บทที่ 55 เต้นในความมืด (อ่านฟรี)

 

 

เต้นในความมืด?

 

เดิมทีเฝิงหยู่ไม่ได้สนใจการเต้นรำ แต่เมื่อได้ยินว่า "เต้นรำในที่มืด" เขาจึงเริ่มรู้สึกสนใจ

 

หญิงสาวดึงเฝิงหยู่ไปเต้นรำบนฟลอร์เต้นรำ

 

เมื่อเห็นเฝิงหยู่ตามหญิงสาวเข้าไปเต้นที่ฟลอร์เต้นรำ  ซ่งเสี่ยวเฟิงก็ยิ้มเริงร่า เขาไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนที่ไม่ชอบ "เต้นรำในที่มืด" ซ่งเวี่ยวเฟิงเองก็ดึงหญิงสาวที่อยู่ข้างๆเขาจุงมือพากันไปที่ฟลอร์เต้นรำ

 

เด็กหญิงจับมือของเฝิงหยู่มาวางบนเอวของเธอ ส่วนมือของเธอก็โอบไหล่ของเฝิงหยู่  หญิงสาวตัวเล็กไม่สูงมากนัก ต้องเงยหน้ามองจึงจะสบตาเฝิงหยู่

 

ทั้งสองเต้นช้าๆบนฟลอร์เต้นรำ เฝิงหยู่กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ทุกคนกำลังเต้นอยู่ท่วงท่าเดียวกับเขา นี่คือการเต้นรำในที่มืด? ก็แค่การเต้นตัวแนบติดกันเท่านั้น

 

"เธอชื่ออะไร?" เฝิงหยู่ถาม

 

"คุณพี่เรียกน้องว่า หยวนหยวนก็ได้คะ น้องจะเรียกคุณพี่ว่า พี่ชายจ๋า ได้ไหมคะ?" เธอมองเฝิงหยู่แล้วยิ้ม จนดวงตาหรี่ลงเหมือนพระจันทร์เสี้ยว

 

เสียงเพลงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน แสงไฟที่ส่องบนพื้นฟลอร์ก็ค่อยๆมืดลง มีไฟแฟลชที่ส่องลงมา เดี๋ยวดับเดี๋ยวสว่าง

 

"พี่ชายจ๋า มาเต้นรำกันเถอะ" หยวนหยวนกล่าว

 

หยวนหยวนก้าวถอยหลังทันที จับมือเฝิงหยู่สองข้าง และเริ่มโยกย้ายร้างกาย

 

พูดว่าเต้นรำ ที่จริงก็เป็นการโยกย้ายสะบัดร่างกายตามใจชอบ เฝิงหยู่เริ่มคล้อยไปกับบรรยากาศโดยรอบ และเริ่มโยกตัวไปมา

 

เฝิงหยู่ออกกำลังกายอยู่บ่อยครั้ง เมื่อเปรียบเทียบกับเขาในชีวิตก่อนหน้านี้ ถือว่าร่างกายของเขาตอนนี้มีสุขภาพที่แข็งแรงยิ่งกว่า เฝิงหยู่จำท่าทางการเต้นในชีวิตก่อนหน้านี้ได้ แม้ท่วงท่าไม่ได้ซับซ้อนมากนัก แต่พอลองเอามาเต้นตอนนี้ ภายใต้แสงไฟสลัวเฝิงหยู่จึงเต้นได้ดีทีเดียว

 

"พี่ชาย เต้นเก่งจังเลย!" หยวนหยวนกล่าว

 

"เธอเองก็เต้นเก่งไม่เบา ฉันเต้นไม่เป็นหรอก แค่เต้นมั่วๆ" เฝิงหยุ่พูดอย่างถ่อมตัว แต่ในใจเขาอยากให้หยวนหยวนพูดชมเขาอีก รีบพูดยกยอฉันอีกสิ

 

หลังจากเต้นได้ห้านาที เฝิงหยู่เริ่มหายใจหอบ บนหัวมีเหงื่อไหลย้อยลงมา หยวนหยวนเริ่มเต้นไม่ไหวแล้ว แต่เฝิงหยู่ยังเต้นอยู่ เธอจึงไม่กล้าออกไป

 

"หยวนหยวน เราเต้นกันมาสักพักแล้ว ฉันเหนื่อย. ไปนั่งพักดื่มน้ำกันเถอะ " เฝิงหยู่กล่าว

 

เพลงเปลี่ยนอย่างกะทันหันอีกครั้ง คราวนี้เป็นดนตรีแจ๊สแบบคลาสสิก ไฟแฟลชจู่ ๆก็หยุดกะพริบ และมีไฟสลัวส่องอยู่ด้านบน ระยะส่องไม่ถึงหนึ่งเมตร

 

หยวนหยวนดึงมือของเฝิงหยู่อย่างฉับพลัน แล้วเข้ามาใกล้เฝิงหยู่จนตัวแนบติดกัน เฝิงหยู่ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แสงไฟก็เริ่มหรี่ลง จนมืดดับสนิท

 

เฝิงหยู่รู้สึกว่ามีอะไรนุ่มๆอุ่นๆซุกเข้ามาที่ร่างกายของเขา สองมือของเธอไม่ได้โอบแขนของเขา แต่กำลังสวมกอดไว้รอบเอว

 

"พี่ชายจ๋า ถึงเวลาเต้นในที่มืดแล้ว" หยวนหยวนกล่าวเบา ๆ

 

น้ำเสียงของหยวนหยวนดังขึ้นที่หู หายใจออกร้อนๆกระทบใบหูของเฝิงหยู่ สิ่งที่เฝิงหยู่คิดไม่ถึงคือ หยวนหยวนคว้ามือของเฝิงหยู่ที่โอบเอวอยู่เลื่อนลงไปที่ก้นของเธอ

 

มือของเฝิงหยู่แข็งทื่อ เขาขยับมือกลับไปที่เอว ตลอดชีวิตของเขา เขายังไม่เคยมีประสบการณ์อะไรแบบนี้มาก่อน

 

"พี่ชายจ๋า น้องไม่สวยหรอ?" หยวนหยวนรู้สึกได้ว่าเฝิงหยู่เคลื่อนย้ายตำแหน่งมือ จึงถามเฝิงหยู่อย่างอดใจไม่ไหว

 

“เปล่าหรอก แต่ฉันไม่คุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้” เฝิงหยู่ตอบ

 

"พี่ชาย ลองฟังรอบๆสิ ตั้งใจฟังดีดี" หยวนหยวนกระซิบเข้าหูของเฝิงหยู่

 

เฝิงหยู่จึงผึ่งหูตั้งใจฟัง รอบๆได้ยินเพียงม๊วบม๊วบ บรรดาผู้ที่มาที่นี่เพื่อ "เต้นรำในที่มืด" ส่วนใหญ่เป็นคู่รักที่กำลังมองหาสถานที่ที่น่าตื่นเต้นในการพลอดรัก

เมื่อไฟดับลง ทุกคนจะมองไม่เห็นอะไรเลย ผู้ชายทุกคนก็ไม่อาจควบคุมความเงี่ยนได้อีกต่อไป พวกผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของพวกเขา ในเมื่อยอมมา "เต้นรำในที่มืด" กับผู้ชายเหล่านี้ ก็คงกลายเป็นที่ระบายความใคร่ของคนเหล่านั้น

 

บางทีอาจจะไม่ได้สอดใส่ แต่คงมีลูบๆคลำๆกันบ้าง

 

โดยเฉพาะช่วงฤดูร้อน ผู้คนสวมเสื้อผ้าน้อยชิ้น ผู้หญิงที่อยู่ที่นี่ส่วนใหญ่ต่างสวมกระโปรง ชุดแบบนี้จึงง่ายดายต่อการล้วงควัก

 

เวลาผ่านไปยังไม่ถึงหนักนาที เฝิงหยู่ได้ยินเสียงหายใจหอบแฮ่ก และเสียงจูบดื่มด่ำ บางทีอาจจะมีบางคู่ที่อาจจะทำอะไรร้อนแรงกว่านั้น

 

เสียงเหล่านี้กระตุ้นอารมณ์ของเฝิงหยู่ ทั้งร่างกายเลือดลมเริ่มตื่นตัว แค่ฟังเสียงก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว แล้วนี่ยังมีเด็กสาวที่ลูบไล้ร่างกายเขาอยู่

 

เฝิงหยุ่ยังตัวแข็งทื่อ มือของหยวนหยวนจึงไล้เข้าไปในเสื้อของเฝิงหยู่ เริ่มลูบไล้แผ่นหลัง

 

"พี่ชายจ๋า น้องสวมกระโปรงสั้นด้านบนก็เป็นเสื้อโพล่งหลวม จะยื่นมือเข้าไปล้วงก็ได้นะคะ " หยวนหยวนกล่าว

 

นี้ไม่ได้เป็นนัยยะ แต่เป็นคำเชิญ!

 

เฝิงหยู่ควบคุมตัวเองไม่ไหวแล้ว มือของเขาเคลื่อนไปที่เอวอย่างช้าๆ แล้วล้วงเข้าไปในเสื้อ

 

หยวนหยวนส่งเสียงครางเบาเบาๆ เอนหัวอยู่บนไหล่ของเฝิงหยู่ ลมหายใจร้อนๆจากปลายจมูก ทะลุผ่านเสื้อ กระทบหน้าอกของเฝิงหยู่ รุ่มร้อน กระเส่า

 

มือของเฝิงหยู่ค่อยๆลูบไล้ขึ้นไป แม้ว่าร่างกายของเธอยังไม่พัฒนาเต็มที่ แต่ก็ยังมีหุ่นดี

 

เธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน?

 

มือของเฝิงหยู่ไล้ขึ้นไป และไม่มีชุดชั้นในมากีดขวาง ดูเหมือนหยวนหยวนเตรียมตัวตั้งแต่ก่อนจะมาที่นี่แล้ว คนที่ซ่งเสี่ยวเฟิงสั่งให้เธอไปดูแล เธอจะกล้าไม่ทำตามได้อย่างไร?

 

กระโปรงของเธอถูกเฝิงหยู่ยกขึ้น  มือของเฝิงหยูบีบแก้มก้นของเธอ ก้นของหยวนหยวนนุ่มนิ่มตึ๋งตั๋งมาก เฝิงหยู่ไม่สามารถเอามือของเขาออกจากก้นของเธอได้

 

ทุกคนรอบ ๆ กำลังทำสิ่งเดียวกันนี้ บางคนส่งเสียงดังครวญคราง เสียงที่ดังรอบๆตัวเขายั่วยวนใจมาก ยิ่งกระตุ้นความยากของเฝิงหยู่มากขึ้น

 

"พี่ชาย พี่กระอักกระอ่วนใจใช่ไหม น้องจะช่วยรูดซิปกางเกง" หยวนหยวนกระซิบเข้าหูของเฝิงหยู่

 

เฝิงหยุ่ยังไม่ทันเอ่ยปากปฏิเสธ หยวนหยวนรูดซิบกางเกงของเขาแล้ว มือของเธอเข้าไปในกางเกง และกำลังล้วงกางเกงใน แตะปลายน้องชายของเฝิงหยู่

 

เฝิงหยู่ตกใจก้าวถอยหลัง ไม่ระวังจึงชนกับคนอื่น

 

ไม่ใช่สิ เมื่อกี้ไม่ได้ชนสะโพกคนอื่นแน่ๆ  แต่เป็นศีรษะของใครบางคน!

 

หรือว่าคนที่อยู่ข้างหลัง กำลัง ......

 

มือของหยวนหยวนอ่อนโยนมาก พยายามล้วงเข้าไปในกางเกงในอย่างชำนาญ

 

“หยวนหยวน ไม่ต้องแล้ว อีกเดี๋ยวเปิดไฟ คนอื่นจะเห็นเข้า” เฝิงหยู่พยายามที่จะหยุดหยวนหยวน

 

"พี่ชาย" เต้นรำในที่มืด "ปกติจะใช้เวลาครึ่งชั่วโมง ก่อนที่จะเปิดไฟ เพลงจะหยุดก่อน ไม่มีใครเห็นหรอก" หยวนหยวนตอบ

 

หยวนหยวนดูจะคุ้นเคยกับเรื่องนี้ ดูเหมือนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอมาที่นี่เพื่อ "เต้นรำในที่มืด"

 

"ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่? ทำไมถึงไม่ไปโรงเรียน? " เฝิงหยู่ถามทันที

 

"พี่ชาย ทำไมถึงพูดถึงเรื่องนี้? เรียนหนังสือนะเหรอ ต้องสอบเข้าให้ได้ก่อนถึงจะเรียนได้ แต่ถึงจะได้เข้าเรียนในโรงเรียน ทางครอบครัวจะมีเงินส่งให้เรียนหรือเปล่าละ" หยวนหยวนตอบ

 

เฝิงหยู่พูดอะไรไม่ออก ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร หรือจะให้บอกว่าฉันจะส่งเสียเธอเอง?

 

หยวนหยวนหันหลังกลับ ด้านหลังแนบติดกับเฝิงหยู่ เขย่งปลายเท้า ใช้ต้นขาหนีบน้องชายของเฝิงหยู่ แก้มก้นแนบติดกับท้องน้อยของเฝิงหยู่  แล้วขยับเบาๆ

 

"พี่ชาย ยังทำกันไม่เสร็จเลย? ให้น้องใช้ปากแทนไหม?" หยวนหยวนถาม

 

ในยุคนี้ มีบริการเช่นนี้แล้วหรือ?

 

เฝิงหยู่ว่งเสียงซี๊ดซ้าดอย่างสบายตัว เขาคิดว่ามาเต้นรำวันนี้ถือว่าไม่เลวเลย มีความคิดของชายหนุ่มวัยสี่สิบกว่าๆและร่างกายของหนุ่มวัยแรกรุ่น จึงเป็นไปไม่ได้ที่เฝิงหยู่จะปฏิเสธหยวนหยวน

 

เพราะหลี่นายังเด็กอยู่ ตอนนี้เฝิงหยู่จึงไม่คิดจะแตะต้องเธอ แต่วันนี้มาถึงขั้นนี้แล้ว เฝิงหยู่คงเสียดายที่จะผลักดันหยวนหยวนออกไป

 

ในที่สุดเฝิงหยู่ก็จับหัวของหยวนหยวน แล้วใช้แรงโยกอยู่หลายครั้ง พอเสร็จสิ้น หยวนหยวนลุกขึ้นยืน และช่วยเฝิงหยู่จัดเสื้อผ้าของเขา ทันใดนั้นเพลงก็หยุดลง

เฝิงหยู่หยิบธนบัตร 10 หยวนออกจากกระเป๋าเสื้อแล้วให้หยวนหยวน: "เธอไปเล่นเถอะ ฉันจะคุยกับเพื่อน ๆ สักพัก แล้วจะกลับ"