Vol. 2 Ch. 4
Vol. 2 Ch. 4
ทันทีที่ฉันเดินเข้ามาฉันตกใจเมื่อพบว่าห้องขนาดใหญ่ที่ตกแต่งอย่างประณีตและหรูหรา ฉันต้องขึ้นบันไดไปถึงห้องของฉันซึ่งอยู่บนชั้นสี่ ไม่คุณไม่ได้เข้าใจผิดว่า พระราชวังทั้งหมดนี้ห้องชั้นนอกที่เรียกว่านี้มีเพียงห้องเดียวซึ่งเป็นของฉัน ห้องอื่น ๆ ได้แก่ โชว์รูมห้องรับแขกหรือห้องดนตรี นอกจากนี้ยังมีชุดของเกราะและภาพวาดที่แขวนไว้เป็นของประดับตกแต่ง
ฉันอาศัยอยู่ตามลำพังในปราสาทขนาดใหญ่แห่งนี้ ?! มีแม่บ้านและข้าราชการ แต่ทุกคนก็อยู่ใต้ดิน พวกเขาไม่ได้มาถึงพื้นผิวจนกว่าจะมีบางอย่างที่ต้องเข้าร่วมของพวกเขา
ฉันมองไปที่ห้องขนาดใหญ่ก่อนหน้าฉันนั่นก็เหมือนกับขนาดของห้องเรียนสองห้องและพลิกดูหนังสือบนโต๊ะ ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นผู้จัดเตรียมหนังสือเหล่านี้ เตียงที่ดูสง่างามและหรูหรายิ่งกว่าที่นอนของเอลฟ์ เมื่อฉันกระโดดลงบนที่นอนขนาดใหญ่มันก็เหมือนฉันโดนกลืนเข้าไป ...
ฉันจะสามารถตื่นขึ้นมาในวันพรุ่งนี้ได้หรือไม่ถ้าฉันค้างคืนนอนบนเตียงนี้ ... ?
ฉันนอนบนเตียงถอนหายใจไปมาขณะที่มองไปที่หลังคาเหนือฉัน อาณาจักรของมนุษยชาติแตกต่างไปจากที่ฉันจินตนาการ จริงๆแล้วมันถูกต้องมากขึ้นที่จะบอกว่าเป็นมนุษย์ฉันพบว่ามันยากที่จะเข้าใจสถานที่แห่งนี้ ฉันหมายถึงสำหรับแม่ที่ไปทำสงครามกับประเทศเพื่อนบ้านสำหรับเด็กของเธอไม่ควรที่เธอจะตื่นเต้นที่เห็นการเห็นลูกชายของเธอ? จักรพรรดินีนี้แทบจะให้ไหล่เย็นซึ่งทำให้ฉันกระอักกระอ่วน ด้านหนึ่งมีความแตกต่างกันมากกับสิ่งที่ฉันคาดหวัง ในทางกลับกันฉันจะมีอิสระในการทำงานที่นี่
นอกจากนี้ฉันไม่รู้สึกสบายใจที่นี่ มีจักรพรรดินีอันงดงามและเจ้าหน้าที่คุ้มกันหญิงเย็นชา ฉันคิดว่าฉันจะไปทั่วถ้าฉันไม่พบความบันเทิงบางอย่างที่นี่ ฉันไม่ได้รับอิสรภาพมากในชาติเอลฟ์ แต่วิ่งไปรอบ ๆ ในพระราชวังกับลูเซียเป็นเรื่องสนุก อย่างไรก็ตามลูเซียของฉันไม่ได้อยู่ที่นี่กับฉัน
ฉันมีเพียงคนคุ้มกันหญิงเย็นชา ...
เคาะ. เคาะ.
"เข้ามา."
ฉันลุกขึ้นนั่งขณะที่ประตูเปิดขึ้น เจ้าหน้าที่คุ้มกันหญิงผิวดำเม่นผมมองดูฉันคำนับและพูดว่า: "องค์จักรพรรดินีเธอได้เชิญคุณไปรับประทานอาหารกลางวันกับเธอ กรุณามากับฉัน."
"อืมม, เนียร์!"
เนียร์r หันศีรษะไปรอบ ๆ และถามว่า "เป็นเรื่องสำคัญหรือไม่?"
"อืม ... ชุดของฉันเหมาะสมหรือไม่?"
ผมใส่เสื้อผ้าที่วางไว้บนเตียงซึ่งตรงกับรสชาติของจักรพรรดินีจริงๆ มันเป็นเครื่องแบบทหารสีฟ้าและสีขาว แต่มีการปรับเปลี่ยนเล็กน้อย ดูเหมือนว่าทุกคนที่นี่สวมรองเท้าบูท แต่พวกเขาค่อนข้างสบายเมื่อสวมใส่ ฉันไม่ค่อยรู้วิธีสวมเสื้อผ้าที่ทำในช่วงเวลานี้อย่างถูกต้อง ฉันเพิ่งลองทำ ฉันไม่ทราบว่ามันเหมาะสมกับโอกาสหรือไม่
เนียร์มองไปที่ฉันแล้วก็เดินขึ้นมาหาฉันจากด้านหน้า เธอเอื้อมมือออกไปและปรับสายรัดของฉันโดยอกของฉัน ฉันเงยศีรษะขึ้นและดวงตาของฉันมองไปเธอที่อยู่ใกล้ฉัน ใบหน้าของเนียร์สวยจริงๆ สมบูรณ์แบบจริงราวกับว่ามันเป็นรูปปั้นที่มีลักษณะของเธอแกะสลักอย่างตั้งใจจงใจ แต่ในเวลาเดียวกันใบหน้าของเธอขาดความเมตตา ดวงตาของเธอมองไม่ค่อยรุนแรงเท่าจักรพรรดินี เธอควรดูสดใสถ้าเธอยิ้มเหมือนลูเซียเมื่อเธอมีความสุข เธออาจไม่เคยใช้น้ำหอม แต่เธอมีกลิ่นหอมสง่างามของเธอ
“เสร็จสิ้น โปรดคำนึงถึงตำแหน่งของปุ่มและผูกโบว์ในครั้งต่อไป”
เนียร์บอกขั้นตอนกลับและหันไปรอบ ๆ ดาบของทหารที่แขวนอยู่บนเอวของเธอพุ่งผ่านอากาศอย่างอันตรายขณะที่เธอหันมา ฉันฟุ้งซ่านอยู่ครู่หนึ่ง ความรู้สึกที่อ่อนไหวของฉันที่มอบให้ฉันโดยเอลฟ์ทำให้ฉันสังเกตเห็นหยดเลือดไหลลงฝักดาบของเธออันตราย มันไม่ได้เป็นหยดเลือดมาก มันเป็นเพียงแค่ชั้นบาง ๆ ของเลือด แต่นั่นเป็นหลักฐานว่า เนียร์ เคยฆ่าใครสักคน
ฉันเรียกเธออีกครั้งว่า: "เนียร์! เลือดของใครที่อยู่บนดาบ? "
เนียร์ หันศีรษะไปรอบ ๆ และตอบอย่างไม่เป็นทางการว่า "แม่บ้านเข้าไปในห้องขององค์จักพรรดินีก่อนที่จะได้รับอนุญาตดังนั้นฉันจึงฆ่าเธอ"
ฉันจ้องที่เธองุนงง: "คุณฆ่าเธอเพียงเพราะเหตุผลนั้น?"
เนียร์มองไปที่ฉันและบอกว่าชอบธรรม: "ถูกต้อง ไม่เพียงพอหรือไม่? เธอเข้าไปในห้องขององค์จักพรรดินีโดยไม่ได้รับอนุญาตและแม้แต่เห็นความงดงามของเธอในรัฐนั้นดังนั้นฉันจึงต้องฆ่าเธอเพื่อป้องกันไม่ให้เธอบอกใครจากสิ่งที่เธอเห็น ผมเชื่อว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องในการทำ ฉันยังเชื่อว่าคุณไม่มีอำนาจที่จะวิพากษ์วิจารณ์ฉันเพราะเราวัลคิรี่ ได้รับคำสั่งจากองค์จักพรรดินีโดยตรง คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะตั้งคำถามกับเรา "
การฆ่าคนเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเธอ การฆ่าคนเพื่อองค์จักพรรดินีเป็นเรื่องปกติตามที่ได้รับ มุมมองโลกของเธอปรัชญาและค่านิยมต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
“......”
เอาล่ะฉันพูดไม่ออก ... ฉันจะพูดอะไรได้บ้าง? ถ้านั่นคือสิ่งที่องค์จักพรรดินีทรงบัญชาให้คุณทำเช่นนั้นก็หมายความว่าเธอเห็นด้วยกับสิ่งนี้ กล่าวได้ว่าเธอเป็นคนป่าเถื่อนเหมือนแม่ของฉันบอกฉัน ... ฉันรู้ว่าแม่จะไม่อยู่กับฉัน! แม่ของฉันไม่ได้ถูกใส่ร้ายมันเป็นความจริง!
ฉันกำลังจะไปรับประทานอาหารกลางวันกับหมาป่า !!
"โปรดมากับฉันฝ่าบาท เรากำลังล่าช้าและทำให้เธอรอ."
“เอาล่ะ !!”
ฉันกลัว ... นี่ไม่ใช่เสรีภาพ แต่ชีวิตของฉันเอง !! มนุษยชาติน่ากลัว! ฉันต้องการกลับไปที่เอลฟ์! แม่ไม่ปล่อยให้ฉันออกไปข้างนอก แต่เธอก็ตบฉันถ้าเธอโกรธฉัน เธอจะไม่คิดฆ่าฉัน ฉันอยู่กับเอลฟ์เพียงเดือนเดียวและแม่ก็โกรธเพียงครั้งเดียว เธอไม่ได้เผาผลาญลูเซียให้ตายด้วยเช่นกัน แต่ในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงหลังจากมาถึงที่นี่มีคนถูกฆ่าตายแล้ว!
ตอนนี้อยู่ในห้องอาหาร ...
จักรพรรดินีเดินไปมาในห้องโถงใหญ่กัดภาพขนาดย่อของเธอขณะที่เธอมองไปรอบ ๆ ห้องอาหาร หัวหน้าพ่อครัวมองไปที่การแสดงออกที่วิตกกังวลของเธอและถามว่า "คุณรู้สึกกระวนกระวายมากไหม
"ใช่แล้วลูกชายของฉันกำลังจะมาที่นี่ ... ฉันต้องเตรียมอะไร ... ? อืม ... เหล้าองุ่นได้รับการจัดเตรียมไว้ใช่มั้ย ... ? อาหารอร่อยพร้อมแล้วใช่มั้ย ... ? โอ้ ... ถูกแล้ว! ข้าต้องการให้เขาได้เนื้อตุ๋นเนื้อดี ... และยังมี ... ถูกต้อง! ไวน์ ... ไวน์ ... ฉันจะอวยพรอะไรให้เขา ... ? ฉัน ... ฉันอวยพรให้สุขภายที่ดี? ฉันหวังว่าเขาจะเติบโตเร็ว ๆ นี้? ไม่ได้ครับเขามีอายุสิบแปดปีสองเดือนและสิบห้าวันแล้ว ... เขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว ... "
"เจ้าชายมาถึง ... "
“กรี๊ดดดด !!”
จักรพรรดินีผู้ที่อยู่ในความคิดลึกได้ตกใจจากเสียงฉับพลันที่พูดออกมา เธอรีบวิ่งไปที่ที่นั่งหลักและนั่งลง เธอหายใจเข้าลึก ๆ ค่อยๆลูบหน้าและเบา ๆ กล่าวว่า "ไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไร อย่ากลัวเลย อย่ากลัว ... อย่ากระวนกระวายใจเขาเป็นลูกของคุณเอง เขาเป็นลูกของคุณ สงบลงให้สงบลง ... แม่ควรทำอะไรปกติ? !!! "
ถูกตัอง. จักรพรรดินีมักเป็นนักดาบ เธอนำกองทหารม้าเข้าต่อสู้กับกองกำลังศัตรูหลายครั้งเมื่อเธออายุสิบแปดปี คำประกาศเกียรติคุณจากสงครามเป็นที่รุ่งโรจน์อย่างเหลือล้น ความสำเร็จของเธอไกลกว่าจักรพรรดิก่อนที่เธอ
อย่างไรก็ตามเธอไม่มีความคิดที่จะทำหน้าที่ของแม่ที่มีคุณสมบัติเหมาะสม
"นี่คือห้องอาหาร ฉันหวังว่าคุณและความมีเกียรติของเธอจะเพลิดเพลินกับมื้ออาหารของคุณ "
"คุณไม่ได้มากับฉันหรือไม่?"
เนียร์มองฉันดูแปลกและกล่าวว่า "มันเป็นอาหารกลางวันของคุณกับองค์จักรพรรดินีฉันไม่สามารถเข้าไปได้ ถ้าคุณต้องการฉันบางอย่างเพียงเรียกฉัน. "
ไม่ ... ไม่ได้หรอก ... ฉันไม่ขอร้องให้คุณกินกับฉัน ความคิดของการกินเพียงลำพังกับองค์จักรพรรดินีทำให้ฉันกลัวและทำให้ฉันเครียด
ในเวลานั้นผมไม่ทราบว่าตอนนี้ประตูหลังขาวที่ฝังด้วยทองคำและไข่มุกเป็นคนที่เครียดและกังวลมากยิ่งกว่าผม ...
