บทที่ 19 การโจมตี

บทที่ 19 การโจมตี

เมื่อได้ยินว่า วูฟ พูดอะไร ทุกคนในห้องหยุดสนทนา บางคนที่มีลักษณะดูถูกและมีความมั่นใจในตอนแรกเริ่มรู้สึกกังวลเหมือนกัน

“ในตอนนี้ ด้วยจำนวนที่ไม่อาจคาดเดาได้ พวกเราไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เกินไปดังนั้นรายงานอาจมีการผิดพลาดบ้าง”

คำพูดของวูฟ ได้ยินกันทุกคนในห้อง

“ตอนนี้มันมืดมากและเป็นไปไม่ได้ที่กองหน้าของเราจะมองเห็นได้ไกล ดังนั้นตามรายงานที่รายงานมาฝูงซอมบี้ในครั้งนี้มีอย่างน้อยเป็นหมื่น พี่น้องทั้งหลายหลังจากสร้างฐานของเราแล้วเราได้พบกับฝูงซอมบี้ขนาดใหญ่เล็กถึง 7 ครั้งมีเป็นฝูงซอมบี้ที่ใหญ่ที่สุดที่ฐานเคยเจอมา แต่ไม่จำเป็นต้องตื่นตระหนกในปีนี้จำนวนนักล่าในฐานของเราเพิ่มขึ้นและความแข็งแรงของฐานก็มีมากขึ้นเมื่อเทียบกับปีก่อน”

วูฟ ยกมือขวาขึ้นและกำมือเพื่อสร้างความมั่นใจต่อคนในห้องโถง

“นักล่าเหล่านี้ได้เข้าร่วมต่อสู้กับซอมบี้คลาสสูงมาบ้าง ตอนนี้สิ่งที่ สำคัญที่สุดคือการตรวจสอบว่ามีซอมบี้คลาส 4 อยู่ในฝูงซอมบี้นี้หรือไม่”

ในคลื่นซอมบี้ก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรน่ากลัวเนื่องจากเป็นซอมบี้ระดับต่ำและเป็นซอมบี้ธรรมดาแม้แต่คนธรรมดาก็สามารถใช้ปืนจากการมันได้อย่างไรก็ตามทางฐานจางหลาง ตรวจสอบพบว่าเมื่อหลายเดือนก่อนกระสุนมีเพียงพอสำหรับจัดการเหล่าซอมบี้

แม้ว่าจะเป็นซอมบี้คลาส 1 คนธรรมดาก็สามารถรวมกลุ่มการจัดการมันได้อย่างคล่องตัวมีหลายคนที่เคยรวมตัวกันออกไปล่าซอมบี้คลาส 1 เพื่อล่าเอา คริสตัลขาว

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือซอมบี้คลาส 2 และ 3 นักล่าสามารถรับมือกับซอมบี้คลาส 2 ด้วยตัวเองแต่สำหรับซอมบี้ คลาส 3 นั้นไม่ง่ายที่จะจัดการ

ซอมบี้คลาส 3 มีสติปัญญาและความสามารถที่น่ากลัวมันเป็นเรื่องยากถ้าคนธรรมดาจะจัดการกับซอมบี้คลาส 3 กลุ่มนักล่าต้องล้อมซอมบี้คลาส 3 ไว้เพิ่งจะสามารถจัดการมันได้

อย่างไรก็ตามถ้ามีซอมบี้ คลาส 4 แม้กระทั่งนักล่าระดับ 7 ก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถเอาชนะมันได้

เมื่อฐานจางหลาง ถูกรุกรานโดยฝูงซอมบี้เมื่อปีที่แล้วมีซอมบี้ คลาส4 อยู่ภายในมันมีสติปัญญาไม่ได้กว่ามนุษย์นอกจากนี้ยังมีกลุ่มซอมบี้ที่ถูกจัดตั้งโดยซอมบี้คลาส 4 มันทรงพลังมาก ตอนนั้นเมื่อ วูฟรักนักล่าคนอื่นๆรวมตัวกันเขาสามารถสร้างบาดแผลมันได้หลังจากที่ซอมบี้คลาส 4 หนีกลุ่มซอมบี้จึงค่อยๆถอยกลับ แม้ว่าในช่วงเวลานั้นซอมบี้คลาส 4 จะผ่านกำแพงเข้ามาในฐานซอมบี้ธรรมดาจำนวนมากเข้ามาและกระจายเชื้อให้กับหลายๆคนหลังทำความสะอาดอยู่ 3 เดือนฐานถึงสามารถกลับมาเป็นปกติได้

ในห้องวิลล่า เหล่านักล่าเป็นโหลกำลังสนทนาเพื่อหาวิธีต่อต้านฝูงซอมบี้นี้  เฉพาะนักล่าระดับ 5 และ 6 เท่านั้นที่สามารถเข้ามา ในวิลล่า ได้ ส่วนนักล่าระดับล่างอื่นๆไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้ามาในนี้

หลังจากที่ทั้งสามคนมาถึงถนนพวกเขาก็พบว่าทั้งฐานมันอยู่ในความ มีระเบียบหลายคนมีอาวุธไม่ว่าจะเป็นอาวุธปืนอาวุธเย็นชนิดต่างๆนอกจากปืนพกธรรมดาแล้วยังมีอาวุธเลเซอร์ที่ทันสมัยด้วย

 

“ทุกคนที่นี่พยายามปกป้องฐาน”

ดงวูอธิบายเมื่อยืนอยู่ด้านข้าง

เป็นที่รู้กันว่าฐานเป็นที่อยู่อาศัยของผู้ที่รอดชีวิต เมื่อฐานปลอดภัยทุกคนก็จะปลอดภัยหากฐานถูกคุกคามคนในฐานก็มีหน้าที่ที่จะปกป้องความปลอดภัยของฐานนั่นคือสิ่งที่ทุกคน รู้โดยอัตโนมัติเมื่อเข้าสู่ยุคเลวร้าย

แต่เดิมคนในโลกนี้มักเย็นชาต่อกันแต่เมื่อมีจุดประสงค์ผลประโยชน์ร่วมกันแล้วพวกเขายินดีที่จะร่วมมือกัน

อย่างไรก็ตามไม่ใช่ทุกคนที่จะคิดแบบนี้ยังมีคนที่ขี้ขลาดเอาตัวรอดเพียงอย่างเดียว ภายใต้การแนะนำของดงวูทั้ง 3 คนรวมอยู่ในกลุ่มชุมชนหลังจากผ่านชุมชนแออัดมาถึงกำแพงฐาน

ในเวลานี้มีคนจำนวนมากอยู่ที่กำแพงและเกือบทั้งหมดพวกเขามีอาวุธในมือนอกจากจะมีคนหนุ่มสาวแล้วยังมีคนแก่และผู้หญิงอีกหลายคน หลินเฟิงพยักหน้าด้วยความชื่นชมคนเหล่านั้นในใจ

หลินเฟงสังเกตุเห็นคนที่มีสัญลักษณ์บนแขนของเขาซึ่งมองแล้วน่าจะเป็นทีมงานของผู้คุมฐานจางหลาง

หน่วยรักษาความปลอดภัยเหล่านี้มีปืนกลและอุปกรณ์ต่างๆเขาแทบเหมือนกันทั้งสิ้นแต่ละคนมีสัญลักษณ์ห้อยอยู่ที่คอเขา และถึงวิทยุสื่อสารในมือของพวกเขาดูเหมือนว่าพวกเขาควรที่จะเป็นหัวหน้าทีม

เมื่อฝูงชนขึ้นสู่กำแพงเมือง หลินเฟิงจึงรู้ว่า กำแพงกว้างมาก กว้างถึง 10 เมตร คนที่อัดแน่นอยู่บนกำแพงก็ไม่รู้สึกคับแคบแต่อย่างใด

สถานีกำแพงสี่ด้าน และฝูงซอมบี้โจมตีเข้ามาเพียง 2 ด้านทุกคนจึงรอการมาของซอมบี้ที่กำแพง

ด้านทุกคนจึงรอการมาของซอมบี้ที่กำแพงเมื่อ ด้านทุกคนจึงรอการมาของซอมบี้ที่กำแพงเมื่อมองไป

เมื่อมองไปที่คนที่อยู่บนกำแพงหลินเฟิงแอบถ่ายหัว ความต้องการปกป้องบ้านของตัวเองน่าชื่นชมแต่ด้วยความนับถือเถอะ  คนแก่ที่ถือไม้หรือมีดทำครัวมันเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการได้ว่าพวกเขามีแรงที่จะทำอะไรได้บ้าง

แม้ว่าเขาจะไม่เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับฝูงซอมบี้ หลินเฟิงก็คิดได้ว่าสงครามโบราณบางอย่างในโลกเดิมของเขามันก็มีฉากให้คล้ายกันแบบนี้

หลินเฟิงหยิบปืนไรเฟิลจากนาฬิกาส่งให้โดยูจิน มันเป็นปืน m-16 หลังจากเสร็จภารกิจส่งยาแล้วหลินเฟิงไปที่ร้านอุปกรณ์คลังแล้วซื้อปืนหลายกระบอกในกรณีฉุกเฉินเขาไม่ได้คาดหวังว่า มันจะได้ใช้เร็วกว่านี้

โดยูจินเห็นปืนแต่ไม่รู้ว่าใช้อย่างไร แต่อย่างไรก็ตามเมื่อหลินเฟิงส่งปืนให้เธอเธอก็ไม่ลังเลที่จะรับมัน

ในช่วงที่ ซอมบี้ ยังไม่มาถึงหลินเฟิงให้ดงวูอธิบายการใช้ปืนกับโดยูจิน ซึ่งเกี่ยวกับปืนดงวูรู้ดีกว่าหลินเฟิง

“อยู่นั้น”

หลังจากผ่านไปประมาณ 20 นาทีใครบางคนตะโกนออกมาแต่เดิมกำแพงมีเสียงดังแต่ตอนนี้กลับเงียบสนิท

หลินเฟิงมองไปรอบรอบและตระหนักได้ว่าทุกคนกำลังตื่นตัวและกระวนกระวายใจไม่น่าแปลกเพราะสิ่งนี้มันเกี่ยวข้องกับการมีชีวิตของทุกคนจึงทำให้ทุกคนหวาดกลัวเป็นเรื่องปกติ

ดงวูจับปืนในมือแล้วเขาจะคุ้นเคยกับมันแต่ตอนนี้ดงวูก็เหงื่อไหลโดยไม่รู้ตัว

“มาเถอะเข้าสู่สงครามแรกของโลกที่เลวร้ายหลังจากนี้พวกเราจะ เข้มแข็งขึ้นไปอีก!”

หลินเฟิงได้ยินคนตะโกนออกมาเขาแทบอยากจะร้องไห้เมื่อยืนเด่นอยู่บนกำแพง