TXV – 153 ของมันต้องมี !
TXV – 153 ของมันต้องมี !
ระหว่างที่ทำงานอยู่เซี่ยเหล่ยกังวลเรื่องร้านขายรถยนต์ 4เอสจะปิด จนเขาขอออกงานก่อนเวลา 2 ชั่วโมง โดยพาหลางซือเหยาไปด้วย………
“ศิษย์พี่อยากได้รถแบบไหนตามสบายเลยตราบใดที่พี่ชอบสิ่งที่ผมซื้อให้” เซี่ยเหล่ยพูดขณะที่กำลังขับรถเกรทวอลล์H6ออกไปตามท้องถนน
หลางซือเหยาแก้มแดงเล็กน้อยแล้วตอบว่า “คุณอยากซื้อรถให้ฉันจริงๆหรือ”
เซี่ยเหล่ยยิ้มให้เธอ เขาตอบว่า “ใช่สิ ถามอยู่ได้รถที่ผมขับอยู่ผมก็เป็นคนซื้อมาด้วยตัวเอง”
“แต่ว่า.... ทำไมจะซื้อให้ฉันล่ะ?” หลางซือหยางต้องการคำตอบในเรื่องนี้
เซี่ยเหล่ยรีบตอบไปว่า “ก็เราเป็นครอบครัวเดียวกันในเมื่อผมมีเงินผมก็อยากซื้อรถให้”
เราเป็นครอบครัวเดียวกันประโยคนี้ดังขึ้นในหัวของเธอ เธอแก้มแดงขึ้นอีกแต่ก็แอบมีความสุขในใจ
“ท่านอาจารย์ก็ขับรถใช่ไหม” เซี่ยเหล่ยถาม “ผมจะซื้อรถอีกคนให้ท่าน”
หลางซือเหยาพูดแซวเขาว่า “อยากประจบเขาหรือ คุณนี่รีบเหลือเกิน”
เซี่ยเหลยทำหน้างงเป็นคำตอบ
หลางซือเหยาพูดต่อว่า “เขาไม่ได้ขับรถ ไม่ต้องคิดจะซื้ออะไรให้เขาหรอกพ่อฉันขี้เหนียวจะตาย เธอไม่รู้หรือว่าถ้าซื้อของขวัญเยอะๆไปให้เขาเขาจะตำหนิเอาได้”
เซี่ยเหล่ยคิดในใจว่า ‘พี่นี่กีดกันจริงๆอะไรที่อาจารย์ยังไม่ได้พูดออกมา ก็ไม่จริงหรอก’
“จะซื้อของให้พ่อฉันนี่หวังอะไรตอบแทนหรอ ?”
เซี่ยเหล่ยมองเธอกลับด้วยสีหน้าประหลาดใจ “ผมรู้นะว่าพี่คิดอะไร พี่มันพยาธิตัวกลมชัดๆ”
“ดี มาหาว่าฉันเป็นพยาธิตัวกลม พยาธตัวนี้จะกินท้องเธอ” หลางซือเหยาเอื้อมมือไปจั๊กจี้ท้องของเซี่ยเหล่ย
รถสั่นเกือบเสียหลักเซี่ยเหล่ยเอาปัดมือของหลางซือเหยาออกแล้วมือของเธอดันไปถูกกับเจ้างูน้อยของเขาพอดี
หลางซือเหยาตกใจเหมือนโดนไฟช็อต เธอรีบดึงมือออกทันที
เซี่ยเหล่ยพยายามพูดเรื่องอื่นโดยทันทีเช่นกัน “โอเค พี่ยังไม่ได้บอกเลยว่าต้องการรถหรือเปล่า ? เผื่อเราจะได้แวะไปที่ร้านกันเลย”
เขามองไปตามข้างทางมีร้าน4เอส โชว์รูมรถออดี้ บ้านคน กำแพงเมืองจีน แล้วก็ร้านขายรถหรูหราอยู่มากมาย
หลางซือเหยาพิจารณาสักพักแล้วตอบว่า “งั้นซื้อรถรุ่นเดียวกับที่คุณใช้ละกัน”
เซี่ยเหล่ยส่ายหัวปฏิเสธ “ไม่ได้ มันถูกเกินไป”
หลางซือเหยาตอบว่า “คุณเป็นผู้บริหารคุณขับรถเกรทวอลล์H6แล้วถ้าฉันขับรถที่หรูหรามีราคามากกว่าคุณ คุณคิดว่าพนักงานในบริษัทจะมองเราสองคนเป็นยังไงล่ะ ?”
เซี่ยเหล่ยพูดพร้อมรอยยิ้มว่า “ผมค้าขาย ทำธุระกิจ รถยนต์มันเป็นหน้าเป็นตา ฉะนั้นก็ต้องดูดี ที่จีนมันต่างจากฝั่งยุโรปหรืออเมริกาคนที่นี่ต้องรักษาหน้าตัวเอง ผมคุยธุระกิจหลายๆร้านหากจะขับรถถูกๆก็ดูไม่ดีถ้าผมขับรถแพงๆพวกเขาจะมองว่าผมมีคุณภาพแล้วการคุยธุรกิจก็จะง่ายขึ้น พี่เป็นผู้ช่วยผมก็ต้องขับรถที่ดีผมต้องรักษาหน้าบริษัทก็ด้วยงั้นซื้อรถเถอะ !”
“ฉันขับรถหรูหราราคาแพงแล้วคุณจะรู้สึกได้หน้าหรอ ?” หลางซือเหยาถาม
“ใช่ แล้วพี่จะเอารถคันไหนล่ะ” เซี่ยเหล่ยรบเร้าคำตอบจากเธอ
หลางซือเหยานั่งคิดสักครู่หนึ่งแล้วเธอค่อยๆยิ้มที่มุมปาก
ตอนนี้รถขับผ่านร้าน4เอส ร้านขายรถออดี้จนขับมาหยุดที่ร้านBMW
หลางซือเหยาหันไปมองป้าย BMW แล้วพูดอย่างเซอร์ไพรซ์ว่า “เธอจะซื้อรถBMWให้ฉันหรอ ?”
“ลงไปๆจะได้ไม่เสียเวลา” เซี่ยเหล่ยพูดอย่างเร่งรีบ
เซี่ยเหล่ยลุกออกจากรถแต่หลางซือเหยายังนั่งอยู่ เธอคิดว่ารถที่ดีน่าจะเป็นรถยี่ห้อออดี้ไม่คิดว่าเซี่ยเหล่ยจะพาเธอมาซื้อรถ BMW ให้
เซี่ยเหล่ยเดินมาเปิดประตูให้หลางซือเหยาแล้วพาเธอเดินเข้าร้าน
พนักงานต้อนรับยืนยิ้มให้ทั้งสองอย่างสุภาพแต่เมื่อเขาเหลือบตาไปเห็นรถของเซี่ยเหล่ยที่จอดอยู่ก็กลับเริ่มทำสีหน้าไม่ไว้ใจคนที่ขับรถแบบนี้ไม่น่าจะซื้อรถBMW แน่ๆเขาคิดอีกว่าเซี่ยเหล่ยต้องพาหลางซือเหยามาอวดรวยแน่นอน
พนักงานคนนี้สรุปในใจว่าเซี่ยเหล่ยไม่ได้จะซื้อรถแน่นอน เขาปล่อยให้ทั้งสองยืนดูรถกันเองในโชว์รูมโดยไม่เดินเข้าไปพูดคุยหรือเสนอราคาแต่อย่างใด
พนักงานหญิงในชุดยูนิฟอร์มอีกสองคนยืนนินทาเซี่ยเหล่ยและหลางซือเหยา
“หนุ่มคนนี้ดูโก้ดูดีเนอะ แต่ไม่น่าพาหญิงมาด้วยเลย” พนักงานหญิงนินทาด้วยเสียงเบา
“ฉันอยากจะให้เขามาจีบฉันบ้างส่วนใหญ่ชอบเจอแต่ลุงแก่ๆ” พนักงานอีกคนทำหน้าเซ็งๆ
“ใช่ๆ ฉันว่านะอีกสักพักผู้ชายต้องพาผู้หญิงไปที่ทางออก”
“แล้วเขาคงบอกเธอว่าหลังจากผมมีเงินจะซื้อรถให้คุณแน่นอน”
หลางซือหยวนเดินดูแล้วประทับใจกับรถราคากว่า 210,000 หยวน เธอมองว่าเป็นราคาที่ดีและเหมาะสมกับรุ่นนี้ที่สุดแล้ว
“นี่” หลางซือเหยาพูดโดยเพิ่งสังเกตว่าเซี่ยเหล่ยกำลังดูรถรุ่น M6 อยู่
“ดูมีปัญหาเขานะพวกเขาเล่นละครกันอยู่ ? เราควรสนใจเขาไหม” พนักงานขายพูดบ่นๆแต่ก็เดินไปดูสองคนนี้
หลางซือเหยาถามว่า “รุ่นนี้ไม่มีสีแดงหรอ ?”
“มีค่ะ คุณต้องการมั้ย ?” พนักงานขายตอบ
“อืม.. เดี๋ยวขอถามเพื่อนก่อนนะ” หลางซือเหยาพูดแล้วเดินไปหาเซี่ยเหล่ย
พนักงานขายทั้งสองคนยืนซุบซิบกันต่อ
“ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะกล้าดูรถรุ่นM6”
“เขาจะต้องบอกเธอว่าซื้อให้ไม่ได้แน่เลย”
“แล้วเขาจะปลอบเธอว่า รอให้รวยก่อนนะ”
“พูดเบาๆ เดี๋ยวสองคนนั้นได้ยิน”
หลางซื่อหยาเดินไปยืนข้างๆเซี่ยเหล่ยเธอเห็นเซี่ยเหล่ยมองรถM6ด้วยตาที่เป็นประกายเมื่อเธอหันไปมองป้ายราคาก็พบว่ามันมีราคา2ล้านหยวน
“รถคันนี้สวยเนอะ” เซี่ยเหล่ยพูด
“สวยดี แต่ราคา2ล้านมันแพงเกินไป” หลางซือเหยาจับมือเซี่ยเหล่ยให้หันไปดูรถที่เธอเลือกไว้แล้วพูดเบาๆว่า “ฉันคิดว่าคันนี้ก็ดีนะ”
เซี่ยเหล่ยเหลือบตามองแล้วตอบว่า “จะดีหรอ ? ผมว่าไม่นะ”
พนักงานขายทั้งสองยืนส่งสายตาให้กันแล้วทำสีหน้ารังเกียจเซี่ยเหล่ยชัดเจนมากขึ้น
“แล้วอยากซื้ออะไรให้ฉันกันแน่” หลางซือเหยาพูดแบบเซ็งๆ
เซี่ยเหล่ยหันไปมองรถราคาแพงที่เล็งไว้แต่แรก “ผมซื้อคันนี้แหละ”
“ไม่เอา มันแพงไปฉันไม่อยากได้” หลางซือเหยาตอบ
เซี่ยเหล่ยยืนยันในคำตอบ “เอาคันนี้แหละ !”
หลางซือเหยาพูดว่า “ฉันไม่อยากได้ของแพง เงินเธอก็ไม่ได้หามาง่ายๆ แล้วบริษัทยังต้องการ....”
พนักงานขายเดินมาพูดแทรกเธอว่า “ฉันได้ยินว่าคุณตัดสินใจได้แล้ว”
พนักงานอีกคนกระซิบว่า “อย่าไปสนเลย เสียเวลาเปล่าๆ”
เซี่ยเหล่ยย่นคิ้วใส่เขาเห็นว่าพนักงานขายสองคนนี้มองเขาอย่างดูถูกคงคิดว่าเขาไม่มีเงินจ่ายน่ะสิในอดีตอาจจะใช่แต่วันนี้เขามีเงินพร้อมอย่างไรก็ตามเขายังไม่อยากพูดอะไรปล่อยให้หลางซือเหยาจัดการดีกว่า.....
“มีมารยาทบ้างมั้ย ?” หลางซือเหยาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ไม่อยากขายก็ดี ไปเราไปซื่อรถที่อื่นดีกว่า”
พนักงานขายมองหน้ากันแต่ไม่พูดอะไรทั้งสองดูเหมือนจะพูดว่า ‘ถ้าจะหาข้ออ้างออกจากร้านก็รีบๆไปซะสิ’
เซี่ยเหล่ยพูดขึ้นว่า “ไปเรียกผู้จัดการมา”
พนักงานขายคนหนึ่งตะโกนว่า “ผู้จัดการคะ มีคนอยากคุยด้วยค่ะ”
ชายวัยกลางคนเดินออกมาและหันมองเซี่ยเหล่ย “คุณครับ มีเรื่องอะไรหรอครับ ?”
เซี่ยเหล่ยตอบทันทีว่า “รถรุ่นM6มีสีแดงมั้ย”
“มีครับ” ผู้จัดการตอบ
เซี่ยเหล่ยพูดต่อ “ดี งั้นผมเอาสีดำและสีแดงอย่างละคันจัดการให้ด้วยนะ
ผู้จัดการตอบรับอย่างตื่นเต้น “ครับ เดี๋ยวผมให้คนจัการทันทีบริการของเราเป็นระดับเฟิร์สคลาสคุณตัดสินใจถูกแล้วครับที่เลือกพวกเรา”
พนักงานขายยืนตัวแข็งเป็นหินเมื่อได้ยินเรื่องทั้งหมด.......
เซี่ยเหล่ยพูด “แต่ผมมีเงื่อนไขนึง”
ผู้จัดการตอบอย่างสุภาพ “บอกทางเราได้เลยครับ เราพร้อมทำตามแน่นอน”
เซี่ยเหล่ยพูดว่า “กริยาของพนักงานสองคนนี้ทำให้ผมและเพื่อนไม่สบายใจผมซื้อรถคุณสองคันก็อยากให้พวกเขาเอาเสื้อผ้ามาขัดรถของผม !”
ผู้จัดการหันไปมองพนักงานด้วยสีหน้าโมโหเขาพูดตอบว่า “คุณสองคนยืนทำอะไรอยู่ ไปเช็ดซะระวังด้วยทำให้มันสะอาด ไม่งั้นจะเจอดี !”
พนักงานสองคนยืนอึ้งแล้วเดินไปที่รถทั้งสองถอดเสื้อคลุมออกแล้วค่อยๆขัดที่ล้อรถ
หลางซือเหยาดึงเซ่ยเหล่ยมากระซิบว่า “ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลย”
เซี่ยเหล่ยตอบเธอว่า “สองคนนี้ทำให้คุณไม่พอใจ ผมทนไม่ได้ ผมอยากช่วยให้คุณอารมณ์ดีขึ้นนี่ก็สั่งสอนนิดๆหน่อยๆจะได้ไม่กล้าไปทำแบบนี้กับคนอื่นอีก !”
คำพูดของเขาทำให้หลางซือเหยาประทับใจเธอมองเซี่ยเหล่ยเปลี่ยนไปเธอพูดกับเขาที่ยิ้มให้เธออยู่ว่า “คุณดีกับฉันมากเลยนะ”
เซี่ยเหล่ยยิ้มตอบกลับแต่ในขณะนั้นแขนเขาบังเอิญไปโดนหน้าอกของเธอ จึงได้แต่ยืนนิ่งตัวแข็ง....
พนักงานที่กำลังขัดรถอยู่แอบกระซิบคุยกัน
“พวกคนรวยนี่เอาใจยากจริงๆ เธอเคยเห็นคนแบบนี้ซื้อรถM6มั้ย”
“ไม่นะ ฉันอยากได้ผู้ชายแบบนี้จัง”
“หยุดเพ้อเจ้อได้แล้ว ขัดรถต่อ”
“อืม...ก็ได้”
จากนั้นหนึ่งชั่วโมงทั้งสองขับM6ออกมาคนละคันจากร้านซึ่งแน่นอนว่าคันสีแดงเป็นของหลางซือเหยาส่วนสีดำเป็นของเซี่ยเหล่ย เธอขับรถนำด้วยความเร็วสูงแม้ว่าจะเป็นการขับรถราคาแพงครั้งแรกเซี่ยเหล่ยได้แต่ขับตามช้าๆให้เธอนำทางไป……
ส่วนรถเกรทวอลล์H6นั้น เซี่ยเหล่ยให้พนักงานบริษัทมาขับมันกลับไปโดยเขาจะให้รถคันนี้กลายเป็นรถสาธารณะของบริษัท
หลางซือเหยานั่งพูดคนเดียวในรถคันใหม่ของเธอว่า ‘ตอนนี้ เขามีตั้งสามบุคลิก แล้วเขาเป็นคนแบบไหนกันแน่นะ !’
ติดตามตอนต่อไป......
