TWO Chapter 186 การชุมนุม ตอนที่ 1

TWO Chapter 186 การชุมนุม ตอนที่ 1

สุดท้าย ลีดเดอร์บอร์ดผู้มีชื่อเสียง ซึ่งเป็นลีดเดอร์บอร์ดเดียวที่นับผู้เล่นทุกคนในเกมส์

อันดับ 1 ฉีเยว่หวู่ยี่

การประเมิน : ลอร์ดแห่งเมืองซานไห่ และเป็นเอิร์ลขั้น 1 เขาได้อยู่บนจุดสูงสุดของโลก 3 ครั้ง สร้างคลื่นจำนวนมาก เขาจึงสมควรได้รับอันดับที่ 1

อันดับ 2 การผจญภัยสีเลือด

การประเมิน : ผู้นำกลุ่มทหารรับจ้างอสูรโลหิต อันดับ 1 ของผู้เล่นโหมดนักผจญภัย ในด้านการสู้รบส่วนบุคคล และความแข่งแกร่งของกิลด์ เขาอยู่บนจุดสูงสุดของภูมิภาคจีน

อันดับ 3 ตี่เฉิน

การประเมิน : ลอร์ดแห่งเมืองหานตาน และเป็นเอิร์ลขั้น 3 เขาเคยเป็น 1 ใน 10 อันดับแรกของโลก แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาได้หล่นลงมา เพื่อที่จะสามารถปีนขึ้นไปอีกครั้ง เขาพยายามอย่างเต็มที่

อันดับ 4 เฟิงฉิงหยาง

การประเมิน : ลอร์ดแห่งเมืองนักดาบ, ผู้นำนิกายดาบฉิงหยาง และเป็นเอิร์ลขั้น 3 เขาเป็นผู้สร้างนิกายแรกของภูมิภาคจีน มีทั้งสมองและความแข็งแกร่ง

หมายเหตุ : ลีดเดอร์บอร์ดผู้มีชื่อเสียง จะบันทึกเฉพาะบุคคลที่มีอิทธิพลอย่างมากเท่านั้น ดังนั้น ถ้าพวกเขาไม่ได้เป็บบุคคลที่มีชื่อเสียงและมีอิทธิพลมากพอ พวกเขาจะไม่สามารถเข้ามาอยู่ในบอร์ดนี้ได้

ลีดเดอร์บอร์ดผู้มีชื่อเสียง มีการจัดอันดับที่เข้มงวดมากที่สุด และในขณะนี้ มันได้ยอมรับคนเพียง 4 คนเท่านั้น ทุกคนไม่เพียงแต่จะได้รับการประเมินจากระบบ พวกเขายังได้รับรางวัลพิเศษอีกด้วย

ตามที่เขาคาดไว้ หลังจากนั้นไม่นาน เสียงแจ้งเตือนจากระบบก็ดังขึ้นในหูของโอหยางโชว

“แจ้งเตือนระบบ : ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นฉีเยว่หวู่ยี่ ที่ได้รับอันดับ 1 ในลีดเดอร์บอร์ดผู้มีชื่อเสียง ความพอใจของบุคคลทางประวัติศาสตร์เพิ่มขึ้น 10%, คะแนนชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 10,000 แต้ม”

จนถึงปัจจุบัน นี่เป็นคะแนนชื่อเสียงที่สูงที่สุดที่เขาได้รับ

หลังจากตรวจสอบลีดเดอร์บอร์ดแล้ว โอหยางโชวก็มีเวลาติดต่อกับน้าของเขา, เสี่ยวเยว่, ซ่งเจี๋ยและหลิวโม่ แต่น่าเสียดาย ที่ไม่มีการส่งข้อความอีกแล้ว เขาจึงต้องกลับไปที่สำนักงานของเขา และเขียนจดหมายถึงพวกเขา

ในจดหมายถึงน้าของเขา โอหยางโชวไม่ได้กล่าวอะไรมาก เขาเพียงแค่เชิญเธอและไซสีหยุนมาที่เมืองซานไห่เพื่อดูรอบๆ

ในจดหมายถึงเสี่ยวเยว่ โอหยางโชวได้เขียนเกี่ยวกับตัวตนของเขา และขอให้เธอลิสท์ชื่อคนที่ปู่ของเธอรวบรวมไว้ เพื่อให้เขาสามารถเพิ่มชื่อของพวกเขาในการตั้งค่าการเทเลพอร์ตได้สะดวก

นอกเหนือจากนั้น สมาชิกในกิลด์ลั้วเยว่ที่ยินดีจะย้ายมาเมืองซานไห่ ก็สามารถลิสท์รายชื่อมาได้

ในตอนท้ายของจดหมาย เขาถามเสี่ยวเยว่เกี่ยวกับสถานการณ์ของตระกูลขุ่ย เขาบอกให้เธอติดต่อกับตระกูลขุ่ยก่อน แล้วค่อยเทเลพอร์ตมา

ในจดหมายถึงซ่งเจี๋ย เขาได้บอกเธอเกี่ยวกับอัตลักษณ์ในเกมส์ของเขา และกล่าวถึงหัวข้อการทำงานร่วมกับเมืองเทียนซวง

โอหยางโชวเขียนว่า เขาไม่สามารถอนุญาติให้พวกเขาเข้าสู่พันธมิตรซานไห่ได้ในเวลานี้ เมืองซานไห่สามารถเป็นพันธมิตรโดยตรงกับเมืองเทียนซวงได้ พันธมิตรนี้ก็จะได้รับสิทธิ์เกี่ยวกับการซื้อขายอาวุธเช่นกัน

โอหยางโชวมีหลายสิ่งที่ต้องพิจารณา เขาจึงไม่สามารถเขียนเป็นส่วนตัวได้ นอกจากนี้ เขายังต้องปฏิบัติตามสัญญาที่ให้ไว้กับเธอ

เกี่ยวกับผู้เชี่ยวชาญอาวุธ หลิวโม่ โอหยางโชวได้เพิ่มไอดี ฉีตานชูถังของเขาโดยตรงในการตั้งค่าการเทเลพอร์ต และบอกให้เขาทำการเทเลพอร์ต แน่นอนจะดีที่สุดถ้าเขาพาครอบครัวมาด้วย

ในความเป็นจริง โอหยางโชวได้พูดคุยกับหลิวโม่น้อยมาก โอหยางโชวรู้เพียงว่า เขาได้กลับไปที่บ้าน และได้รวมตัวกับครอบครัวของเขา หลังจากที่โอหยางโชวได้ชักชวนเขาในวันนั้น ดังนั้น พวกเขาควรจะอยู่ด้วยกันในตอนนี้

หลังจากที่เข้าเขียนจดหมายทั้งหมดเสร็จ เขาก็เรียกคนรับใช้ นำพวกมันไปส่งที่รีเลย์ หลังจากที่เมืองได้รับการจัดการใหม่ รีเลย์ตอนนี้ตั้งอยู่ใกล้กับประตูด้านทิศเหนือ ห่างจากคฤหาสน์ของลอร์ดถึง 5 กิโลเมตร เห็นได้ชัดว่าโอหยางโชวจะไม่ไปส่งมันด้วยตัวเอง

สำหรับค่าธรรมเนียมในการจัดส่ง เพียงแค่ 1-2 เหรียญเงินเท่านั้น เขาสามารถให้ฉีสือจัดการได้ หลังจากที่ฉีสือมาอยู่คฤหาสน์ของลอร์ดได้ 2 วัน สีฉินได้ส่งมอบตำแหน่งเหรัญญิกของร้านขายเครื่องประดับให้กับเธอ และฉีสือก็ยังได้เป็นผู้จัดการของคฤหาสน์ของลอร์ด

หลังจากนั้น โอหยางโชวก็อนุญาติให้สีฉินดูแลร้านเครื่องสำอาง

แน่นอนว่า ไม่ว่าจะเป็นร้านเครื่องประดับหรือร้านเครื่องสำอาง พวกมันต่างก็เป็นกิจการของคฤหาสน์ของลอร์ด เป็นทรัพย์สินส่วนตัวของโอหยางโชว ดังนั้น กำไรทั้งหมดจะถูกส่งมาหาเขา

…………………………………………………………………………..

ณ เมืองเชี่ยนเย่ ซึ่งเป็นที่ตั้งของกลุ่มทหารรับจ้างกุกลาบสงคราม-หิมะ

หลินชิงรับจดหมายมาจากผู้ส่ง แล้วเธอก็ปิดปากตัวเองขณะที่หัวเราะ

เมื่อไซสีหยุนเห็นดังนั้น เธอก็ถามว่า “ชิงชิง จดหมายของใครหรือ?”

“ท่านลองเดาดูซิ?”

ไซสีหยุนครุ่นคิด ก่อนจะตอบว่า “มันเป็นของหลานชายเจ้าใช่หรือไม่?”

“ถูกต้อง!”

ไซสีหยุนส่ายหัว แล้วกล่าวว่า “งั้นตอนนี้ เจ้าคงบอกข้าได้แล้วใช่หรือไม่ ว่าหลานชายของเจ้าเป็นใคร?”

หลินชิงอารมณ์ดีอย่างมาก เธอยิ้มแล้วกล่าวว่า “เจ้าคิดว่าใครเป็นคนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในภูมิภาคจีนนี้ล่ะ?”

“ใครเป็นคนที่มีชื่อเสียงที่สุด?” ไซสีหยุนคิดถึงเรื่องนี้ ก่อนจะกล่าวว่า “คนที่มีชื่อเสียงที่สุด ก็คือ คนที่อยู่ในอันดับ 1 ของลีดเดอร์บอร์ดผู้มีชื่อเสียง ลอร์ดแห่งเมืองซานไห่ ฉีเยว่หวู่ยี่”

ปากของไซสีหยุนเบิกกว้าง ในขณะที่เธอพยายามจะกล่าวต่อ สถานการณ์แบบนี้ไม่ค่อยเกิดขึ้นกับราชินีนำแข็งคนนี้บ่อยนัก

“ชิงชิง เจ้า...เจ้าคงจะไม่บอกว่า ฉีเยว่หวู่ยี่เป็นหลานชายของเจ้าใช่หรือไม่?”

“บิงโก เจ้าเข้าใจถูกแล้ว”

เรื่องนี้ทำให้ไซสีหยุนพูดไม่ออก “ไม่แปลกใจเลย ที่เจ้าและหลานชายของเจ้าพยายามเก็บความลับมาจนถึงตอนนี้ แม้กระทั่งเมื่อเขาไปถึงเซี่ยงไฮ้ เขาก็ไม่ต้องการพัก และรีบขึ้นยานในทันที”

หลินชิงเปิดจดหมายและอ่านมัน เธอยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม นี่ก็เป็นความช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่ของกลุ่มทหารรับจ้างของเรา เจ้าคงจะรู้ว่าโชวน้อยได้รับคู่มือการสร้างอาวุธและอุปกรณ์มา 3 ฉบับ ในระหว่างการประมูล แล้งตอนนี้ เจ้ามั่นใจในความร่วมมือนี้แล้วใช่หรือไม่?”

หลินชิงมองอย่างพึงพอใจ หลานชายของเธอแข็งแกร่งมาก และแม้แต่คนที่ปกติจะสงบเยือกเย็นอย่างไซสีหยุน ก็ยังกล่าวออกมาอย่างติดขัด

ไซสีหยุนเป็นคนมีความสามารถ ดังนั้น เธอจึงสามารถสงบสติอารมณ์ของตัวเองได้อย่างรวดเร็ว “ชิงชิง เจ้ากล่าวถูกแล้ว เมืองซานไห่เป็นพันธมิตรที่เหมาะสมมาก แล้วเขาเขียนอะไรในจดหมายล่ะ?”

หลินชิงพยักหน้า “เอ่อ โชวน้อยเชิญเราไปเยี่ยมเมืองซานไห่ ข้าเดาว่า เขาคงจะกล่าวถึงความร่วมมือในอนาคต เจ้าสนใจจะไปหรือไม่?”

“แน่นอน ที่นั่นเป็นเมืองขนาดกลางแห่งแรกของโลก ดังนั้น ข้าจะพลาดได้อย่างไร” ไซสีหยุนเห็นด้วย

……………………………………………………………………………..

ณ ฉวนโจว ร้านตีเหล็กแห่งหนึ่ง

ฉีตานชูถัง ซึ่งก็คือ หลิวโม่ ได้รับจดหมายจากโอหยางโชว เขาเปิดอ่านแล้วก็หัวเราะออกมา “น้องชายของข้าเป็นคนที่น่าอัศจรรย์จริงๆ”

หลิวโม่เก็บจดหมาย และบอกผู้จัดการร้าน “ผู้จัดการ ข้าต้องการลาออก!”

“ลาออก? เจ้าหนุ่ม เจ้าเพิ่มทำงานได้แค่นี้ เจ้าไม่ควรจะทะเยอทะยานมากเกินไป และคิดว่าตัวเองจะหยิงได้ เจ้าควรจะเรียนรู้อีกซักเล็กน้อยก่อน” คำกล่าวของผู้จัดการนั้นค่อนข้างรุนแรง

หลิวโม่ไม่สนใจและโบกมือให้เขา “ผู้จัดการ ท่านไม่จำเป็นต้องพยายามโน้มน้าวข้า และไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าจ้างข้าด้วย” หลังจากกล่าวเสร็จ เขาก็เดินออกจากร้านช่างตีเหล็ก เขาเดินผ่านเด็กฝึกงานและเด็กในร้านราวกับเป็นผู้ดี

หลิวโม่เดินผ่านถนนและตรอกซอกซอย จนมาถึงบ้านที่เขาเช่า มันเก่า คับแคบ และสุขอนามัยก็ไม่ดี

อย่างไรก็ตาม มันถือว่าดีมากแล้วในหมู่ผู้เล่นใหม่ เราสามารถจินตนาการได้ว่า เมืองหลวงของระบบแต่ละแห่ง ที่มีผู้เล่นใหม่นับสิบๆล้านคนจะเป็นเช่นไร

เมื่อหลิวโม่กลับมาถึง เขาก็เขียนจดหมายตอบกลับมันที เขาได้บอกไอดีของพ่อแม่เขาให้กับโอหยางโชว

หลังจากที่เขาส่งจดหมายแล้ว เขาก็ยิ้ม แล้วกล่าวกับพ่อแม่ของเขาว่า “ท่านพ่อ ท่านแม่ เก็บของเร็ว เราจะย้ายไปอยู่ที่ใหม่แล้ว”

พ่อแม่ของเขาอายุ 50 กว่าปีแล้ว พวกเขาไม่ได้หวังว่า พวกเขาต้องมาอยู่ในที่แบบนี้ เมื่อเข้ามาในเกมส์ มันเลวร้ายยิ่งกว่าบ้านของพวกเขาในชีวิตจริงเสียอีก

โชคดีที่ลูกชายของพวกเขาได้ตัดสินใจกลับมาอยู่ข้างๆพวกเขา ซึ่งมันสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด นอกจากนี้ เมื่อพวกเขาได้เห็นลูกชายของพวกเขาทำงานอย่างหนักในร้านช่างตีเหล็ก ผู้สูงอายุทั้ง 2 ก็รู้สึกไม่ดี พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาเป็นภาระให้กับลูก

เมื่อพวกเขาได้ยินว่าจะต้องย้ายบ้าน พวกเขาก็คิดว่าหลิวโม่กำลังเผชิญกับปัญหาบางอย่าง พวกเขาจึงถามอย่างเป็นกังวลว่า “โม่เอ๋อ เจ้าเผชิญกับความยากลำบากในการทำงานหรือ?”

ตาของหลิวโม่เปียกชื้น นับตั้งแต่เขากลับมาหาพ่อแม่ของเขา เขาก็ตระหนักว่า เขาเสียใจและเขาเป็นหนี้พวกเขามากแค่ไหน “ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าสบายดี มันเป็นสิ่งที่ดี”

“สิ่งที่ดี?” พ่อแม่ของเขาสับสน

หลิวโม่พยักหน้าด้วยความเชื่อมั่น “ถูกต้อง ท่านยังจำน้องชายที่ข้าพบเมื่อข้ายังอยู่ตามลำพังในเมืองเก่าได้หรือไม่?”

“โม่เอ๋อ เจ้าหมายถึงคนที่ชวนให้เจ้ากับบ้านใช่หรือไม่?” พ่อแม่ของเขารู้สึกตื่นเต้น

สำหรับคนที่โน้มน้าวให้ลูกชายของพวกเขาเปลี่ยนความคิด คนทั้ง 2 ขอบคุณเขามาก

“ใช่ เขานั่นแหละ เขาส่งจดหมายมาให้ข้า และเล่าถึงตัวตนของเขาในเกมส์ เขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงที่สุดในเกมส์ ลอร์ดแห่งเมืองซานไห่ และเขาได้เชิญเราไปอยู่อาศัยในดินแดนของเขา” หลิวโม่อธิบาย

ทั้ง 2 คนรู้สึกตื่นเต้นมาก แต่ก็กังวลเช่นกัน “ถ้าเราไปที่นั่น มันจะเป็นการรบกวนเขาและสร้างปัญหาให้เขาหรือไม่?”

“ไม่ต้องห่วง น้องชายคนนี้กล้าได้กล้าเสีย นอกจากนี้ เราไม่ใช่คนที่ไร้ประโยชน์ จากที่เขากล่าว เขาสามารถใช้ความสามารถของข้าที่นั่นได้”

“ดี ดี ดีมากๆ!” เมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนั้น พวกเขาก็สบายใจขึ้น พวกเขาเป็นกลุ่มคนจีนที่น่ารักแบบดั้งเดิม

………………………………………………………………………….

ณ ฉวนโจว เมืองเทียนซวง

ซ่งเจี๋ยเปิดจดหมาย หลังจากอ่านแล้ว รอยยิ้มก็ปรากฎขึ้นที่ใบหน้าของเธอ “คนโง่ เจ้าไม่ได้โม้จริงๆ” ในความเป็นจริง ซ่งเจี๋ยชองที่โอหยางโชวเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าเขาจะประสบความสำเร็จในเกมส์เพียงใด เธอก็มีความสุขกับเขา

ตอนนี้ เธอมีความสุขมาก ความสำเร็จของเขามากพอที่จะหยุดตระกูลของเธอ จากการป้องกันไม่ให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน

ตอนนี้ เธออยากรู้จริงๆว่า เมื่อเธอส่งจดหมายนี้ให้กับปู่ของเธอ เขาจะมีปฏิกิริยาเช่นไร จะยังเป็นตาแก่หัวแข็งอยู่หรือไม่ จากตอนนั้น ซ่งเจี๋ยยังคงโกรธปู่ของเธอ สำหรับการไม่รับฟังเธอและคุยเรื่องการแต่งงานของเธอกับตระกูลหยวน

แฟนเพจ : TWOแปลไทย