TWO Chapter 190 กรมการแพทย์

TWO Chapter 190 กรมการแพทย์

ไกอา ปีที่ 1 เดือนที่ 7 วันที่ 2 เวลา 15.00 น.

หมอซ่งเดินเข้ามาในคฤหาสน์ของลอร์ดอย่างตื่นเต้น

เขาถือว่าเป็นหนึ่งในคนรุ่นแรกของเมืองซานไห่ เขาได้มาถึงที่นี่ในวันที่ 2 หลังจากที่หมู่บ้านซานไห่ถูกก่อตั้งขึ้น และเขาเป็นคนแรกของหมู่บ้าน ที่เป็นผู้มีความสามารถพิเศษอยู่ในระดับสูง แม้แต่เจ้ากรมการเงิน ขุ่ยหยิงหยู ก็เคยอยู่ภายใต้การดูแลของเขามาก่อน

หลังจากรับเด็กฝึกงาน หมอซ่งก็เป็นที่นับถือ และเขามักจะอยู่ในโรงหมอ เพื่อคอยดูแลผู้ป่วยและดูแลเด็กฝึกงานของเขา ในครึ่งปีมาี้ เขาได้ผลิตเด็กฝึกงานให้เมืองซานไห่ 50 คน, หมอขั้นต้น 20 คน และหมอขั้นกลาง 5 คน

เมื่อตอนที่เขาเพิ่งเข้ามาในหมู่บ้านซานไห่ เขาเป็นคนที่มีค่าอย่างมาก อย่างไรก็ตาม ในวันนี้ หลังจากที่ดินแดนอัพเกรดอย่างต่อเนื่อง คฤหาสน์ของลอร์ดก็เข้มงวดมากขึ้น และทุกคนก็ไม่สามารถเข้าไปได้โดยไม่ได้รับอนุญาติ

เมื่อก่อน ถ้าโอหยางโชวมีธุรกับเขา เขาจะแวะไปที่โรงหมอด้วยตัวเอง ในวันนี้ แม้ว่าโอหยางโชวจะส่งคนไปโรงหมอเพื่อเชิญเขามาพบ มันก็ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งแล้ว

เมื่อเห็นหมอซ่งเข้ามา เสมียนไป๋หนานผู ก็ยืนขึ้นและยิ้มให้เขา “ผู้อาวุโสซ่ง นายท่านกำลังรอท่านอยู่ โปรดตามข้ามา”

ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้องพัก เขาก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยกัน และก็มีเสียงหัวเราะกระจายออกมาจากภายใน

ใบหน้าของหมอซ่งเต็มไปด้วยความสงสัย และเขาถามว่า “ท่านไป๋ นายท่านมีแขกหรือ?”

ไป๋หนานผูยิ้ม “ถูกต้อง ผู้ที่อยู่ในนั้นเป็นหมอที่มีชื่อเสียง ที่เข้ามาในดินแดนของเราเมื่อวานนี้ ผู้อาวุโสเฉียน, ผู้อาวุโสซ่ง ท่านอย่างได้กังวลเลย นายท่านเรียกท่านมาในวันนี้เป็นเรื่องดี”

หมอซ่งพยักหน้าและไม่ได้กล่าวอะไรออกมาอีก

เขาเดินเข้าไปในห้องพัก เห็นลอร์ดของเขานั่งอยู่ในที่นั่งหลัก และด้านล่างเขาเป็นชายชราคนหนึ่ง ที่มีผมสีขาว ทั้งคู่กำลังคุยกับอย่างลึกซึ้ง

“เรียนนายท่าน ผู้อาวุโสซ่งมาถึงแล้วขอรับ” ไป๋หนานผูกล่าว

โอหยางโชวหันไปหาเขา เมื่อเขาเห็นหมอซ่ง เขาก็หัวเราะออกมา ก่อนจะกล่าวว่า “ผู้อาวุโสซ่ง เชิญนั่งลงก่อน”

หมอซ่งนั่งลงอีกด้านหนึ่งของชั้นล่าง

โอหยางโชวไม่ได้่มีอารมณ์มากนัก ขณะที่เขากล่าวกับผู้อาวุโสซ่งโดยตรง “ผู้อาวุโสซ่ง ให้ข้าแนะนำให้ท่านรู้จัก นี่คือหมอที่ข้าได้เชิญมาที่นี่ ผู้อาวุโสเฉียน”

ผู้อาวุโสเฉียนเป็น 1 ในผู้เชี่ยวชาญทั้ง 30 คน และในโลกจริง เขาเป็นศัลยแพทย์ชั้นยอด

ก่อนที่หมอซ่งจะมาถึง โอหยางโชวขอให้ผู้อาวุโสเฉียน สอนเขาถึงความแตกต่างของยาจีนและยาตะวันตก

จากการแนะนำของเขา ยาจีนจะเน้นการป้องกันไม่ให้เกิดโรค ส่วนยาตะวันตกจะเน้นการรักษาผู้ช่วย โดยการสร้างภูมิคุ้มกัน, การตรวจวินิจฉัย, การผ่าตัด และการช่วยเหลือ ทั้งคู่เป็นสิ่งที่ดี และสามารถอยู่ร่วมกันได้ แต่ก็ยากที่ระรวมไว้ด้วยกันได้

ผู้อาวุโสเฉียนเป็นคนซื่อตรง เขาได้สนใจยาจีนมาเป็นเวลานานแล้ว เมื่อได้ยินว่าเมืองซานไห่มีหมอขั้นสูง เขาก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ดังนั้น เมื่อได้ยินว่าโอหยางโชวต้องการสร้างกรมการแพทย์ เขาก็ปฏิเสธตำแหน่งเจ้ากรมทันที และขอเป็นเพียงรองเจ้ากรมเท่านั้น

ในความเป็นจริง โอหยางโชวมองว่าความสามารถของผู้อาวุโสเฉียนยังใช้ประโยชน์ได้อีกมาก นั่นเป็นเพราะเขาสามารถพัฒนาแพทย์ทหาร และส่งพวกเขาไปยังแต่ละกองพัน เพื่อลดจำนวนผู้เสียชีวิตได้

หลังจากแนะนำอย่างง่ายๆ โอหยางโชวก็กล่าวต่อว่า “ก่อนหน้านี้ ข้าเคยพูดคุยกับท่านเกี่ยวกับกรมการแพทย์ ตอนนี้ มันถึงเวลาแล้ว และข้าขอประกาศว่า ผู้อาวุโสซ่งจะเป็นเจ้ากรมของกรมการแพทย์ ในขณะที่ผู้อาวุโสเฉียนจะเป็นรองเจ้ากรม กรมการแพทย์จะเป็นหน่วยงานราชการ แต่จะไม่มีอำนาจในการบริหารหรือการปกครอง โดยหลักจะมุ่งเน้นไปที่การพัฒนาหมอและแพทย์ทหาร ในขณะเดียวกันก็ยังคงช่วยชีวิตและรักษาผู้ป่วยตามปกติ ฝ่ายก่อสร้างจะสร้างสำนักงานของกรมการแพทย์ในพื้นที่อยู่อาศัยของเขตเหนือ รัฐบาลสามารถจัดหาทรัพยากรทางการแพทย์ให้กับกรมการแพทย์ได้ตามที่ต้องการ”

โอหยางโชวตั้งใจจะทำให้กรมการแพทย์เป็นสถาบันทางการแพทย์สมัยใหม่

หมอซ่งมีความต้องการจะทำเช่นนั้นอยู่แล้ว เขารีบลุกขึ้นและคำนับโอหยางโชว “ของคุณนายท่าน! ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง!”

โอหยางโชวประคองเขาลุกขึ้น แล้วกล่าวว่า “ข้าทำให้ท่านต้องลำบากแล้ว ผู้อาวุโสซ่ง!”

หลังจากนั้น หมอซ่งและผู้อาวุโสเฉียนก็ออกไปด้วยกัน เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับกรมการแพทย์

หลังจากที่โอหยางโชวส่งพวกเขาออกไป เขาก็มีเวลาว่างมาเปิดจดหมาย ที่เขาเพิ่งได้่รับมาในช่วงบ่าย แล้วอ่านมัน

จดหมายฉบับนี้ส่งมากจากซ่งเจี๋ย

ในจดหมาย เธอบอกว่า เธอได้ส่งจดหมายของเขาให้ปู่ของเธอแล้ว เมื่ออัตลักษณ์ของโอหยางโชวถูกเปิดเผย ตระกูลซ่งก็ตกใจเป็นอย่างมาก และพวกเขาก็มีความรู้สึกที่ขัดแย้งกัน

พวกเขามีความสุขที่ไม่ได้รีบเร่งการแต่งงานกับตระกูลหยวน ถ้าไม่อย่างนั้น พวกเขาก็คงพลาดโอกาสที่จะได้เป็นพันธมิตรกับดินแดนที่ทรงพลังอย่างเมืองซานไห่ แต่พวกเขากังวลว่า ที่โอหยางโชวไม่เปิดเผยตัวตนต่อหน้าพวกเขา เพาะเขาไม่ได้ไว้ใจพวกเขา และพวกเขายังคิดว่า โอหยางโชวไม่เต็มใจจะนำพวกเขาสู้พันธมิตรซานไห่

ดังนั้น พวกเขาจึงใช้เวลาทั้งวัน ในการพูดคุยหาข้อสรุป

ตระกูลซ่งมีธุรกิจขนาดใหญ่และมีความมั่งคั่ง แต่มันได้กระจายไปอยู่ในมือของหลายสาขาของตระกูล ในระหว่างการคำนวณคะแนนความสำเร็จ คนที่ได้รับระดับสิทธิ์สูงสุดคือปู่ของซ่งเจี๋ย เขาได้รับระดับสิทธิ์ C นอกจากนี้ ยังมีอีก 5 คน ที่ได้รับระดับสิทธิ์ D ซึ่งก็คือ พ่อของซ่งเจี๋ย และพี่ชายของเธอ

เพื่อเติมเต็มความหวังของพวกเขาในการเพิ่มระดับสิทธิ์ ก่อนที่จะถึงดาวเคราะห์โฮป ตระกูลซ่งได้ตัดสินใจที่จะอยู่เบื้องหลัง และทำหน้าที่เป็นเพียงที่ปรึกษา พวกเขาจะไม่เข้าไปร่วมตัดสินใจใดๆของเมืองเทียนซวง โดยซ่งเหวินที่ถูกมองว่าเป็นทายาทของตระกูล เขาจะได้รับสิทธิ์ในการจัดการเมือง

ดังนั้น ความร่วมมือระหว่างเมืองเทียนซวงและเมืองซานไห่ จะดำเนินการโดยซ่งเหวิน ในจดหมายของซ่งเจี๋ย เธอกล่าวว่า พี่ชายของเธอแตกต่างจากปู่ของเธอ เขาเป็นคนที่อบอุ่นและใจดี

เนื่องจากตระกูลเพิ่งจะเข้ามาในเกมส์ได้ไม่นาน และยังคงต้องใช้เวลาปรับตัว ซ่งเจี๋ยต้องการรอจนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย ก่อนที่จะย้ายมาที่เมืองซานไห่ เพื่อเข้าร่วมกับโอหยางโชว

โอหยางโชววางจดหมายลง และเปิดอินเตอร์เพซการทำงานของดินแดน อย่างที่เขาคาดไว้ ซ่งเหวินยอมรับคำขอเป็นพันธมิตรโดยไม่ลังเล

………………………………………………………………………….

ในครึ่งเดือนถัดมา เกมส์ยั้งคงสงบ และไม่มีอะไรเกิดขึ้นมากนัก

ไม่ว่าจะเป็นดินแดนหรือกิลด์ พวกเขาต่างก็กำลังจัดการกับการเปลี่ยนแปลงจากการอัพเดทของระบบ และพยายามปรับตัวเข้ากับมัน

มีข่าวที่น่าสนใจเพียงอย่างเดียว คือ เมืองราชาของซีอ๋องป้า ได้กลายเป็นเมืองขนาดกลางลำดับที่ 8 ของภูมิภาคจีน ดังนั้น ในลีดเดอร์บอร์ดดินแดน จึงเหลือที่ว่างเพียง 2 ที่เท่านั้น

ในช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ เมืองซานไห่ยังคงยุ่งมาก

และที่ยุ่งที่สุดก็คือ ฝ่ายก่อสร้าง นอกเหนือจากการปรับปรุงเมืองแล้ว พวกเขายังได้เริ่มงานในมหาวิทยาลัยสีหนาน และยังมีชุดของโครงการทางวิศวกรรมอีกด้วย

จากมาตรฐานที่เขาได้ตั้งไว้ ถนนสายหลักซึ่งเป็นแกนกลาง จะกว้าง 150 เมตร, ถนนชั้นรอง ซึ่งเป็นถนนแกนกลางของทั้ง 2 ด้าน กว้าง 100 เมตร, ถนนชั้น 3 ซึ่งเป็นถนนแกนกลางของแต่ละเขต กว้าง 60 เมตร, ถนนชั้น 4 ซึ่งเป็นถนนย่อยของแต่ละเขต กว้าง 40 เมตร, ถนนชั้น 5 ซึ่งเป็นซอยแยกจากถนน กว้าง 20-25 เมตร

สถนนแต่ระแบบ จะมีส่วนตรงกลางสูง และลาดต่ำลงมาทางด้านข้าง แต่ละข้างยังมีท่อระบายน้ำ กว้าง 2.5 เมตร มีต้นไม้ปลูกรอบๆ ท่อระบายน้ำทั้งหมดจะเชื่อมกับคูเมือง, ไปยังแม่น้ำ, ผ่านหุบเขา และออกสู่ทะเลเหนือ

วัสดุที่ใช้ทำถนนเป็นส่วนผสมระหว่างทรายและโคลน เพื่อป้องกันฝุ่น จะมีชั้นทรายเล็กๆด้านบน ก่อนจะปูด้วยหินสีเขียว ไม่ว่าจะเป็นทรายหรือหิน เมืองซานไห่ก็มีพวกมันจำนวนมาก โดยทรายจะถูกส่งมาจากเมืองเป่ยไห่ และมันก็สะดวกในการขนส่ง

โครงการนี้ มีฮุ้ยถูปานเป็นสถาปนิกหลัก

โครงการที่ 2 จะเป็นสะพานและประตูน้ำ

เนื่องจากมีคูน้ำในเมือง ทั้งด้านตะวันออกและตะวันตก มันผ่านเข้ามาในกำแพงชั้นที่ 2 จำนวน 2 จุด และมันจะกลายเป็นจุดอ่อนในการป้องกันเมือง ดังนั้น ประตูน้ำจึงได้รับการออกแบบสำหรับทั้ง 2 จุด โดยมันจะถูกสร้างจากแท่งเหล็กที่นำมาเชื่อมกัน และเมื่อเริ่มใช้งาน ไม่เพียงแต่มันจะเป็นการปิดจุดอ่อน แต่มันยังช่วยควบคุมการไหลของน้ำได้อีกด้วย

บนคูน้ำในเมือง มีสะพาน 5 แห่ง สะพานยกที่นอกประตูเมืองของเขตหลักจะถูกเอาออก และเปลี่ยนเป็นประตูไม้ขนาดใหญ่ ด้านหน้าประตูเมืองด้านทิศเหนือจะมีสะพาน 3 แห่ง เป็นสะพานหลัก 1 แห่ง และสะพานรองอีก 2 แห่ง ซึ่งจะเชื่อมโยงกับประตูหลักและประตูรองตามลำดับ เหตุผลที่ถอดสะพานออก เนื่องจากโอหยางโชวมั่นใจว่า ไม่มีใครจะสามารถโจมตีเข้ามาถึงในเขตหลักได้

นอกจากนี้ ในเขตตะวันออกและเขตตะวันกตก ยังมีสะพานหินโค้ง เพื่อความสะดวกสำหรับผู้อยู่อาศัยในการเดินทาง

ขั้นต่อไปคือ การสร้างสะพานข้ามแม่น้ำมิตรภาพ, แม่น้ำฉิวซุ่ย และหุบเขาลึก ซึ่งมันจะช่วยรวมเมืองซานไห่, เมืองฉิวซุ่ยและเมืองมิตรภาพไว้ด้วยกัน

หวู่ชี่รับผิดชอบโครงการนี้ และเขาจะเป็นสถาปนิกหลักของโครงการ

ชุดของโครงการเพิ่งจะเริ่มต้น กว่าจะเสร็จสมบูรณ์ มันคงต้องใช้เวลาอีกราว 3 เดือน และเงินทุนอีกมากกว่า 8,000 เหรียญทอง

ใน 3 ชายเทพแห่งกิลด์ลั้วเยว่ สมาชิกคนที่ 3 ก็มีหน้าที่ให้รับผิดชอบเช่นกัน

จิวต้วนเสี้ยนได้นำทีมชาย 100 คน เริ่มทำแผนที่ของเมืองซานไห่ เพื่อให้ได้พิกัดของสถานที่สำคัญ สถานที่ตั้งของทรัพยากร รวมถึงแม่น้ำและทะเล

โครงการนี้จะต้องใช้เวลาอีกซักพักกว่าจะเสร็จสมบูรณ์

นอกเหนือจากฝ่ายก่อสร้างแล้ว ฝ่ายการเกษตรก็มีอะไรให้ทำมากมายเช่นกัน

การเก็บเกี่ยวในฤดูแรก ของเมืองฉิวซุ่ยและเมืองมิตรภาพ ได้รับผลผลิตเป็นธัญพืช 13.2 ล้านหน่วย ตามที่โอหยางโชวได้คาดการไว้

อ้างอิงจากภาษี 1 ใน 30 ส่วน เมืองฉิวซุ่ยและเมืองมิตรภาพ จะได้รับธัญพืช 440,000 หน่วย โดยธัญพืชเหล่านี้จะถูกนำไปทำเม็ดอาหารทหาร และจะไม่ถูกใช้ในเมือง

เนื่องจากเงินทุนไม่เพียงพอ ฝ่ายทรัพยากรจึงยังไม่ได้เริ่มซื้อธัญพืชจากเกษตรกร พวกเขาจะต้องรอจนถึงสิ้นเดือน ก่อนที่จะซื้อพวกมันทั้งหมด สำหรับเกษตรกร นอกเหนือจากส่วนที่ต้องเก็บไว้กินเองแล้ว ส่วนที่เหลือจะถูกขายในราคา หน่วยละ 10 เหรียญทองแดง ให้กับฝ่ายทรัพยากร

ฝ่ายทรัพยากรจะขายต่อให้ผู้ซื้อในราคา หน่วยละ 11 เหรียญทองแดง ความแตกต่างของราคา คือ ค่าจัดเก็บ และค่าใช้จ่ายในการบริการ

แฟนเพจ : TWOแปลไทย