Chapter 41: ต่อสู้!
“ความยากระดับ A”
เมื่อพวกเขาเห็นอัตราความยากแล้วทุกคนก็มึนงง
ใน {REBIRTH} เควสป้องกันสำนักงานใหญ่นั้นถูกพิจารณาว่าเป็นเควสระดับใหญ่มาก แม้กระทั่งกิลด์ที่มีสมาชิกมากกว่าร้อยคนบังไม่สามารถที่จะทำมันให้สำเร็จได้! ด้วยเหตุนี้นี่เองมันจึงถูกตัดสินว่าเป็นเควสระดับ A ถ้าผู้เล่นจำนวนน้อยกว่านี้ละก็ ระบบก็จะตัดสินว่ามันเป็นเควสระดับSแทน!
ถึงแม้ว่านิกายซวนเฉินจะมีสมาชิกเพียงแค่ 8คน ระบบก็ยังคงตัดสินว่ามันเป็นเควสระดับ A!
ระบบนั้นไม่ใช่พวกโง่เง่าเลยแม้แต่น้อย มันตัดสินแผนการของไร้ความกลัวเข้าไปในระบบเมื่อมันนั้นตัดสินความยากของเควสนี้เข้าไปด้วย
ถ้าระบบนั้นมันเหี้ยมโหดตามที่หมิงตู่นั้นจินตนาการละก็ หลังจากนั้นมอนสเตอร์ก็จะมีความสามารถที่ปีนกำแพงได้อีกด้วย!
เมื่อการนับถอยหลังนั้นเริ่มนับขึ้น ไร้ความกลัวก็แบ่งหน้าที่ของสมาชิกแต่ละคน
“พี่ชายฤดูใบไม้ผลิ พี่และครอทชี้น้อยจะเป็น ‘เทพเจ้าที่ป้องกันประตู’ ทำหน้าที่ป้องกันทางเข้าเป็นเวลาครึ่งหนึ่งของการต่อสู้นี้ก็เพียงพอแล้ว พวกเราก็จะชนะได้!”
“เฮะ พร้อมกับพ่อของนายอยู่รอบๆนี่ มันก็จะไม่มีปัญหาใดๆเกิดขึ้น”รัศมีฤดูใบไม้ผลิพยักหน้า
“เฮ้! ชื่อของผมก็คือขุนนางครอท! ไม่ใช่ครอทชี้น้อย!”ขุนนางครอทตอบโต้กลับอย่างไม่พอใจ
“ตามที่นายพูดละกันครอทชี้น้อย!”ไร้ความกลัวพยักหน้าก่อนที่จะหันกลับไปหาหมิงตู่และพูด “เฒ่าหลี่ เห็นฐานตรง3นาฬิกาไหม? ไปแคมป์ตรงนั้นนะ โอเคไหม? พี่ชายฤดูใบไม้ผลิจะลากมอนสเตอร์เข้าไปในตำแหน่งการโจมตีของนาย ดังนั้นก็กวาดล้างมันซะ!”
“เฮะ! ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย ฉันเคยล่าพวกมันมาก่อนแล้ว! พร้อมกับการโจมตีทางเวทย์และพิษของพี่ชายฤดูใบไม้ผลิแล้ว มันก็เหมือนกับเดินอยู่ในสวนสาธารณะนั่นแหละ!”หมิงตู่หัวเราะอย่างหยิ่งยโส
“นอกจากตัวตนอันเลวร้ายของนายแล้ว ความแข็งแกร่งของนายก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ฉันสามารถเชื่อได้!”ไร้ความกลัวพึมพำ
“เฒ่าหลี่กำลังโอ้อวดอยู่! เขานั้นไม่สามารถที่จะทำความเสียหายกับพลังชีวิตของผมได้ถึง 70% จากการใช้ [ระเบิดสายฟ้า] สองรอบเลยด้วยซ้ำ!”หวังหยู่เยาะเย้ย
“เอาจริงดิ? เฒ่าหลี่นั้นมีชื่อเสียงเนื่องจากพลังโจมตีเวทย์อันทรงพลังของเขา! ด้วยเหตุนี้เมื่อเขานั้นทำเควสล่าค่าหัว เขานั้นฆ่าได้แม้กระทั่งนักรบภายในหนึ่งการโจมตี! นายกำลังจะบอกว่าเขาไม่สามารถที่จะฆ่านักต่อสู้แบบนายได้โดยใช้การโจมตีสองครั้งนี่นะ?”คนที่เหลืออ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ
“ถามเขาเองละกัน!”หวังหยู่เหลือบตามองไปที่หมิงตู่และพูดอย่างภาคภูมิใจ
“ว๊า….พลังป้องกันเวทย์มนตร์ของนายเท่าไหร่กัน?”หมิงตู่ไอออกมาอย่างอึดอัด
“พลังทั้งคู่นั้นก็อยู่ที่ 110”
“เหี้....!!!”คนอื่นก็เริ่มที่จะก่นด่าเขาเมื่อพวกเขาได้ยินการตอบกลับของหวังหยู่
ในช่วงนี้ของเกม ผู้เล่นที่มีค่าพลังป้องกันกายภาพที่สูงนั้นไม่ได้หาตัวได้ง่าย อย่างไรก็ตามใครบางคนที่มีพลังป้องกันเวทย์มนตร์ที่สูงแบบหวังหยู่นั้นเป็นเรื่องยากที่จะทำได้ แม้กระทั่งดาบน้ำแข็งที่ใส่อุปกรณ์ระดับสูงตั้งแต่หัวจรดตีนยังมีพลังป้องกันเวทย์มนตร์เพียงแค่ 50หน่วย! ใครบางคนที่มี 110หน่วยแบบหวังหยู่นั้นก็เหมือนกับความหายนะของนักเวทย์ทุกคน
เมินเฉินกับความทรงพลังที่ไม่เหมือนมนุษย์ของหวังหยู่นั้นไร้ความกลัวก็มองไปที่หมิงตู่และพูดต่อ “ไปยืนอยู่ที่นั่นและไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับค่าใช้จ่าย!”
“ได้ ได้ ฉันรู้แล้วหน่า! เลิกพูดไร้สาระกันได้แล้ว!”เมื่อฟังหมิงตู่พูดว่าเลิกพูดไร้สาระได้แล้ว ไร้ความกลัวก็รู้สึกผิดปกติอย่างไม่น่าเชื่อ
“ดาบน้ำแข็ง! จับทีมกับโบซอนและไก่น้อย และสู้ในพื้นที่ที่พี่ชายฤดูใบไม้ผลิควบคุมอยู่! ไม่สำคัญหรอกว่าพวกนายจะสู้ยังไง ตราบเทาที่ชนะก็พอ! ถ้านายไม่สามารถที่จะทำมีนได้ละก็ วิ่งหนีซะ ที่เหลือจะคุ้มครองนายชั่วครู่หนึ่งเอง!”
“เข้าใจแล้ว!”เมื่อเปรียบเทียบกับที่เหลือแล้ว โบซอนและดาบน้ำแข็งนั้นมีอารมณ์ที่ใจเย็น ถึงแม้ว่าความทระนงตัวจะค่อนข้างเป็นเด็กน้อย เขาก็ยังรับฟังคำสั่งอย่างดีในตอนนี้
“กระทิงเหล็ก!”ไร้ความกลัวหันหลังและตะโกนใส่หวังหยู่ “ภารกิจของนายสำคัญที่สุด!”
“และมันคืออะไรละ?”หวังหยู่หัวเราะเบาๆ
“ล่อบอส!”
“หื้อ??”ก่อนที่หวังหยู่นั้นจะมีโอกาสในการตอบกลับ คนอื่นก็ตอบกลับแทนเขาเรียบร้อยแล้ว “ไร้ความกลัว นายมีความขัดแย้งอะไรกับกระทิงเหล็กอย่างงั้นเหรอ?”
“อย่าบอกฉันนะว่ากระทิงเหล็กขโมยภรรยาของไร้ความกลัวไป!”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขามีภรรยา? ฉันพึ่งได้ยินมาว่ากระทิงเหล็กมีภรรยาเอง ฉันว่าถ้ามันเป็นเรื่องอะไรละก็ ไร้ความกลัวคงรู้สึกอิจฉากระทิงเหล็ก! ให้ฉันบอกนายนะว่าเฬ่าหลี่นั้นเห็นคนทุกประเทศหมดแล้ว แต่ประเภทของไร้ความกลัวนั้นธรรมดามากที่สุด….”
“ไร้ความกลัวนายจริงจังที่จะให้กระทิงเหล็กล่อบอสเพียงตัวคนเดียวงั้นเหรอ?”รัศมีฤดูใบไม้ผลิถามด้วยความตกตะลึง
รัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นรู้จักไร้ความกลัวยาวนานกว่าที่เขารู้จักโบซอนซะอีก ไม่ว่าอะไรที่ไร้ความกลัวคิด รัศมีฤดูใบไม้ผลิก็สามารถที่จะบอกได้ ด้วยเหตุนี้นี่เอง เมื่อไร้ความกลัวนั้นพูดถึงการรับเควสป้องกันสำนักงานใหญ่ รัศมีฤดูใบไม้ผลิก็เป็นคนแรกที่ตกลง
อย่างไรก็ตาม รัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นไม่เคยมีความคิดที่ไร้ความกลัวนั้นจะแนะนำให้หวังหยู่โซโลบอส!
ถึงแม้ว่าทุกคนจะรู้ว่าความสามารถของหวังหยู่นั้นจะน่าหวาดกลัวมากก็ตาม มันก็ยังเป็นบอสระดับทองที่อายุมากกว่า 40ปีซะอีก ที่เขาจะต้องเผชิญหน้า! ปกติแล้ว ปราศจากทีมที่ครบจำนวนแล้ว ก็จะไม่มีใครจะกล้าที่ปรากฏตัวด้านหน้าของบอสระดับทอง แต่กระนั้นเองที่ไร้ความกลัวนั้นก็ต้องการให้หวังหยู่นั้นดึงความสนใจของมันด้วยตัวของเขาเพียงคนเดียว? นี่ไม่ใช่ว่าให้เขากลายเป็นเป้าหมายอย่างงั้นเหรอ?
“เอาหน่าพวกนาย ฉันคิดว่าทุกคนนั้นรู้เกี่ยวกับความสามารถของกระทิงเหล็กกันเป็นอย่างดี ไม่ใช่ว่านายยังจำกระทู้บนเว็บบอร์ดหลายวันก่อนที่มีผู้เชี่ยวชาญนั้นโซโลกับบอสอย่างงั้นเหรอ?”ไร้ความกลัวหัวเราะเบาๆ
“แต่มันไม่เหมือนกัน! ราชาหมาป่าสีเงินนั้นดูไม่ค่อยจะฉลาดซักเท่าไหร่.. มันไม่ได้มีสกิลคอมโบด้วยซ้ำ!”ขุนนางครอทโต้แย้ง
“เฮะ เฮะ เฮะ..... นายมันเป็นคนโง่เขลา! ความยากของบอสนั้นก็ไม่ได้ต่ำไปกว่าบอสระดับทองทั่วไปเลยด้วยซ้ำ! กระทิงเหล็ก นายคิดว่านายจะจัดการมันได้ไหม?”ไร้ความกลัวเมินขุนนางครอทและถามความคิดเห็นของหวังหยู่ตรงๆ
“นั่นถูกแล้ว!”
“ดังนั้นผมไม่สามารถที่จะฆ่ามันอย่างงั้นเหรอ?”หวังหยู่ถามขึ้นอีกครั้ง
“อึ๊ก….”อีกครั้งหนึ่งที่สมาชิกที่เหลือมึนงงกับความมั่นใจของหวังหยู่และตะโกนอย่างโกรธแค้น “ถ้าอย่างงั้นทำไมนายไม่ไปป้องกันเพียงคนเดียวเลยละ? พวกเราที่เหลือก็สามารถที่จะไปงีบได้!”
“บางทีถ้าผมเลื่อนระดับเพิ่มไปอีก8หรือ10ระดับละก็ ผมสามารถที่จะลองทำมันได้!”หวังหยู่ตอบกลับทื่อๆ
“เย็.....เหี้...! ใครจะไปคิดว่าเขานั้นคิดมันอย่างจริงจังด้วย…”
ไร้ความกลัวตบมือเสียงดังและดึงดูดความสนใจของทุกคนกลับมายังเขาและพูด “มันไม่สำคัญหรอกว่า ถ้านายจะฆ่าหรือล่อมันได้เพียงเท่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับนาย! ตราบเท่าที่บอสจะไม่มาอยู่ใกล้กับพวกเราก็พอแล้ว!”
“เยี่ยม!’หวังหยู่พยักหน้าแล้วเขาก็นวดหมัดอย่างตื่นเต้น
นี่เป็นบอสระดับทองและมันคงเป็นครั้งแรกที่ทุกคนนั้นได้ล่ามัน ของดรอปจากมันจะต้องน่ามหัศจรรย์มากแน่ๆ
หลังจากที่ไร้ความกลัวแบ่งหน้าที่แล้ว ใครบางคนก็ตระหนักได้ว่าเขานั้นยังไม่ได้แบ่งงานให้ตัวของเขาเอง และก็มีคนถามขึ้น “เฮ้! พวกเรานั้นออกไปต่อสู้กันด้วยชีวิตของพวกเรา! และนายทำอะไรละ?”
“ไอ้สารเลว! ผู้เชี่ยวชาญที่อ่อนแอแบบนักบวชน้อยๆอย่างฉันนั้นจะให้ไปอยู่แถวหน้าอย่างงั้นเหรอ? สำหรับหัวหน้ากิลด์ นั้นมันก็เป็นเรื่องที่เด่นชัดที่ฉันจะไปเชียร์ทุกคนจากด้านหลังเอง!”ไร้ความกลัวตอบกลับเหมือนกับว่าสิ่งนี้เป็นเรื่องที่เป็นธรรมชาติมากที่สุดในโลก
“ขยะ!”ทุกคนนั้นโกรธแค้นและยกนิ้วกลางขึ้นให้ไร้ความกลัว
เมื่อการนับถอยหลังนั้นผ่านไปอย่างช้าๆจนจะใกล้ครบแล้ว ทุกคนนั้นก็รีบไปยังตำแหน่งของพวกเขา
ในช่วงเวลาที่เวลานับถอยหลังนั้นหมดลง แสงสว่างสีทองก็ปรากฏขึ้นท่ามกลางฝูงมอนสเตอร์ที่เตรียมตัวในการบุกโจมตีสำนักงานใหญ่ โจรร้ายขนาดใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยชุดเกราะหนักตั้งแต่หัวจรดตีนก็เกิดขึ้นมาท่ามกลางหุบเขาอันธกาล!
ตั้งแต่ที่มันเป็นครั้งแรกที่ทุกคนนั้นเห็นบอสระดับทอง พวกเขาก็รีบตรวจสอบค่าสถานะของมันอย่างเร่งรีบ
{ ตำนานโจรร้ายอันธกาลที่กราดเกรี้ยว – วาร์ตัน (ระดับ-???)(บอสระดับทอง) }
พลังชีวิต : 300000
มานา : 50000
สกิล : [พุ่งเข้าชน] [หมัดทำลายภูผา] [วายุสลาตัน] [เสียงร่ำร้องแห่งสงคราม] [ความพยาบาท]
สมกับเป็นบอสระดับทอง! เมื่อเปรียบเทียบกัระดับเงินแล้วค่าสถานะของวาร์ตันนั้นเพิ่มไปหลายระดับและยังคงได้สกิลใหม่อีกสองสกิลด้วย!
สิ่งที่น่าประทับใจที่มากที่สุดก็คือเกราะใหม่ที่อัพเกรดขึ้นของวาร์ตันที่กำลังสวมใส่มันอยู่ มันเป็นเรื่องที่ชัดเจนว่าพวกมันนั้นก็เลื่อนระดับ!
ก่อนหน้านี้วาร์ตันนั้นพึ่งจะสวมใส่เกราะอก และทำให้เปิดเผยจุดอ่อนเต็มไปหมด วาร์ระดับทองนั้นสวมใส่เกราะหนักทั้งตัวและแม้กระทั่งกระบี่ก็ยังน่าประทับใจมากขึ้นพร้อมกับแสงออร่าที่สว่างออกมา
“หื้ม.....อุปกรณ์ของเขานั้นยอดเยี่ยมยิ่งกว่าครั้งก่อนหน้านี้อีก!”หวังหยู่รายงานในช่องแชทกิลด์หลังจากที่ตรวจสอบวาร์ตัน
“มีอะไรผิดปกติเหรอ? นายสองคนยังทำธุรกิจไม่สำเร็จอีกเหรอ?”หมิงตู่หัวเราะ
ใน๘ระที่พวกเขาทั้งสองคนนั้นกำลังพูดคุยกันอยู่ วาร์ตันก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมา “สมาชิกของกลุ่มโจรร้ายอันธกาล! พวกสัตว์พันทางอันโสโครกพวกนี้กล้าที่จะบุกรุกเข้ามาในอาณาเขตของพวกเรา! นายคิดว่าพวกเราควรที่จะทำอะไรกับมันดี?”
เมื่อฟังเสียงตะโกนของเขา มอนสเตอร์ที่เหลือนั้นก็มีกำลังใจที่เพิ่มขึ้นและตะโกนอย่างตื่นเต้น “กระทืบแม่มัน! ฆ่าครอบครัวของแม่งให้หมด!”
มอนสเตอร์พวกนี้มีความสามารถในการพูดคุยที่แย่จริงๆ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ! ถูกแล้ว! มาแสดงให้พวกบัดซบนี้เห็นถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของพวกเรากันเถอะ!’พร้อมกับเสียงหัวเราะอันป่าเถื่อน ระลอกสีทองก็กระจายออกมาจากวาร์ตันและห้อมล้อมเหล่ามอนสเตอร์ทั้งหมด
พร้อมกับในวินาทีเดียวกัน มอนสเตอร์ทั้งหมดนั้นก็ถูกปกคลุมไปด้วยชุดเกราะเซ็ตสีทอง!
เมื่อผู้เล่นทั้งหมดตรวจสอบค่าสถานะของพวกมันอีกครั้งหนึ่ง พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าค่าสถานะของมันนั้นเพิ่มเป็นสองเท่า!
“บุก!!!!!!!!”
พร้อมคำสั่งนั้น พร้อมกับกลุ่มโจรร้ายอันธกาลก็บุกโถมใส่คล้ายกับน้ำท่วมอันบ้าคลั่ง
เมื่อกองทัพนั้นบุกเข้ามา ไร้ความกลัวนั้นก็เริ่มต้นนับถอยหลังครั้งสุดท้ายในช่องแชทกิลด์
“3…..2…….1…! เริ่มกันเถอะ!”
ในช่วงเวลาที่ไร้ความกลัวตะโกนขึ้น คทาของรัศมีฤดูใบไม้ผลิก็ยกขึ้นในทันทีและผีทั้งสี่ตัวก็ปรากฏตัวขึ้นและปิดกั้นทางเข้าของหุบเขา
ถึงแม้ว่ามอนสเตอร์ในกลุ่มโจรร้ายอันกาลนั้นสามารถที่ทำร้ายกำแพงได้ก็ตาม พวกมันก็ไม่สามารถที่จะข้ามหรือทำลายภูเขาได้! ถ้าพวกมันต้องการที่จะผ่านละก็ มันจะต้องฆ่าผีของรัศมีฤดูใบไม้ผลิ
รัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นเป็นหมอผีที่ลงค่าสถานะเกี่ยวกับพละกำลังและเดินในเส้นทางที่ตัวละครนั้นผสมผสานค่าสถานะ! ถึงแม้ว่าพลังชีวิตของเขาไม่สามารถที่จะเปรียบเทียบได้กันกับแท็งค์จริงๆได้ แต่มันก็สูงมากกว่าผู้เล่นธรรดมาทั่วไป
ด้วยเหตุนี้นี่เอง ผีที่เขานั้นเรียกออกมานั้นค่อนข้างที่จะทน
เมื่อการโจมตีระลอกแรกของโจรอันธกาลนั้นถูกพิษจากดาบน้ำแข็ง ค่าสถานะของมันก็ลดลงและสามารถทำความเสียหายใส่พลังชีวิตของผีได้เพียง 80% จากคลื่นพลังโจมตีทั้งหมด
ก่อนที่คลื่นระลอกที่สองนั้นจะเริ่มต้นขึ้น รัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นก็ร่าย [บิดเบือน] และกักขังโจรอันธการไว้ในที่หนึ่งและกีดกัน คนเร่ร่อนอันธกาลและโจรร้ายอันธกาลไว้
การผสมผสานระหว่างสกิล [ลูกบอลไฟ]และ [ระเบิดสายฟ้า]ของหมิงตู่ ดาบน้ำแข็ง โบซอนและความทระนงตัวนั้นสามารถที่จะกวาดล้างโจรอันธกาลได้เพียงการโจมตีเพียงครั้งเดียว
สิ่งที่น่าประหลาดใจที่สุดของพวกเขาทั้งสี่ก็คือการฆ่ามอนสเตอร์พวกนี้จะได้รับเป็นแต้มรางวัลด้วย!
การฆ่านั้นจะได้รับ 3 แต้มและ การช่วยเหลือจะได้ 1 แต้ม
หลังจากที่ได้รับแต้มรางวัล ทั้งสี่คนก็คิดอย่างเงียบๆ “ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดละก็ รางวัลก็จะขึ้นอยู่ตามคะแนนพวกนี้! ถ้าฉันสามารถได้มันมากที่สุด คนอื่นก็สามารถทำได้แค่ร้องไห้!!”
ในขณะที่พวกเขานั้นเข้าไปสู่ในโลกเล็กๆของพวกเขา รูปร่างหนึ่งก็พุ่งผ่านพวกเขาและเหยียบไปที่ใบหน้าของโจรอันธกาลเพื่อที่จะข้ามเนินเขาไป
พร้อมกับกาวก้าวไม่กี่ก้าว หวังหยู่นั้นก็ปรากฏตัวด้านหน้าของวาร์ตันอีกครั้ง!
การที่จะปีนข้ามกำแพงนั้นมีเพียงแค่หวังหยู่ที่สามารถทำได้ในเกม!
“บูม! บูม! บูม!”
เมื่อหวังหยู่นั้นลงพื้นจากอากาศ เขาก็ใช้ [เหยี่ยวเหยียบย่ำ] ใส่บนหัวของวาร์ตัน
เมื่อวาร์ตันพยายามที่จะหันหลังกลับ หวังหยู่นั้นก็ทำต่อและทำความเสียหายอีกสามครั้งจาก [เหยี่ยวเหยียบย่ำ] ใส่ที่หลังของวาร์ตัน
-68
-120
-270
ความเสียหายเพิ่มเติม -100
จำนวนตัวเลขสีเลือกก็ปรากฏขึ้นด้านบนหัวของวาร์ตัน
พร้อมกับเสียงคำรามอันดังก้อง วาร์ตันนั้นก็ดึงดาบของเขาออกมา ก้มหัวลงและใช้ [พุ่งเข้าชน]
หลังจากลงที่พื้นหวังหยู่ก็ตกตะลึงเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม แทนที่เขาจะรอคอยให้มอนสเตอร์ตัวอื่นมาล้อมรอบเขา หวังหยู่ก็รีบใช้ [โกสต์] และหลบหนีพร้อมกับใช้ [ระลอกคลื่น] ใส่วาร์ตัน เพื่อที่ใช้แรงของมันในการทำให้กระเด็นถอยหลัง หวังหยู่นั้นก็สามารถที่จะหลบหนีออกไปได้ไกลขึ้นและหลบการโจมตีของวาร์ตันได้ และก็เหยียบไปที่บนใบหน้าของโจรอันธกาลอีกตัวหนึ่ง หวังหยู่นั้นก็หลบหนีจากการล้อมรอบของหวังหยู่ได้อย่างง่ายดาย
วาร์ตันนั้นจะปล่อยให้หวังหยู่นั้นหลบหนีไปอย่างงั้นได้ไง? เขาก็ยกเลิก [พุ่งเข้าชน] หลังจากนั้นเขาก็ใช้ [หมัดทำลายภูผา] และพุ่งใส่หวังหยู่
ในช่วงเวลาที่วาร์ตันนั้นจากไป เกราะสีทองล้อมรอบกลุ่มโจรร้ายอันธกาลก็ย่อยยับไปในทันที…
