ตอนที่ 115 ปรสิตคลั่ง

ชาโคลกระพือปีกของมัน ผลักดันร่างอันใหญ่โตขึ้นไปยังช่องว่างด้านบนของถ้ำ  ชาจากนั้นมันก็พุ่งลงไปบนเถาวัลย์สีเลือดด้วยกรงเล็บที่ยื่นออกและคำรามเสียงดังสนั่น

ทันทีที่ได้ยินเสียงคำราม เถาวัลย์สีเลือดก็สั่นเล็กน้อยราวกับมันกลัว ในไม่ช้า มันก็เข้าสู่สภาพป้องกันตัว

มันคล้ายกับถ้ำที่เต็มไปด้วยงูยักษ์ และกำลังโอบล้อมพลังงานทรงกลมเอาไว้

“พวกมันทั้งสองอยู่ในระดับทองแดงขั้น3 และได้กลายพันธ์ถึงสองครั้ง แต่ชาโคลเองก็เป็นมอนสเตอร์เลือดมังกรที่อาจจะแข็งแกร่งกว่าปรสิตมาก!”หลิน ฮวงคิด เขามั่นใจในความสามารถของชาโคล

 

ขณะที่ชาโคลกระพือปีกของมันและหยุดกลางอากาศด้านบนสายเลือดมัน มันพ่นไฟมังกรดำไปทางเถาวัลย์

เมื่อเถาวัลย์ถุกทำลายโดยไฟมังกร ร่างของเถาวัลย์สีเลือดก็กลายเป็นสีดำ จากนั้นมันก็โผล่ขึ้นมาจากใต้ดินด้วยความเจ็บปวดและเริ่มดิ้นไปมาบนพื้น

 

มอนสเตอร์ธาตุไฟเป็นศัตรูโดยธรรมชาติของมอนสเตอร์ประเภทพืช นับประสาอะไรกับมังกรที่สามารถพ่นไฟมังกรได้

ในไม่ช้า เขาก็สังเกตเห็นรอยดำไหม้บนเถาวัลย์สีเลือดที่ค่อยๆฟื้นฟู มันฟื้นตัวโดยสมบูรณ์ด้วยความเร็วที่ไม่อาจมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า หลิน ฮวงขมวดคิ้ว

 

“มอนสเตอร์ตัวนี้มีความสามารถในการรักษาที่ผิดปกติ....”เขสคิด

 

สายพันธ์ปรสิตได้ถูกชาโคลกดข่มโดยสมบูรณ์ในตอนแรกเมื่อมันถูกทำร้ายโดยไฟมังกร ส่งผลให้มันเจ็บปวดอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้น แผลเป็นสีดำบนผิวของมอนสเตอร์ก็ยังคงถูกทิ้งไว้แม้ว่าจะรักษาไปแล้วก็ตาม เถาวัลย์เกรงกลัวชาโคลแต่มันก็ไม่ได้รับบาดเจ็บจริงๆ

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่บาดแผลหายไป มันดูเหมือนจะรับรู้ว่าชาโคลไม่อาจคุกคามมันได้และมันก็กล้าหาญยิ่งขึ้น

ชาโคลได้ทุ่มการโจมตีทั้งหมดของมันและตอนนี้ มันกำลังถูกตอบโต้

รูปแบบการโจมตีก็เหมือนกับที่เขาคาดไว้ มันพยายามจะใช้เถาวัลย์เพื่อฟาดและจับชาโคล ชาโคลหลบการโจมตีโดยง่ายและมันก็ไม่เป็นภัยคุกคามแม้แต่น้อย

พวกมันทั้งสองเข้าปะทะกัน ชาโคลไม่อาจทำให้มันเกิดความเสียหายร้ายแรงได้และการโจมตีของเถาวัลย์เลือดก็ไม่อาจโจมตีชาโคลได้เช่นกัน แต่ทว่า มันก็ไม่ได้ถอยหลังเลย

 

“หากยังเป็นเช่นนี้ ฉันสงสัยว่าพวกมันต้องสู้กันอีกนานแค่ไหนจึงจะตัดสินผลแพ้ชนะได้”หลิน ฮวงคิด เขาขมวดคิ้ว มองไปยังการต่อสู้ แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้ช่วยโจมตี

 

เหตุผลที่หลิน ฮวงไม่โจมตีเถาวัลย์นั้นง่ายมาก เนื่องจากความสามารถของชาโคลไม่อาจทำร้ายปรสิตได้เลย การโจมตีของหลิน ฮวงเองก็คงไม่ต่างกัน

เขารู้ดีว่าหากเขาเข้าไปร่วมด้วย เขาจะกลายเป็นเป้าหมายของปรสิตในทันที หากปลิงมากมายถูกปล่อยในพื้นที่ปิดตายเช่นนี้ เขาจะไม่มีที่หลบซ่อน  เขาจะถูกโจมตีและติดเชื้อเป็นแน่

โชคดี ดูเหมือนว่าปรสิตจะไม่ได้สังเกตเห็นถึงตัวตนของหลิน ฮวง มันไม่สำคัญเท่ากับการปกป้องตัวมันจากชาโคล

แม้ว่าชาโคลจะโจมตีเถาวัลย์ไม่หยุด ปรสิตก็ไม่มีเจตนาที่จะออกไปสถานที่นี้เลยและยืนยันที่จะปกป้องวัตถุพลังงานทรงกลม

ในไม่ช้า ครึ่งชั่วโมงก็ผ่านไป การ์ดแปลงร่างก็หมดเวลา ร่างของเขาปรากฏบนพื้นในรูปลักษณ์ของมนุษย์

ในขณะนั้นเอง เสียงของเสี่ยว เฮยก็ดังขึ้น

 

“พวกเราถูกพบแล้ว”มันกล่าว

“เป็นไปได้ยังไงกัน?แกบอกฉันเองไม่ใช่หรอว่าเราจะไม่ถูกพบตราบเท่าที่เราอยู่ห่างจากมัน100เมตร?”หลิน ฮวงถามขณะที่เขาคิดว่าเสี่ยว เฮยอาจจะเข้าใจผิด

“มันไม่ใช่ปัญหาของข้า กลิ่นอายของท่านมันกำลังกระจาย”นิ้วทองคำบอกเขา

 

จากนั้น หลิน ฮวงก็ตระหนักว่าตอนที่เขาปรากฏตัวในรูปลักษณ์วิญญาณก่อนหน้า เขาจะมีกลิ่นอายที่แตกต่างออกไป อย่างไรก็ตาม ผลของการ์ดแปลงร่างเฉพาะสามารถอยู่ได้เพียงหนึ่งชั่วโมง หลังจากนั้น ร่างของเขาก็จะปลดปล่อยกลิ่นอายของเขาออกมาโดยอัตโนมัติ

เถาวัลย์สีเลือดที่กำลังต่อสู้กับชาโคลดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงตัวตนของหลิน ฮวงแล้ว มันกลายเป็นดุร้ายและตอบโต้อย่างรุนแรงขึ้น

ในเวลาเดียวกับ ดอกไม้สีม่วงก็เริ่มหลุดจากร่างกายมัน ปลิงนับร้อยปลิงไปทั่วทุกทิศทาง

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น หลิน ฮวงก็ขยี้การ์ดแปลงร่างเฉพาะในมือทันที เปลี่ยนร่างเขาให้เป็นวิญญาณและซ่อนอยู่หลังหินยักษ์ เขาไม่มั่นว่าการเปลี่ยนเป็นวิญญาณจะยังได้รับผลจากปลิงอยู่หรือไม่ แต่เขาจะไม่ยอมเสี่ยง

พื้นที่ทั้งหมดถูกปกคลุมด้วยปลิงในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที และพวกมันก็ไม่ปล่อยมให้มีช่องว่างใดๆ

หลิน ฮวงไม่กังวลเกี่ยวกับชาโคลเพราะมังกรจะมีภูมิต้านทานอันหลากหลายในตัวมัน แม้ว่ามันจะกลายเป็นโฮสต์ มันก็จะยังเรียกกลับเป็นการ์ดได้ เขาสามารถหาทางแก้ปัญหาได้ในภายหลัง

อันที่จริง ชาโคลไม่ได้สับสนโดยปลิงแม้แต่น้อย แม้ว่าพวกมันหลายตัวจะเกาะติดร่างของมัน พวกมันก็ไม่อาจเจาะผ่านเกล็ดของมันไปได้

กลิ่นอายของหลิน ฮวงหายไปทันทีส่งผลให้เถาวัลย์สีเลือดยิ่งโกรธกว่าเดิม ปลิงราวกับมีดวงตา พวกมันปกคลุมทั่วพื้นที่ แต่ก็ไม่พบร่องรอยของหลิน ฮวง

 

เถาวัลย์เลือดสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าวัตถุพลังงานทรงกลมต้องการอะไรบางอย่างในตัวหลิน ฮวง เถาวัลย์เลือดมักจะได้รับความอบอุ่นจากก้อนพลังงานและต้องการที่จะตอบสนองความต้องการของมัน

เดิมที มันเป็นเพียงเมล็ดเถาวัลย์ขนาดเล็ดเท่าเมล็ดงาและลอยเข้ามาในสถานที่นี้โดยไม่ตั้งใจ มันตกลงบนพื้นใกล้กับก้อนพลังงาน ในเวลาไม่ถึงเดือน มันก็เติบโตเป็นมอนสเตอร์ที่มีจิตสำนึกเป็นองตัวเอง และกลายพันธ์ถึงสองครั้ง ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณก้อนพลังงาน

ไม่เพียงแต่มันจะเป็นสมบัติล้ำค่า เถาวัลย์เลือดยังยึดถือมันเป็นครอบครัว

นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมมันจึงหาญกล้าต่อสู้กับชาโคล – มันไม่ถอยหนีและกัดฟันสู้จนกว่าจะตายกันไปข้าง

อย่างไรก็ตาม มนุษย์ที่ก้อนพลังงานต้องการกลับหายไป นั่นจึงทำให้มันโกรธมาก

เถาวัลย์เลือดมีเป้าหมายเพียงหนึ่งเดียวในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม ความสามารถของเป้าหมายแข็งแกร่งกว่ามัน มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเถาวัลย์ที่จะชนะการต่อสู้ สิ่งนี้ยิ่งกระตุ้นให้มันกลายเป็นแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

เมื่อเถาวัยล์เลือดคิดถึงเรื่องนี้ ปลิงก็ตอบสนองต่อความคิดของมันทันที ปลิงที่แพร่เชื้อของมันด้านนอกเริ่มดูดซับพลังชีวิตของร่างโฮสต์

จากนั้นพลังชีวิตก็ถูกถ่ายดอนเข้าสู่ร่างของมันช้าๆผ่านอากาศ นั่นจึงทำให้มันค่อยๆแข็งแกร่งขึ้น

ผู้คนที่เมืองเสี่ยวเซี่ยไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่ใต้ดิน

ผู้คนที่ติดเชื้อ รวมถึงโฮสต์ที่ถูกจับโดยนักล่าเริ่มหมดสติเพราะการดูดกลืนพลังชีวิตของพวกเขา

ในไม่ช้า ชาโคลที่กำลังต่อสู้กับเถาวัยล์เลือดก็สังเกตถึงการเปลี่ยนแปลง กลิ่นอายของมันที่แต่เดิมอยู่ในระดับทองแดงขั้น3ได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและเกือบจะอยู่ในระดับเงินแล้ว

ชาโคลรู้ดีว่ามันจะต้องรีบโจมตี มันพยายามที่จะขัดขวางการเลื่อนขั้นเป็นระดับเงินของเถาวัลย์เลือด

อย่างไรก็ตาม เถาวัลย์เลือดได้บ้าคลั่งไปแล้ว!มันรู้สึกว่าพลังของมันยังไม่พอ

 

“มันยังไม่พอ!ข้าต้องการพลังที่มากกว่านี้!”ความคิดดังสะท้อนไปทั่วถ้ำใต้ดิน

 

ความคิดนั้นทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไป ปลิงนับพันลอยขึ้นไปในอากาศและพุ่งผ่านรอยแตกไป

นอกจากนี้ ดอกไม้สีม่วงทั้งหมดที่เหลืออยู่บนเถาวัยล์ก็ผลิออกมา เปลี่ยนเป็นปลิงและสะบัดออกจากเถาวัลย์เลือด พุ่งไปทางรอยแตกด้านบน