ตอนที่ 109 โบราณสถาน

 

 

จิตใจของหลิน ฮวงขลุกอยู่กับโบราณสถานเซี่ยกงตลอดเวลานับตั้งแต่ที่เขาเห็นแล็ปท็อปที่พิพิธภัณฑ์ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงตารางการท่องเที่ยวของพวกเขา เขาไปเที่ยวชมสถานที่โด่งดังในเมืองกับหลิน ซินตลอดทั้งวันและกลับมาโณงแรมตอน4-5โมง  หลังจากมื้อเย้น เขาได้ฝึกวิชาโจมตีพยุหะจนกระทั่ง4ทุ่ม  จากนั้นเขาก็ได้หาข้อมูลเกี่ยวกับโบราณสถานเซี่ยกงในเครือข่ายหัวใจ ก่อนที่เขาจะเข้านอนตอนเที่ยงคืน

 

ห้าวันผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น  วิชาโจมตีพยุหะของเขาตอนนี้ใช้เวลาเพียง 10 นาทีต่อรอบและเขาได้ชิ้นส่วนการ์ดมา228ชิ้นแล้ว เขาใกล้จะเก็บสะสมได้ครบ400ชิ้นเพื่ออัพเกรดเป็นขั้น 3  ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับโบราณสถานเซี่ยกงบนเครือข่ายหัวใจและเครือข่ายนักล่า  ทั้งหมดที่เขาค้นพบก็คือซากปรักหักพังนั้น ถูกพบเมื่อประมาณ 300กว่าปีที่แล้ว ตอนที่เขต7 ถูกสร้างขึ้น ผู้เชี่ยวชาญหลายคนได้ทำการวิจัยบางอย่างเกี่ยวกับโบราณสถานและพบว่ามีหลายสิ่งในซากปรักหักพังของปราสาทที่ไม่มีอยู่ในที่อื่น ๆในตอนนั้น  การค้นพบนี้รวมถึงเครื่องตกแต่งที่แตกต่างจากที่ค้นพบจากโบราณสถานอื่น และด้วยเหตุนี้จึงมีการคาดเดาต่างๆเกี่ยวกับโบราณสถานนี้บนเครือข่ายหัวใจ บางคนก็สันนิษฐานว่าปราสาทถูกสร้างขึ้นโดยเทพเจ้า

เมื่อเห็นว่าพวกเขาเกือบจะเที่ยวสถานที่ต่างๆในใจกลางเมืองจนหมดแล้ว ในที่สุดเขาก็มีโอกาสได้ไปเยี่ยมชมโบราณสถานเซี่ยกง  หลิน ฮวงรู้สึกผูกพันในตอนแรก แต่เขาก็ยังโทรหา หยี่ เสิ่นอยู่ดีเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับซากปรักหักพัง อย่างไรก็ตามหลังจากที่สายได้เชื่อมต่อ มันถูกตัดหลังจากได้ยินเสียงสองครั้ง  ในไม่ช้าหลิน ฮวงก็ได้รับข้อความ

 

"ฉันกำลังทำบางอย่างอยู่ ค่อยคุยกันพรุ่งนี้ "

 

หลิน ฮวงเลิกคิ้วขึ้น  เขาไม่ต้องการรบกวนหยี่ เสิ่น ดังนั้นเขาจึงโทรหาหยี่ เยว่หยู่แทน  พอเสียงโทรออกครั้งที่สอง สายของเขาก็ถูกรับ หยี่ เยว่หยู่ สวมชุดสีดำกับเครื่องประดับราคาแพงที่คอเธอ เมื่อได้ยินเสียงรบกวนจากด้านหลัง หลิน ฮวงก็ถามว่า "คุณอยู่ที่ไหนและทำไมคุณถึงแต่งตัวจัดเต็มแบบนั้น?"

"ไม่มีอะไรมาก ก็แค่การรวมตัว"  หยี่ เยว่หยู่ ส่ายหัวและล้อเลียน "บอกมาสิว่านายสร้างปัญหาอะไรให้ตัวนายเองอีก?" เธอกลอกตาของเธออย่างเย้ยหยัน

 

“ไม่มีอะไร!ผมดูเหมือนตัวปัญหางั้นหรอ?” หลิน ฮวงถาม

"นายไม่ใช่แค่ดูเหมือน แต่นายคือตัวปัญหา!"  หยี่ เยว่หยู่ตะโกนเพราะเธอนึกถึงเรื่องที่หลิน ฮวงเคยก่อขึ้นเมื่อไม่กี่วันมานี้

 

หลิน ฮวงไม่ได้พูดอะไรเพื่อตอบโต้ ...  หยี่ เยว่หยู่ คือคนของตระกูลราชวงศ์ มันเป็นเรื่องปกติ ถ้าเธอจะรับรู้ถึงสิ่งที่เขาทำบนยานบิน  ขณะที่เขาคิดถึงเรื่องนี้เขาก็นึกได้ว่าต้องเป็นหยี่ เยว่หยู่ที่ปกป้องเขาจากการตามล่าของรัฐบาลกลางหลังจากที่เขาได้ฆ่าคนไป

"พวกเขาร้องเรียกหาฉันแล้ว หากนายมีเรื่องเร่งด่วนก็พูดมาเลย" หยี่ เยว่หยู่พูดอย่างกระชับ เธอคิดว่าสิ่งที่เธอพูดก่อนหน้านี้ไม่สุภาพ เธอจึงเปลี่ยนเรื่อง

"ผมต้องการขอความช่วยเหลือจากคุณเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับโบราณสถานเซี่ยกง ผมไม่สามารถหาข้อมูลได้ด้วยตัวผมเอง"  ในที่สุด หลิน ฮวงก็บอกความตั้งใจของเขา

"โบราณสถานเซี่ยกง?  มีหลายคนได้ขุดโบราณสถานก่อนหน้า ทำไมนายถึงอยากรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้?" หยี่ เยว่หยู่ ถามขณะที่เธอคิดว่าคำขอของหลิน ฮวงนั้นน่าหัวเราะ

"ผมแค่อยากรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมจะไปที่นั่นอีกสองวันนับจากนี้ ข้อมูลนี้จะเป็นประโยชน์ให้ผมทำหน้าที่เป็นไกด์ให้น้องสาวผม" หลิน ฮวงกล่าวอ้างน้องสาวขึ้นมา

"มีไกด์นำเที่ยวมืออาชีพอยู่ที่นั่น ฉันไม่เข้าใจว่านายอยากจะรู้อะไรเพื่อน้องสาวนาย  เอาเถอะฉันจะทำในสิ่งที่ฉันสามารถทำได้เพื่อนายหลังมื้อเย็น อาจจะดึกหน่อยนะ "   หยี่ เยว่หยู่สัญญากับเขา

 

หลังจากที่โทรศัพท์ถูกตัดสาย หลิน ฮวงก็รู้ว่ามันเที่ยงคืนแล้ว เขาไม่ได้รอการตอบกลับของหยี่ เยว่หยู่และเดินไปที่เตียง เช้าวันรุ่งขึ้นก่อนที่เขาจะตื่น เขาเห็นข้อความสองสามข้อความบนโทรศัพท์ พวกมันทั้งหมดมาจากหยี่ เยว่หยู่เธอได้ส่งข้อมูลเกี่ยวกับโบราณสถานเซี่ยกงมาให้เขา มันมีรูปภาพและข้อมูลมากเกินกว่าที่เขาหาได้

 

“โบราณสถานเซี่ยกงอยู่ในยุคโบราณ  ก่อนยุคเก่าหรอ?  ยุคเก่านั่นมันเป็นเวลากว่า 30,000 ปีแล้ว ซึ่งหมายความว่าเวลาที่นักเดินทางมาที่นี่พร้อมกับแล็ปท็อปคือ30000 ปีที่แล้วหรืออาจจะก่อนหน้านั้น ...”หลิน ฮวงสับสนกับข้อมูลอันนี้

 

"มนุษย์ที่อยู่ต่ำกว่าระดับหลุดพ้น ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้นานกว่า 720 ปี ผู้หลุดพ้นที่อายุยืนยาวที่สุดคือ 1800 ปี แม้ว่าฉันไม่รู้ว่ากึ่งเทพสามารถอยู่ได้นานแค่ไหน มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีชีวิตอยู่ได้ถึง 30,000 ปี" "หลิน ฮวงคิดโดยอ้างอิงจากการตายของผู้หลุดพ้นหลายปีก่อนหน้า "เกี่ยวกับแล็ปท็อป นักเดินทางจะไม่นำสิ่งที่ไร้ประโยชน์มาสู่ที่นี่ นั่นอาจจะเป็นนิ้วทองคำของเขา  เนื่องจากนิ้วทองคำของเขาถูกทำลาย โอกาสในการมีชีวิตรอดจึงเป็นเรื่องที่ยากมาก" เขาสรุป

 

หลิน ฮวง รู้สึกผิดหวัง เขาต้องการพบใครบางคนที่เหมือนกับเขา  ถึงแม้ว่าพวกเขาอาจจะไม่สามารถสอนอะไรกันได้ก็ตาม การสนทนาแบบเรียบง่ายก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้หัวใจของเขาอบอุ่นขึ้นในชีวิตที่ต้องอาศัยอยู่บนโลกที่แตกต่าง จากนั้นเขาก็ยังคงอ่านและพบข้อมูลที่เป็นประโยชน์อื่น ๆ ผู้เชี่ยวชาญแนะนำว่าเซียกง เกี่ยวข้องกับคนที่ชื่อเซี่ย ห่าวในยุคโบราณ มีบันทึกประวัติศาสตร์กล่าวว่าชายที่ชื่อเซี่ย ห่าวได้ปรากฏตัวในยุคเก่าและเขาสามารถเลื่อนขั้นจากคนธรรมดาเป็นระดับกึ่งเทพได้ภายในสองปี

 

เขาได้รับการขนานนามให้เป็นอัจฉริยะอันดับ 1 ในช่วงยุคเก่า อย่างไรก็ตามเขาได้หายตัวไปอย่างกะทันหัน บางคนบอกว่าเขาเสียชีวิต ในขณะที่บางคนคิดว่าเขาเดินทางไปยังอีกโลกหนึ่ง

หลังจากที่อ่าน หลิน ฮวงก็มั่นใจว่า ถ้าเซี่ย ห่าวคนนี้มีตัวตนอยู่จริงในยุคโบราณ เขาจะต้องเเป็นนักเดินทางที่หลิน ฮวงกำลังมองหาอยู่ มีเพียงนักเดินทางเช่นเขาเท่านั้นที่สามารถกลายเป็นกึ่งเทพได้ภายในสองปี

 

หยี่ เยว่หยู่ทิ้งข้อความไว้ตอนท้าย

 

"ฉันได้พยายามหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเซี่ย ห่าวให้นาย แต่ก็ไม่มีข้อมูลมากนัก มีข้อมูลที่จำกัด เกี่ยวกับยุคโบราณและข้อจำกัดก็เข้มงวดมาก ฉันได้ส่งทุกสิ่งที่ฉันหาได้ให้นายหมดแล้ว "เธอกล่าว

"ขอบคุณมาก ผมได้รับพวกมันแล้ว!"  หลิน ฮวง ตอบข้อความของหยี่ เยว่หยู่ทันทีหลังจากอ่าน

"พี่ตื่นได้แล้ว !" หลิน ซินตะโกนและเคาะประตูห้องเขา

"โอเคค พี่จะไปเดี๋ยวนี้แหละ" หลิน ฮวงตะโกนกลับไปและลุกขึ้นจากเตียง

 

10นาทีต่อมา พวกเขาก็มาถึงร้านอาหารโรงแรม หลังจากตักอาหารจากบุฟเฟ่ต์พวกเขาก็นั่งอยู่ริมหน้าต่าง

 

"เหลืออีกกี่สถานที่ที่เรายังไม่ได้ไปในกลางเมือง?" หลิน ฮวงถามขณะที่เขากินอาหารไปด้วย

"เราเหลืออีกแค่ที่เดียวเท่านั้น และเราสามารถเที่ยวเสร็จได้ก่อนเที่ยง"  หลิน ซินกล่าวและถามหลิน ฮวงทันทีว่า "เราจะอยู่ในเมืองอีกสักพักหรือเราจะไปโบราณสถานเซี่ยกงเลยค่ะ?"

 

"วันพรุ่งนี้เราจะไปโบราณสถานเซี่ยกงกัน" หลิน ฮวงตอบขณะที่เขาคาดหวังว่าโบราณสถานจะต้องมีอะไรสักอย่างเป็นแน่