TWO Chapter 174 ด่านเจิ้นหนาน

TWO Chapter 174 ด่านเจิ้นหนาน

มู่หลานเยว่ปิดช่องพันธมิตร แล้วไปหามู่กุ้ยหยิง เพื่อปรึกษาเกี่ยวกับข้อเสนอของโอหยางโชว

หลังจากได้ยินคำกล่าวของเธอ มู่กุ้ยหยิงก็เงียบและไม่ได้กล่าวอะไรออกมา เห็นได้ชัดว่ามันเป็นทางเลือกที่ยากลำบาก ความตั้งใจของเธอคือ เธออยากให้เมืองมู่หลานสามารถดพเนินไปอย่างเป็นอิสระ แต่ตอนนี้ เนื่องจากการขาดแคลนเงินทุน การพัฒนาเมืองจึงคืบหน้าช้ามาก และมันได้ดึงความสนใจของเธอไว้ จนเธอไม่สามารถมุ่งเน้นไปที่การทหารได้

หลังจากนั้นซักพัก เธอก็มองไปที่มู่หลานเยว่ ก่อนจะกล่าวว่า “เสี่ยวเยว่ ข้าขอถามเจ้า เจ้าไว้ใจพี่ชายหวู่ยี่ของเจ้ามากเพียงใด และนอกเหนือจากพันธมิตร เจ้ามีความรู้สึกอื่นๆต่อเขาอีกหรือไม่?”

มู่หลานเยว่ตะลึง และไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงถามเช่นนี้ เธอคิดอย่างละเอียด แม้ว่าเธอจะคิดว่ามันแปลก เธอก็ตอบออกไปว่า “พี่ชายหวู่ยี่เป็นพันธมิตร และก็เป็นพี่ชาย แม้ว่าเขาจะไม่ใช่พี่ชายแท้ๆของข้า แต่ข้ารู้สึกได้ว่าความจริงใจของเขาเป็นของจริง”

มู่กุ้ยหยิงพยักหน้า “งั้นข้าขอถามต่อ ในอนาคตของเมืองมู่หลาน เจ้าจะทำเช่นไร หากเราและเมืองซานไห่ที่อยู่แอ่งเหลียนโจวต้องเผชิญหน้ากัน?”

“ข้าจะไม่ปิดบังพี่สาว ข้าได้คิดถึงปัญหานี้แล้ว พี่สาว ท่านก็รู้ว่า พ่อแม่กับข้ายังต้องอยู่ห่างกันอีกนาน ดังนั้น ข้าจึงต้องการพัฒนาเมืองมู่หลาน เพื่อให้พวกเขาภูมิใจเมื่อพวกเขากลับมา สำหรับอนาคต การควบรวมกับเมืองซานไห่เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด อย่างไรก็ตาม ก่อนหน้านั้น ข้าต้องการใช้ความสามารถของตัวเอง ในการพัฒนาเมืองมู่หลานให้ดีที่สุด” มู่หลานเยว่ตอบ

“ข้าเข้าใจ เมื่อเป็นเช่นนั้น ข้าก็จะยินยอมให้เกิดสาขาของธนาคาร 4 สมุทรในเมืองมู่หลาน เพราะยังไง ข้าก็ยังต้องมุ่งเน้นพลังของข้า ในการจัดการกับพวกโจร และฝึกอบรมกองกำลังพิเศษของดินแดนเรา เพื่อจะได้ปกป้องด่านเจิ้นหนาน”

มู่หลานเยว่กลายเป็นร่าเริง “ตกลง ข้าจะไปบอกกับพี่ชายหวู่ยี่”

หลังจากได้รับการตอบรับจากเธอแล้ว โอหยางโชวก็ไปที่สำนักงานกรมการเงินของขุ่ยหยิงหยู

“พี่ใหญ่!” ขุ่ยหยิงหยูลุกขึ้นยืน และเชิญให้โอหยางโชวนั่ง

หลังจากที่เขานั่งลงแล้ว เขาก็อธิบายเกี่ยวกับเมืองมู่หลานให้เธอฟัง “หยูเอ๋อ ข้าต้องการย้ายหยางหยุนจากเมืองเป่ยไห่ และส่งเขาไม่ยังเมืองมู่หลาน เจ้าคิดว่าอย่างไร?”

ขุ่ยหยิงหยิงหยู่คิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะยิ้มแล้วกล่าวว่า “ข้าคิดว่าดีแล้ว นางเป็นส่วนหนึ่งของธนาคาร 4 สมุทร และมีความเข้าใจการทำงานอย่างชัดเจน นางยังเป็นผู้จัดการสาขาในเมืองเป่ยไห่ และมีประสบการณ์มากมาย”

“ดี ส่งจดหมายอย่างเป็นทางการของกรมการเงินออกไป เพื่อเรียกตัวนางกลับมายังเมืองหลัก สำหรับคนที่จะมาแทนนาง ข้าอนุญาติให้กรมการเงินตัดสินใจได้เลย”

“ข้าเข้าใจแล้ว” ขุ่ยหยิงหยูพยักหน้า แล้วถามต่อว่า “พี่ใหญ่ ท่านต้องการให้เราเตรียมเงินทุนไปยังเมืองมู่หยานเท่าใด?”

สำหรับคำถามนี้ โอหยางโชวกล่าวอย่างหยาบๆว่า “ถ้าเราเตรียมไว้น้อยเกินไป มันก็จะไม่มีค่าอะไร ในครั้งแรก ให้เตรียมไว้ 2,000 เหรียญทอง ซึ่งทั้งหมดจะเป็นเงินสด ด้วยเงินทุนก้อนนี้ มันควรจะให้พวกเขาสามารถใช้งานได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง เมื่อมันถูกใช้หมด เราค่อยลงทุนเพิ่มเติม”

“ข้าเห็นด้วย” ขุ่ยหยิงหยูมาจากตระกูลนักธุรกิจ เธอจึงสามารถเข้าใจได้อย่างชัดเจน การลงทุนครั้งแรกเป็นสิ่งสำคัญ สำหรับผลตอบแทนในอนาคต ดังนั้น เธอจึงเห็นด้วย

เมื่อเวลา 14.00 น. หวังหยวนเฟิงพร้อมเครื่องยิงหน้าไม้ 3 คันศรจำนวน 3 เครื่อง ได้ถูกส่งไปยังเมืองหงส์สาบสูญ หลังจากที่เขาไปแล้ว โอหยางโชวก็กลับไปที่คฤหาสน์ของลอร์ด

เมื่อเวลา 16.00 น. หยางหยุนก็กลับมาถึงเมืองซานไห่ และเธอรีบมาที่สำนักงานของโอหยางโชวในทันที

หลังจากที่โอหยางโชวบอกเธอ เกี่ยวกับงานใหม่ของเธอ เขาก็เตือนเธอว่า “มู่หลานเยว่คือลอร์ดแห่งเมืองมู่หลาน นางเป็นเพื่อนของข้า และการเปิดสาขาที่นั่นเป็นกิจกรรมทางธุรกิจทั่วไป เมื่อเจ้าอยู่ที่นั่น เจ้าต้องเป็นกลาง และไม่เข้าไปแทรกแทรงเกี่ยวกับเรื่องทางเศรษฐกิจและกิจการของพวกเขามากนัก เจ้าเข้าใจหรือไม่?”

ธนาคาร 4 สมุทร เป็นเหมือนมีดที่คมกริบ และถ้าตัวแทนที่เขาส่งไปไม่เข้าใจ ก็อาจก่อให้เกิดความเสียหายได้ แน่นอนว่าโอหยางโชวเชื่อถือหยางหยุน แต่เนื่องจากมันเป็นเรื่องสำคัญ เขาจึงต้องย้ำเตือนเธอ

เธอพยักหน้าอย่างจริงจัง แล้วกล่าวว่า “นายท่านไม่ต้องกังวล ข้าเข้าใจว่าอะไรควรอะไรไม่ควร”

“ดี” โอหยางโชวโบกมือ แล้วกล่าวว่า “สิ่งที่ข้าต้องกล่าว ก็กล่าวไปหมดแล้ว ดังนั้น เจ้าควรออกไปหาเจ้ากรมขุ่ย และดูว่านางมีอะไรจะกล่าวเพิ่มเติมอีกหรือไม่ ในเช้าวันพรุ่งนี้ ข้าจะไปส่งเจ้าไปเมืองมู่หลาน”

“ค่ะ!” หยางหยุนตอบ แล้วออกไป

หยางหยุนไม่ได้ถูกส่งไปคนเดียว นอกเหนือจากเธอ กรมการเงินได้เลือกพนักงานเพิ่มอีก 2 คน มาเป็นผู้ช่วยของเธอ สำหรับการเตรียมสถานที่ทำงานของธนาคาร 4 สมุทรนั้น มู่หลานเยว่จะเป็นผู้รับผิดชอบ รวมทั้งการคัดเลือกพนักงานด้วย

…………………………………………………………………………….

เช้าวันรุ่งขึ้น ณ เมืองมู่หลาน หน้าประตูเทเลพอร์ต มู่หลานเยว่และมู่กุ้ยหยิงมารอพวกเขาอยู่ที่นั่น

หลังจากทั้ง 2 ฝ่าย ได้พบกัน โอหยางโชวก็แนะนำให้ทั้ง 2 ฝ่าย รู้จักกัน ถ้าธนาคาร 4 สมุทรอยากทำได้ดีที่นี่ มันต้องได้รับการสนับสนุนและพวกเขาก็มีโอกาสมากมายที่จะทำงานร่วมกัน นี่เป็นเหตุผลว่าทำไม โอหยางโชวถึงต้องช่วยพวกเขาในการสร้างสะพานความสัมพัมธ์

โอหยางโชวปล่อยให้หยางหยุนและผู้ช่วยทั้ง 2 คุยกับมู่หลานเยว่ เกี่ยวกับธนาคาร 4 สมุทร ในขณะที่ตัวเขาเดินทางออกจากเมืองมู่หลาน ไปยังด่านเจิ้นหนาน ภายใต้การนำทางของมู่กุ้ยหยิง

ด่านเจิ้นหนานอยู่ห่างจากเมืองมู่หลานประมาณ 20 กิโลเมตร และเป็นเเส้นทางเดียวที่แอ่งเหลียนโจว จะเข้าไปยังกวงสีได้ ตอนนี้ มันถูกครอบครองโดยกลุ่มโจรภูเขา

ที่ศูนย์กลางของหุบเขา กว้าง 50 เมตร สามารถมองเห็นได้จากระยะไกล มันเป็นภูเขาที่สวยงาม ที่ถูกกัดเซาะไปตามการเวลา จนกลายเป็นมรดกที่มีค่า

ด่านเจิ้นหนานถูกแบ่งออกเป็นด่านหลัก และประตูทิศตะวันออกและตะวันตก ด่านหลักสูง 20 เมตร กว้าง 30 เมตร ถูกสร้างมาจากหิน ด้านล่างของด่านเป็นพื้นที่เปิด สูง 10 เมตร กว้าง 8 เมตร มีประตู 3 แห่ง และปิดสนิททั้งหมด

ด่านหลักขยายไปทางด้านข้างจนถึงหน้าผา มันลาดลงเล็กน้อย จนมีความสูงเหลือเพียง 15 เมตร และแต่ละด้านมีประตูขนาดเล็กสูง 6 เมตร กว้าง 4 เมตร สำหรับให้ประชาชนและสินค้าเคลื่อนผ่านไปมา

“ขุนพลมู่ ท่านรู้เรื่องโจรภูเขากลุ่มนี้มากเพียงใด?”

โจรภูเขากลุ่มนี้เป็นเหมือนเนื้อร้าย โอหยางโชวกำลังวางแผนที่จะทำงานร่วมกับเมืองมู่หลาน ในการกำจัดพวกเขา และปล่อยให้เมืองมู่หลานเข้าครอบครองด่าน

มู่กุ้ยหยิงส่ายหัว “ท่านควรจะรู้ว่า สายลับของเราไม่สามารถเข้าไปใกล้ได้ เพราะหากพวกเขาเข้าไปใกล้ พวกเขาก็จะถูกพวกยามพบเห็นในทันที”

โอหยางโชวพยักหน้า แล้วถามว่า “แล้วสิ่งที่พวกเขาทำเพื่อความอยู่รอดล่ะ พวกเขาได้ออกมาจากด่าน เพื่อออกมาปล้นบ้างหรือไม่? โดยเฉพาะกับเมืองมู่หลานที่อยู่ในระยะสายตาของพวกเขา พวกเขาไม่ได้ทำอะไรเลยหรือ?”

มู่กุ้ยหยิงขมวดคิ้ว “นี่เป็นสิ่งที่ข้าแปลกใจ จากการคาดเดาของข้า ประการแรก พวกเขาอาจจสะสมทรัพยากรจำนวนมากไว้ในด่าน และมันก็คงมีมากพอให้พวกเขาใช้อย่างเพียงพอ, ประการที่สอง มีคนใช้ด่าน และพวกเขาก็เก็บค่าธรรมเนียม ซึ่งมากพอจะทำให้พวกเขาอยู่รอดได้ ดังนั้น จึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไม พวกเขาถึงไม่ค่อยออกมาปล้น หากพวกเขาไม่ขาดแคลนจริงๆ พวกเขาก็คงจะไม่เสี่ยงที่จะออกมาปล้นและฆ่าคนอื่นๆแน่”

โอหยางโชวพยักหน้า และเห็นด้วยกับการคาดเดาของมู่กุ้ยหยิง เขาหัวเราะ แล้วกล่าวว่า “ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ใช่เพียงคนทั่วไป ผู้นำของพวกเขาคงจะไม่ใช่คนธรรมดา ไม่เพียงแค่เขาจะชัดเจนและมองการไกล แต่เขาควรจะมีศักดิ์ศรีสูงในกลุ่มด้วย”

“อย่างไรหรือ?” มู่กุ้ยหยิงถามอย่างอยากรู้อยากเห็น

“คิดเกี่ยวกับมัน หากเป็นเช่นเดียวกับที่ท่านกล่าว พวกโจรภูเขาส่วนใหญ่ย่อมมีชีวิตที่สุขสบาย ที่พวกเขาเป็นโจร นั่นเป็นเพราะพวกเขาถูกบังคับให้เลือกเส้นทางนี้ และไม่มีทางเลือกอื่น พวกเขาเพียงแค่ต้องการจะเลี้ยงปากท้องของตัวเอง จึงไม่เต็มใจที่จะรับความเสี่ยง อย่างไรก็ตาม ยังมีกลุ่มคนชั่วที่มีความสุขกับการปล้นและฆ่า คนกลุ่มนี้คงไม่เต็มใจที่จะร่วมมือกับด่านมากนัก ผู้นำที่กำราบกลุ่มคนชั่วเหล่านี้ได้ จึงต้องเป็นผู้นำที่มีศักดิ์ศรีสูงแน่ๆ” โอหยางโชวอธิบาย

มู่กุ้ยหยิงพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“แต่ในระยะยาว เราต้องคิดหาวิธีกำจัดพวกเขาออกไป เพราะถ้าวันไหนที่ ผู้นำไม่สามารถควบคุมเหล่าคนชั่วได้ มันคงจะกลายเป็นระเบิกเวลา ที่จะส่งผลต่อเมืองมู่หลานแน่” โอหยางโชวเตือน

“ข้าเข้าใจ เมืองมู่หลานจะเพิ่มการลาดตระเวณด่านเจิ้นหนาน เพื่อทำความเข้าใจความแข็งแกร่งของพวกเขาในระยะนี้”

“ถ้าท่านต้องการการสนับสนุนจากข้า เพียงแค่บอกมาเท่านั้น” โอหยางโชวสัญญา

“แน่นอน”

เมื่อทั้ง 2 คน กลับมาที่เมืองมู่หลาน มู่หลานเยว่ยังคงคุยกับอย่างหยุนเกี่ยวกับบางเรื่อง โอหยางโชวไม่ได้อยู่ที่นี่นานนัก เขาส่งมอบเงิน 2,000 เหรียญทอง สำหรับธนาคารให้มู่หลานเยว่ เพื่อความปลอดภัย ก่อนที่ธนาคารจะถูกสร้าง เธอจะใช้ประโยชน์จากฟังก์ชั่นถุงเก็บของของผู้เล่น เพื่อเก็บเงินไว้เหมือนเป็นห้องนิรภัยของธนาคาร

หลังจากนั้น โอหยางโชวก็กลับเมืองซานไห่ ผ่านทางประตูเทเลพอร์ต

แฟนเพจ : TWOแปลไทย