ตอนที่ 101 ถังขยะที่หายไป
หลิน ฮวงคิดว่าเบาะแสเดียวที่เขามีอยู่ตอนนี้คือถังขยะที่หายไป
"ถังขยะที่สามต้องหายไปพร้อมกับหลิน ซินถ้าเราพบถังขยะเราน่าจะสามารถหาลิน ซินได้"
หลิน ฮวงได้ให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยติดต่อเฉิน เว่ย
"คุณหลิน เราหาหมายเลขห้องของเด็กผู้หญิงที่ไว้ผมหางม้าได้แล้ว เธออยู่ห้อง 321 ที่ชั้นเก้าผมได้ติดต่อพ่อของเด็กสาวและให้พวกเขารอในห้องของพวกเขา เราสามารถขึ้นไปตอนนี้ได้เลย" เฉิน เว่ยบอกเขาทันทีเมื่อรับสาย
"ปล่อยเรื่องนั้นไว้ก่อน ผมมีเบาะแสอื่น ผู้หญิงที่เป็นแม่ค้าแถวนี้บอกว่ามีถังขยะสามใบเมื่อตอนประมาณ5โมง40 แต่ตอนนี้มันมีเพียงสองใบ เวลาที่ถังขยะหายไปเป็นเวลาเดียวกันกับที่น้องสาวของผมหายไป ผมสงสัยว่าคนที่เอาถังขยะไปต้องเอาน้องสาวของผมไปด้วย " หลิน ฮวงบอกความคิดของเขาให้เฉิน เว่ยฟัง
"ผมจะไปหาคุณเพื่อไปดูวิดิโอตอนประมาณ5โมง40"
"ตกลง ผมจะให้เจ้าหน้าที่อีกสองคนอยู่ที่นั่นเพื่อหาเบาะแสต่อไป" เฉิน เว่ยพยักหน้า
หลังจากที่พวกเขาวางสายกัน หลิน ฮวงก็วิ่งไปที่ห้องตรวจสอบ เฉิน เว่ยได้หยุดวิดีโอไว้ตรงที่หลิน ฮวงบอก จากนั้นเขาก็เล่นวิดีโอ วิดีโอเริ่มตั้งแต่เวลาที่หลิน ซินทิ้งขยะจนกระทั่งถึงเวลาที่หลิน ฮวงและอีกสองคนไปถึงที่นั่น พวกเขาทุกคนล้วนสับสนหลังจากดูวิดีโอรวมทั้งหลิน ฮวง
"ไม่มีใครเอาถังขยะออกไป?!" หลิน ฮวงขมวดคิ้ว นั่นมันแปลกมาก
ถ้าหลิน ซินหายตัวไปกับถังขยะ เธอจะต้องหายตัวไปในขณะที่เธอยังคงอยู่ในถังขยะ นอกเหนือจากเหรียญตราผนึกมอนสเตอร์แล้ว ไม่มีของชิ้นใดที่สามารถเก็บสิ่งมีชีวิตได้และเหรียญผนึกมอนสเตอร์ก็ไม่อาจใช้กับมนุษย์ได้ "หลิน ฮวงส่ายหัว
"นอกจากนี้ ใครจะอยากขโมยถังขยะที่เต็มไปด้วยขยะกัน?"
"เราควรทำอย่างไรดีตอนนี้?" เฉินเหว่ยไม่พึมพำเหมือนหลิน ฮวง
"มีเพียงสองทางที่เป็นไปได้ หนึ่งคือผู้หญิงที่เราเจอก่อนหน้านี้อาจจะโกหกเพื่อกวนใจเรา ความเป็นไปได้อื่น ๆ น่าจะเป็นถังขยะที่สามในจุดอับของกล้อง"
"ขอให้สองคนที่ไปกับคุณ ถามพ่อค้าคนอื่น ๆ ว่าพวกเขาเห็นถังขยะที่สามหรือไม่ มีคนสองคนทิ้งขยะตรงนั้นในช่วงเวลาที่น้องสาวของคุณหายตัวไป โปรดติดต่อพวกเขา"
"ผู้หญิงอ้วนคนนั้นขายอะไร?" หลินหวงตอบคำถาม
"ผู้หญิงอ้วนคนนั้นอยู่กับเรามา 26 ปีแล้ว เธอขายบุหรี่และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เธออยู่มาก่อนที่ฉันจะเข้าทำงานในที่นี่ เธอไม่มีเหตุผลอะไรที่จะโกหก" เฉินเหว่ยรู้จักผู้หญิงอ้วนคนนั้นอ้วนเป็นอย่างดี "เธออาจจะจำจำนวนถังขยิด นั่นเป็นไปได้"
"เริ่มถามคนที่เหลือเถอะ" หลิน ฮวงไม่เข้าใจความยุ่งยากนี้
ไม่นานเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนก็ถามพ่อค้าทั้งหมดที่อยู่รอบ ๆ บริเวณนั้น นอกจากผู้หญิงอ้วนแล้วเจ้าของร้านอีกคนหนึ่งกล่าวว่าเธอก็เห็นว่ามีถังขยะสามใบ เฉิน เว่ยติดต่อแขกทั้งหกคนที่ปรากฏอยู่ในวิดีโอ สามคนบอกว่าเห็นถังขยะสามใบขณะที่อีกสองคนไม่สามารถจำได้และหนึ่งในนั้นเห็นถังขยะ 2 ใบ เด็กผู้หญิงผมม้า เป็นหนึ่งในหกคนนั้น เธอจำไม่ได้ว่ามีถังขยะกี่ใบ
"จากข้อมูลที่รวบรวมได้ มีถังขยะสามใบในจุดอับจริงๆ" หลิน ฮวงสรุป แขกคนหนึ่งกล่าวว่าเขาเห็นถังขยะสองถังตอนเวลา 5โมง58นาที เขาดูเหมือนจะมั่นใจในคำตอบมาก เขากล่าวว่า “แน่นอน ฉันจำได้ว่ามันมีถังขยะเพียงสอบใบจริงๆ ขยะมันล้นออกจากถังขยะทั้งสองใบและมันต้องใช้เวลาสักพักเพื่อที่จะยัดกระป๋องลงไป ฉันจะลืมมันไปได้ยังไง?”
“ตอนนี้เบาะแสเพียงสิ่งเดียวคือถังขยะที่หายไประหว่าง5โมง40และ5โมง58 อย่างไรก็ตาม การหายตัวไปของน้องสาวคุณอยู่ระหว่างเวลา 5โมง42นาที ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ไม่มีใครที่มาเอาถังขยะออกไปเลย” เฉิน เว่ยนั่งอยู่ที่สถานีทำงานในห้องตรวจสอบ
"นั่นหมายความว่าคนที่เอาน้องสาวของผมไป ต้องใช้เทคนิคบางอย่างที่เราไม่รู้ เขาต้องเอาไปทั้งถังขยะใบที่สามและน้องสาวของผม" หลิน ฮวงคิดทุกวิธีที่จะเป็นไปได้ในตอนนี้
"เราหาเบาะแสไม่เจอเลย ... " เฉิน เว่ยส่ายหน้าและถอนหายใจ
“ลองคุยกับเด็กสาวผมหางม้าที่ชั้นเก้าดูก่อนแล้วกัน” หลิน ฮวงไม่ยอมแพ้
เฉิน เว่ยโทรหาพ่อของเด็กสาวคนนั้นเพื่อยืนยันเวลาที่จะเข้าไปพบและนำหลิน ฮวงกับพนักงานของเขาไปที่ชั้นเก้าของยานบิน พวกเขากดกริ่งและเด็กสาวที่ไว้ผมหางม้าก็มาเปิดประตู
"พ่อค่ะ เรามีแขก" หญิงสาวพูดเสียงดังให้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาได้ยิน
ชายคนนั้นยืนขึ้นและยิ้มให้พวกเขา "โปรดเข้ามา"
หลิน ฮวงรู้ว่าชายคนนี้เป็นคนที่มองหลิน ซินขณะที่หลิน ซินกำลังออกจากลิฟท์ลอย เมื่อรู้ว่าชายคนนี้มีลูกสาวอายุเท่ากันกับหลิน ซิน เขาจึงบอกให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่ต้องทำอะไร เพราะมันเป็นเรื่องปกติที่คนมีลูกจะมองเด็กที่อายุเท่ากับลูกของเขา
"ลิลลี่ เอาน้ำชามาให้พวกเขาหน่อย" ชายคนนั้นพูดกับหญิงสาว
ได้ค่ะ คุณพ่อ" หญิงสาวเดินเข้าไปในห้องครัว
"โปรดนั่งลงก่อน ผมจะพยายามให้ความช่วยเหลืออย่างสุดความสามารถ" ชายคนนั้นยิ้ม
"ไม่จำเป็นต้องดื่มน้ำชาหรอก คุณเว่ย เราอยู่ที่นี่เพื่อพูดคุยกับลูกสาวของคุณเท่านั้น มันจะใช้เวลาไม่นาน"
ในขณะที่เฉิน เว่ยกำลังคุยกับชายคนนั้นหลิน ฮวงก็สังเกตเขา คุณเว่ย น่าจะอายุประมาณ40 ปี เขาสูงประมาณ 185เซนติเมตร ผิวเรียบเนียนและมีสไตล์การแต่งตัวที่ดี เขาสวมเสื้อสีขาวกับกางเกงแสลคสีดำ รวมถึงแว่นกรอบสีทอง
"อย่าโกรธกันนะครับ แต่ผมอยากรู้ว่าคุณทำงานอะไร คุณเว่ย?" หลิน ฮวงถาม
"ผมเคยเป็นครู แต่ตอนนี้ผมมีธุรกิจของตัวเอง" นายเว่ยตอบหลิน ฮวง
"ทำไมถึงเปลี่ยนอาชีพละครับ?" เฉิน เว่ยอยากรู้
"น่าเสียดาย เงินเดือนมันน้อยเกินไป" คุณเว่ยหัวเราะ
"เป็นความจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณมีภรรยาและลูก" เฉิน เว่ยเข้าใจเขา เพราะเขาอายุเกือบจะเท่ากันกับคุณเว่ย
"คุณเว่ย คุณอยู่ที่นี่กับลูกสาวของคุณ?ภรรยาของคุณไม่ได้มาด้วยกันหรอครับ?" หลิน ฮวงถาม
“ภรรยาของผมเสียชีวิตเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้ผมมีเพียงแค่ลูกสาว”คุณเว่ยส่ายหน้าและพูด
"ผมเสียใจด้วย ขอโทษที่ถามนะครับ" หลิน ฮวงไม่ได้คาดหวังคำตอบนั้น
"อย่ากังวลกับเรื่องนี้เลย มันนานมากแล้ว" คุณเว่ยโบกมือของเขาไปมา
หลิน ฮวงสังเกตเห็นอัญมณีสีเขียวบนแหวนบนนิ้วก้อยด้านซ้ายของเขา แต่เขาไม่ได้ถามต่อ
ไม่นานเด็กสาวผมหางม้าก็นำชามาเสิร์ฟ
"พ่อค่ะ หนูเอาชามาให้แล้วค่ะ"
"เสิร์ฟให้แขกเลยลูก" คุณเว่ยพยักหน้า
เด็กสาววางถาดไว้บนโต๊ะกาแฟและเสิร์ฟชาให้กับทุกคน ต่อมาเธอก็เดินไปหาชายคนนั้น
"นั่งลงสิ ลิลลี่" คุณเว่ยสั่งให้เธอนั่งลงบนตักของเขา ลิลลี่เชื่อฟัง เธอไม่ได้พูดอะไร แต่นั่งลงอย่างเงียบ ๆ
“เป็นเด็กดีจริงๆ ลูกสาวผมอายุเกือบจะเท่ากับลูกคุณเลย” เฉิน เว่ยบอก
"ผมเคยเป็นครูและผมก็สอนเธอด้วยเช่นกัน ผมยินดีถ้าคุณจะพาลูกสาวมาที่นี่ ผมสามารถสอนเธอได้เช่นกัน" คุณเว่ยดูกระตือรือร้น
"นั่นจะเป็นรบกวนมากเกินไป" เฉิน เว่ยลำบากใจ
"ไม่รบกวนเลย ผมมีเวลามากพอ ผมจะสอนเรื่องมารยาทให้กับเธอเอง" คุณเว่ยกล่าวและรู้สึกว่าเขากำลังออกจากประเด็นไป"ผมเกือบจะลืมไปเลย ว่าทำไมพวกคุณถึงมาที่นี่ เชิญ คุยกับลิลลี่ได้เลยครับ"
"พ่อค่ะ ... " ลิลลี่ดูขี้อาย ตอนนี้เธอรู้ว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อมาหาเธอ เธอซ่อนตัวอยู่ในอ้อมกอดของคุณเว่ย
"ไม่ต้องกังวล เราจำเป็นต้องถามคำถามหนูสักสองสามคำถามเท่านั้น" คุณเว่ยลูบไหล่ของลิลลี่
"หนูน้อย อย่ากลัวเราเลย เราเป็นทีมรักษาความปลอดภัยในยานบินนี้และเราอยู่ที่นี่เพื่อให้แน่ใจว่าทุกคนปลอดภัย" เฉิน เว่ยกล่าว
"เธอค่อนข้างขี้อายนะ" คุณเว่ยพยักหน้าให้เฉิน เว่ย
เฉิน เว่ยแสดงภาพหลิน ซินออกมา "หนูเคยเห็นเด็กผู้หญิงตรงหน้านี้ไหม"
ลิลลี่ส่ายหัวโดยไม่มีการแสดงออกอะไรเลย
คุณเว่ยที่นั่งอยู่ข้างหลังเธออึกอัก และถามว่า "ผมเห็นเด็กหญิงคนนี้ที่ประตูทางเข้าของลิฟท์ลอยนั่นเป็นเวลานานกว่า 1 ชั่วโมงแล้ว เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอ?"
"เธอหายไป เราหวังว่าลูกสาวของคุณอาจได้เห็นอะไรบางอย่าง" เฉิน เว่ยอธิบาย
"หายไป?มันควรจะมีกล้องวงจรปิดในยานบินไม่ใช่หรอ?" คุณเว่ยเลิกคิ้วขึ้น
"มีจุดอับอยู่ เด็กสาวคนนี้หายตัวไปในจุดอับที่กล้องมองไม่เห็น" เฉิน เว่ยรู้สึกลำบากใจเมื่อพูดเช่นนั้น
"เป็นเช่นนั้นหรอ หวังว่าคุณจะได้พบเธอโดยเร็วที่สุด" คุณเว่ยไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม
"หนูน้อยจำได้ไหมว่าหนูนั่งดื่มเครื่องดื่มบนม้านั่งตอน5โมง40?" เฉิน เว่ยถามลิลลี่ ลิลลี่พยักหน้า
"หนูจำได้ไหมว่ามีถังขยะกี่ใบ?"
ลิลลี่ส่ายหัว "หนูจำไม่ได้ สองหรืออาจจะสาม ... "
หลังจากถามคำถามแล้ว เห็นได้ชัดว่าลิลลี่ดูเหมือนจะไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้เลย หลิน ฮวงและคนอื่นๆออกมาจากห้องของคุณเว่ยอย่างผิดหวัง
