ตอนที่ 219 มือปีศาจ

"นายคิดจะทำอะไร?" จีเหยียนหรันยิ้มและถาม

"ก็แค่จะทำให้เขาไม่อยากเล่นหัตถ์พระเจ้าอีกต่อไป โทษฐานที่พยายามมาจีบแฟนผม" หานเซิ่นทำตาแคบลง

จีเหยียยนหน้าแดง เธอรู้สึกดีและมีความสุขที่เห็นแฟนของเธอกำลังหึงอยู่

เมื่อปีก่อน ลู่โปทาวมีโอกาสได้ดูวิดีโอโปรโมทชมรมหัตถ์พระเจ้าของโรงเรียนทหารแต่ละโรงเรียน และเขาก็ต้องตกตะลึงกับความสวยของประธานชมรมหัตถ์พระเจ้าของเหยี่ยวดำ ซึ่งก็คือจีเหยียนหรัน

แต่กระนั้นเขาก็ไม่มีโอกาสได้พบกับจีเหยียนหรันเลย เพราะโรงเรียนเหยี่ยวดำไม่เคยผ่านเข้าถึงรอบ 8 ทีมสุดท้ายในการแข่งระดับกาแล็กซี่ ทำให้โรงเรียนทหารส่วนกลางกับโรงเรียนเหยี่ยวดำยังไม่เคยได้แข่งกันมาก่อน

ลู่โปทาวต้องใช้เวลาหาข้อมูลนานมาก กว่าเขาจะรู้ไอดีที่จีเหยียนหรันใช้ในกาแล็กซี่เน็ต เขาต้องการเป็นเพื่อนกับเธอ แต่เขากับพบว่าเธอตั้งไอดีไว้ไม่ให้ใครขอเป็นเพื่อน ยกเว้นเธอจะเป็นฝ่ายชวนเอง

ลู่โปทาวรู้สึกหมดหวังจนเกือบจะลืมไปแล้ว แต่อยู่ๆวันนี้เขาก็บังเอิญสุ่มมาเจอจีเหยียนหรันในเกม ในตอนแรกเขายังไม่รู้ตัวว่านั่นคือไอดีของจีเหยัยนหรัน พอเล่นไปสักพักเขาก็รู้สึกว่าคู่ต่อสู่ฝีมือดี เขาเลยดูชื่อไอดี และพบว่ามันเป็นไอดีของจีเหยียนหรัน

เขาพยายามสงบใจไว้ และเล่นกับเธออีก 2-3 รอบ เพื่อโชว์ฝีมือให้เธอเห็น ก่อนที่เขาจะส่งข้อความไป เพื่อถามว่าเธอใช่จีเหยียนหรันรึเปล่า

เมื่อลู่โปทาวรู้ว่าเป็นจีเหยียนหรันจริงๆ เขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก ตอนนี้เขาเตรียมตัวที่จะโชว์ความสามารถทั้งหมด เพื่อทำให้เธอประทับใจในตัวเขา

"เฮ้ โปทาว ทำไมนายดูอารมณ์ดีจัง?" เหลียงอีหมิงรูทเมทของลู่โปทาวถาม

"อีหมิง ทายสิว่าวันนี้ฉันเจอใครในเซิฟเวอร์กาเเล็กซี่?" ลู่โปทาวถามอย่างตื่นเต้น

"ปีศาจของโรงเรียนเราน่ะหรอ?" เหลียงอีหมิงถาม

"ถ้าเจอหมอนั่น ฉันก็ต้องนั่งร้องไห้แล้วสิ" ลู่โปทาวยิ้ม

"ฉันเจอกับจีเหยียนหรันจากเหยี่ยวดำ"

"เหยี่ยวดำ.. ที่นั่นมีคนเก่งๆด้วยหรอ?"

"สาวสวยไง! นายจำไม่ได้หรอ?ในวิดีโอโปรโมทเมื่อปีก่อน?"

"อ่อใช่! ฉันจำได้แล้ว สวยสาวคนนั้น นายบอกว่าเธอปฏิเสธคำขอเป็นเพื่อนของนายไม่ใช่หรอ? ครั้งนี้นายทำสำเร็จแล้ว?"

"ฉันแค่บังเอิญเจอเธอในการจับคู่แบบสุ่ม มันต้องเป็นโชคชะตาแน่ๆ เพราะในเซิฟเวอร์กาแล็กซี่มีคนตั้งมากมาย แต่ฉันกับมาเจอเธอ" ลู่โปทาวพูด

"จริงดิ โอการมันน้อยมากเลยนะ" เหลียงอีหมิงเดินมายืนดูภาพโฮโลแกรมอยู่ข้างหลังลู่โปทาว

"นี่คือเรื่องจริง เธอบอกแล้วว่าถ้าฉันชนะเธอได้ เธอจะยอมเป็นเพื่อนกับฉัน"

"โชคดีจริงๆ งั้นนายคงได้เป็นเพื่อนกับเธอแน่นอน"

เหลียงอีหมิงเคยเห็นฝีมือของจีเหยียนหรันมาแล้วเมื่อปีก่อน แม้ฝีมือของเธอจะดี แต่ก็ไม่ใช่คู่แข่งของสมาชิกชมรมหัตถ์พระเจ้าของโรงเรียนทหารส่วนกลาง แม้แต่ตัวสำรองก็ยังเก่งกว่าเธอ

"เกมเริ่มแล้ว ฉันขอใช้สมาธิก่อน" ลู่โปทาวพูด

การนับถอยหลังเสร็จสิ้น และเกมก็เริ่มต้นขึ้น

เพื่อโชว์ความแข็งแกร่ง และความเป็นสภาพบุรุษ ลู่โปทาวจะไม่ไปแย่งจุดแสงที่ปรากฏขึ้นในฝั่งของจีเหยียนหรัน เขาตั้งใจว่าจะรีบไล่เก็บจุดในฝั่งตัวเองให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

แต่ทว่าเมื่อเกมเริ่ม ลู่โปทาวเห็นมือของคู่แข่งเอื้อมมาที่ฝั่งของเขา เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายตั้งใจจะแย่งจุดของเขา

"ฮาฮา สาวน้อย ดูเหมือนเธอจะมั่นใจในตัวเองมาก ถึงพยายามแย่งจุดฝั่งฉัน" ลู่โปทาวหัวเราะ

"นายต้องปล่อยให้ผู้หญิงทำตามที่เธอต้องการ อย่าเอาชนะเธอขาดลอยนัก นายต้องแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ และปล่อยให้เธอได้จุดในฝั่งนายไปบ้าง" เหลียงอีหมิงหัวเราะเช่นเดียวกัน

"แน่นอน ฉันเข้าใจ" ลู่โปทาวพูด และยื่นมือไปจิ้มที่จุด

เมื่อเขาเกือบจะสัมผัสจุดนั้นก็มีนิ้วของคู่ต่อสู้ปรากฏขึ้นมา และจิ้มมันไปก่อนเขา

"ทำดีมาก ปล่อยให้เธอกดจุดฝั่งนายไปก่อนแบบนั้นแหละดีแล้ว"

เหลียงอีหมิงคิดว่าลู่โปทาวตั้งใจปล่อยให้อีกฝ่ายได้จุดไป

"แน่นอน..." ลู่โปทาวพูดอย่างลังเล เขาเริ่มไม่มั่นใจมันดูเหมือนว่าเขาช้ากว่าคู่แข่งจริงๆ

"ฉันต้องใช้สมาธิมากกว่านี้" ลู่โปทาวยังคิดว่าเขาประมาทเกินไป และยื่นมือไปจิ้มจุดต่อไป

ก่อนที่เขาจะไปถึงจุดนั้น นิ้วของคู่ต่อสู้ก็สัมผัสมันไปก่อนอีกแล้ว

ลู่โปทาวเริ่มตื่นตระหนก คู่แข่งของเขาแย่งเขากดจุดฝั่งเขาไปแล้ว 8 จุดติดต่อกัน ตอนนี้เขายังไม่ได้สักคะแนนเดียว

"เฮ้ โปทาว เอาจริงได้แล้วมั่ง ดูแล้วฝีมือของคนสวยไม่ธรรมดาเลย ถ้าไม่ระวังนายจะแพ้จริงๆ" เหลียงอีหมิงยังคิดว่าลู่โปทาวออมมืออยู่

แต่กระนั้น ลู่โปทาวไม่ได้อยู่ในอารมณ์จะพูดคุยกับเพื่อนของเขา เขาใช้สมาธิกับเกมอย่างเต็มที่ มีเหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของเขา

ตอนนี้เขาใช้ฝีมือทั้งหมดออกมาแล้ว เขาไม่ต้องการให้คู่ต่อสู้ชนะ แต่เขาทำไม่ได้

ไม่นาน เหลียงอีหมิงก็รู้สึกได้ถึงสิ่งผิดปรกติ มีเส้นเลือดปูดขึ้นมาที่ขมับของลู่โปทาว และนิ้วของเขาเคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง แต่กระนั้นเขาก็ยังไม่ได้สักคะแนน

มือของอีกฝ่ายจะจิ้มไปในจุดที่เขาตั้งใจจะจิ้มก่อนตลอด ไม่ว่าเขาจะเล็งที่จุดไหนก็ตาม

เหลียงอีหมิงอ้าปากค้าง เขารู้ดีว่าลู่โปทาวเก่งแค่ไหน ถึงเขาจะไม่ได้เป็นผู้เล่นระดับท็อป 3 ของโรงเรียนทหารส่วนกลาง แต่ฝีมือของเขาก็ดีพอจะเป็นที่ 1 ในโรงเรียนอื่นๆได้สบาย

แต่จนถึงตอนนี้ ลู่โปทาวยังไม่ได้สักคะแนนเดียว มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมาก

แม้ว่าเหลียงอีหมิงจะเป็นนักกีฬาอันดับที่ 2 ของโรงเรียนทหารส่วนกลาง เขาก็ไม่สามารถทำแบบนี้กับลู่โปทาวได้ ถ้าฝีมือของทั้ง 2 ฝ่ายไม่แตกต่างกันราวฟ้ากับดิน เหตุการณ์แบบนี้จะไม่มีทางเกิดขึ้น

แต่สิ่งที่มันเกิดขึ้นตอนนี้คือ คู่ต่อสู้ได้ไป 80 คะแนนแล้ว แต่ลู่โปทาวยังไม่ได้เลยสักคะแนนเลย

ตอนนี้ตัวของลู่โปทาวชุมไปด้วยเหงื่อ การเคลื่อนไหวของเขาดูติดขัดไปหมด เนื่องจากความกดดันและความตื่นตระหนก

มือของคู่ต่อสู้เหมือนกับมือของปีศาจ ในสายตาของลู่โปทาว