ตอนที่ 127 เผชิญหน้ากับอีกาม่วง
เพื่อที่จะไปถึงรังที่4ของหุ่นเชิดเดนนรกก่อนมืด และก่อนที่ชายผิวดำร่างผอมจะไปถึง หลิน ฮวงเรียกอินทรีอเล็กซานเดรี้ยน ออกมา พวกเขามาถึงจุดหมายภายในไม่กี่นาที "มันควรจะอยู่แถวๆนี้ ลองหาดูกันเถอะ" หลิน ฮวงเรียกอินทรีอเล็กซานเดรี้ยนและพูดกับเจ้าอ้วน
"นายรู้ได้ไง ว่ารังที่4อยู่ตรงนี้?”เจ้าอ้วน ถาม จากนั้นเขาก็เห็นต้นสนสูงอยู่ไม่ไกลและจำได้ว่าเป็นจุดสังเกตของรังที่4
"ฉันกลัวว่าเราอาจจะหลง ดังนั้นก่อนที่ออกเดินทางฉันจึงอ่านรายละเอียดมานะ " หลิน ฮวงกล่าวกับเขา ซึ่งเป็นแค่ข้ออ้าง
"ถ้าฉันรู้ว่านายตรวจสอบเส้นทางมาแล้ว ฉันคงจะไม่เป็นคนนำ ... " เจ้าอ้วนคร่ำครวญ การทำงานพิเศษเป็นเรื่องยุ่งยากสำหรับเขาเสมอและเขาไม่ได้ปฏิเสธว่าเขาขี้เกียจแค่ไหน อย่างไรก็ตามเนื่องจากเขาได้พบกับหลิน ฮวงซึ่งเป็นคนที่เชื่อถือได้ เขารู้ว่าเขาสามารถฝากชีวิตไว้กับหลิน ฮวงได้ นั่นเป็นเหตุผลที่เขานอนหลับสบายในเขตป่าเช่นนี้ ถ้าเขาไม่ได้มองหาเมล็ดพันธุ์ชีวิตให้กับตัวเขาเองอยู่ เขาก็คงจะไม่ดูแผนที่เลยและให้หลิน ฮวงนำทาง
"มีทางแยกอยู่ตรงด้านซ้านของต้นสน ถ้าเราเดินไปอีกประมาณสองหรือสามนาทีก็ควรจะมีทางแยกไปทางขวา เราจะเห็นรังที่4 เมื่อเราเลี้ยวขวา" หลิน ฮวงพูดและชี้ไปที่ต้นสน
"นั่นคือทางเดียวกับที่ฉันเห็นบนแผนที่" เจ้าอ้วนตอบและพยักหน้ายืนยัน
หลิน ฮวงเปิดใช้งานเนตรไร้ขอบเขต และเห็นหุ่นเชิดเดนนรกสองตัวอยู่ไม่ไกลจากที่พวกเขาสองคนอยู่ ทุกตัวมีหัวรูปสี่เหลี่ยม ขณะที่ทุกอย่างที่อยู่ใต้หัวคล้ายกับมนุษย์ อย่างไรก็ตามแขนขาของพวกมันยาวกว่ามนุษย์และมันสูงสองเมตร พวกมันเดินด้วยขาทั้งสองข้าง ร่างกายของพวกมันดูเหมือนจะทำมาจากไม้ ถ้าพวกมันเล็กกว่านี้ พวกมันจะเหมือนตุ๊กตา
หลิน ฮวงรู้ทันทีว่าทำไมพวกมันถึงถูกเรียกว่าหุ่นเชิดเดนนรกเมื่อเขาเห็นใบหน้าของพวกมัน ตาจมูกและปากของพวกมันกระจัดกระจายเหมือนชิ้นส่วนของเล่น สิ่งที่ยิ่งแปลกก็คือการวาง ตา จมูกและปากของพวกมัน หน้าของหุ่นเชิดแต่ละตัวต่างกัน พวกมันแต่ละตัวมีลักษณะที่แตกต่างกันไปตามรูปลักษณ์ที่ชั่วร้ายของพวกมัน
"ถ้าพวกมันเล็กกว่านี้และตั้งอยู่ในร้านของเล็ก ฉันไม่คิดว่าจะมีคนอยากซื้อพวกมัน”หลิน ฮวงคิดกับตัวเอง
"เจ้าอ้วนนายรออยู่ตรงนี้นะ ฉันจะพาไป่ไปล่อพวกมันมาที่นี่" หลิน ฮวงพูดกับเจ้าอ้วน ขณะที่เขานำไป่เข้าไปในหมอก
ในหมอก หุ่นเชิดเดนนรกไม่รู้สึกถึงภัยอันตรายที่กำลังใกล้เข้า ขณะที่พวกมันเดินไปรอบๆ จู่ๆก็มีลำแสงสีแดงสองสายสว่างขึ้นและหนึ่งในหุ่นเชิดเดนนรกก็หายไป ในไม่ช้าหลิน ฮวงก็กลับมาพร้อมกับไป่ และหุ่นเชิดเดนนรกที่ถูกจับอยู่ในปีกพลังงานโลหิตของไป่
"เจ้าอ้วน ฉันเอามันกลับมาให้นายแล้ว นายแค่แทงมันให้ตาย" หลิน ฮวงให้บริการแบบเต็มรูปแบบแก่เจ้าอ้วน
เจ้าอ้วนยิ้ม เมื่อเห็นหุ่นเชิดเดนนรกที่ถูกมัดเป็นเกี๊ยว "นี่อาจจะเป็นการเลื่อนขั้นที่ง่ายที่สุดในประวัติศาสตร์!" เขาพูด
อุปกรณ์ระดับ4ในมือเขาเปลี่ยนเป็นดาบและเขาก็ฟันไปที่คอของมัน หัวของหุ่นเชิดตกไปบนพื้น แต่ทว่า ร่างของมันกลับเปลี่ยนเป็นท่อนไม้และร่างของมันก็หลุดออกจากปีกพลังโลหิต หลิน ฮวงและเจ้าอ้วนตกตะลึง ปีกพลังโลหิตยื่นออกไปอีกครั้งและจับร่างของมัน เจ้าอ้วนก็ทำเช่นเดิมและฟันไปที่มัน แต่มันก็เปลี่ยนเป็นท่อนไม้อีกชิ้น และเริ่มหนีไป
ไม่ว่ามันจะเร็วแค่ไหนแต่มันก็ไม่อาจจะเร็วได้เท่าไป่ มันถูกไป่จับอีกครั้ง ในขณะที่เจ้าอ้วนแทงมันอีกครั้ง ...
ห้าครั้งต่อมา ร่างกายของหุ่นเชิดเดนนรกก็ไม่เปลี่ยนเป็นไม้ หลังจากนั้นไป่ก็ปล่อยร่างของมันและแสงแห่งชีวิตก็พุ่งออกมาจากหุ่นเชิดเดนนรกใส่เจ้าอ้วน และในที่สุด เจ้าอ้วนก็เลื่อนเป็นระดับทองแดง
"เมล็ดพันธ์ชีวิตของนายเป็นยังไงบ้าง?" หลิน ฮวงเดินไปทางเขาและถาม
"ไม่มีปัญหาอะไร เหมือนกันกับที่ฉันอ่านมาบนเครือข่าย" เจ้าอ้วนพยักหน้า "ฉันได้ทำในสิ่งที่ฉันต้องการเสร็จแล้ว เราจะกลับไปเมืองหมอกกันเลยไหม เราจะมุ่งหน้ากลับไปเมืองปาฉี เมื่อนายทำธุระของนายเสร็จเรียบร้อย" เขากล่าวต่อ
"นายไม่จำเป็นต้องรอฉัน ฉันจะอยู่ที่นี่ต่อหลายวัน" หลิน ฮวงพูด เขาไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าอ้วนจะอยู่กับเขา
"ไม่เป็นไร ตั้งแต่ที่ฉันได้เลื่อนเป็นระดับทองแดงแล้ว ฉันก็ไม่ได้รีบอะไรมาก ถ้ามันไม่สะดวกสำหรับนาย ฉันจะอยู่ที่โรงแรมเพื่อฝึกทักษะชีวิตฉัน บอกฉันเมื่อนายทำธุระของนายเสร็จแล้ว และเราจะออกจากเมืองหมอกด้วยกัน " เจ้าอ้วนพูด เขาพูดอย่างมีน้ำใจ เขาคิดว่าหลิน ฮวงช่วยเหลือเขา ดังนั้นมันจะแย่มากถ้าเขาทิ้งหลิน ฮวงไว้คนเดียว
"ฉันคิดว่านายควรจะกลับไปที่เมืองปาฉีก่อนเลย พูดตรงๆเลยนะ ฉันไม่แน่ใจว่าจะใช้เวลานานเท่าไร" หลิน ฮวงอธิบาย
หลิน ฮวงไม่อยากกลับไปเมืองปาฉีกับเจ้าอ้วน เพราะเขาต้องคอยซ่อนความสามารถของเขาเมื่อเขาเลื่อนเป็นระดับทองแดง เจ้าอ้วนที่ตอนนี้อยู่ในระดับทองแดงจะรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของเขาอย่างแน่นอน และเขาจะไม่อาจปิดซ่อนความลับได้อีก
เจ้าอ้วนเป็นคนดี แต่หลิน ฮวงไม่คิดว่าเขาจะเก็บความลับได้ นั่นทำให้เขาพยายามจะปกปิดความลับกับเจ้าอ้วน
"ถ้างั้นฉันจะรอหนึ่งเดือนเพราะฉันไม่มีอะไรต้องทำอยู่แล้ว" เจ้าอ้วนยืนยัน "ถ้านายใช้เวลานานกว่าหนึ่งเดือน ฉันจะกลับไปเอง" เขากล่าว
"เอางั้นก็ได้ ... " หลิน ฮวงต้องจำใจและพยักหน้า
"ถ้างั้นเราจะกลับไปที่เมืองตอนนี้เลยไหม?" เจ้าอ้วนถาม
"ฉันจะอินทรีอเล็กซานเดรี๊ยนไปส่งนาย ฉันมีบางสิ่งต้องทำที่นี่ ฉันจะยังไม่กลับไปตอนนี้" หลิน ฮวงพูดขณะที่เขาเรียก อินทรีอเล็กซานเดรี๊ยนออกมา
เจ้าอ้วนมีคำถามมากมาย แต่เขาก็คิดว่ามันอาจจะเป็นการละลาบละล่วงมากเกินไป เขาจึงไม่ถาม
หลิน ฮวงสั่งอินทรีอเล็กซานเดรี๊ยนหลังจากที่เจ้าอ้วนขึ้นไปบนหลังของมันแล้ว มันกระพือปีกและมุ่งหน้าไปยังเมืองหมอกพร้อมกับเจ้าอ้วน หลิน ฮวงกลับไปในหมอกอีกครั้ง เขาสั่งให้ไป่จับหุ่นเชิดเดนนรกที่กลายพันธุ์ แต่มันกลับไม่มีสักตัวแถวนี้ เขาจึงตัดสินใจจับหุ่นเชิดเดนนรกธรรมดาๆและฆ่ามัน หลังจากพยายามอยู่หกครั้ง แสงแห่งชีวิตสีขาวก็ไหลออกมาจากหุ่นเชิด และหลิน ฮวงก็ถูกแสงสีขาวโอบล้อม
เมื่อถูกล้อมรอบด้วยแสงสีขาว มันก็มีการเปลี่ยนแปลงที่กงล้อชีวิตของเขา กงล้อชีวิตระดับเหล็กของเขาเปลี่ยนเป็นระดับทองแดง มันคือการเปลี่ยนแปลงของกงล้อชีวิตที่ตามมาด้วยการเลื่อนระดับทุกๆอย่าง หลังจากที่กงล้อชีวิตระดับเหล็กถูกเปลี่ยนไปเป็นกงล้อชีวิตระดับทองแดงแล้ว วงกลมก็ปรากฏเพิ่มขึ้นอีกสามวง และก็เช่นเคย มีเสาแสง360เสาในแต่ละวงกลม
เมื่อกงล้อชีวิตของเขาเปลี่ยนไป ทั้งสองกงล้อชีวิตที่เขาได้รับจากการ์ดจัดเก็บพลังชีวิตก็เปลี่ยนไปด้วยเช่นกัน ในไม่ช้า กงล้อชีวิตสามอันในร่างเขาก็เปลี่ยนเป็นระดับทองแดงทั้งสิ้น(แต่ละกงล้อมี3วงกลมนะครับ)
เมื่อกงล้อชีวิตเขาก่อตัวขึ้น แสงแห่งการชะล้างก็หายไป ลูกปัดสีดำเทาขนาดเท่านิ้วโป้งตกมาจากร่างของหุ่นเชิดเดนนรกและเข้าไปในร่างของหลิน ฮวงและจากนั้นก็เข้าไปในกงล้อชีวิตใหม่ของเขา
"เมล็ดพันธุ์ชีวิตใหม่ถูกตรวจพบ ท่านต้องการเปลี่ยนมันไปเป็นการ์ดหรือไม่?" เสี่ยว เฮยพูด
"ใช่ ช่วยที" หลิน ฮวงตอบและพยักหน้า
ครู่ต่อมาเสี่ยว เฮยพูดอีกครั้ง
"ข้าได้เปลี่ยนมันเป็นการ์ดแล้ว."
หลิน ฮวงมองไปที่การ์ดเมล็ดพันธุ์ชีวิตใหม่ที่เพิ่งได้มา การ์ดดูคล้ายกับมือกลับกลอก มีลูกบอลสีดำอยู่ เขาพลิกการ์ดเพื่ออ่านคำอธิบาย
"การ์ดรูปแบบชีวิต"
"ชื่อรูปแบบชีวิต: สับเปลี่ยน"
"ระดับความหายาก: ปกติ"
"ประเภท: พลังจิต"
"ผลของทักษะ: เปลี่ยนร่างของคุณเป็นร่างปลอม เพื่อเบี่ยงเบนการโจมตีที่ร้ายแรง ใช้ได้สามครั้งต่อวัน"
"หมายเหตุการ์ด: ขยะ"
หลิน ฮวงอึ้งกับหมายเหตุการ์ดของเสี่ยว เฮย นานมาแล้วที่มันไม่ได้ให้หมายเหตุการ์ดเช่นนี้ จากนั้นเขาก็เก็บการ์ดและพึมพำกับตัวเองว่า "ฉันไม่สามารถไปพบกับเจ้าอ้วนได้ เขาจะต้องรู้แน่ๆว่าฉันมีพลังมากแค่ไหน ฉันจะอยู่ในหุบเขานี้ และสะสมพลังชีวิตของฉันให้เพิ่มไปเป็นระดับทองแดงขั้น 3 "
จากนั้นเขาก็มองไปยังไป่ที่อยู่ข้างๆเขา ตอนนี้มันอยู่ในระดับเงินขั้น1 ภายใต้สถานการณ์ปกติ มอนสเตอร์ที่ผ่านการกลายพันธุ์สองครั้งจะมีจุดแข็งในการต่อสู้ขั้นพื้นฐานที่สูงกว่าระดับหลุดพ้น เช่นเดียวกับปีศาจเถาวัลย์ แดนดิไลอันเป็นตัวอย่างหนึ่งที่กลายพันธุ์สองครั้งก่อนที่จะกลายเป็นระดับหลุดพ้น นอกจากปีศาจเถาวัลย์ แดนดิไลอันแล้ว ก่อนที่หลิน ฮวงจะเลื่อนขั้นเป็นระดับหลุดพ้น การ์ดมอนสเตอร์ดระดับสุดยอดทั้งหมดที่หลิน ฮวงครอบครองอยู่จะอัพเกรดโดยอัตโนมัติ พวกมันจะมีพลังเหนือกว่าเขาหนึ่งขั้นเท่านั้น
ตอนนี้ไป่อยู่ในระดับเงินขั้น1 ความสามารถของมันอาจจะทรงพลังมากกว่ามอนสเตอร์ระดับทองขั้น1 ในเขตป่าระดับ 4 เช่นนี้ เขาสามารถฆ่ามอนสเตอร์ส่วนมากในพื้นที่ได้ด้วยตัวเขาเอง หลิน ฮวงกำลังคาดการณ์ถึงการเลื่อนระดับพลังเขาด้วยเช่นกัน
เมื่อหลิน ฮวงคิดถึงเรื่องนี้ ผู้ชายและผู้หญิงก็โผล่ออกมาจากหมอก ผู้ชายสูง 2.2 เมตรและมีผู้หญิงสูง1.7เมตรยืนอยู่ข้างเขา เธอดูตัวเล็ก ทั้งสองคนสวมเสื้อคลุมสีดำและหมวกสีดำ พวกเขาเดินมาหาหลิน ฮวงอย่างรวดเร็ว เขาเพิ่มระดับความระมัดระวังขึ้นเมื่อเขาไม่อาจสัมผัสได้ถึงพลังจากพวกเขา
"สวัสดี เด็กน้อย" ผู้หญิงคนนั้นกล่าวทักทายเมื่อเขาเดินมาใกล้หลิน ฮวง
"มีอะไรให้ผมช่วยเหลืองั้นหรอ?" หลิน ฮวงถาม เขารู้สึกได้ว่าทั้งคู่ต้องเป็นผู้หลุดพ้น
"ไม่มีอะไร ฉันแค่คิดว่าแวมไพร์ของนายดูเจ๋งดี ดังนั้นฉันเลยมาที่นี่เพื่อดูมัน" ผู้หญิงตอบด้วยรอยยิ้ม
"กลายพันธุ์สองครั้ง?" ชายคนนั้นพึมพำ พ่นลมหายใจของเขาไปยังผู้หญิงและเขารู้สึกว่ามันค่อนข้างแปลก
"มันกลายพันธุ์สองครั้งจริงๆหรอ!" หญิงปากแดงถามซ้ำขณะที่เธอวนรอบ ๆไป่ "นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นแวมไพร์ที่มีการกลายพันธุ์สองครั้ง" เธอพูดต่อ
หลิน ฮวงเห็นตราอีกาม่วงบนเสื้อคลุมของเธอ หัวใจของเขาจมดิ่งลง "มันคือกลุ่มอีกาม่วง ... "