บทที่ 28 - หักข้อมือ

บทที่ 28 - หักข้อมือ

 

เมื่อได้ยินเสียงผู้ชายคนนั้นหยุดการกระทำและหันไปมองหลินเฟิง หลินเฟิงเดินไปที่บูทของดงวูเขามองเห็นชายหนุ่ม3คน ชายทั้ง3ไม่แก่มากอายุประมาณ20ปีไม่มีคุณสมบัติที่โดดเด่นผู้ชายที่อยู่ตรงกลางเหมือนจะเป็นหัวหน้าสวมใส่เสื้อสีเหลืองหลังจากใช้จิตวิญญาณดูแล้วหลินเฟิงพบว่า พวกเขาไม่ใช่นักล่าแต่เป็นคนธรรมดาที่มีค่าพลังต่อสู้สูงเท่านั้นเอง

 

“แกมาจากไหนกล้าเข้ามายุ่งเรื่องของฉัน แกไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร”

 

ผู้ชายที่ใส่เสื้อโค้ดสีเหลืองเห็นว่าลักษณะของหลินเฟิงไม่สูงไม่ใหญ่และไม่น่าสนใจเขาเลยพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน

 

“น้องชาย ผู้ชายคนนี้ไม่ควรจะไปยุ่งด้วยลืมมันไปซะ” ในกลุ่มคนขายก๋วยเตี๋ยวข้างๆดงวูบอกเรื่องนี้กับหลินเฟิง

 

“ใช่ พวกเขามีคนหนุนหลังอยู่นอกจากนี้ดูจากเสียงของคุณแล้วฉันก็รู้สึกว่ายังเป็นวัยรุ่นอยู่เพราะฉะนั้นคุณควรเดินออกไปซะ”บางคนในกลุ่มพูดแบบนี้

 

“ใช่ ปล่อยมันไป”

 

ชายที่ใส่เสื้อสีเหลืองดูเหมือนจะมีพื้นหลังไม่ธรรมดาไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเขาถึงไม่สวมหน้ากากตลาดมืด ชายที่สวมเสื้อสีเหลืองชื่อว่าซิวดงและเป็นน้องชายของหัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยของตลาดมืดมักมักจะวางตัวเป็นนักเลง และยึดของจากคนที่มาขายในบูทโดยไม่ต้องจ่ายเงินคนที่ตั้งแผงลอยแม้จะไม่พอใจแต่พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะต่อต้านยิ่งไปกว่านั้นพลังงานต่อสู้ของชายคนนี้ยังไม่น้อย ถึงเขาจะไม่ได้เป็นนักล่าแต่เขาก็ยอดเยี่ยมกว่าคนธรรมดา

 

ไม่ใช่ผู้ขายพวกนี้ไม่ได้มีความกล้าหาญแต่เพียงแค่ว่าเขาไม่สามารถชนะซิวดงได้ดังนั้นเขาเลยถูกรังแกโดยซิวดงมาตลอดบางครั้งพวกเขาต้องติดสินบนเป็นคริสตัลขาวให้กับซิวดงเพื่อให้ไม่ต้องมายุ่งในตลาดมืด

 

วันนี้เมื่อซิวดงเห็นดงวูเดินเข้ามาในตลาดมืดซิวดงก็สันนิษฐานได้ทันทีว่า ดงวูเป็นพวกมาใหม่ เขาจึงแสดงอำนาจโดยกินอาหารกระป๋องของดงวูโดยไม่จ่ายเงิน

 

“ชีวิตคนในโลกที่เลวร้ายนี้มีความเป็นอยู่ลำบากจังน้า ฉันสามารถใช้คริสตัลขาว50เม็ดเพื่อให้อาหารแก่คนยากจนดีกว่าจะต้องมาให้อาหารหมา”หลินเฟิงหยิบกระป๋องว่างที่ถูกกินไปแล้วขึ้นมาพูดเบาๆ

 

“แกเรียกใครว่าหมา”เมื่อได้ยินหลินเฟิงพูดซิวดงโกรธขึ้นทันทีและพุ่งหมัดไปที่หลินเฟิง

 

แม้ว่าซิวดงจะมีความแข็งแรงแต่ยังไงก็ตามเขาก็เป็นแค่คนธรรมดาไม่มีทางที่เขาจะสามารถเปรียบเทียบกับความเร็วของนักล่าได้ หลินเฟิงแค่ยกแขนขึ้นและจับหมัดของซิวดงไว้

 

“นายไม่ได้รับอนุญาตให้ต่อสู้ในตลาดมืดไม่เข้าใจกฎหรอ”ตั้งแต่เริ่มต้นหลินเฟิงสังเกตุเห็นว่าซิวดงไม่ได้สวมหน้ากากและเขารู้ว่าไม่ใช่คนธรรมดาตอนนี้เขาพยายามที่จะหลีกเลี่ยงข้อขัดแย้งกับคนอื่น

 

“พวกเราเนี่ยแหล่ะคือกฎ รีบปล่อยพี่ชายของฉันซะ”

 

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างซิวดงวิ่งมาหาหลินเฟิงและใช้เท้าถีบที่ช่วงท้องของหลินเฟิง แต่ไม่สามารถทำให้หลินเฟิงขยับตัวได้ โดยไม่ต้องพูดอะไรหลินเฟิงจับคนนั้นแล้วโยนออกไป

 

“โอ๊ย”

 

ร่างของเขากระเด็นไปเร็วอย่างเหลือเชื่อศีรษะกระแทกและมีเลือดไหลออกมา หลินเฟิงไม่ต้องการให้เกิดปัญหาแต่เขาก็ไม่ได้กลัวมัน เขาเกลียดคนที่กลั่นแกล้งคนอื่นเหมือนกับในโลกก่อนของเขาชีวิตการเป็นอยู่ในโลกนี้ก็เลวร้ายพอสมควรแล้วทุกสิ่งทุกอย่างทุกคนทำเพื่ออาหารแม้หลินเฟิงไม่ต้องจ่ายค่าอาหารของเขาแต่สำหรับคนอื่นๆค่าอาหารที่ใช้50คริสตัลขาวเป็นจำนวนที่สามารถซื้อข้าวได้15ปอนเลี้ยงชีวิตคนได้ตลอดทั้งเดือนหลินเฟิงไม่ได้สนใจอาหารกระป๋องแต่เขารู้สึกแย่กับการกระทำของซิวดง

 

“จ่ายค่าอาหารมาซะ คริสตัลขาว50เม็ดแล้วฉันจะปล่อยมือ”

 

หลินเฟิงค่อยๆกำมือแน่นขึ้นจนมือของซิวดงเกิดเสียงแตกร้าว ใบหน้าของซิวดงเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างเห็นได้ชัดว่าเขาเจ็บปวด

 

“ตกลง ฉันจะจ่ายเงิน..ฉันจะจ่าย”

 

เมื่อรู้ว่ายุ่งกับคนที่ไม่ควรเข้าไปยุ่งก็สายไปแล้วหลินเฟิงปล่อยมือของซิวดงเขาใช้เวลาอยู่สักครู่ก่อนจะหยิบคริสตัลขาว50เม็ดออกจากนาฬิกาแล้ววางไว้บนโต๊ะ ตอนนี้ซิวดงอยากจะดึงปืนออกจากนาฬิกาของเขาแล้วยิงหลินเฟิงทันทีในความอัปยศที่เขาได้รับในวันนี้ อย่างไรก็ตามซิวดงไม่กล้ายิงปืนในตลาดมืด แม้ว่าพี่ชายของเขาจะเป็นหัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยตลาดมืดก็ตาม มีกองกกำลังทหารทั้งหมด800คนซึ่งถูกแบ่งออกเป็น8กองกองละ100คนแต่ละกองประกอบด้วย10ทีมทีมละ10คนซึ่งพี่ชายขอซิวดงเป็นหัวหน้าทีมที่ดูแลตลาดมืด

 

กฎของตลาดมืดถูกกำหนดโดยกลุ่มเนื่องจากเขาเป็นน้องชายของผู้นำ เขาจึงสามารถรังแกคนขายคนอื่นได้อย่างน้อยพี่ชายเขาซิวเชียงสามารถปกป้องเขาได้และทำเป็นเหมือนว่าไม่เห็นสิ่งที่ซิวดงทำ อย่างไรก็ตามซิวดงยังไม่กล้าที่จะยิงปืนในตลาดมืด

 

“อย่าให้ฉันได้เจอแกอีกนะ”

 

หลังจากวางเงินลงแล้วซิวดงถอยห่างไปเกือบ10เมตรก่อนจะพูดอย่างดุดันหลินเฟิงไม่ได้พูดอะไรเพียงก้มหยิบของที่ซิวดงวางไว้ลูกน้องของซิวดง2คนวิ่งหนีตามไป

 

“คุณควรจะไปได้แล้วไปเร็วพี่ชายของซิวดงเป็นผู้นำของตลาดมืดเขาจะเข้ามาปกปิดหลักฐานฉันกลัวว่าตอนนี้เขาน่าจะไปหาพี่ชายของเขาแล้ว”

 

หลังจากที่ซิวดงออกไปหลายๆคนพยายามที่จะเตือนเขาเมื่อได้ฟังสิ่งที่คนอื่นกล่าวหลินเฟิงก็รู้ทันทีเลยว่าซิวดงใช้ประโยชน์ที่ว่าพี่ชายของเขาเป็นผู้คุ้มกันตลาดมืดจึงทำตัวเกเรแบบนี้หลินเฟิงพยักหน้าขอบคุณคนที่มีเจตนาดีแล้ววางคริสตัลขาวไว้บนโต๊ะจากนั้นก็เรียกดงวูให้ออกไป เกี่ยวกับอิทธิพลในฐานหลินเฟิงยังไม่มีมันเมื่อถึงระดับนักล่าระดับ3เขาไม่สามารถถูกฆ่าโดยปืนได้แต่จะได้รับบาทเจ็บเท่านั้น แต่เพื่อปกป้องความปลอดภัยของตัวเองเขาไม่ต้องการกระตุ้นปัญหาโดยไม่มีเหตุผลหลินเฟิงเตรียมออกจากตลาดมืดกับดงวู

 

“พี่ชายมันคนนั้นแหล่ะที่ทำร้ายผมผมจำได้”