ตอนที่ 104 สังหาร เว่ย ฉาน

กัปตันหญิงเลียริมฝีปากเมื่อเธอเห็นหลิน ฮวงเดินออกไป“เขาค่อนข้างน่าสนใจ”

 

เฉิน เว่ย ไม่สงสารหลิน ฮวงสำหรับเรื่องที่เกิดกับน้องสาวเขา เขากลับรู้สึกสมเพชนายเว่ยแทน ขณะที่เขากำลังกลิ้งไปมาบนพื้น ด้วยความเจ็บปวด เขาก็คิดในใจ“คุณหลิน ยังหนุ่มแต่เขาก็เป็นคนไร้ความปรานี”

“ลิลลี่อยู่ไหน?”เฉิน เว่ย ถามนายเว่ย

“ในห้องน้ำ”กัปตันหญิงตอบ

 

เฉิน เว่ย รีบเข้าไปในห้องน้ำ หลังจากนั้นไม่นาน ลิลลี่ก็ออกมาพร้อมกับเสื้อคลุม

 

“พ่อ!”

 

ทันทีที่ลิลลี่ออกจากห้องน้ำ เธอต้องการที่จะวิ่งมาหานายเว่ย แต่เฉิน เว่ยกลับหยุดเธอ

 

“ลิลลี่ เขาไม่ใช่พ่อของคุณ ชื่อของเขาคือ เว่ย ฉาน เขาเป็นพ่อค้ามนุษย์ที่ขายและลักพาตัวเด็กสาวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ”

“คุณถูกล้างสมองโดยเศษสวะตนนี้ คุณไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขา คุณต้องได้รับความช่วยเหลือ”กัปตันหญิงพูดเบาๆกับลิลลี่

“เอาเศษสวะนี่ออกไปให้พ้น หากมันยังอยู่ในสายตาฉัน ฉันคงจะเผลอฆ่ามัน”กัปตันหญิงเห็นบาดแผลบนขาลิลลี่และปล่อยจิตสังหารใส่เว่ย ฉาน

 

เฉิน เว่ยรีบแบกเว่ย ฉานไปที่คลินิกทันที เขาจะตายหากเขาเสียเลือดไปมากกว่านี้

กัปตันหญิงโทรหาหมายเลขหนึ่งและกล่าว“โปรดทำความสะอาดห้อง321บนชั้น9ด้วย”

 

…

หลิน ฮวงอุ้มหลิน ซินไว้ในอ้อมแขนและพวกเขาก็กลับไปที่ห้องของพวกเขา เขาวางเธอลงบนเตียงและสักพักเธอก็เริ่มรู้สึกตีว

เธอรู้สึกเวียนหัวขณะที่เธอลืมตาขึ้นและกุมหัวเธอแน่น เธอมีความสุขมากที่ได้เห็นพี่ชายเธอและโผเข้ากอดเขา

 

“พี่คะ!”

“ไม่เป็นไรแล้ว มันจบแล้ว...”หลิน ฮวงลูบหลังเธอ

 

เมื่อได้ยินเสียงของพี่ชายเธอ น้ำตาของหลิน ซินก็พรั่งพรูออกมา

หลิน ฮวงไม่ได้พูดอะไร เขาปล่อยให้เธอร้องไห้ น้ำตาและน้ำลายเปรอะทั่วเสื้อผ้าเขา

หลังจากผ่านไปสักพัก อารมณ์ของเธอก็เริ่มมั่นคงอีกครั้ง ใบหน้าเธอแดงขึ้น เธอผละออกจากอ้อมกอดและกล่าว“หนูขอโทษ หนูไม่น่าเดินหนีจากพี่เลย”

“มันไม่ใช่ความผิดของน้อง ไม่ต้องขอโทษ”หลิน ฮวงลูบหัวหลิน ซิน“พี่จะให้หมอมาตรวจดูน้อง”

 

หลังจากนั้นไม่นาน แพทย์หญิงก็มาเพื่อวินิจฉัยเธอ

 

“เธอไม่เป็นไร เธอเพียงแค่ตกใจ แม้ว่าหัวของเธอจะกระแทก มันก็ไม่มีร่องรอยอะไร คุณสามารถใช้แพ็คเย็นประคบได้เป็นครั้งคราวและคุณควรจะหายดีในไม่ช้า”

“ขอบคุณครับ หมอ”หลิน ฮวงโล่งใจ

หลังจากที่ส่งหมอกลับไป หลิน ซินก็ลุกขึ้นนั่งและกล่าว“พี่คะ หนูจะไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า”

“เอาละ ระวังพื้นเปียกด้วยละ”หลิน ฮวงพยักหน้า

 

หลิน ฮวงเดินไปที่ระเบียงและโทรหาเฉิน เว่ย

 

“คุณหลิน มีอะไรให้ผมช่วยงั้นหรือ?”เฉิน เว่ย รับสายอย่างรวดเร็ว

“ไอหมอนั้นจะลงจากยานเมื่อไร?”หลินฮวงถามตรงๆ

 

เฉิน เว่ย เงียบ

 

“หลังจากที่ลงยาน อะไรที่เกิดกับเขาจะไม่เกี่ยวกับคุณ คุณกำลังปกป้องเขา?”ประโยคของหลิน ฮวงมีพลังมากพอ

“เอาละ เขาสมควรแล้ว เขาจะลงจากยานที่เมืองตงซวนพรุ่งนี้ตอน9โมง20 จะมีเจ้าหน้าที่จากรัฐบาลสัมพันธมิตรคอยรอเขาอยู่ มันจะไม่ง่ายสำหรับคุณที่จะฆ่าเขา”เฉิน เว่ย บอกเวลาที่แน่นอน

“ผมเพียงต้องการเวลา ผมจะวางแผนส่วนที่เหลือเอง”หลิน ฮวงกำลังจะวางสายขณะที่เฉิน เว่ย ตะโกนใส่เขา

“อย่าพึ่งวางสาย เกี่ยวกับ เว่ย ฉาน เขามีภูมิหลังที่ฉาวโฉ่อยู่ เขาได้ก่อคดีมามากมาย เขามีความสัมพันธ์กับสมาชิกในตระกูลราชวงศ์ เขาคือพ่อค้ามนุษย์ เด็กหญิงหลายคนกลายเป็นทาสและเขาได้ฝึกฝนพวกเธอเพื่อให้รับใช้คนที่มีฐานะพิเศษ หากคุณฆ่าเขา หลายคนจะสูญเสียทาสหญิงและพวกเขาจะมาหาคุณ...”เฉิน เว่ยกล่าว

“สิ่งสำคัญคือเขาต้องตาย!หากเขารอดมันจะทำลายชีวิตของเด็กสาวที่ใสซื่อบริสุทธิ์หลายคน”หลิน ฮซงไม่มีทางปล่อยเว่ย ฉานไป เขาพึ่งออกจากห้องเพราะเขารู้ดีว่ากัปตันอยู่ในระดับหลุดพ้น และเธอจะไม่ยอมให้เขาฆ่าเว่ย ฉาน

 

หลังจากที่วางสาย จิตสังหารก็พรั่งพรูออกมา

...

หลิน ซินกินอาหารเช้าและเล่นเกมส์ในห้องเธอ ตอนนี้มันเป็นเวลา9โมงเช้า

หลิน ฮวงมาที่ดาดฟ้า เขายืนอยู่ใกล้กับทางออกยาน เขายืนผิงกำแพงขณะที่จ้องมองเมฆเบื้องล่าง

เมื่อมันถึง9โมง15 ยานก็เริ่มร่อนลง

เว่ย ฉานได้รับการคุ้มกันโดยเฉิน เว่ยและคนอื่นๆ

แขนของเขาถูกเย็บต่อกัน เว่ย ฉาน ยิ้มเยาะเมื่อเห็นหลิน ฮวงที่ทางออก“ไม่มีที่ให้แกยืนอยู่อีกแล้ว แกไม่สามารถที่จะฆ่าฉันได้บนยานหรือแม้กระทั่งหลังจากนี้ การส่งฉันไปรัฐบาลสัมพันธมิตรเองก็ไร้ประโยชน์ ฉันจะถูกปล่อยตัวภายในสามวัน สิ่งเดียวที่แกสามารถทำได้คือเฝ้ามองฉัน...”

 

หลิน ฮวงยังคงเงียบและเหลือบตามองไปที่เขา เขายังคงมองไปที่เมืองตงซวนที่เริ่มใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

ในไม่ช้า ยานก็ลงจอดที่หนึ่งในจตุรัสของเมืองตงซวน เว่ย ฉานเองก็ถูกส่งตัวไป

หลิน ฮวงไม่ได้ขาดสติไปกับคำยั่วยุ

ที่ทางออกของยาน ด้วยบันได พวกเขาได้ส่งเว่ย ฉานให้กับเจ้าหน้าที่จากรัฐบาลกลาง

ท่าทางของเฉิน เว่ย กลับบิดเบี้ยว

 

“เด็กน้อยเอ๋ย ฉันบอกแกก่อนหน้าแล้ว แกจะไม่สามารถทำอะไรฉันได้!”เว่ย ฉานหันหน้ามาและยิ้มเยาะหลิน ฮวง “จำไว้ให้ดีถึงเรื่องระหว่างเรา วันหนึ่ง ฉันจะนอนกับน้องสาวแกและส่งวิดิโอให้แก...”

“วันนั้นจะไม่มีทางเกิดขึ้น!”หลิน ฮวงแสยะยิ้ม

 

ชายหนุ่มผมขาวปรากฏตัวขึ้นด้านหลังเว่ย ฉานราวกับผี มีปีกสีทองสองอันยื่นออกจากกระดูกสันหลังเขากลายเป็นดาบแหลมคนสองเล่ม

ดาบหนึ่งเล่มได้ทะลุผ่านหัวใจของเว่ย ฉานและตะขอสีทองขนาดใหญ่ก็พุ่งทะลุจากหลังเขา เขาถูกแขวนอยู่กลางอากาศ ขณะที่พื้นเต็มไปด้วยเลือด

เว่ย ฉานยังไม่ตาย เขาหวาดกลัวมาก เขาก้มหัวลงและมองดูหน้าอกเขา

อึดใจต่อมา ดาบสีทองอีกเล่มที่คล้ายกับดาบยาวก็ได้แทงหลังหัวเขา ก่อให้เกิดรูขนาดใหญ่บนหัวเขา

 

“พ่อ!”จากที่ไหนสักแห่งบนเรือ ลิลลี่ได้กรีดร้องออกมา

 

หลิน ฮวงไม่ได้ตระหนักว่ามีชายคนหนึ่งท่ามกลางฝูงชน เขาสวมชุดสูทสีดำขณะที่กำลังถ่ายรูปหลิน ฮวงโดยใช้แหวนหัวใจจักรพรรดิ

หลังจากถ่ายอยู่หลายภาพ เขาก็เดินออกจากฝูงชนและโทรศัพท์“เว่ย ฉาน ตายแล้ว คนที่ฆ่าเขาเป็นชายหนุ่ม ฉันจะส่งรูปไปให้นาย ตรวจสอบเบื้องหลังเขาและหากไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ฆ่าเขาซะ”