ตอนที่ 216 ถูกฆ่าไปเเล้ว

หลังจากได้ฉมวกเลือดศักดิ์สิทธิมา หานเซิ่นยังไม่มีเวลาเล่นกับมันมากนักก็ถูกหวงฟูผิงชิงพาไปพบเซินเทียนจื่อ

เห็นได้ชัดว่าเซินเทียนจื่อรู้อยู่แล้วว่าเขากำลังจะมา เงื่อนไขที่เสนอให้กับหานเซิ่น หวงฟูผิงชิงคงจะปรึกษากับเซินเทียนจื่อมาก่อนแล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะการฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิบนเกาะลึกลับเป็นงานที่ยาก และต้องทำแบบเร่งด่วน เซินเทียนจื่อจะไม่มีทางยอมร่วมมือกับหานเซิ่น แต่อย่างไรก็ตาม ความแค้นที่เขามีต่อหานเซิ่นยังน้อยกว่าดอลลาร์มาก หานเซิ่นแค่แย่งเขาฆ่ามังกรปีกม่วง ซึ่งต่างจากดอลลาร์ที่ทำกับเขาไว้เจ็บแสบมาก

แต่อย่างไรก็ตามการที่เขาจ้างหานเซิ่นมาช่วยครั้งนี้เป็นเรื่องที่สูญเปล่า เพราะโฮลี่แองเจิลถูกหานเซิ่นฆ่าไปแล้ว

ตอนที่เซินเทียนจื่อ หวงฟูผิงชิงและนิ้วโป้งต้องกลับมาเตรียมตัว พวกเขาสั่งให้ลูกน้องจับตาดูอยู่ใกล้ๆเกาะ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครไปก่อนพวกเขา ถ้าจะมีก็มีแค่ดอลลาร์ ซึ่งเขาไม่มีทางสู้กับมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิได้ด้วยคนเดียวอยู่แล้ว ทำให้พวกเขามั่นใจว่ายังมีมอนสเตอร์อยู่ข้างบนนั้น

ครั้งนี้เซินเทียนจื่อใช้เงินไปเยอะมาก เขาต้องซื้อปีกวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิกลับมาจากหลินเป้ยเฟิง และยังขอเช่าวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิที่รูปร่างคล้ายมนุษย์มาจากซินเสียน นี่ยังไม่รวมเงินที่เขาต้องจ่ายให้กับนิ้วโป้งและหานเซิ่นเป็นค่าจ้าง

ทุกอย่างที่เขาจ่ายไปก็เพื่อวิญญาณอสูรบนเกาะลึกลับเพียงดวงเดียว

หานเซิ่นรับปีกเลือดศักดิ์สิทธิรวมถึงลูกธนูเลือดศักดิ์สิทธิจากหวงฟูผิงชิง และตามเซินเทียนจื่อไปอย่างเงียบๆ

หานเซิ่นแอบขำในใจ 'เซินเทียนจื่อ แกยอมลงทุนไปมากขนาดนี้ ถ้าขึ้นไปบนเกาะ และพบว่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่าไปแล้ว อยากรู้จริงๆว่าแกจะทำหน้ายังไง'

"สิ่งที่นายต้องทำคือยิงธนูสนับสนุนจากระยะไกล และนายต้องหยุดในตอนที่ฉันบอกให้หยุด ถ้านายกล้าขโมยวิญญาณอสูรจากฉันอีก นายจะต้องเสียใจ" เซินเทียนจื่อพูดขู่หานเซิ่น

"ไม่ต้องห่วง ผมเป็นมืออาชีพพอ ผมรู้ว่าต้องทำอะไร" หานเซิ่นตอบอย่างสงบ

"งั้นก็ดี" ครั้งนี้เซินเทียนจื่อไม่ได้กลัวว่าหานเซิ่นจะแย่งวิญญาณอสูร เพราะมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิบนเกาะต่างจากที่อื่น มันจะให้วิญญาณอสูรแน่นอน ถ้าหานเซิ่นเป็นคนฆ่า เขาสามารถมั่นใจได้เลยว่าหานเซิ่นได้วิญญาณอสูร และยังไงหานเซิ่นก็ต้องคืนให้เขา เพราะถ้าไม่คืนเขาจะตามล่าหานเซิ่นในกาแล็กซี่ แม้จะมีซินเสวียนคอยช่วยก็ยากจะรอดไปได้

เมื่อทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว เซินเทียนจื่อก็พานิ้วโป้งกับหานเซิ่นบินขึ้นไปบนเกาะลึกลับ เมื่อพวกเขามาถึงเกาะ เซินเทียนจื่อยังไม่ได้บุกเข้าไปที่ภูเขาทันที เขาตัดสินใจพักก่อนครึ่งวัน เพื่อให้ทีมมีความพร้อมมากที่สุด

หานเซิ่นไม่พูดอะไรเลยระหว่างที่ทางมา ตอนนี้เขารอดูหน้าของเซินเทียนจื่อตอนที่รู้ว่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่าไปแล้ว

ในที่สุดเซินเทียนจื่อก็พาหานเซิ่นและนิ้วโป้งบุกเข้าไปที่ภูเขา

"มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิไปไหนแล้ว?" เซินเทียนจื่อใช้กล้องส่องทางไกลส่องดูทั่วภูเขา แต่เขาไม่เห็นโฮลี่เเองเจิลเลย

จากนั้นเซินเทียนจื่อก็บินไปทั่วภูเขา แต่เขาก็ไม่เจอล่องลอยของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิเลย

เขารู้สึกฝืนใจแต่เขายังคงบินหาต่อไป เขาขอให้หานเซิ่นและนิ้วโป้งช่วยกันหาให้ทั่วเกาะ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่พบอะไรเลย

"ไอ้เวรดอลลาร์! ฉันจะฆ่าแก…"

เซินเทียนจื่อโกรธจนแทบจะระเบิดออกมา ในตอนนี้เขาเกลียดดอลลาร์จนเกินกว่าที่จะบรรยายได้ แม้จะมีคนไปฆ่าพ่อเขา เขายังไม่โกรธขนาดนี้

ระหว่างทางกลับ ใบหน้าของเซินเทียนจื่อมืดมนมาก ดูเหมือนว่าเขาจะถูกความโกรธเข้าครอบงำหมดแล้ว หานเซิ่นกับนิ้วโป้งไม่กล้าพูดอะไรตอนนี้ หานเซิ่นได้แต่แอบหัวเราะในใจ

"ทำไมถึงไปกันนานขนาดนี้? พวกคุณได้วิญญาณอสูรมาแล้วใช่ไหม?"

หวงฟูผิงชิงรอพวกเขาอยู่นาน และเมื่อเห็นพวกเขากลับมา เธอก็รีบถาม

"มันไม่อยู่แล้ว" เซินเทียนจื่อกัดฟันและพูด

"หมายความว่าไง? เป็นไปไม่ได้ที่หลังจากฆ่ามอนสเตอร์บนเกาะลึกลับแล้วจะไม่ได้วิญญาณอสูร" หวงฟูผิงชิงยังไม่เข้าใจสถานการณ์

"มอนสเตอร์มันไม่อยู่แล้ว ไอ้สารเลวดอลลาร์มันฆ่าไปแล้ว ฉันจะไม่มีวันให้อภัยมัน"

เซินเทียนจื่อแสดงความเกลียดชังที่มีต่อดอลลาร์ออกมาอย่างเห็นได้ชัด

ที่เขาโกรธมากก็เพราะเขาต้องลงทุนไปหลายอย่างเพื่อจะได้ไปล่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ แต่เขากับไม่ได้อะไรเลย

"เป็นไปได้ยังไงกัน? พวกเราต่างก็เห็นถึงความแข็งแกร่งของมอนสเตอร์นั้นมาแล้ว ไม่มีทางที่เขาจะฆ่ามันได้ด้วยตัวคนเดียว" หวงฟูผิงชิงอ้าปากค้างด้วยความช็อค

"ไม่มีใครอีกแล้วในเมืองนี้ที่จะแบบนั้นได้ ต้องดอลลาร์ไม่ผิดแน่" เซินเทียนจื่อโกรธจนแทบกระอักเลือด

เมื่อหวงฟูผิงชิงเห็นท่าทางของเซินเทียนจื่อ เธอก็ไม่กล้าถามอะไรอีก เพราะยิ่งเธอพูดอะไรออกไป เขาก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก เธอรู้ดีว่าเขาลงทุนไปมากแค่ไหน

แม้เงินแค่นี้จะไม่ได้มากอะไร ถ้าเทียบกับทรัพย์สินของกลุ่มสตาร์รี่ แต่ความคับแค้นที่เขาได้รับเพราะวิญญาณอสูรที่เขาอยากได้มากกับตกไปอยู่ในมือดอลลาร์

หานเซิ่นอยากที่จะอยู่ดูเซินเทียนจื่อในสภาพนี้นานๆ แต่เมื่อเขาเห็นนิ้วโป้งเดินกลับไป เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ต่อ

เขาคืนปีกและลูกธนูเลือดศักดิ์สิทธิให้หวงฟูผิงชิง และกลับเช่นเดียวกัน

จริงๆหานเซิ่นอยากจะขอซื้อวิญญาณอสูรลูกธนูสักดวง แต่หวงฟูผิงชิงยังต้องใช้มัน เธอคงไม่ยอมขายแน่ๆ และตอนนี้เขาก็ไม่เหลือเงินแล้วด้วย

หลังจากกลับมาที่ห้องของเขาภายในสตีลอาเมอร์ หานเซิ่นก็เรียกฉมวก 3 แฉกออกมาลองทันที เขาชอบความรู้สึกตอนที่ได้ถือมันมาก และแทบรอไม่ไหวที่จะได้ใช้มันสู้กับมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ

'คราวนี้แหละ ผมต้องกลับไปที่ทะเลทรายปีศาจอีกครั้ง ด้วยฉมวกเลือดศักดิ์สิทธิอันนี้ ราชาจิ้งจอกและแบล็คเฟเธอร์เลือดศักดิ์สิทธิจะหนีไม่รอดอีกต่อไป' หานเซิ่นคิดอยากตื่นเต้น

แต่ก่อนที่เขาจะได้ไปทะเลทรายปีศาจ เขาก็ได้รับข้อความจากซินเสวียน ซึ่งเธอขอให้เขารีบเข้าไปพบเธอ เสียงของเธอดูแปลกๆ และเธอก็ไม่ได้บอกถึงเหตุผลที่เรียกเขาไปเลย ซึ่งทำให้หานเซิ่นรู้สึกประหลาดใจ

'เรื่องนี้อาจจะไม่เกี่ยวกับหน่วยพิเศษ ไม่งั้นเธอคงพูดออกมาแล้วว่าเรียกไปทำไม' หานเซิ่นไม่รู้ว่าครั้งนี้ซินเสวียนเรียกเขาไปทำอะไร

ในเวลาเดียวกัน ซินเสวียนนั่งอยู่ในห้องทำงาน เธอกำลังอ่านเอกสารฉบับหนึ่ง ขณะที่ทำหน้าแปลกๆ

"ทำไมศาสตร์จารไป๋ถึงได้เลือกหานเซิ่น?"

ซินเสวียนพึมพำ ขณะอ่านเอกสารในมือ