Vol. 1 Ch. 18
Vol. 1 Ch. 18
"อืม ... ท่านแม่ ... "
แม่มองไปที่หัวมังกรใหญ่บนผนังอย่างพึงพอใจและถามฉันว่า "มีอะไร?"
แม่กำลังตรวจสอบเพื่อดูว่าหัวถูกตรึงตรงไหม ... สำหรับข้อมูลของคุณฉันหมายถึงหัวของ ราชามังกรดินซึ่งแม่หั่นเป็นชิ้น ๆ และแขวนไว้ในห้องโถงใหญ่ นี่คือการจัดแสดงสำหรับผู้ปกครองเด็กเพื่อแสดงการล่าสัตว์ที่พวกเขารู้สึกภาคภูมิใจ มันแปลกจริง แม่ตัดสินใจที่จะวางไว้ตรงกลาง
มังกรดินไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่หาได้ยากและไม่รุนแรงนัก พวกมันเป็นเพียงสัตว์กินพืช สิ่งมีชีวิตที่แสดงในห้องนี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่อันตราย ฉันเห็นหัวของมังกรบิน และใช่ศีรษะนั้นถูกโยนทิ้งไป แม่เอามันลงไปแขวนหัวของมังกรดินนี้ ... "ท่านแม่หัวของมังกรดินไม่มีอะไรพิเศษ เมื่อเทียบกับสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ มันแย่มากดังนั้นฉันคิดว่ามันดีกว่าที่เราไม่วางมันไว้ ... "
ฉันหันหน้าเพราะฉันรู้สึกอายเล็กน้อย สิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ได้แก่ มังกรไฟ งูเก้าหัวหรือนกอินทรีขนาดใหญ่ ของฉันเป็นหัวมังกรดินที่คุณสามารถหาได้ทุกที่ คุณอาจคิดว่านี่จะทำให้ฉันได้รับความชื่นชมจากคนในอนาคต แต่ในความเป็นจริงพวกเขาจะได้เห็นว่าฉันเป็นผู้ปกครองที่น่าสงสารแค่ไหน ฉันหมายถึงฉันได้ฆ่ามังกรดินที่ไม่มีวันสิ้นลมไม่ใช่มังกรไฟ คนคงจะไปหัวเราะจนตาย
"ทำไม? ฉันรู้สึกภูมิใจกับเรื่องนี้ ลูกชายของฉันฆ่าทั้งฝูงมังกรดินทั้งหมดในภารกิจแรกของเขา นี่คือความสำเร็จที่ยอดเยี่ยมของฉัน นอกจากนี้คุณใช้ทั้งปัญญาและความกล้าหาญของคุณเพื่อนำพวกเขาลง คุณไม่สามารถวัดความกล้าหาญได้ "แม่หันกลับมายืนพิงและจูบหน้าผากของฉัน กลิ่นหอมสง่างามของเธอทำให้ฉันหลงใหลและหยุดหายใจออกไปชั่วขณะหนึ่ง
"ลูกชายไปและแบ่งปันผลประโยชน์ของสงคราม ฉันแน่ใจว่าทหารของพระราชวังจักรพรรดิกำลังรอคอยที่จะได้รับรางวัลสำหรับความกล้าหาญและการมีส่วนร่วมของพวกเขา "
แม่เอ่ยศีรษะของฉันและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "ฉันรู้สึกภูมิใจกับความกล้าหาญของคุณลูกชายที่รักของฉัน คุณไม่ต้องสงสัยเลยว่าลูกชายและลูกหลานของพี่ชายฉัน วันนี้ฉันรู้สึกภูมิใจกับความสำเร็จของคุณ ผู้ปกครองจะต้องแบกภาระของผู้คนให้อยู่กับความไว้วางใจและตอบสนองความจงรักภักดีของพวกเขา คุณได้ทำอย่างนั้นแล้ว คุณเป็นกษัตริย์ที่มีอำนาจและเป็นที่รักมากที่สุดของฉัน "
ฉันพยักหน้าเธอแล้วเงยหน้าขึ้นมองเธอและพูดว่า: "ในกรณีนี้ฉันมีคำร้องขอท่านแม่"
แม่ยังคงยิ้มออกจากมือของเธอและกล่าวว่า "บอกฉันลูกชาย แม่จะทำทุกอย่างที่คุณต้องการ "
"ฉันต้องการเวลาว่าง 3 ชั่วโมงทุกวัน ฉันต้องการที่จะเดินเตร่อย่างอิสระในเมืองหลวงของเอลฟ์ในช่วงเวลานั้น ฉันสัญญาว่าจะไม่ออกจากเมืองหลวงและไม่ทำอะไรที่เป็นอันตราย ฉันแค่อยากจะสามารถออกไปและเล่นได้ พระราชวังมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับฉันตอนนี้ "
ฉันมองแม่อย่างจริงจัง หลังจากที่แม่ตื่นขึ้นมามันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะออกไปข้างนอก แต่ฉันยังมีสิ่งสำคัญที่ควรทำ ฉันต้องชำระคืนเครื่องทำน้ำอุ่นลองรับประทานอาหารที่แผงลอยข้างถนนและเพลิดเพลินไปกับโลกภายนอกกับลูเซีย เมืองหลวงของเอลฟ์มีขนาดใหญ่ แต่ก็โชคร้ายที่ฉันยังไม่ได้เดินเลย
แม่หยุดคิดสักครู่ก่อนจะพูดว่า "หนึ่งชั่วโมง หนึ่งชั่วโมงที่มากที่สุด มากที่สุดที่ฉันสามารถให้คุณได้คือหนึ่งชั่วโมง ไม่ใช่ว่าฉันไม่ต้องการให้อิสรภาพแก่คุณ มันที่ยังคงมีอันตราอยู่แม้ในเมืองหลวง ฉันไม่สามารถให้ความสำคัญกับเสรีภาพของคุณเหนือความปลอดภัยของคุณได้ จากนี้ไปคุณสามารถออกไปข้างนอกได้หนึ่งชั่วโมงหลังจากรับประทานอาหารกลางวัน แต่คุณต้องไม่เกินเวลาที่กำหนด "
ดีหนึ่งชั่วโมงก็แล้ว ... รูปลักษณ์บนใบหน้าของแม่บอกฉันว่าฉันจะไม่ได้รับอีกต่อไป หนึ่งชั่วโมงดีกว่าไม่มีอะไร อย่างน้อยก็มีเวลาเพียงพอที่จะคว้ากัดและไปเดินเล่น
ฉันพยักหน้าและโค้งคำนับเพื่อแสดงความเข้าใจและหันกลับจากห้องโถงใหญ่ หลังจากที่ฉันจากไปฉันได้ไปที่ด้านหลังของพระราชวัง เมื่อผมไปถึงที่นั่นช่างมีเสียงดังขณะช่างฝีมือยุ่งกับซากศพ ร่างกายของมังกรดินเป็นเหือนอัญมณี เนื้อของพวกเขาสามารถรับประทานได้ไม่สามารถเจาะเกล็ดของพวกเขาด้วยใบมีดไขมันของพวกเขาอาจจะได้รับการขัดเกลาและกระดูกของพวกเขาอาจถูกนำมาใช้ในการผสมส่วนผสมสมุนไพรหรือน้ำหอมราคาแพง แม้เขาของพวกเขาจะถูกนำมาใช้เพื่อทำให้น้ำสะอาดหลังจากถูกบดเป็นผงละเอียด เนื่องจากเราประสบความสำเร็จอย่างมากในการล่าสัตว์จึงมีทหารรักษาความปลอดภัยของพระราชวังจักรพรรดิตั้งค่ายบาร์บีคิวไว้ในซากศพของมังกรโลกและคุณก็คาดเดาได้ว่า ... พวกเขาได้กินเนื้อและกินอาหารที่จุดนั้น
ตอนที่ฉันพาแม่มาที่นี่เธอต้องการปิดหัวมังกรของดิน ... ฉันล้อเล่นกับเธอและบอกว่าฉันฆ่ามังกรดินด้วยตัวเอง ฉันกล่าวว่าหัวใหญ่ของมันเป็นของขวัญของฉันให้กับเธอ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะต้องเช็ดศีรษะและแขวนไว้เป็นรางวัล ...
"องค์ชาย พระองค์อยู่ที่นี่!"
คนที่อยู่รอบ ๆ บาร์บีคิวโยนสิ่งที่อยู่ในมือของพวกเขาลงเมื่อพวกเขาเห็นฉันและทักทายฉัน ฉันโบกมือกับยิ้มและพูดว่า "วันนี้พวกคุณมีความกล้าหาญมาก ตอนนี้คุณเป็นส่วนที่เหลือแล้วจึงไม่ต้องกังวลเรื่องพิธีการ เพียงแค่ทำในสิ่งที่คุณต้องการ ฉันมาเล่นรอบเช่นกัน. "
"ขอบคุณ, องค์ชาย!"
คนชนแก้วดังทันทีหลังจากที่เสียงของโลหะและถ้วยไวน์รังผ่านอากาศอีกครั้ง ฉันเดินเข้ากลางฝูงชน กลิ่นของเนื้อย่างค่อนข้างดี ผู้ชายนั่งในกลุ่มเล็ก ๆ ฉันรู้สึกว่ามันไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะบังคับให้ฉันเข้าไปในกลุ่มใด ๆ ดังนั้นฉันจึงเดินไปรอบ ๆ บริเวณใกล้เคียง
"อา, องค์ชาย"
ทันทีที่ฉันหันศีรษะไปรอบ ๆ อาหารเข้าไปในปากของฉัน ชิ้นเนื้อร้อนที่เต็มไปในปากของฉันเต็มไปหมด ความรู้สึกทั้งหมดของฉันเอาชนะด้วยกลิ่นที่แข็งแกร่งของส่วนผสมของเอลฟ์ ลูเซียดึงส้อมของเธอกลับขณะที่ฉันพยายามหายใจขณะเคี้ยวชิ้นเนื้อมังกรดิน มันรสเหมือนเนื้อวัวในปากของฉัน ฉันไม่ทราบว่าเครื่องเทศชนิดใดใช้ แต่มันก็เปรียบได้กับเนื้อสัตว์ย่างที่ฉันเคยกิน
อร่อยดีทีเดียว ฉันกลืนมันไป ลูเซียส่งถ้วยไวน์องุ่นให้ฉันและกล่าวว่า "ไวน์องุ่นในพระราชวังมีรสดี แต่ไวน์นอกพระราชวังก็อร่อยมาก องค์ชาย คุณต้องการถ้วยหรือไม่ "
ฉันพยักหน้าและเอาถ้วยด้วยรอยยิ้ม ไวน์ในถ้วยมีกลิ่นแรงมากและรู้สึกกลมกลืนในคอของฉัน กลิ่นหอมขององุ่นเห็นได้ชัดว่ามีอยู่ในปัจจุบัน แทนที่จะเรียกมันว่าไวน์ก็ควรจะเหมาะสมมากขึ้นที่จะเรียกมันว่าสุรา ฉันไม่สามารถช่วยตัวเองและมี ดื่มก่อนที่จะมอบกลับไปที่ลูเซียเป็นถ้วยที่ว่างเปล่า
ลูเซียมองมาที่ฉันด้วยความขุ่นเคืองขณะที่เธอเอาถ้วยและโกรธกล่าวว่า "นี่เป็นไวน์ของฉัน!"
"งั้น ... ?"
"นี่เป็นถ้วยของฉันด้วย!"
ลูเซียหันกลับมาและพูดพึมพำ: "คุณยังไม่เคยแม้แต่จูบฉัน ... "
"อา ... ขอโทษ ... "
ฉันรู้สึกแย่และลูบหัวฉัน จากนั้นฉันลากลูเซียไปที่ถังไวน์หยิบถ้วยไม้และหลังจากที่คนสองคนรินไวน์ลูเซียมองมาที่ฉันขณะที่ยกถ้วยขึ้นและพูดพึมพำว่า "หืม ... ดี ... ฉันหวังว่าคุณและองค์ราชินีมีสุขภาพที่ดี
"เอ่อทั้งองค์ชายและคุณ"
เราค่อยๆกระแทกถ้วยของเราและดื่มถ้วยองุ่นของเรา
ลูเซียยิ้มกับฟองสบู่บนใบหน้าขณะที่เธอเอนตัวลงกับกระบองไวน์ ฉันสงสัยว่าเธอต้องดื่มมากแค่ไหน แต่เห็นได้ชัดว่าเธอจะไม่สามารถทำงานคืนนี้ได้ ไม่ว่าเธอจะเป็นสมาชิกคนใดใน หน่วยเงา เราเล็งไหล่และศีรษะขณะที่เราจ้องที่ดวงตาและดวงตาที่หาได้ยากและเราทั้งสองก็ถอนหายใจยาว
ฉันผ่านความเจ็บปวดอย่างมากหลังจากมาที่นี่ไม่นานที่ผ่านมา ฉันสบายดีหลังจากจบแล้ว แต่ตอนนี้ฉันว่างฉันรู้สึกเหนื่อยและผ่อนคลาย ฉันไม่ควรมีปัญหาใด ๆ ที่จะจัดการกับในชีวิตต่อจากนี้ฉันจะ? ฉันอาจจะแค่ใช้เวลากับลูเซียและแม่และสนุกกับการดูดาวและจ้องดูดวงจันทร์
ชีวิตแบบนั้นไม่เลวร้ายนัก
ทั้งหมดของดวงจันทร์แทบจะมองเห็นได้ด้วยเพียงเล็กน้อย ฉันเชื่อว่ามันจะเต็มดวงเร็ว ๆ นี้ ฉันอาศัยอยู่ที่นี่มานานแค่ไหน? ฉันไม่คิดว่ามันจะถึงเดือนแล้ว
ลูเซียมองไปที่ท้องฟ้าและพูดเบา ๆ ว่า: "องค์ชาย ดวงจันทร์เกือบเต็มดวงแล้ว"
ฉันหลับตาลงและพูดด้วยรอยยิ้ม: "ใช่เกือบ อะไรต่อไป? เพียงแค่ติดตามคุณผมคิดว่า? คุณแม่ได้ให้ฉันออกไปข้างนอกสักชั่วโมงเพื่อที่เราจะได้เดินเล่นนอกเวลานี้ได้ในอนาคต เราสามารถซื้ออาหารเล่นและไม่ ... "
ชีวิตจากที่นี่จะไม่เป็นมหากาพย์ที่ยิ่งใหญ่ แม่มีประสบการณ์ในสงคราม แต่ฉันไม่คิดว่าฉันจะทำ แต่ไม่ดีหรือไม่? ฉันหมายความว่าการเดินทางเพียงแค่การล่าสัตว์มังกรดินมันไม่สามารถเป็นประโยชน์ต่อสุขภาพของคุณได้
ลูเซียโยนถ้วยไวน์ด้วยมือข้างหนึ่งคว้าแขนของฉันไว้แน่นขณะที่เธอเริ่มร้องไห้และตะโกนดังขึ้นว่า คุณไม่เลือกที่จะไปกับมนุษยชาติหรือ?! "
ฉันตกใจมากฉันเกือบจะโยนถ้วยไวน์ของตัวเองออกไป ฉันจ้องที่ลูเซียที่ทำงานหนักมาก ดวงตามรกตของเธอเงางามมากขึ้นภายใต้แสงจันทร์ ตาของเอลฟ์ส่องแสงและเปล่งแสงเมื่อพวกเขาทำงานได้หรือไม่?!
"ไม่, ไม่, สงบลงก่อน! ใจเย็น ๆ!"
ลูเซียเกือบเหมือนกาวร่างของเธอติดกับฉัน หน้าอกของเธอถูกกดอย่างแน่นหนาต่อแขนของฉันและเธอสวมชุดที่เป็นทางการ ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถช่วยได้ แต่มอง ... ลูเซียไม่สนใจอะไรเลย ดวงตาของเธอจ้องที่ฉัน ดวงตาของเธอกำลังอ้อนวอนและแสดงให้เห็นว่าเธอกำลังทำงานด้านอารมณ์ เธอกอดฉันไว้แน่นราวกับว่าเธอกำลังพยายามแทงเสื้อผ้าของฉันและเข้าสู่ผิวของฉัน
"องค์ชายคุณได้ตัดสินใจหรือไม่? ดังนั้นคุณจะอยู่ตลอดไป! มันจะไม่ก่อให้เกิดสงคราม?! ถ้าคุณยินดีที่จะอยู่กับเราเรายินดีที่จะทำอะไร องค์ราชินีก็จะมีความสุขจริงๆ ฉันรู้แล้ว! "
"รอก่อน ใจเย็นก่อน ... ทำไมคุณต้องใส่ใจมากเรื่องฉันอยู่กับคุณ? ฉันควรจะไปที่สถานที่ของมนุษย์เพื่ออะไร? "
ฉันมองไปที่ลูเซียที่ทำให้สับสน การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไปจากการทำงานที่ไม่มีชีวิตชีวาและเธอยังคงมองฉันในหน้า หลังจากครู่หนึ่งเธอเช็ดน้ำตาเอาถ้วยของฉันออกไปและกล่าวว่า "คองค์ชายคุณดื่มมากเกินไป คุณลืมไปแล้วหรือยัง? คุณตั้งใจจะไปสถานที่ของมนุษยชาติในเดือนหน้า เดือนถัดไปคุณจะเป็นเจ้าชายของมนุษยชาติและจะไม่กลับมาที่นี่จนกว่าจะถึงเดือนถัดไป นี่เป็นข้อตกลงที่ทำขึ้นในช่วงสงครามเมื่อสิบปีก่อน คุณต้องไประหว่างสองประเทศเพื่อเติมเต็มหน้าที่ของคุณในฐานะลูกชาย "
สงครามกับลูกชายของพวกเขา?!
"คุณไปที่นั่นเพื่อศึกษาเฉพาะในชื่อ ในความเป็นจริงคุณจะไปที่นั่นเพื่อเติมเต็มบทบาทของคุณในฐานะลูกชาย ความสูงศักดิ์คุณเป็นตัวตนที่พิเศษมาก เราไม่ได้รับชัยชนะในสงครามครั้งนี้มิฉะนั้นเราจะไม่มีวันไปกับมนุษยชาติเลย "ลูเซียถอนหายใจขณะที่เธอมองและกล่าวต่ออย่างนุ่มนวลว่า" ข้อตกลงเกี่ยวกับกระดาษแผ่นเดียวทำให้เกิดสันติภาพสำหรับทั้งสองเผ่าพันธุ์ แต่นี่เป็นสิ่งที่ดีหรือไม่? ไม่ใช่คำถามนี้สำหรับคุณ องค์ชายคุณจะเบื่อ? "
ฉันไม่รู้ ...
ฉันไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน ...
โดยปกติแล้วผู้คนจะไปประเทศอื่นเพื่อเป็นเจ้าชายหรือราชินีและที่นี่ฉันกำลังวิ่งอยู่ระหว่างสองประเทศเพื่อเล่นเป็น "ลูกชาย" นี่มันน่ะเหรอ?! ฉันเป็นลูกชายไม่ว่าฉันจะอยู่ข้างใด พวกเขาคิดข้อตกลงในสงครามครั้งนี้ได้อย่างไร?! ดังนั้นสิ่งที่เรากำลังพูดก็คือฉันต้องไปที่สถานที่ของมนุษยชาติในเดือนหน้าและเล่นเป็นลูกชายที่นั่นด้วยเหรอ? สิ่งที่เรียงลำดับของระเบียบนี้คืออะไร? ฉันยังคงไม่ได้แยกแยะความเกลียดชัง, การแก้แค้นและสิ่งที่ไม่เป็นที่พอใจของคนรุ่นก่อนและตอนนี้มีธุรกิจแปลกประหลาดนี้หรือไม่?
ฉันหัวเราะอย่างขมขื่น นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันสามารถสอบถามได้เนื่องจากมันควรจะเกิดขึ้นกับฉันมาสิบปีแล้ว พวกเขาจะสงสัยฉันถ้าฉันขอ แต่ถ้าฉันวิ่งกลับไปกลับมาระหว่างสองประเทศสามารถนำมาซึ่งความสงบสุขเป็นเวลา 10 ปีแล้วมันก็คุ้มค่า บางทีเราสามารถรักษาสันติภาพได้ถ้าทำเช่นนั้นต่อ
ตั้งแต่ฉันเป็นเจ้าชายแห่งมนุษยชาติฉันถือว่าฉันจะไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างไม่ดี ควรจะปรับ ข้อตกลงนี้แปลกมากและไร้สาระ แต่ดูเหมือนว่าสงครามสิบปีที่ผ่านมาจริงๆแล้วเป็นการต่อสู้กับลูกชายของพวกเขา ...
ความโกรธของแม่ของฉันน่ากลัว ...
ฉันหัวเราะอย่างขมขื่นและกล่าวว่า "ไม่มีอะไรที่ไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ใช่ไหม? ฉันไม่ประสบอะไร ฉันต้องไปเที่ยวระหว่างสองประเทศ ถ้าสิ่งนี้สามารถป้องกันไม่ให้ผู้คนเกิดความทุกข์ทรมานจากผลกระทบจากสงครามได้ฉันก็รู้สึกว่ามันคุ้มค่า "
ลูเซียเงยหน้าขึ้นมองด้วยความสงสารและพูดว่า: "แต่องค์ชายคุณจะไม่เหงาเหรอ? มนุษยชาติแตกต่างกับเราในทุกแง่มุมและฉันอยู่ที่นี่ ... องค์ชายคุณจะไม่เหงาเหรอ? "
ฉันอดทนไม่ได้ที่จะบอกเธอว่าฉันเป็นมนุษย์ ... จริง ๆ แล้วมันถูกต้องมากขึ้นที่จะบอกว่าฉันไม่ได้ใช้วิธีที่เราทำในสิ่งที่นี่ ... ฉันอาจจะเป็นเหมือนปลาในน้ำที่นั่นหลังจากที่เอลฟ์เป็น คนต่างชาติมาก แต่มนุษย์ควรจะอดทนมากขึ้นใช่มั้ย?
ฉันเกาหัวของฉันและตอบด้วยรอยยิ้ม: "ฉันจะเหงาแน่ แต่มันก็เพราะฉันจะเหงาที่ฉันมักจะรอคอยที่จะกลับมาพบคุณลูเซีย เพราะฉันจะเหงาที่ฉันมีสมบัติทุกนาทีที่ใช้เวลากับคุณและชอบคุณมากยิ่งขึ้นลูเซีย เป็นเพราะฉันมีคุณอยู่ในใจของฉันที่ความเหงาไม่ได้เอาชนะฉัน. "
"องค์ชาย !!"
ฉันรู้ว่ามัน
ถ้าฉันสามารถพบกับผู้หญิงอีกสองสามคนที่นี่ฉันไม่เคยเป็นโสดฉันไม่ชอบคุณ
ฉันกอดลูเซียที่ยึดมั่นอยู่กับฉันและเดินโซเซสองก้าวซึ่งทำให้เราตกอยู่ในซากศพของมังกรดิน ฉันได้กลิ่นจมูกของมันและทุกสิ่งที่ขี้โกงนี้เปียกกางเกงของฉัน
"อ่า ... ขอโทษ องค์ชาย!"
ฉันหยิบมันขึ้นไปที่จมูกของฉันเอามาดมและกล่าวว่า "ไม่เป็นไร แต่ลูเซียคุณรู้สึกเหมือนเราได้กลิ่น กลิ่นนี้บางแห่งมาก่อน?"
ลูเซียแสดงความรังเกียจ
เฮ้เฮ้เฮ้!! ฉันขบคิดเรื่องร้ายแรงที่นี่ !!