Chapter 50: วิธีการของระบบ
เมื่อหวังหยู่กลับเข้าเกมไปอีกครั้งหนึ่ง หมิงตู่และที่เหลือนั้นก็เข้าไปในดันเจี้ยนและกำลังโต้เถียงกันในแชทกิลด์เรียบร้อยแล้ว
ปกติเมื่อมีการโต้เถียงนั้นทุกคนจะรุมไปที่หมิงตู่ อย่างไรก็ตามในครั้งนี้เป้าหมายของพวกเขากลับเป็นความทระนงตัว
เรื่องที่น่าประหลาดใจก็คือความทระนงตัวที่เป็นคนอารมณ์ร้อนนั้นเงียบกริบ ถ้าแชทไม่ได้แสดงให้เห็นว่าเขานั้นออนไลน์อยู่ หวังหยู่ก็คิดว่าเขานั้นออกจากเกมไปแล้วด้วยซ้ำ
“เกิดอะไรขึ้นกัน? ทำไมนายถึงทำให้เด็กน้อยที่น่าสงสารหวาดกลัวกัน! ถึงแม้ว่าพวกนายจะไม่สามารถเคลียร์ดันเจี้ยนได้ นายก็ไม่ควรที่จะรังแกเด็กแบบนี้”หวังหยู่พยายามไกล่เกลี่ย
“พวกเราเคลียร์มันไปแล้ว!”โบซอนตอบกลับอย่างไม่พอใจ
“เพราะว่าไอ้เด็กเวรนี่เกือบทำให้ทีมของพวกเราโดนกวาดล้าง!”หมิงตู่ตอบกลับอย่างโกรธแค้น
พวกเขาทั้งห้าคนนั้นเป็นหนึ่งในหมื่นคนที่มีความสามารถและสำหรับทีมแบบพวกเขานั้นเกือบโดนกวาดล้างในดันเจี้ยนนั้นก็หมายถึงความผิดพลาดอันใหญ่หลวง
“…”หวังหยู่เงียบไปชั่วครู่หนึ่งก่อนที่จะถามหมิงตู่ “นายมั่นใจนะว่ามันไม่ใช่เพราะว่าความผิดของนายถึงทำให้พวกนายนั้นเกือบโดนกวาดล้าง”
ความหน้าด้านของหมิงตู่นั้นเป็นบางสิ่งที่หวังหยู่นั้นได้รับประสบการณ์กับมันมานับไม่ถ้วน มันจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาที่จะสร้างปัญหาให้กับคนอื่น
“ไม่ ครั้งนี้มันไม่ใช่ความผิดของหมิงตู่ มันเป็นความผิดอันน่าละอายทั้งหมดของไอเหี้..ความทระนงตัว!”ดาบน้ำแข็งตอบกลับ
“ที่นั่น เกิดอะไรขึ้น?”เมื่อฟังคำตอบของดาบน้ำแข็งแล้วหวังหยู่ก็มึนงงเล็กน้อย นอกจากตัวเขาแล้ว ดาบน้ำแข็งเป็นเพียงแค่คนเดียวที่มีความซื่อสัตย์ในกิลด์ ดังนั้นคำพูดของเขานั้นเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน
“ทันทีที่เขาเห็นบอส ไอ้เด็กนี้แม่งก็ตัวแข็งทื่อไปหมด ถ้ามันไม่ใช่เรื่องน่าละอายแล้วมันจะเป็นเรื่องอะไร? เด็กนี่แม่งไม่รู้ถึงความกว้างใหญ่ของโลกใบนี้ด้วยซ้ำ”ไร้ความกลัวเย้ยอย่างเย็นชา
“เอาจริงดิ? บอสตัวนี้นั้นน่าเกลียดจนกระทั่งให้เด็กน้อยกลัวเลยเหรอ?”หวังหยู่ถาม
“เหอะ! มันเป็นบอสผู้หญิง!”โบซอนตอบกลับ
“โอ้....ดังนั้นมันก็เป็นแบบนี้นี่เอง…”หวังหยู่จ้องไปที่ชื่อของความทระนงตัวและถอนหายใจ “สมกับเป็นเด็กจริงๆ….นายคงไม่เคยเห็นผู้หญิงมากมายสินะ?”
ถ้าใครคนอื่นพูดเรื่องนี้ ความทระนงตัวก็จะไม่ทำอะไรเลย อย่างไรก็ตามเนื่องจากมันเป็นหวังหยู่ ความทระนงตัวก็รู้ผิดมากและเถียงกลับอย่างเกรี้ยวกราด “ฮึ่ม! ผมก็ไม่ได้หวาดกลัวภรรยาเหมือนกับลุง!”
“พวกนายอยู่ด้วยกันหรือเปล่า?”ใบหน้าของหวังหยู่มืดมน
“ใช่พวกเราอยู่ด้วยกัน”ที่เหลือก็ตอบกลับ
“มันจะมีประโยชน์อะไรในการด่าเขา? พวกนายจำเป็นที่จะต้องตีเขาทำให้เขาได้รับรู้บทเรียนเกี่ยวกับมัน!”
“กระทิงเหล็ก ไอ้เย็....แม่!”ความทระนงตัวคำราม
หวังหยู่ก็ปิดแชทกิลด์และใช้เทเลพอร์ตในสำนักงานกิลด์และไปยังเมืองรัตติกาล หลังจากเดินเล่นอยู่บนถนนกลาองยู่ชั่วครู่หนึ่ง หลี่ซัวและที่เหลือก็เข้าเกมมาพร้อมๆกัน
“พี่ชายหยู่ พี่อยู่ที่ไหนกัน?”หลี่ซัวส่งข้อความหาหวังหยู่
“ในเมืองรัตติกาล กำลังรอพวกเธออยู่…”หวังหยู่ตอบกลับ
“โอเค ถ้าอย่างั้นพวกเราอยู่ในร้านขายยา พี่อยู่ไกลไหม?”
“ผมอยู่ด้านนอกร้าน” เมื่อเขาส่งมันเสร็จ หวังหยู่ก็เดินเข้าไปในร้านขายยาและเห็นหลี่ซัวและคนที่เหลือ
ในช่วงนาทีที่เข้าไปในร้าน เขาก็เห็นเด็กสาวทั้งสี่คนกำลังโดนNPCหัวล้านวัยชราที่มีผมหงอกขึ้นแซมอยู่ข้างๆ
“นี่เป็นครั้งที่สี่แล้วนะที่พวกเธอนั้นล้มเหลวมัน! ฉันมีขวดยาพิษเพียงแค่ห้าขวด ดังนั้นถ้าพวกเธอล้มเหลวมันอีกละก็ ถ้าอย่างงั้นฉันจะต้องไปหาคนอื่นทำมันแทนแล้ว”
ทั้งสี่คนก็ยืนอยู่เงียบๆตรงนั้น ไม่กล้าที่จะพูดออกมาแม้แต่คำเดียว อย่างไรก็ตาม ตามการแสดงออกของพวกเธอนั้น เด็กสาวทั้งสี่คนก็กำลังฝันถึงหรือแชทกับคนอื่นอยู่ NPCก็เป็นเพียงแค่กลุ่มของข้อมูล ดังนั้นใครจะไปปฏิบัติกับพวกเขาเหมือนกับมนุษย์จริงๆกันละ?
หลังจากที่ชายแก่นั้นหยุดด่าแล้วหลี่ซัวนั้นก็หยิบยาพิษสีดำเขียวมาจากเขา หลังจากขอบคุณชายแก่หลายครั้งแล้ว ทั้งสี่คนก็เดินมาหาหวังหยู่
“พี่ชายหยู่!”
“คุณเจ้าของบ้าน!”
“เควสนี่มันเกี่ยวกับอะไร? NPCนั้นด่าพวกเธอด้วย!”หวังหยู่หัวเราะ
“ชายแก่คนนี้ถูกเรียกว่า ‘วินสตัน’ และเขาต้องการให้พวกเราไปที่ที่เทือกเขาอันธกาลเพื่อไปเอากุญแจ แต่กุญแจนั้นอยู่ในมือของลูกศิษย์ของเขา ‘นักเล่นแร่แปรธาตุโฮวาร์ด’ โฮวาร์ดนั้นเป็นบอสที่ทรงพลังมาก ซึ่งทำให้พวกเรานั้นสู้กับเขาไม่ได้…”หลี่ซัวตอบกลับ
“โอ้ว โอเค ผมรู้แล้ว ดังนั้นมันมีเหตุผลอะไรที่เขาให้ยาพิษแก่เธอ?”เมื่อฟังเรื่องราวเกี่ยวกับวินสตันแล้ว หวังหยู่ก็รับรู้ถึงความยากของเควสนี้
“มันคือไอเทมสำคัญของเควส! พวกเราจำเป็นที่จะต้องให้โฮวาร์ดกินมันเข้าไปให้ได้”หลี่ซัวตอบ
“นั่นมันแปลกมาก... เธอเคยที่จะให้โฮวาร์ดกินไปหลายครั้งแล้ว และเธอก็ยังล้มเหลว เธอมั่นใจว่าเขาจะกินมันอีกครั้ง?”หวังหยู่ถามอย่างสับสน
แม้ว่าNPC นั้นไม่เคยได้ยินกับนิทานเด็กเลี้ยงแกะก็ตาม แต่อย่างน้อยมันก็ต้องสมเหตุสมผล ตั้งแต่ที่วินสตันเป็นคนเดียวที่ให้เควสลับ ระบบAI ของเขาก็ไม่น่าที่จะต่ำ ตามธรรมชาติแล้ว AIของลูกน้องก็ไม่ต่ำด้วยเช่นกัน ระดับของบอสนี้จะต้องมีเล่ห์กลอีกครั้งหนึ่งและตามคำพูดของเด็กสาวที่บอกกับเขาทำให้หวังหยู่มึนงง
“เขาไม่เคยตรวจสอบอะไรเลย..”หลี่ซัวพยักหน้า
“ใช่ โฮวาร์ดนั้นเลวร้ายมากเกินไป บางทีเขาอาจจะคิดว่าเขาสามารถที่จะฆ่าพวกเราได้แม้ว่าเขาจะดื่มยาพิษในทุกครั้ง”แมรี่พูดขัดอย่างฉับพลัน
“เธอผสมยาพิษเข้ากับอาหารหรือน้ำดื่มหรือเปล่า?”หวังหยู่ถาม
“ไม่ พวกเรายื่นให้เขาตรงๆนี่ละ…”แมรี่ตอบกลับอย่างซื่อสัตย์
“…”หวังหยู่งงงวย นี่มันวิธีการให้ยาพิษอะไรกัน? และพวกเธอก็ยังจัดการให้มันสำเร็จได้ถึงสี่ครั้งเลยเหรอ? หรือพวกเธอนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านการให้พิษ
“เควสนี่มันทะแม่งๆ…”หวังหยู่ประกาศหลังจากคิดอยู่สักพักหนึ่ง
“ทะแม่ง? ทำไมมันทะแม่งละ?”เด็กสาวทั้งหลายถามด้วยความตกตะลึง
หวังหยู่ก็นวดคางแล้วก็ตอบกลับ “ตั้งแต่ที่มันเป็นเควสลับแล้วทำไมระบบถึงให้พวกเธอหลายรอบกัน? มันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับมัน…”
สำหรับการเปลี่ยนคลาส นั้นก็ต้องการล่าวาร์ตันที่ผู้ให้ข้อมูลพยายามที่จะลดรางวัลของเขาลง หวังหยู่นั้นก็เรียนรู้กับมันครั้งแล้วครั้งเล่าเกี่ยวกับความเหี้ยมโหดของNPC ในตอนนี้ หวังหยู่นั้นก็คิดว่ามันเป็นกระบวนการของนักออกแบบเกมอันเลวร้าย
ตั้งแต่ที่มันเป็นเควสลับ มันก็ไม่ใช่อะไรที่พวกเธอสามารถที่จะทดลองทำมันได้หลายครั้งโดยไม่มีเหตุผล มันจะต้องเป็นประเภทของอะไรบางอย่างที่เหล่าเด็กสาวไม่สามารถที่จะคว้ามันได้
หลังจากที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หวังหยู่ก็ตัดสินจุดสำคัญของปัญหานี้ก็คือสิ่งที่ถูกเรียกว่า “ยาพิษ”
ความซื่อตรงตามวิธีการให้ยาพิษที่เด็กสาวใช้นั้นเป็นสิ่งที่ท้าทายสวรรค์อย่างแท้จริง แม้กระทั่งสุนัขป่าด้านนอกเมืองเริ่มต้นก็ไม่กินอาหารจากคนแปลกหน้า (ถ้าพวกมันสามารถ) ไม่ต้องพูดถึงยาพิษเลย!
แต่เด็กสาวที่เซ่อซ่าเหล่านี้ไม่สำเร็จครั้งหนึ่ง แต่ก็ยังทำวิธีการแบบเดิมอีกถึงสี่ครั้ง! แล้วทำไมมันจะไม่แปลกประหลาดละ?
เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หวังหยู่ก็ถาม “วินสตันได้บอกเธอเกี่ยวกับวิธีใช้ยาพิษนี่ไหม?”
“ไม่ เขาเพียงแค่บอกว่ากุญแจของเขานั้นจะได้รับมาจากการกำราบโฮวาร์ด…”หลี่ซัวส่ายหัว
“ดังนั้น พวกเธอจึงพยายามที่จะให้ยากับเขา?”หวังหยู่อ้าปาก
“ถ้าอย่างงั้นอะไรละ? พวกเราควรที่จะดื่มยาพิษนั่นเหรอ?”แมรี่ถาม
“พวกเธอนั่นเป็นใสซื่อมากเกินไป…”หวังหยู่ส่ายหัวในการยอมแพ้
ตั้งแต่ที่เด็กสาวทั้งสี่คนนั้นโฟกัสกับการหาเงินมาก่อนหน้านี้ พวกเธอก็พึ่งออกมาจากกองทัพพริมโรส และพวกเธอก็ไม่รู้ถึงความเจ้าเล่ห์และเหี้ยมโหดของผู้ออกแบบเกมว่าเป็นอย่างไร พวกเธอจะเปรียบเทียบกับหวังหยู่ในเรื่องนี้ได้ยังไง?
“พี่หมายถึงอะไร?”แมรี่ที่ไม่มีเบาะแสก็ถามขึ้นอีกครั้ง
“ผมสามารถที่จะการันตีได้เลยว่าควรดื่มยานี้และมันไม่ใช่ยาพิษสำหรับโฮวาร์ด!”หวังหยู่ตอบกลับอย่างจริงจัง
“ไม่มีทาง….คุณเจ้าของบ้านมั่นใจจริงๆเหรอ?”
“ใช่....ความตายทางอื่นนั้นดีกว่าโดนยาพิษจนตาย…”เมื่อฟังคำพูดของพวกเขาแล้ว เหล่าเด็กสาวก็ออกความคิดเห็น
เมื่อฟังว่าเขาต้องการที่จะดื่มยาพิษและฆ่าตัวตาย เหล่าเด็กสาวก็สงสัยว่าหวังหยู่นั้นกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญอันดับหนึ่งได้ยังไง
หลังจากคิดอยู่ชั่วครู่หนึ่ง หลี่ซัวก็พูด “พี่ชายหยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่พี่เล่นเกม ดังนั้นบางทีพี่อาจจะไม่รู้ว่าเควสมันก็คือเควส พวกมันไม่ได้ซับซ้อนแบบที่พี่คิด”
“มันปรากฏให้เห็นตั้งแต่ที่หลี่ซัวและที่เหลือนั้นเคยเล่นเกมมาเป็นระยะเวลายาวนานและพวกเธอนั้นก็คุ้นเคยกับระบบแบบนี้
“แล้วเธอจะมั่นใจได้ยังไงว่า NPCจะไม่เจ้าเล่ห์ใส่ผู้เล่น?”หวังหยู่หัวเราะ
“เนื่องจากเกมอื่นก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น…”หลี่ซัวตอบอย่างซื่อสัตย์
“นั่นอาจจะจริง…แต่ {REBIRTH} มันเหมือนเกมอื่น?”
“อ๊า!”เมื่อฟังคำพูดของหวังหยู่แล้ว สี่สาวที่เหลือก็มึนงงอีกครั้งหนึ่ง
