Vol. 2 Ch. 2

Vol. 2 Ch. 2

"นี่หรออาณาจักรของมนุษย์ ... "

 

ฉันพูดโดยไม่คิดถึงเมื่อฉันเป็นมนุษย์ ความเชื่อมั่นบางอย่างอาจละอายใจหรือไม่? แต่คุณต้องรู้สึกสำหรับฉัน ฉันเดินเข้าไปในป่าเป็นเวลาสามวัน สถานที่ต่างๆที่ฉันผ่านไปคือหมู่บ้านเล็ก ๆ และที่ราบลุ่มเล็ก ๆ นี่เป็นครั้งแรกของฉันที่ได้เห็นเมืองที่งดงามเช่นนี้ตั้งแต่มาถึงที่ราบ

 

ฉันเงยหน้าขึ้นมองไปที่กำแพงเมืองที่สูงตระหง่าน พวกเขาน่ายกย่องอย่างแน่นอน กำแพงสูงมากจนเป็นความท้าทายที่แท้จริงในการเข้าถึงชั้นด้วยบันได

 

ถ้าคุณมองออกไปนอกเมืองคุณจะเห็นพื้นที่เพาะปลูกขนาดใหญ่ที่ไม่มีที่สิ้นสุดเช่นกลุ่มดาวที่กระจายอยู่ทั่วเมืองเล็ก ๆ หลายแห่ง มีลักษณะคล้ายดาวเทียมที่โคจรรอบผนังของเมืองจักรพรรดิ เมื่อวานนี้ฉันได้รับการบอกกล่าวมาแล้วว่าฉันเคยไปถึงชานเมืองหลวงของจักรพรรดิแล้ว อย่างไรก็ตามฉันก็ฟุ้งซ่านและดังนั้นจึงมาถึงภายในกำแพงเมืองในช่วงบ่ายเท่านั้น รู้สึกราวกับว่าฉันเดินจากถนนวงแหวนรอบที่ห้าของกรุงปักกิ่งสู่ใจกลางเมือง มันเป็นที่คึกคักแม้ว่าจะเป็นเขตชานเมืองของเมือง

 

บริเวณใกล้กับเมืองหลวงของจักรพรรดิกำลังคึกคัก คนที่วุ่นวายและขี้โมโหเป็นสัญลักษณ์ของเมืองหลวงของประเทศ แม้ว่าจะเป็นเมืองเล็ก ๆ นอกเมืองหลวง แต่ก็เปรียบได้กับเมืองหลวงแม้ว่าจะไม่มีกำแพงเมืองก็ตาม ไกลออกไปนอกเขตเมืองหลวงเป็นเขตใหญ่ที่มีแถวข้าวสาลีที่คุณไม่เคยเห็น ที่ราบลุ่มที่ได้รับการอธิบายว่าเป็นทุ่งชลประทานที่นี่มันแตกต่างไปจากป่าขรุขระที่ไหลผ่านทางนี้ พิจารณาว่ามนุษยชาติผูกขาดที่ดินอันอุดมสมบูรณ์นี้ได้อย่างไรพวกเขาก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขากำลังประสบความสำเร็จอย่างมาก

 

รถม้ากับคนบนกระดานและสินค้าที่ส่งผ่านมา นอกจากนี้ยังมีทหารม้าลาดตระเวนสวมเครื่องแบบทหารสีขาวเย็น ๆ โดยใช้ใบพัดของพวกเขาเพื่อล้างทางบนม้าขาวที่ผ่านไปด้วย ทั้งหมดนี้ทำให้ฉันรู้สึกท่วมท้น แต่สิ่งเดียวที่ฉันพบแปลกคือไม่มีกลุ่มใดที่ส่งไปต้อนรับฉันที่ชายแดน ฉันคิดว่าใครจะมารับฉันตั้งแต่ฉันเป็นเจ้าชาย

 

แต่ไม่เป็นไร ฉันมีความสุขและมีอิสรภาพมากขึ้นด้วยวิธีนี้

 

"Doo ... Doo Doo ... Doo ... "

 

ขณะที่ผมกำลังจะมาถึงประตูสู่เมืองสัญญาณแปลก ๆ ดังขึ้นจากภายในตัวเมือง ฉันสังเกตุเห็นคนในพื้นที่ใกล้เคียงหยุดชั่วครู่หนึ่งขณะที่พวกเขาได้ยินเสียงและจากนั้นก็รีบสับเปลี่ยนไปทางด้านข้างของถนนและคุกเข่าลงด้วยศีรษะ นักรบและคนขับรถม้าคนนั้นก็ลงจากรถและลงจากถนน ทหารม้าได้ออกจากม้าของพวกเขาและโค้ชลงจากรถของพวกเขาและคุกเข่าอยู่ตรงกลางของถนน ในชั่วพริบตาฉันเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่บนม้าของฉันซึ่งทำให้ตกตะลึง

 

ถนนที่คึกคักเงียบเงียบในทันทีที่นึกถึงฉันในสิ่งที่เจ้าหน้าที่กองทัพกล่าวว่า ...

 

ขณะที่ฉันยังคงตะลึงอยู่ทหารม้านั่งคุกเข่าใกล้ฉันมากดังขึ้นกล่าวว่า "นี้ท่านตัดสินใจถูกต้องหรือไม่?! ท่านไม่ให้ความสำคัญกับชีวิตของท่านหรือไม่? "

 

ฉันแช่แข็ง ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ฉันคิดว่าดีที่สุดที่ฉันไม่ได้อยู่กลางถนนหาที่ที่จะลงจากหลังม้าและคุกเข่าลง ฉันไม่ใช่คนที่เก่งในเรื่องนี้ การออกนอกสถานที่จะทำให้ฉันถูกสังหาร ... เนื่องจากฉันไม่มีงานเลี้ยงมารับฉันฉันคิดว่าตัวตนของฉันในฐานะเจ้าชายไม่ใช่เรื่องใหญ่

 

แต่นี่แสดงให้เห็นว่าฉันจะเป็นอิสระกับคนนี่เพราะฉันไม่มีค่าพิเศษ ฉันสามารถเดินเล่นตามถนนและสนุกสนานตามที่ฉันชอบ เอลฟ์ให้เกล็ดมังกรดินและถุงแปลก ๆ พวกเขาต้องการให้ฉันไปหาช่างตีเหล็กที่มีฝีมือซึ่งสามารถสร้างเกราะที่ใช้มันได้ แม่ยังเตือนให้ฉันไม่สามารถควบคุมมานาของฉันในคืนพระจันทร์เต็มดวงในขณะที่อยู่กับมนุษยชาติ เธอบอกว่าจะปล่อยมันออกมาตามธรรมชาติและฉันจะดี

 

ฉันคิดว่ายุติธรรม ฉันหมายความว่ามันไม่ใช่ว่าจะมีใครสักคนที่นี่ที่จะไปที่นั่นเพื่อดูดมานาของฉันออก

 

ขณะที่ฉันกำลังจะหันกลับและออกไปมีม้าสีขาวจากภายในประตูเมืองวิ่งไป ม้าขาวมีหางหลังที่แกว่งไปมาพร้อมกับเสียงของกีบเหมือนธงแขวนคอ ผู้ขับขี่สวมชุดทหารในขณะที่เสื้อคลุมสีขาวพัดด้วยลม ใบหน้าและดวงตาสวยงามของเธอได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีขณะที่เธอรีบวิ่งไปหาฉัน

 

หญิงสาวสวยมาก เธอเป็นคนหาตัวจับยากในหมู่สาวจีนเพราะเธอชอบเครื่องแบบทหารมากกว่าการแต่งหน้าแฟนซี ทหารม้าเกราะดูสวยงาม ไม่มีเสื้อผ้ามากเกินไปในเสื้อผ้าสีเขียวของเธอเพียงสองเข็มขัดหนังสำหรับเสื้อผ้าที่เป็นทางการ แต่เข็มขัดหนังไม่สามารถปกปิดอกที่งดงามของเธอได้ เท้าของเธอไม่ได้มีฝุ่นละออง มีไม่มากแม้แต่รอยพับบนกางเกง ฉันสังเกตเห็นเชือกผูกรองเท้าบนรองเท้าบู๊ตสีดำของเธอ... หฯงสาวคุณไม่ได้อยู่ในกองทหารม้าใช่มั้ย!?! ไม่มีทางที่คุณเป็น! เธอสวมชุดบอร์เนียวบนศีรษะของเธอซึ่งดูคล้ายกับสิ่งที่น่าลิ้มลองจากสายการบินยุโรปในช่วงสงคราม

 

เสื้อคลุมสีขาวของเธอก็เหมือนไอซิ่งบนเค้กซึ่งช่วยเพิ่มความกล้าหาญของเธอ ขอโทษขอให้ฉันตั้งเธอใหม่ ถ้าลูเซียถือว่าสวยงามแล้วทหารหญิงในชุดทหารก่อนหน้าฉันกล้าหาญ ลูเซียจะทำให้คนต้องการที่จะรักษาเธออย่างอ่อนโยนในขณะที่เธอจะได้รับความเคารพของผู้คน

 

"หยุด!!"

 

เธอดึงบังเหียนไว้บนม้าสีขาวของเธอและมองไปที่คนเดียวที่ยังคงอยู่บนถนนฉันและวิ่งช้าๆ ฉันหยุดชั่วครู่หนึ่ง แต่แล้วถอยออกไปไม่กี่ก้าวจากความกลัวเมื่อเห็นกระบี่ที่แขวนอยู่ทางซ้ายของเธอ เมื่อรวมกับสิ่งที่ฉันได้รับการบอกกล่าวมาก่อนแล้วฉันเข้าใจว่าพวกเขากำลังพาคนออกจากถนนเพื่อเฉลิมฉลอง

 

เธอหยุดม้าของเธอมองมาที่ฉันและเดินหน้าม้าของฉัน ฉันเห็นดวงตาสีมรกตของเธอซึ่งไม่มีความเห็นอกเห็นใจใด ๆ เลย ดวงตาครึ่งซีกของลูเซียดูเหนื่อยล้า แต่อย่างน้อยก็มีรูปแบบของชีวิตอยู่บ้าง แต่หญิงสาวก่อนหน้าฉันไม่มีชีวิตในสายตาเธอ มันเป็นเพียงหลุมดำดูดในทุกแสง

 

น่าเสียดาย ... เธอตาสวย

 

ขณะที่เธอเดินขึ้นไปบนม้าของฉันฉันรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยและอยากจะขอโทษ แต่ก่อนที่ฉันจะพูดเธอยกเสื้อคลุมของเธอขึ้นอย่างฉับพลันซึ่งทำเสียงกระพือปีก จากนั้นเธอก็ล้มลงบนเข่าหนึ่งกดมือขวาให้หน้าอกลดศีรษะและด้วยเสียงที่นุ่มนวล แต่ยังไม่รู้สึกถึงอารมณ์ดังกล่าวว่า "ยินดีต้อนรับคุณ! ฉัน เนียร์ เกียริอันเต้ มารับคุณ! องค์จักรพรรดินีอยู่ข้างหลังฉัน กรุณาติดตามฉันไปในเมือง! "

 

"อ่า ... โอ้ ... โอ้ ... โอเค ... "

 

"ขอให้โชคชะตายิ้มกับองค์จักรพรรดินี ขอให้เธอมีสุขภาพที่ดีและให้เธอมีชีวิตอยู่ตลอดไป! "

 

เสียงตะโกนของผู้ใกล้ชิดที่อยู่ใกล้ ๆ ม้าของฉันกลัวและฉันต่อสู้เพื่อนำมันกลับมาอยู่ภายใต้การควบคุมในขณะที่จ้องมองที่ฝูงชนตะลึง ดังนั้นฝูงชนประพฤติอย่างสุภาพเพราะจักรพรรดินีกำลังจะมาถึง ฉันจะกลับไปสิ่งที่ฉันกล่าวก่อน แต่ เป็นการต้อนรับที่ยิ่งใหญ่อย่างเป็นธรรมถ้าคุณหญิงเองกำลังมารับฉัน

 

"อืม ... ฉันกำลังขี่ม้า ... "

 

"คุณต้องลงจากม้าแล้ว คุณจะขี่ม้าได้อย่างไร? คุณต้องเคารพเธอแม้ว่าคุณจะเป็นเจ้าชาย! คุณไม่ได้อยู่เหนือระบบเพียงเพราะคุณเป็นญาติของเธอ "

 

เด็กหญิงคนนี้ชื่อ เนียร์ มีความเข้มงวดมาก ... เธอนั่งบังเหียนม้าของฉัน ฉันไม่ได้รับรู้อารมณ์ใด ๆ ในสายตาเธอ แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าเธอเห็นฉันเป็นศัตรู ... ?

 

"ลูกต้องจำไว้ว่าผู้หญิงคนนั้นจากมนุษยชาติเป็นความรุนแรงและผิดปกติ คุณต้องระวังเธอแม้ว่าคุณจะเป็นลูกชายของเธอเพราะผู้ที่รู้ว่าสิ่งที่เธอจะทำอย่างไรเมื่อเธอโกรธ นอกจากนี้โปรดระวังการพูดคุยหวาน ๆ ของเธอด้วย! "

 

ฉันจำได้ว่าแม่เตือนฉันเมื่อฉันจากไป ... ฉันฝังภาพทรราชไว้ในหัวของฉันหลายครั้งและตอนนี้ฉันเห็นฉากนี้แล้วฉันก็เชื่อคำพูดของแม่ตอนนี้ ... ฉันแค่อธิษฐานขอให้แม่ของฉันเป็นคนปกติเล็กน้อย ... กรุณาอย่าเป็นเผด็จการและฆ่าฉัน ...

 

ฉันสั่นด้วยความตื่นเต้นขณะที่ฉันเข้ามาในเมือง ฉันไม่รู้ว่าแม่ฉันจะมีนิสัยอย่างไร ...