เล่ม 1 ตอนที่ 3 : ดันเจี้ยนแรก (3)
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ก่อนใครได้ที่แฟนเพจ
เล่ม 1 ตอนที่ 3 : ดันเจี้ยนแรก (3)
“บ้าจริง!”
อาร์คโมโหโทโสเข้าไปภายในบาร์
หลังจากโดนปีศาจหนูโจมตีไป อาร์คก็สิ้นชีวิต ยามที่เขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ในตอนนี้เขาก็กลับมายังหน่วยพลาธิการที่ทางเข้าของหมู่บ้านฮารันแล้ว ทว่า ภารกิจก็ยังได้รับความคืบหน้า เขาไปหยุดอยู่หน้าโรงเตี๊ยมเพื่อเตรียมรายงานเรื่องราว
“โอ้! อาร์ค เจ้ากลับมาอย่างปลอดภัยเสียด้วย!”
ดังคาด เครต้อนออกมาต้อนรับอาร์คอย่างอบอุ่น
อาร์คเร่งร้อนมองไปรอบด้านโดยทันที จากนั้นจึงปิดปากตนเองก่อนที่จะหาทางรายงาน
ภายในโรงเตี๊ยม บางผู้เล่นกำลังนั่งจับตามองพวกเขา เป็นเพราะอาร์คไม่ต้องการให้ใครก็ตามรู้ถึงการคงอยู่ของถ้ำแห่งนี้ เขาจึงเรียกเครต้อนออกไปยังโรงเก็บของ
เครต้อนเผยสีหน้าซีดเผือดหลังจากที่อาร์คบอกถึงสิ่งที่เขาประสบพบเจอภายในถ้ำแห่งนั้น
“ถ้ำแห่งนั้นเป็นที่พักอาศัยของมอนสเตอร์ที่น่ากลัว”
“หากเป็นเช่นนั้น นี่ก็ไม่ใช่เวลามามัวยืนคุยแล้ว ก่อนที่ไอ้ปีศาจนั่นจะนำพาอันตรายมาสู่หมู่บ้าน พวกเราต้องบอกท่านจ้าวเมืองถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ข้าไปจะไปบอกให้เขาส่งกำลังทหารออกมาเพื่อรับมือกับมัน”
“อ๋า! ไม่ได้นะ!”
อาร์คตะโกนออกอย่างไม่พึงใจ
“ว่าอะไร? ทำไมไม่ได้? นี่หมายความว่ายังไงกัน?”
“อืม... คือว่า...”
‘บ้าจริง เราไม่ควรบอกเรื่องนี้เลย’
ถ้าหากจ้าวเมืองส่งกำลังทหารออกไป เช่นนั้นแล้วมันจะส่งผลให้ผู้เล่นอื่นรู้เรื่องนี้ด้วย
ถ้าหากมันเกิดขึ้น อาร์คก็จะไม่ใช่ผู้ครอบครองสมบัติภายในถ้ำแห่งนั้น กองกำลังทหารสมควรที่จะเอามันไป หรือไม่ก็มอบให้กับผู้เล่นที่มีโอกาสจะได้รับมัน
ซึ่งนั่นจะต้องทำเอาอาร์คริษยาจนแทบตายตกเป็นแน่
‘จะปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด! ถ้ำนั่นเป็นของเรา จนกระทั่งถึงตอนนี้ เราลงทุนลงแรงไปมากมายเพื่อสมบัติภายในถ้ำนั่น ตอนนี้ก็มีปีศาจหนูให้ต้องฆ่า พวกเขาจะมาชุบมือเปิบในช่วงโค้งสุดท้ายแบบนี้ไม่ได้!’
ทว่า ความคิดของเขานี้ก็ไม่อาจพูดกล่าวออกมา
หลังพิจารณาว่าควรทำเช่นไร อาร์คจึงฝากความหวังเอาไว้กับความสนิทสนมที่มีกับเครต้อนพลางกล่าวออกมา
“นี่เป็นงานที่ท่านมอบให้ ท่านต้องเชื่อมั่นในตัวผมถึงได้มอบหมายงานนี้มาถูกไหม? เพื่อตอบแทนความเชื่อมั่นนั้น ผมจึงอยากที่จะจัดการปัญหานี้ด้วยตัวเอง เพราะแบบนั้นแล้วโปรดให้เวลาอีกสักหน่อย ผมสัญญาว่าจะตอบแทนความไว้เนื้อเชื่อใจนี้อย่างแน่นอน”
“ได้สิ ข้าไม่รู้เลยว่าเจ้านั้นจะใส่ใจมากถึงเพียงนี้ แน่นอน ข้าย่อมเชื่อมั่นในตัวเจ้า ทว่า เรื่องราวนี้ไม่ใช่สิ่งที่ข้าจะตัดสินใจด้วยตัวเองได้ ความปลอดภัยของทั้งหมู่บ้านขึ้นอยู่กับเรื่องในครั้งนี้ กระทั่งว่าพวกเราในตอนนี้แทบไม่มีเวลาแล้ว ทุกสิ่งอย่างจะเริ่มกลับกลายเป็นอันตรายยิ่งขึ้น ข้าจึงอยากบอกว่าเรื่องนี้ไม่อาจรอช้าจนให้เจ้าเป็นนักรบที่เหมาะสมกับงานนี้ได้”
“ขอร้องนะครับ โปรดให้โอกาสผมได้สร้างคุณงามความดีด้วย”
อาร์คกล่าวพร้อมเผยแสงเรียกร้องออกทางสายตา
ที่จริงแล้ว เขาก็หาได้ใช่คนที่จะกล่าวคำแก้ตัวต่อผู้อื่นหรอก ทว่า เป็นเพราะตรงหน้าเขาคือเอ็นพีซี กระทั่งว่าเขากระทำอะไรก็ตามที่มันดูสมเป็นผู้เป็นคนจริง แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ยังเป็นปัญญาประดิษฐ์ของคอมพิวเตอร์อยู่ดี มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่เขาจะทะนงตนกล่าวคำแก้ตัวต่อปัญญาประดิษฐ์แบบนี้
ขณะที่อาร์คร้องขออย่างน่าเวทนา เครต้อนก็กำลังตรึกตรองด้วยสีหน้าลำบากใจ
“เพราะเป็นเจ้าที่กล่าวคำเหล่านี้ ข้าก็ไม่อาจยืนกราน ที่หมู่บ้านสงบสุขในตอนนี้ทั้งหมดล้วนต้องขอบคุณเจ้า เอาล่ะ เช่นนั้นแล้วก็เอาแบบนี้แล้วกัน สำหรับตอนนี้ข้าจะให้เวลาเจ้าสิบวัน ถ้าหากข้าไม่ได้ข่าวคราวอะไรเพิ่มเติมอีก ข้าจะไปแจ้งให้ท่านจ้าวเมืองแจ๊คสันลงมาช่วยเหลือ ตกลงไหม?”
“สิบวัน...”
หนึ่งวันในชีวิตจริงเท่ากับสามวันในเกม
กล่าวก็คือหนึ่งสัปดาห์ในเกมเท่ากับสามวันในชีวิตจริง
เวลาที่ต้องใช้ในการจัดการถ้ำนั่นจนกระทั่งถึงตอนนี้ล้วนมีค่าทั้งสิ้น อีกทั้ง เขาก็ไม่อาจลางานมาเพื่อเล่นเกมได้ กระทั่งว่าเขายอมลดเวลานอนลงจนถึงที่สุดแล้ว เวลาที่เขาเหลือก็จะมีเพียงแค่หนึ่งวันกว่าเท่านั้น
อีกทั้งเครต้อนยังเผยสีหน้าที่เด็ดเดี่ยวเช่นนี้ เขาจึงไม่อาจที่จะขอร้องอะไรได้อีก ท้ายที่สุดแล้วอาร์คจึงต้องรับคำพยักหน้า
แม้ว่านี่จะเกินตัวไปบ้าง... แต่เขาก็ไม่มีอะไรอีกนอกจากต้องพยายามแล้ว
“เข้าใจแล้วครับ ผมจะให้ความสำคัญของหมู่บ้านมาเป็นอันดับแรก”
“ข้าดีใจนะที่เจ้าเข้าใจ นั่นแหละข้าถึงได้เชื่อใจในตัวเจ้า”
=====
ภารกิจมีความคืบหน้า
สิ่งมีชีวิตลึกลับภายในถ้ำ : หลังจากได้ยินว่าปีศาจหนูหลบซ่อนตัวอยู่ภายในถ้ำ เครต้อนจึงขอให้ท่านจัดการปีศาจหนูตนนั้น
ข้อตกลง : ภารกิจนี้จำกัดเวลาที่ 10 วัน หากท่านไม่อาจจัดการปีศาจหนูได้ภายในเวลาดังกล่าว เครต้อนจะบอกความจริงต่อจ้าวเมือง และภารกิจนี้จะถูกยกเลิกไปโดยอัตโนมัติ
ระดับความยาก : F+
=====
ดังที่เขาคาด ภารกิจนี้เกี่ยวข้องกับการต้องไปจัดการปีศาจหนู ในเมื่อมีเครื่องหมาย + เพิ่มเข้าไปในระดับความยาก ‘+’ นี้จึงหมายถึงภารกิจชั้นยอด มันเป็นสิ่งที่จะสำเร็จได้ด้วยปาร์ตี้ผู้เล่น
ระดับความยาก F นั้นสำหรับเลเวล 15 หรือต่ำกว่า นี่หมายความว่าภารกิจในครั้งนี้จะต้องใช้ปาร์ตี้ของผู้เล่นเลเวล 15 เพื่อเข้าจัดการ
ทว่า ยามที่มันต้องใช้ปาร์ตี้เพื่อจัดการ อาร์คจึงต้องขบฟันครุ่นคิด
‘ไม่มีทางที่เราจะทำงานนี้ร่วมกับปาร์ตี้!’
กล่าวตามตรง เรื่องนี้อาร์คอาร์คขบคิดอยู่หลายครั้ง ภารกิจที่มีเนื้อหาให้จัดการกับปีศาจหนู ด้วยเลเวล 8 ของเขามันแทบจะเป็นไปไม่ได้
‘สัปดาห์นับจากนี้ เราต้องหาหนทางลอบเข้าไปที่ถ้ำของปีศาจหนูนั่นและฉวยเอาสมบัติมาให้ได้’
ตราบเท่าที่เขาได้รับสมบัติแล้ว ไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับปีศาจหนูก็หาได้ใช่ปัญหาของเขาอีกต่อไป
ขณะที่อาร์คคิดถึงเรื่องนี้ เขาจึงหันกลับและจากไป เครต้อนที่ยืนมองไล่หลังอยู่นั้นพลันโพล่งกล่าวถาม
“หลังเข้าไปสำรวจมา ดูเหมือนเจ้าจะขาดเสบียงอยู่นะ”
“ครับ ผมใช้เวลาสำรวจถ้ำนั่นไปเยอะเอาเรื่อง ก่อนที่จะรู้ตัวอีกทีก็...”
อาร์คตอบกลับด้วยสีหน้าน่าเวทนา เขาคิดว่าเรื่องนี้ตนสมควรที่จะได้รับขนมปังฟรีมาบ้าง ถ้าหากเขาสามารถที่จะประหยัด 1 เหรียญเงินเอาไว้ได้ เขายินยอมที่จะเผยสีหน้าน่าเวทนาได้ตลอดทั้งวัน เช่นนั้นแล้ว หลังจากเหม่อมองหน้าของอาร์คพักหนึ่ง เครต้อนจึงเปิดปากกล่าวอีกครั้ง
“เจ้าอยากจะเรียนรู้วิธีการทำอาหารไหมล่ะ?”
“ทำอาหาร?”
อาร์คถามกลับด้วยสีหน้าที่ตามเรื่องราวไม่ทัน
“ที่จริงแล้ว ครั้งที่ข้าออกท่องเที่ยวไปทั่วทุกหนแห่งดังเช่นเจ้า ในตอนนั้นข้าเองก็ประสบปัญหาเรื่องอาหารเหมือนกัน ทว่า แม้ว่าจะได้เรียนวิธีการทำอาหาร แต่หากเจ้าไม่มีซึ่งวัตถุดิบแล้วล่ะก็ มันก็ไร้ค่าจริงไหม? เพื่อที่จะแก้ไขปัญหานี้ให้ได้ ข้าจึงเริ่มเรียนวิธีการทำอาหารด้วยวิธีการที่แตกต่างกันออกไป วิธีการทำอาหารนี้ไม่จำเป็นต้องใช้เงิน อีกทั้งยังไม่จำเป็นต้องพกพาวัตถุดิบไปไหนมาไหนด้วย”
“มันมีวิธีทำอาหารแบบนั้นอยู่จริง?”
ความจริงในเรื่องนี้ทำเอาเขาหูผึ่ง
“แน่นอน จนกระทั่งถึงตอนนี้ข้ายังไม่พบเจอนักเดินทางใดที่เหมาะสมมาก่อน ดังนั้นแล้วข้าจึงยังไม่เคยถ่ายทอดมันให้แก่ผู้ใด ถ้าหากเป็นเจ้าที่ช่วยข้าโดยที่แทบไม่เคยล้มเหลวมาก่อนแล้วล่ะก็ เห็นเจ้าชอบพกขนมปังไปไหนมาไหนด้วยเสมอ ข้าจึงไม่คิดถึงเรื่องนี้มาก่อน... ถ้าเจ้าต้องการ ข้าจะสอนให้”
“ครับ รบกวนด้วย!”
=====
ท่านได้เรียนรู้ทักษะใหม่
ทำอาหารเพื่ออยู่รอด (พิเศษ, ขั้นต้น, มีผลต่อเนื่อง) : เจ้าของบาร์ในฮารัน เครต้อน ได้คิดค้นวิธีการทำอาหารของตนเอง หากท่านเรียนรู้ทักษะนี้จะสามารถทำอาหารได้แทบทุกชนิดจากวัตถุดิบที่พบในธรรมชาติ ทว่า ผลลัพธ์ของมันนั้นไม่แน่ไม่นอน
ดังนั้น เพื่อค้นหาถึงผลลัพธ์ของอาหารแต่ละชนิด ท่านอาจต้องใช้ชีวิตเข้าแลก...
=====
ค้นหาวัตถุดิบ (ขั้นต้น, มีผลต่อเนื่อง) : ท่านสามารถค้นหาวัตถุดิบอาหารได้จากธรรมชาติ
=====
‘เดิมพันชีวิตเพื่อหาผลลัพธ์ของอาหาร?’
ข้อความสุดท้ายนี้ฟังดูมีปัญหาอยู่ แต่เขาก็คิดว่ามันเป็นทักษะที่สมน้ำสมเนื้อ เขาสามารถหาวัตถุดิบทั้งหลายได้จากธรรมชาติเพื่อนำมาทำอาหาร เช่นนั้นแล้วถ้าหากเขาได้เรียนรู้สูตรอาหารที่หลากหลาย เขาย่อมสามารถอยู่รอดได้หลายวันในสถานที่ห่างไกลดังเช่นในถ้ำนั่นโดยไม่ต้องพึ่งพาขนมปัง
ตามจริง ทำอาหารเพื่ออยู่รอด ชื่อนี้แค่ฟังดูก็ยอดเยี่ยมแล้ว สำหรับเขาที่ได้เรียนทักษะนี้มาโดยไม่เสียอะไรเลย... เป็นเพราะเอ็นพีซีมองเห็นเขาเป็นมิตรสหายคนหนึ่ง
ยิ่งไปกว่านั้น เครต้อนยังมอบหม้อขนาดใหญ่ให้เขาเก็บไว้อีกด้วย
“หากต้องการทำอาหารเพื่ออยู่รอด เจ้าก็ยังต้องการสิ่งนี้อยู่”
=====
ท่านได้รับหม้อโลหะสำหรับทำอาหารเพื่ออยู่รอด
=====
“ขอบคุณครับ!”
อาร์คโค้งตัวลงให้พร้อมวิ่งออกมาจากบาร์
เป็นเพราะเวลามีจำกัด เขาไม่อาจปล่อยให้มันเสียเปล่า อาร์คเร่งร้อนกลับไปยังร้านขายของชำ จากนั้นจึงเทขายหนังหมาป่าทั้งหมดที่มีออกไป จากนั้นเขาจึงกัดฟันซื้อโพชั่นฟื้นฟูมาจำนวนหนึ่ง
จนกระทั่งถึงตอนนี้ จิตใจของเขายังทนทานรับได้ไหว แต่เป็นเพราะปีศาจหนูนั่นทำให้เขาต้องยอมใช้จ่ายเงินออกไป ครั้งนี้เพราะเขาตายลงจึงเสียค่าสถานะไปถึง 6 หน่วย แน่นอนว่าเขาสามารถฟื้นคืนมันได้ด้วยการฆ่าพวกหนูในถ้ำนั่น เขาจึงไม่ปล่อยเวลาให้สูญเปล่าต่อไปอีก
มูลค่าของโพชั่นเพิ่มพลังชีวิต 100 หน่วยนั้นมีราคาราว 5 เหรียญทอง ต้องขอบคุณค่าความใกล้ชิดที่เขามี ทำให้เขาจ่ายออกไปเพียงแค่ 3 เหรียญทองกับอีก 50 เหรียญเงินเท่านั้น ทรัพย์ที่เขาสะสมมาดั่งมดงานที่ขยันขันแข็งต้องถูกใช้จ่ายออกไปถึงหนึ่งในห้า
‘ถ้าหากซ่อมแซมอุปกรณ์สวมใส่ได้ฟรีล่ะก็...’
เขาถอนหายใจออกมา ทว่าจะอย่างไรอาร์คก็ยังคงเด็ดเดี่ยว
นี่คือการลงทุน ถ้าหากเขาได้รับสมบัติอะไรก็ตามจากถ้ำนั่นมา มันอาจกระทั่งทดแทนทั้งหมดนี้ได้เลย นี่เป็นครั้งสุดท้าย อาร์คได้จ่ายค่าซ่อมแซมดาบขึ้นสนิมและชุดหนังของตนให้กับช่างตีเหล็กและมุ่งหน้าออกไปยังถ้ำอีกครั้งหนึ่ง
