮวงกดปุ่มทันทีเมื่อเขาเห็นกล่องแจ้งเตือน เมื่อการนับถอยหลังสิ้นสุดลง หลิน ฮวงก็ตะโกน“ฉันยอมแพ้!”ระบบได้ประกาศถึงชัยชนะของเสี่ยว โม่ ในไม่ช้า หลิน ฮวงก็ได้รับแจ้งว่าแต้ม5000แต้มของเขาถูกริบไปโดยเสี่ยว โม่

 

“ทำไมนายไม่เอาไปมากกว่านี้และทำให้อันดับนายสูงขึ้น?”หลิน ฮวงกล่าว เขารู้ว่าเสี่ยว โม่มักจะระวังตัวเป็นพิเศษและอยู่ใกล้กับขอบเหวที่น่าอึดอัดใจ

“5000แต้มก็พอแล้ว ขอบคุณนะ คนที่อยู่อันดับสูงกว่าฉันห่างกับฉันเพียง2000แต้ม หากแต้มของฉันสูงเกินไป คนจะเริ่มท้าประลองฉัน หากแต้มฉันต่ำไป ก็ไม่มีใครต้องการจะท้าฉัน นี่มันพอสำหรับฉันแล้ว”เสี่ยว โม่กล่าว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกตัญญู เขาไม่ได้แสดงเจตนาว่าต้องการแต้มของหลิน ฮวงมาก้กินไป เขาไม่รู้มาก่อนว่าหลิน ฮวงจะไม่สนใจเรื่องแต้มเช่นนี้

 

มันเป็นเวลา6โมงเย็นทันทีที่การประลองจบลงและอันดับของเสี่ยว โม่ก็พุ่งขึ้น รายชื่อผู้ถูกประหารเปลี่ยนไปและเสี่ยว โม่ก็รอดจากการประหาร แต่แต้มที่จู่ๆก็เพิ่มขึ้นมา5000ของเสี่ยว โม่ก็ดึงดูดความสนใจของใครหลายคน ในไม่ช้า บางคนก็พบแหล่งที่มาของแต้ม เนื่องจากแต้มของหลิน ฮวงไม่ได้เปลี่ยนไปจากสัปดาห์ก่อนและอันดับเขายังล่วงลง นอกจากแต้มเขาที่ใช้ไปกับการแลกอาหาร โดยปกติมันจะไม่เปลี่ยนแปลง อย่างไรก็ตาม 5000แต้มที่หายไปได้บ่งบอกว่าเขาโกงในการประลองเพื่อช่วยเสี่ยว โม่

 

ภายในไม่กี่นาที ข่าวก็ไปถึงกง ซุนยี่

 

“หลิน ฮวง!ฉันได้เตือนไม่ให้แกทำลายกฏเรา!ตอนนี้แกกลับร้องขอมันเอง อย่าตำหนิฉันที่ไม่แสดงความเมตตา!ฉันจะฆ่าแกต่อหน้าคนทั้งหมดที่นี่!”กง ซุนยี่คำราม เขาโกรธเมื่อเขาได้ยินข่าวและพุ่งตรงไปที่ลานด้านล่างหอพัก หนึ่งนาทีต่อมา เขาก็มายืนอยู่ใจกลางลานของห้องพักหลิน ฮวงและตะโกน“หลิน ฮวง ออกมาที่นี่เดี๋ยวนี้ ฉันขอท้าประลองเป็นตายกับแก!”