ตอนที่ 128 หง ซวง

เสื้อคลุมสีดำและหมวกดำนั่นคือเครื่องแต่งกายของสมาชิกอย่างเป็นทางการขององค์กรอีกาม่วง   สมาชิกสำรองไม่มีสิทธิ์ที่จะแต่งตัวเช่นนั้น ทั้งคู่ปรากฏตัวตรงหน้าหลิน ฮวงและชุดของพวกเขาแสดงให้เเห็นว่าพวกเขาเป็นสมาชิกอย่างเป็นทางการขององค์กรอีกาม่วงและยังเป็นผู้หลุดพ้นอีกด้วย

ความคิดของหลิน ฮวงกำลังปั่นป่วน แต่เขาไม่สามารถคิดหาทางหนีได้ แม้ว่าการ์ดทำลายขนาดเล็กจะมีพลังมาก  แต่มันจะไม่ได้ผลกับผู้หลุดพ้น มันไม่สามารถทำอะไรนักล่าระดับหลุดพ้นหรือสูงกว่านั้นได้เลย

 

"ถ้าไม่มีอะไรที่ผมช่วยเหลือได้ ผมก็จะไปเดี๋ยวนี้" หลิน ฮวงกล่าวขณะแสร้งทำเป็นไม่รู้จักพวกเขา

"เด็กน้อย ให้ฉันได้แนะนำตัวเองกก่อน ฉันชื่อหง ซวงและฉันเป็นสมาชิกอย่างเป็นทางการขององค์กรอีกาม่วง" ผู้หญิงที่มีริมฝีปากสีแดงพูด  เธอรู้ว่าหลิน ฮวงกำลังพยายามที่จะหลบหนี จากนั้นเธอก็ยิ้มและพูดว่า "นี่คือคู่หูของฉันซู ฉิงเขาก็เป็นสมาชิกอย่างเป็นทางการคนหนึ่งขององค์กรอีกาม่วงเหมือนกัน" หลิน ฮวงขมวดคิ้ว ตั้งแต่ที่ทั้งคู่เปิดเผยว่าพวกเขาเป็นใคร มันก็เป็นไปไม่ได้สำหรับหลิน ฮวงที่จะเดินออกไปโดยไม่ยั่วยุพวกเขา

"ผมจะขอถามได้ไหมว่าทำไมพวกคุณถึงตามหาผม?" หลิน ฮวงถามอย่างสุภาพ

"ฉันคิดว่าเธอน่าสนใจ   ฉันอยากจะชวนเธอเข้าร่วมองค์กรอีกาม่วง ฉันสามารถแนะนำเธอให้เป็นสมาชิกสำรองได้" หง ซวงกล่าวขณะที่เธอเดินเข้ามาหาหลิน ฮวงและหยุดยืนห่างจากเขาเพียง 50 เซนติเมตร "เธอต้องรู้ก่อนนะว่า โดยปกติแล้วสมาชิกสำรองจะต้องมีระดับทองเป็นอย่างน้อย เธอคิดเช่นไรละ?" เธอพูดต่อ

"ผมยังไม่คิดที่จะเข้าร่วมกับองค์กรไหน  คำเชิญของคุณมันกะทันหันเกินไป โปรดให้เวลาผมได้คิดถึงเรื่องนี้" หลิน ฮวงตอบ ความจริงแล้ว เขารู้สึกโล่งใจ เขาไม่คิดว่าพวกเขาจะมาเชิญเขาเข้าร่วมองค์กรอีกาม่วง อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่สนใจที่จะเข้าร่วมองค์กรอยู่ดี ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะยืดเวลาออกไป

“เธอฉลาดที่ไม่ปฏิเสธเราโดยตรง” หง ซวงกระซิบเบาๆและหัวเราะเสียงดังกับสิ่งที่หลิน ฮวงพูด  "เด็กหนุ่มระดับทองแดง ผู้ควบคุมแวมไพร์ที่ผ่านการกลายพันธุ์ ... สองครั้งมันเป็นเรื่องที่น่าประทับใจจริงๆ ถ้าคนที่มีความสามารถเช่นเธอเข้าร่วมกับองค์กรอื่น  เมื่อเธออายุมากขึ้น เธออาจจะเป็นศัตรูตัวฉกาจขององค์กรอีกาม่วงได้" เธอพูดอย่างข่มขู่

 

"คุณต้องกำลังล้อผมเล่นแน่ๆ ผมแค่โชคดีเท่านั้นเอง มันเป็นเรื่องบังเอิญที่แวมไพร์ของผมกลายพันธุ์สองครั้ง ด้วยความบริสุทธิ์ใจ ผมไม่มองว่านั่นเป็นเพราะตัวผม" หลิน ฮวงพูดโดยหาข้ออ้างอย่างระมัดระวัง

"จะบังเอิญหรือไม่ก็ตาม มันก็เป็นความจริงที่ว่าแวมไพร์ของเธอได้กลายพันธุ์ถึงสองครั้ง  พวกเราอีกาม่วงชื่นชมในพรสวรรค์ เราจะปฎิบัติกับผู้ควบคุมที่มีมอนสเตอร์กลายพันธ์สองครั้งเป็นอย่างดี ในความเป็นจริงมันดีกว่าองค์กรอื่น ๆด้วยซ้ำไป เมื่อเธอเป็นผู้หลุดพ้น เธอจะเป็นหนึ่งในสมาชิกอย่างเป็นทางการของเรา เมื่อถึงตอนนั้น ฉันจะสามารถตอบสนองความต้องการของเธอทั้งหมดได้ แม้ว่าจะเป็นเรื่องอย่างว่าก็ตาม "หง ซวงพูดและขยิบตาให้หลิน ฮวง

 

ซู ฉิงทนไม่ไหวอีกต่อไป "หง ซวง ทำไมเธอถึงพูดจาไร้สาระกับเด็กเช่นเขา? มันจะไม่ง่ายกว่าหรอถ้าเราพาเขาไปเลย?" เขาพูดอย่างโกรธ

"นายรู้อะไรบ้างไหม? การโน้มน้าวเขาย่อมดีกว่าบังคับเขา" หง ซวงตำหนิเขา

“เด็กน้อย ฉันมีทางเลือกให้เธอ2ทางเลือก หนึ่งจะตายหรือยอมไปกับเรา ฉันจะให้เวลาเธอคิด10วินาที”ซู ฉิงกล่าวกับหลิน ฮวง เขาเมินใส่หง ซวง

"ก็ได้ ผมจะคุณตามไป" หลิน ฮวงตอบ เขารู้ดีว่าการสนทนาของพวกเขาจะต้องเป็นไปในทิศทางนี้อยู่แล้ว แม้ว่า หง ซวงจะไม่ได้หยอกล้อเขาก็ตาม เขาทำได้แค่ทำตามและคอยหาโอกาสที่จะหลบหนีทีหลัง

"เห็นไหม วิธีของฉันดีกว่าเยอะ"  ซู ฉิงหัวเราะ

หง ซวงกลอกตาให้เขาและมองไปที่หลิน ฮวง "เรียกแวมไพร์ของเธอออกมาสิ" เธอสั่ง

 

หลิน ฮวงพยักหน้าและเรียกไป่  เมื่อเผชิญหน้ากับผู้หลุดพ้นสองคนไปก็ไม่ได้ช่วยให้เขาอุ่นใจ แม้จะไม่มีไป่อยู่ข้างๆ มันคงไม่ได้สร้างความแตกต่างมากนัก

ซู ฉิงเดินไปทางหลิน ฮวงและแตะที่ไหล่ซ้ายของเขา ทันใดนั้นพลังชีวิตในร่างกายของหลิน ฮวงถูกผนึกและเขาก็ไม่สามารถขยับตัวได้เลย

 

จากนั้นซู ฉิงก็รวบหลิน ฮวงไว้บนบ่า และถามหง ซวงว่า"เราจะไปกันได้หรือยัง?"

 

หง ซวงไม่สนใจเขา ขณะที่ทำมือแปลกๆ  และประตูโลหะสีดำก็ปรากฏตรงหน้าพวกเขา เธอเดินนำไปเปิดประตูและเดินเข้าไปในนั้น ซู ฉิงเดินตามหลังไปโดยแบกหลิน ฮวงไปด้วย

 

มีห้องที่แปลกตาอยู่ด้านหลังประตูโลหะ หลังจากที่ก้าวเข้ามาแล้ว หง ซวงก็เก็บประตู ชายวัยกลางคนในชุดองค์กรอีกาม่วงเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบจากเก้าอี้ยาวที่มุมห้องและพูดว่า "คุณกลับมาแล้ว หัวหน้า มันประสบความสำเร็จไหม?"

"ใช่แล้ว ขอบคุณนายมากนะ" หง ซวงพูดและพยักหน้าให้เขา

 

จากนั้น ซู ฉิงก็คลายผนึกหลิน ฮวงและวางเขาลง

"นื่คือใครกัน?" ชายวัยกลางคนถามขณะที่เขามองไปหลิน ฮวง

"เด็กจากเขต7   เราพบเขาระหว่างทางนะ ฉันอยากจะรับรองเขาเป็นสมาชิกสำรองขององค์กร" หง ซวงอธิบาย

"แต่ตอนนี้ เราจำเป็นต้องกลับไปที่สำนักงานใหญ่เพื่อรับภารกิจ มันจะไม่สะดวกที่จะพาเขาไปกับเราด้วย ดังนั้นฉันจึงคิดที่จะทิ้งเขาไว้กับนายที่นี่ ฝึกเขาให้ฉันแต่อย่าฆ่าเขา ฉันจะกลับมาหาเขาภายในสามเดือน "เธอสั่ง

"ครับ ไม่มีปัญหา การดูแลคนที่หัวหน้ารับรองถือเป็นเกียรติสำหรับผม" ชายวัยกลางคนพูดอย่างสุภาพ  หลิน ฮวงสับสน ชายคนนั้นปฏิบัติต่อพวกเขาสุภาพอย่างมาก ทั้งๆที่เขาก็เป็นผู้หลุดพ้นขององค์กรอีกาม่วงเช่นกัน

 

จากนั้นหง ซวงก็มองไปที่หลิน ฮวง "เรามีภารกิจพิเศษที่ต้องไปเข้าร่วมที่สำนักงานใหญ่ เธอยังไม่ได้รับการประเมินและลงทะเบียน ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถติดตามเราไปที่สำนักงานใหญ่ในตอนนี้ได้ ฉันจะฝากเธอไว้ที่สาขาในเขต7 และจะกลับมาหาเธอในอีกสามเดือนข้างหน้า "เธอพูด

"ภายในสามเดือนนี้ พวกเขาจะส่งเธอไปยังค่ายฝึกพร้อมกับสมาชิกที่มาฝึกใหม่คนอื่นๆ  นอกจากการไม่ถูกฆ่าแล้ว จะไม่มีสิทธิพิเศษอะไรสำหรับเธอ มันขึ้นอยู่กับเธอว่าจะเอาตัวรอดยังไง"

 

หลิน ฮวงพยักหน้า เขารู้สึกโล่งใจที่จะถูกพาไปเขต7 ถ้าเขาไปที่เขตอื่น ๆ แม้ว่าเขาจะสามารถหลบหนีได้ มันก็จะยากที่เขาจะออกเขตนั้นและหาหนทางไปที่เขต7

 

 

"ฉันเชื่อว่าเด็กนี่ไม่น่าจะแย่มากนักเพราะเขาถูกพบเห็นจากคุณครับ หัวหน้า" ชายวัยกลางคนที่มีอายุแก่กว่ากล่าวและยิ้มให้หลิน ฮวง

"พวกเราจะไปกันแล้ว ช่วยดูแลเขาด้วยละ" หง ซวงกล่าวไม่ใส่ใจกับคำเยินยอของชายวัยกลางคน  จากนั้นเธอก็เรียกประตูสีดำออกมาอีกครั้ง ซู ฉิงและตัวเธอก้าวเข้าไปและในไม่ช้าประตูก็ปิดและหายไป

ผู้หลุดพ้นวัยกลางคนตรวจสอบหลิน ฮวงและยิ้ม "เธอโชคดีนะที่หัวหน้าเห็นเธอ " หลิน ฮวงถามสิ่งที่เขาอยากรู้ก่อนหน้านี้ "คุณเป็นผู้หลุดพ้นแล้วยังใส่ชุดขององค์กรอีกาม่วง ทำไมคุณถึงเรียกพวกเขาทั้งสองว่าหัวหน้าล่ะครับ?"

"ผู้หลุดพ้นเป็นเพียงชื่อเริ่มต้นสำหรับผู้ที่มีระดับสูงกว่าระดับทองเท่านั้น แต่ไม่ได้แสดงถึงระดับพลัง ผู้หลุดพ้นจะมีความสามารถที่แตกต่างกัน เธอจะเข้าใจมันในอนาคต ฉันเรียกพวกเขาว่าหัวหน้าเพราะว่าความสามารถของพวกเขาดีกว่าฉัน  และอีกเหตุผลก็เพราะในองค์กร  ตำแหน่งของพวกเขาสูงกว่าฉัน "เขาอธิบาย ตั้งแต่ที่หลิน ฮวงถูกนำกลับมาโดยหง ซวงชายวัยกลางคนก็ไม่ได้ปฏิบัติกับหลิน ฮวงเหมือนเป็นคนอื่นและพูดกับหลิน ฮวงอย่างเป็นกันเอง

"เธอเห็นตราบนชุดของเราไหม?" ชายกลางคนพูดและชี้ไปที่คอปกเสื้อคลุม มีโลหะสีดำขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือ มันดูเหมือนอีกาม่วง

"ของคุณเป็นสีดำ ผมจำได้ว่าของพวกเขาเป็นสีแดง" หลิน ฮวงพูดขณะที่เขาพยักหน้า

"ถูกต้องแล้ว ตราสีดำหมายความว่าฉันเป็นสมาชิกอย่างเป็นทางการขององค์กร สมาชิกส่วนใหญ่จะประจำอยู่แต่ละเขต ตราสีแดงเป็นตำแหน่งที่สูงกว่าพวกเราและพวกเขาเป็นพวกระดับสูง พวกเขาจะทำงานที่สำนักงานใหญ่  ตำแหน่งที่สูงที่สุดจะมีตราสีม่วง พวกเขาเป็นสมาชิกหลักขององค์กร แผนการทั้งหมดที่นำมาใช้ในองค์กรจะขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพวกเขา "ชายวัยกลางคนพูดต่อ

"อย่างนี้นี่เอง ... " หลิน ฮวงได้รู้เกี่ยวกับโครงสร้างภายในขององค์กร เขาประเมินไว้อยู่แล้วว่าหง ซวงและซู ฉิงจะต้องเป็นสมาชิกระดับสูงทั้งคู่ ความสามารถของพวกเขาจะต้องแข็งแกร่งกว่าผู้หลุดพ้นทั่วไป

"ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว ฉันจะหาที่ให้เธอนอน ฉันจะพาเธอไปที่ค่ายฝึกในเช้าวันพรุ่งนี้ พวกเขาจะดูแลเธอ อย่างไรก็ตาม อย่าคาดหวังว่าจะมีชีวิตที่สะดวกสะบายในค่ายฝึก ฉันสามารถรับประกันได้แค่ว่าพวกเขาจะไม่ฆ่าเธอ ส่วนที่เหลือขึ้นอยู่กับว่าเธอจะประพฤติตัวอย่างไง "เขาเตือน ชายวัยกลางคนทำตามคำสั่งของหง ซวง

 

"ขอบคุณครับ ผมเข้าใจแล้ว" หลินฮวงพูดและพยักหน้า ขณะที่กำลังคิดหาวิธีหลบหนีอยู่